- 6 Aralık 2014
- 518
- 236
- 63
- 38
-
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kaynanamla aynı evde yapamıyorum!!!
- Konu Sahibi antikay
- Başlangıç Tarihi
valla aynı şehirde hiç bişey olmazz :))
- 2 Mayıs 2011
- 1.075
- 481
- 198
seni iyi anliyorum
Evde kendini bir hic gibi hissediyorsun dimi yani bir bakima hala annenin evindeki sozu gecmeyen cocukmussun misali... birde şöyle düşün işten gelip birde yemek yapma telaşına düşseydin bu defada akşama kadar oturmuş bir yemek yapmamış bile derdin... benim kv bir bardak suyunu bile almaz çok üşengeç bir nevi ona hizmetçilik yapıyorum... benim evlilik 2 YIL 3 AY oldu 24 saat birlikteyiz demem o ki zamanla alışıyor kabullenmek zorunda kalıyorsun... hep iyi taraflarını gör psikolojini bozma canm
Evde kendini bir hic gibi hissediyorsun dimi yani bir bakima hala annenin evindeki sozu gecmeyen cocukmussun misali... birde şöyle düşün işten gelip birde yemek yapma telaşına düşseydin bu defada akşama kadar oturmuş bir yemek yapmamış bile derdin... benim kv bir bardak suyunu bile almaz çok üşengeç bir nevi ona hizmetçilik yapıyorum... benim evlilik 2 YIL 3 AY oldu 24 saat birlikteyiz demem o ki zamanla alışıyor kabullenmek zorunda kalıyorsun... hep iyi taraflarını gör psikolojini bozma canm
- 14 Haziran 2014
- 2.080
- 2.023
- 158
benim kimim kimsem Yok esimin memleketinde , burada hic degilse iki ablam var..benim memleketimde de de degiliz esiiiminkinde de degiliz ama o is durumunu ayarlayabilirse gidecegimizi soyluyo ben de gitmek istemediigimi..hicbisey eskisi gibi .olmaz, tam da duzelmisken esimle..
- 3 Nisan 2014
- 6.862
- 4.435
- 178
Merhaba arkadaşlar
kimseyle konuşamadığım için buraya yazmaya karar verdim. eşimi çok seviyorum ve bir senedir evliyiz. ilk başta annesiyle oturma fikrini bana söylemişti. ben de saf saf kabul etmiştim başta daha nişanlıyken. tabi sonra da dönemedim lafımdan. babası vefat etmiş diğer abileri de evlenmiş o sıra. annesi eşimle kalmış.. neyse evlendik ve 3+1 eve taşındık. tek şartım madem annenle oturacağız bari benim anneme yakın olsun'du. öyle oldu Allah'tan. o yüzden bu bir sene çok rahat geçti. geçmiş hatta yeni farkediyorum ne rahatmışım. çünkü annesinin olacağı 3. oda hep boş kaldı. sonuçta kadının da komşuları, çevresi, bir düzeni vardı ve onu bozmak istemedi. kadını bıraksan zaten tek başına yaşar. çünkü eşim İstanbul'dayken zaten yaşamış tek başına. eşim sonra onu yanına aldı İstanbul'a. yani birlikte oturma fikri tamamen eşimin annesine zoruyla oluyor. tabi bana yansıttığı mı öyle onu da bilemiyorum. belki de kadın hep istiyordu birlikte yaşamayı, eşim bana öye yansıtıyordu. neyse bu bi sene eşim biraz zaman kazanmış oldu. neyse ilk sene onun evi aynen kaldı. bizim evimiz ayrıydı, arada bir gelip gidiyordu. ki ozaman bile gıcık oluyodum keşke olmasaymışım, daha beterini görecekmişim. neyse bi senemiz dolmadan o tuttuğumuz evden çıkmayı planlıyorduk zaten ama annesinin evine zam yapıldı. ee biz de başka eve çıkacaktık zaten. nolduysa oldu yine birlikte oturma konusuna geldik. bu sefer diretmedim. ilk başta o benim anneme yakın oturmama göz yumdu ki ev çok da beter bir evdi. sırf yakın diye tutmuştuk. ben de onun için fedakarlık yapmam gerekiyor gibi hissettim ve tamam dedim. en azından deneriz dedik. bunu kendi de dedi. çünkü bilmiyoruz ki belki sorun olmayacak. şuan taşınalı bir hafta oldu. bir haftadır kaynanamla birlikteyiz. allah'tan çalışıyorum çok vakit geçirmiyoruz ama ben hiç rahat değilim. akşam gelince yemek de hazır oluyor bana bi tek kaldırması düşüyor ama ben kendi evimde yemek yetiştirmeyi özledim yani. rahat değilim mutlu değilim. evi dubleks tuttuk hem biraz daha büyük olsun sorun olmasın diye. ama mesela yemekten sonra ben çıkıp hep odamda takılmayı istiyorum. salonumun tadını çıkaramıyorum. arkadaşlarımı akrabalarımı çağırsam hep o evde olacak. hatta geldiler. bişey konuşuyoruz yanında sürekli bakıyo dinliyo ne konuşuyoruz diye. tam kaynanalık yapıyor diyemem Allah için. ama ben çok rahatsızım napıcam. bugün dayanamadım eşime de belli ettim kavga ettik. ona da üzülüyorum arada kalıyor. "napıyor" söyle diyo. ama yaptıkları hakkaten öyle cadı kaynanalık değil ama ben mutlu değilim. orası benim evim değil sanki onların evi. mesela ekmek kızartma makinası alalım artık dedi eşim. aa ne gerek var oğlum, benim ekmek kurutucu ne güzel iş görüyor dedi. eşim de olmaz anne külüstür gibi, biz ekmek kızartma makinesi alıcaz, at onu gibi bişey dedi. annesi de kızdı. yani "ne gerek var derken beni hiç düşünmüyor. belki ben istiyorum almayı. yani böyle böyle ufak şeyler. eli ayağı da tutuyo. eve de yeni taşındık. kadın da kendi evini kapadı geldi. bilmiyorum napıcam. . çünkü önceden süreliydi gelişleri. bi hafta kalırdı ,iki gün kalırdı hadi bi ay kalırdı. ama şimdi böyle bi sürede yok. çok fenayım. kafayı yiyeceğim. takmadan da duramıyorum. şirret gelin olmak istiyorum belki ozaman o gider diye olamıyorum. böyle olunca eşime de üzülüyorum ama bi yandan da mesela şuan annemin evine gitmek istiyorum. kocamın olduğu eve gitmek istemiyorum. bana bi yol gösterebilecek var mı???
çok uzun oldu özür dilerim((
valla kusura bakma da başta kabul etmeseydin. kadın bir şey yapmadığı halde gözüne batıyor. ev üstüne ev olmuyor malesef. kadına da yazık evde sığıntı gibi istenmeyen biri olarak yaşamakta kötü. ekmek kızartma makinasına gerek yok demesi çok anormal gelmedi. olabilir diyebilir. eşinizde almaya kararlıysa zaten susar annesi. ama annesine Allah yardım etsin. tabi sizede bişey diyemiyorum evliliğin tadını çıkarmak istiyorsunuz. eşiniz de annesine git diyemez. bence allah rızası için kabullenin Allah yardım eder. gözünüze battığı zaman istemeden de olsa kötü davranmayın. kendinizi onun yerine koyun. inş herkesin gönlüne göre olur her şey
- 25 Mayıs 2014
- 1.431
- 565
- 148
Benim de aynı sorunu yaşayan arkadaşım var ama eşine gitmek istemediğini söyleyemiyor, yazık kız başka Şartları bahane ederek söylüyomuş siz nasıl söylüyorsunuz hangi gerekçeleri sunarak yardım olsun bize de :)
Merhaba arkadaşlar
kimseyle konuşamadığım için buraya yazmaya karar verdim. eşimi çok seviyorum ve bir senedir evliyiz. ilk başta annesiyle oturma fikrini bana söylemişti. ben de saf saf kabul etmiştim başta daha nişanlıyken. tabi sonra da dönemedim lafımdan. babası vefat etmiş diğer abileri de evlenmiş o sıra. annesi eşimle kalmış.. neyse evlendik ve 3+1 eve taşındık. tek şartım madem annenle oturacağız bari benim anneme yakın olsun'du. öyle oldu Allah'tan. o yüzden bu bir sene çok rahat geçti. geçmiş hatta yeni farkediyorum ne rahatmışım. çünkü annesinin olacağı 3. oda hep boş kaldı. sonuçta kadının da komşuları, çevresi, bir düzeni vardı ve onu bozmak istemedi. kadını bıraksan zaten tek başına yaşar. çünkü eşim İstanbul'dayken zaten yaşamış tek başına. eşim sonra onu yanına aldı İstanbul'a. yani birlikte oturma fikri tamamen eşimin annesine zoruyla oluyor. tabi bana yansıttığı mı öyle onu da bilemiyorum. belki de kadın hep istiyordu birlikte yaşamayı, eşim bana öye yansıtıyordu. neyse bu bi sene eşim biraz zaman kazanmış oldu. neyse ilk sene onun evi aynen kaldı. bizim evimiz ayrıydı, arada bir gelip gidiyordu. ki ozaman bile gıcık oluyodum keşke olmasaymışım, daha beterini görecekmişim. neyse bi senemiz dolmadan o tuttuğumuz evden çıkmayı planlıyorduk zaten ama annesinin evine zam yapıldı. ee biz de başka eve çıkacaktık zaten. nolduysa oldu yine birlikte oturma konusuna geldik. bu sefer diretmedim. ilk başta o benim anneme yakın oturmama göz yumdu ki ev çok da beter bir evdi. sırf yakın diye tutmuştuk. ben de onun için fedakarlık yapmam gerekiyor gibi hissettim ve tamam dedim. en azından deneriz dedik. bunu kendi de dedi. çünkü bilmiyoruz ki belki sorun olmayacak. şuan taşınalı bir hafta oldu. bir haftadır kaynanamla birlikteyiz. allah'tan çalışıyorum çok vakit geçirmiyoruz ama ben hiç rahat değilim. akşam gelince yemek de hazır oluyor bana bi tek kaldırması düşüyor ama ben kendi evimde yemek yetiştirmeyi özledim yani. rahat değilim mutlu değilim. evi dubleks tuttuk hem biraz daha büyük olsun sorun olmasın diye. ama mesela yemekten sonra ben çıkıp hep odamda takılmayı istiyorum. salonumun tadını çıkaramıyorum. arkadaşlarımı akrabalarımı çağırsam hep o evde olacak. hatta geldiler. bişey konuşuyoruz yanında sürekli bakıyo dinliyo ne konuşuyoruz diye. tam kaynanalık yapıyor diyemem Allah için. ama ben çok rahatsızım napıcam. bugün dayanamadım eşime de belli ettim kavga ettik. ona da üzülüyorum arada kalıyor. "napıyor" söyle diyo. ama yaptıkları hakkaten öyle cadı kaynanalık değil ama ben mutlu değilim. orası benim evim değil sanki onların evi. mesela ekmek kızartma makinası alalım artık dedi eşim. aa ne gerek var oğlum, benim ekmek kurutucu ne güzel iş görüyor dedi. eşim de olmaz anne külüstür gibi, biz ekmek kızartma makinesi alıcaz, at onu gibi bişey dedi. annesi de kızdı. yani "ne gerek var derken beni hiç düşünmüyor. belki ben istiyorum almayı. yani böyle böyle ufak şeyler. eli ayağı da tutuyo. eve de yeni taşındık. kadın da kendi evini kapadı geldi. bilmiyorum napıcam. . çünkü önceden süreliydi gelişleri. bi hafta kalırdı ,iki gün kalırdı hadi bi ay kalırdı. ama şimdi böyle bi sürede yok. çok fenayım. kafayı yiyeceğim. takmadan da duramıyorum. şirret gelin olmak istiyorum belki ozaman o gider diye olamıyorum. böyle olunca eşime de üzülüyorum ama bi yandan da mesela şuan annemin evine gitmek istiyorum. kocamın olduğu eve gitmek istemiyorum. bana bi yol gösterebilecek var mı???
çok uzun oldu özür dilerim
şimdi yazacaklarımı hergün okuyun..
Biliyormusunuz.. Derdiniz ufacıkken kocaman yapmakla uğraşıyorsunuz ama farkında değilsiniz. eşiniz seviyorsanız annesinide onun hatrına saygı gösterip kabullenmelisniz. aksi halde eşiniz annesini dışarı yada tek başına başka bi eve yollama çabası yada düşünceniz evliliğinize zarar verecektir. aslında mutluyken gerçekten mutsuz olmak için uğraşıyorsunuz. herkesin evliliği kendine bi imtihandır başka evlilikler kıyasa gitmeyin sadece yanılırsınız. kafada bitirmeli ve kafada çözmelisiniz sıkıntı zannettiğiniz imtihanınızı. kabullenecek ve hayatınızı ona göre idame ettireceksiniz aksi halde uğraşlarınız emin olun hayrı alamet değil çünkü kaynana desenizde bir anneden bahsediyorsunuz. sen eşin ve anne var bu evlilikte bunu kabul etmekle başlamalısınız. yoksa sadece eşinizle değil yanlış bişiler yapmakla Rabbinizi de gücendirebilirsiniz. 3 kişisiniz siz bunu kabul etmenizde ölüm yok. ütopyolara gitmeyin imkanlar dahilinde hayaller kurun. yoksa hayal size sadece kabus olur buna fırsat vermeyin. aklınızda kabul edin. evliliğinize zarar vermeyin.. bu yazdıklarım bi çok kişide yaşanmışlıktır. ve hayatıda çok ta ciddiye almayın. mutlu olmamak için hiç bir nedeniniz yok.
1. kıyas yapmayın başka evliliklerle 2. kabullenin sevdiğiniz adamaın annesini 3. hayal kurarken imkan dahilinde kurun 4. imtihan olan evliliği ALLAH ın kaderi var deyip kadere de inanın ve kazanın..
- 24 Ocak 2011
- 21.772
- 35.586
- 798
- 14 Haziran 2014
- 2.080
- 2.023
- 158
niye soyleyemiyo ki, ben soyluyorum, bahane uydurmuyom cnm hic, direkt soyluyom gitmek istemiyorum , iki ablam var bu sehirde ve onlardanuzak kalmak istemedigimi, ayrica oraya gidersek ikide bir annesine gitmesinden korktugumj soyluyorum
- 25 Mayıs 2014
- 1.431
- 565
- 148
Eşinden tepki almaktan ailesini istemediğini düşünmesinden korkuyo canım siz en iyisini yapıyorsunuz peki eşiniz ne diyo gitmem falan demiyo mu
- 14 Haziran 2014
- 2.080
- 2.023
- 158
Gitmek istemesinin tek nedeninin , iste yukselme amacli oldugunu, ailesiyle alakasi olmadigini, sik sik gitmeyecegini, 4 haftasonundan en as ikisinde beni ablamlara grtirecegini ( 1 bucuk saat uzaklikta sehirler ) , zaten ailesinin memleketinde 5 seneden fazla kalmayacagini ve kariyerinde biraz daha yukselip istanbul veta ankaraya gidecegimizi soyluyor..
- 26 Ocak 2013
- 5.186
- 3.411
- 248
Artık yapacak bir şey yok en başında bunları düşünüp kabul etmeyecektiniz.
Bizde anneannemle yaşıyoruz mesela , büyüklerle yaşamanın zorluğunu ben bilirim .
Kendi anneannem öyle zararı yoktur , iyiliğimi ister benim ama herşeye karışır .
Nereye gidileceğine , kaçta gidilip gelineceğine, ne yemek yeneceğine hatta ne giyeceğime kadar karışır ve yorum yapar =)
Bende arkadaşlarımı pek çağıramam , çağırsam da 'evde anneannen var ya pek konuşamıyoruz sen gel bize' derler .
Büyüklerin geneli böyledir o yüzden eğer bi sağlık sorunu yoksa , kişi kendisine bakabiliyorsa gençler yalnız bırakılmalılar .
Bizde anneannemle yaşıyoruz mesela , büyüklerle yaşamanın zorluğunu ben bilirim .
Kendi anneannem öyle zararı yoktur , iyiliğimi ister benim ama herşeye karışır .
Nereye gidileceğine , kaçta gidilip gelineceğine, ne yemek yeneceğine hatta ne giyeceğime kadar karışır ve yorum yapar =)
Bende arkadaşlarımı pek çağıramam , çağırsam da 'evde anneannen var ya pek konuşamıyoruz sen gel bize' derler .
Büyüklerin geneli böyledir o yüzden eğer bi sağlık sorunu yoksa , kişi kendisine bakabiliyorsa gençler yalnız bırakılmalılar .
- 12 Ekim 2009
- 18.678
- 24.178
- 798
- 11 Mart 2015
- 259
- 47
- 48
- 34
Aynı durumu bende yaşıyorum. Başta ayrı olsun gelsin gitsin dedik bir sokak aşşamızda oturuyor. evi kapatp bi geldi daha 4aylık evliyken 7aydır burda. BeN evliliğe evime alışırken evimden sogudum evime yabancılaştm. benö eşimde en kuçıkleri digerleri buyuk evlenmş gitmil eşime alışmş hep ben evde yokmşm gibi aynı. Çalışmıyorumda hep evdeym artk bunaldm.Merhaba arkadaşlar
kimseyle konuşamadığım için buraya yazmaya karar verdim. eşimi çok seviyorum ve bir senedir evliyiz. ilk başta annesiyle oturma fikrini bana söylemişti. ben de saf saf kabul etmiştim başta daha nişanlıyken. tabi sonra da dönemedim lafımdan. babası vefat etmiş diğer abileri de evlenmiş o sıra. annesi eşimle kalmış.. neyse evlendik ve 3+1 eve taşındık. tek şartım madem annenle oturacağız bari benim anneme yakın olsun'du. öyle oldu Allah'tan. o yüzden bu bir sene çok rahat geçti. geçmiş hatta yeni farkediyorum ne rahatmışım. çünkü annesinin olacağı 3. oda hep boş kaldı. sonuçta kadının da komşuları, çevresi, bir düzeni vardı ve onu bozmak istemedi. kadını bıraksan zaten tek başına yaşar. çünkü eşim İstanbul'dayken zaten yaşamış tek başına. eşim sonra onu yanına aldı İstanbul'a. yani birlikte oturma fikri tamamen eşimin annesine zoruyla oluyor. tabi bana yansıttığı mı öyle onu da bilemiyorum. belki de kadın hep istiyordu birlikte yaşamayı, eşim bana öye yansıtıyordu. neyse bu bi sene eşim biraz zaman kazanmış oldu. neyse ilk sene onun evi aynen kaldı. bizim evimiz ayrıydı, arada bir gelip gidiyordu. ki ozaman bile gıcık oluyodum keşke olmasaymışım, daha beterini görecekmişim. neyse bi senemiz dolmadan o tuttuğumuz evden çıkmayı planlıyorduk zaten ama annesinin evine zam yapıldı. ee biz de başka eve çıkacaktık zaten. nolduysa oldu yine birlikte oturma konusuna geldik. bu sefer diretmedim. ilk başta o benim anneme yakın oturmama göz yumdu ki ev çok da beter bir evdi. sırf yakın diye tutmuştuk. ben de onun için fedakarlık yapmam gerekiyor gibi hissettim ve tamam dedim. en azından deneriz dedik. bunu kendi de dedi. çünkü bilmiyoruz ki belki sorun olmayacak. şuan taşınalı bir hafta oldu. bir haftadır kaynanamla birlikteyiz. allah'tan çalışıyorum çok vakit geçirmiyoruz ama ben hiç rahat değilim. akşam gelince yemek de hazır oluyor bana bi tek kaldırması düşüyor ama ben kendi evimde yemek yetiştirmeyi özledim yani. rahat değilim mutlu değilim. evi dubleks tuttuk hem biraz daha büyük olsun sorun olmasın diye. ama mesela yemekten sonra ben çıkıp hep odamda takılmayı istiyorum. salonumun tadını çıkaramıyorum. arkadaşlarımı akrabalarımı çağırsam hep o evde olacak. hatta geldiler. bişey konuşuyoruz yanında sürekli bakıyo dinliyo ne konuşuyoruz diye. tam kaynanalık yapıyor diyemem Allah için. ama ben çok rahatsızım napıcam. bugün dayanamadım eşime de belli ettim kavga ettik. ona da üzülüyorum arada kalıyor. "napıyor" söyle diyo. ama yaptıkları hakkaten öyle cadı kaynanalık değil ama ben mutlu değilim. orası benim evim değil sanki onların evi. mesela ekmek kızartma makinası alalım artık dedi eşim. aa ne gerek var oğlum, benim ekmek kurutucu ne güzel iş görüyor dedi. eşim de olmaz anne külüstür gibi, biz ekmek kızartma makinesi alıcaz, at onu gibi bişey dedi. annesi de kızdı. yani "ne gerek var derken beni hiç düşünmüyor. belki ben istiyorum almayı. yani böyle böyle ufak şeyler. eli ayağı da tutuyo. eve de yeni taşındık. kadın da kendi evini kapadı geldi. bilmiyorum napıcam. . çünkü önceden süreliydi gelişleri. bi hafta kalırdı ,iki gün kalırdı hadi bi ay kalırdı. ama şimdi böyle bi sürede yok. çok fenayım. kafayı yiyeceğim. takmadan da duramıyorum. şirret gelin olmak istiyorum belki ozaman o gider diye olamıyorum. böyle olunca eşime de üzülüyorum ama bi yandan da mesela şuan annemin evine gitmek istiyorum. kocamın olduğu eve gitmek istemiyorum. bana bi yol gösterebilecek var mı???
çok uzun oldu özür dilerim
- 23 Mart 2015
- 192
- 67
- 48
Canim durum gercekten ic acici degil belki kaynanalik yapmiyo olabilir Ama ne kadar iyi olsa da ev ustune ev olmuyor..en basta hatayi beraber oturmayi kabul ederek yapmissin ztn. Bide annene yakin olmayi istemen seni esine karsi bu durumda gebe birakmis..yani kendin etmissin ne ettiysen Allah yardimcin olsun cani Gonulden diliyorum..Ama en azindan esin senin yaninda gibi yanilmiyorsamMerhaba arkadaşlar
kimseyle konuşamadığım için buraya yazmaya karar verdim. eşimi çok seviyorum ve bir senedir evliyiz. ilk başta annesiyle oturma fikrini bana söylemişti. ben de saf saf kabul etmiştim başta daha nişanlıyken. tabi sonra da dönemedim lafımdan. babası vefat etmiş diğer abileri de evlenmiş o sıra. annesi eşimle kalmış.. neyse evlendik ve 3+1 eve taşındık. tek şartım madem annenle oturacağız bari benim anneme yakın olsun'du. öyle oldu Allah'tan. o yüzden bu bir sene çok rahat geçti. geçmiş hatta yeni farkediyorum ne rahatmışım. çünkü annesinin olacağı 3. oda hep boş kaldı. sonuçta kadının da komşuları, çevresi, bir düzeni vardı ve onu bozmak istemedi. kadını bıraksan zaten tek başına yaşar. çünkü eşim İstanbul'dayken zaten yaşamış tek başına. eşim sonra onu yanına aldı İstanbul'a. yani birlikte oturma fikri tamamen eşimin annesine zoruyla oluyor. tabi bana yansıttığı mı öyle onu da bilemiyorum. belki de kadın hep istiyordu birlikte yaşamayı, eşim bana öye yansıtıyordu. neyse bu bi sene eşim biraz zaman kazanmış oldu. neyse ilk sene onun evi aynen kaldı. bizim evimiz ayrıydı, arada bir gelip gidiyordu. ki ozaman bile gıcık oluyodum keşke olmasaymışım, daha beterini görecekmişim. neyse bi senemiz dolmadan o tuttuğumuz evden çıkmayı planlıyorduk zaten ama annesinin evine zam yapıldı. ee biz de başka eve çıkacaktık zaten. nolduysa oldu yine birlikte oturma konusuna geldik. bu sefer diretmedim. ilk başta o benim anneme yakın oturmama göz yumdu ki ev çok da beter bir evdi. sırf yakın diye tutmuştuk. ben de onun için fedakarlık yapmam gerekiyor gibi hissettim ve tamam dedim. en azından deneriz dedik. bunu kendi de dedi. çünkü bilmiyoruz ki belki sorun olmayacak. şuan taşınalı bir hafta oldu. bir haftadır kaynanamla birlikteyiz. allah'tan çalışıyorum çok vakit geçirmiyoruz ama ben hiç rahat değilim. akşam gelince yemek de hazır oluyor bana bi tek kaldırması düşüyor ama ben kendi evimde yemek yetiştirmeyi özledim yani. rahat değilim mutlu değilim. evi dubleks tuttuk hem biraz daha büyük olsun sorun olmasın diye. ama mesela yemekten sonra ben çıkıp hep odamda takılmayı istiyorum. salonumun tadını çıkaramıyorum. arkadaşlarımı akrabalarımı çağırsam hep o evde olacak. hatta geldiler. bişey konuşuyoruz yanında sürekli bakıyo dinliyo ne konuşuyoruz diye. tam kaynanalık yapıyor diyemem Allah için. ama ben çok rahatsızım napıcam. bugün dayanamadım eşime de belli ettim kavga ettik. ona da üzülüyorum arada kalıyor. "napıyor" söyle diyo. ama yaptıkları hakkaten öyle cadı kaynanalık değil ama ben mutlu değilim. orası benim evim değil sanki onların evi. mesela ekmek kızartma makinası alalım artık dedi eşim. aa ne gerek var oğlum, benim ekmek kurutucu ne güzel iş görüyor dedi. eşim de olmaz anne külüstür gibi, biz ekmek kızartma makinesi alıcaz, at onu gibi bişey dedi. annesi de kızdı. yani "ne gerek var derken beni hiç düşünmüyor. belki ben istiyorum almayı. yani böyle böyle ufak şeyler. eli ayağı da tutuyo. eve de yeni taşındık. kadın da kendi evini kapadı geldi. bilmiyorum napıcam. . çünkü önceden süreliydi gelişleri. bi hafta kalırdı ,iki gün kalırdı hadi bi ay kalırdı. ama şimdi böyle bi sürede yok. çok fenayım. kafayı yiyeceğim. takmadan da duramıyorum. şirret gelin olmak istiyorum belki ozaman o gider diye olamıyorum. böyle olunca eşime de üzülüyorum ama bi yandan da mesela şuan annemin evine gitmek istiyorum. kocamın olduğu eve gitmek istemiyorum. bana bi yol gösterebilecek var mı???
çok uzun oldu özür dilerim
Niye kapadi evini istemeseyin
- 20 Eylül 2012
- 21.766
- 87.834
- 798
