seni okadar iyi anlıyorumki, neler yaşadığını neler hissettiğini bende senin gibi evlenirken kabul ettim ne olacak dedim kendi annemizle yaşamıyomuyuz oda eşimin annesi dedim ama öyle olmuyo insan evindede rahat edemeyince dünya okadar küçülüyoki boğuluyosun sığamıyosun içine evinin içinde rahatça hareket edememek hangi odaya girsen kayınvaliden ile karşılaşmak sabah olupta yataktan kalkınca saç baş dağınık yeri geliyo iç çamaşırınla lavobaya kalkıyosun ama olmuyo evin içinde hep bi gölge seni izliyo. ilk zamanlar kayınvalidem iyi sadece aynı evde yaşayamıyorum dersin ama zamanla kayınvalidenden nefret etmeye başlarsın çünki her hareketi batar sana ben ancak 1,5 sene dayabildim olmadı yapamadım ve eşimdende evi ayırma isteğim reddedilince bu şekilde daha fazla yapamayacağımı anladım ve boşanma davası açtım çünki artık psikolojik olarak çökmüş durumdaydım düşünsenize eşinizle ağız tadıyla kavga bile edemiyosunuz çünkü kv karşınıza dikiliveriyo. 9 ay mahkeme sürdü ve evi ayırmak şartı ile tekrar bir araya geldik eşimle şimdi kv ile ayrıyız 3 veya 4 ayda bir gelir bana ve sadece 1 gece kalır gider o rahat ben rahat 8 yıllık evliyim ama soranlara 5 yıllık evliyim diyorum çünkü evliliğimin tadını son 5 yıldır çıkarıyorum... darısı senin başına
amin inşallah o noktaya gelmeden ya ben kafayı rahatlatırım yada evleri ayırırız..yani bunalım depresyon olmamak için ,iyiyi de düşünüyorum belki alışırım öyle bi hayata diye ama şimdilik olabilecek gibi durmuyor. bakalımm kısmet ? yorumun için saol :)