ya eğer çok büyük bi sebep yoksa hiç yanaşmaaa
Sebep keyfi, kayınvalidem köyde doğmuş, büyümüş ama evlenince İstanbula gelmiş, çocuklarını burada büyütmüş, evlendirmiş, çevresi çoğunlukla İstanbul' da, herkes burada diye gitmek istemiyor, zoraki gidiyordu zaten ayrıca tek gelin olsam hadi neyse, 3 gelini daha var..
Sebep keyfi, kayınvalidem köyde doğmuş, büyümüş ama evlenince İstanbula gelmiş, çocuklarını burada büyütmüş, evlendirmiş, çevresi çoğunlukla İstanbul' da, herkes burada diye gitmek istemiyor, zoraki gidiyordu zaten ayrıca tek gelin olsam hadi neyse, 3 gelini daha var..
bunları da anlamıyorum çocuklar büyümüş evlenmiş bas git köyüne kafa dinle.. İstanbul'a biz zor dayanıyoruz onlar sırf inattan bence
ya ben misafire kesinlikle karşı değilim ama büyüklerin olduğu eve gelen giden de çok oluyor.
Allah kolaylıklar versin.
Merhaba arkadaşlar
kimseyle konuşamadığım için buraya yazmaya karar verdim. eşimi çok seviyorum ve bir senedir evliyiz. ilk başta annesiyle oturma fikrini bana söylemişti. ben de saf saf kabul etmiştim başta daha nişanlıyken. tabi sonra da dönemedim lafımdan. babası vefat etmiş diğer abileri de evlenmiş o sıra. annesi eşimle kalmış.. neyse evlendik ve 3+1 eve taşındık. tek şartım madem annenle oturacağız bari benim anneme yakın olsun'du. öyle oldu Allah'tan. o yüzden bu bir sene çok rahat geçti. geçmiş hatta yeni farkediyorum ne rahatmışım. çünkü annesinin olacağı 3. oda hep boş kaldı. sonuçta kadının da komşuları, çevresi, bir düzeni vardı ve onu bozmak istemedi. kadını bıraksan zaten tek başına yaşar. çünkü eşim İstanbul'dayken zaten yaşamış tek başına. eşim sonra onu yanına aldı İstanbul'a. yani birlikte oturma fikri tamamen eşimin annesine zoruyla oluyor. tabi bana yansıttığı mı öyle onu da bilemiyorum. belki de kadın hep istiyordu birlikte yaşamayı, eşim bana öye yansıtıyordu. neyse bu bi sene eşim biraz zaman kazanmış oldu. neyse ilk sene onun evi aynen kaldı. bizim evimiz ayrıydı, arada bir gelip gidiyordu. ki ozaman bile gıcık oluyodum keşke olmasaymışım, daha beterini görecekmişim. neyse bi senemiz dolmadan o tuttuğumuz evden çıkmayı planlıyorduk zaten ama annesinin evine zam yapıldı. ee biz de başka eve çıkacaktık zaten. nolduysa oldu yine birlikte oturma konusuna geldik. bu sefer diretmedim. ilk başta o benim anneme yakın oturmama göz yumdu ki ev çok da beter bir evdi. sırf yakın diye tutmuştuk. ben de onun için fedakarlık yapmam gerekiyor gibi hissettim ve tamam dedim. en azından deneriz dedik. bunu kendi de dedi. çünkü bilmiyoruz ki belki sorun olmayacak. şuan taşınalı bir hafta oldu. bir haftadır kaynanamla birlikteyiz. allah'tan çalışıyorum çok vakit geçirmiyoruz ama ben hiç rahat değilim. akşam gelince yemek de hazır oluyor bana bi tek kaldırması düşüyor ama ben kendi evimde yemek yetiştirmeyi özledim yani. rahat değilim mutlu değilim. evi dubleks tuttuk hem biraz daha büyük olsun sorun olmasın diye. ama mesela yemekten sonra ben çıkıp hep odamda takılmayı istiyorum. salonumun tadını çıkaramıyorum. arkadaşlarımı akrabalarımı çağırsam hep o evde olacak. hatta geldiler. bişey konuşuyoruz yanında sürekli bakıyo dinliyo ne konuşuyoruz diye. tam kaynanalık yapıyor diyemem Allah için. ama ben çok rahatsızım napıcam. bugün dayanamadım eşime de belli ettim kavga ettik. ona da üzülüyorum arada kalıyor. "napıyor" söyle diyo. ama yaptıkları hakkaten öyle cadı kaynanalık değil ama ben mutlu değilim. orası benim evim değil sanki onların evi. mesela ekmek kızartma makinası alalım artık dedi eşim. aa ne gerek var oğlum, benim ekmek kurutucu ne güzel iş görüyor dedi. eşim de olmaz anne külüstür gibi, biz ekmek kızartma makinesi alıcaz, at onu gibi bişey dedi. annesi de kızdı. yani "ne gerek var derken beni hiç düşünmüyor. belki ben istiyorum almayı. yani böyle böyle ufak şeyler. eli ayağı da tutuyo. eve de yeni taşındık. kadın da kendi evini kapadı geldi. bilmiyorum napıcam. . çünkü önceden süreliydi gelişleri. bi hafta kalırdı ,iki gün kalırdı hadi bi ay kalırdı. ama şimdi böyle bi sürede yok. çok fenayım. kafayı yiyeceğim. takmadan da duramıyorum. şirret gelin olmak istiyorum belki ozaman o gider diye olamıyorum. böyle olunca eşime de üzülüyorum ama bi yandan da mesela şuan annemin evine gitmek istiyorum. kocamın olduğu eve gitmek istemiyorum. bana bi yol gösterebilecek var mı???
çok uzun oldu özür dilerim((
arkadaşım biz aynı şeyleri yaşıyoruz benimkide öyle fettan değil ama arkadaşlarım bile gelse yanımızda oturuyor her eşi birlikte yapmk istiyor aksam ev oturmasına gideceğiz gelmek istiyor her şey ya aklına ne gelirse benden cok sıkıldım bundan
Yahu bir karı ile kocanın,aynı evde bir ebeveyn ile ne işi var ? Böyle bir şeyi nasıl kabul ettiniz, olacakları kestiremediniz mi ? Bende evli değilim ama bırakın anne ile yaşama fikrini, annesine normalden çok azcık daha düşkün bir erkek görünce ömrümce hep kaçtım. Hatta arkama bile bakmadan topukladım. Ve evli olmamama rağmen kaynana ile yaşayınca olabilecek sorunları bir bir listelerim size. Siz nasıl düşünemediniz bunları hayret ettim.. Bari evlenmeden dönseydiniz lafınızdan iki küser, sonra tamam tamam sen benim ol da yeter derdi (tabi seviyorsa) onu da yapmamışsınız.. Şimdi kabul etmişsiniz ve beraber oturmaya başlamışsınız. Kadına hadi güle güle de diyemezsiniz. Tek yolunuz eşinizi ikna etmek. O da zor görünüyor. Bazı durumların en başında biraz cevval olmak gerek sanırım. Kaynananızın rahatsız olacağı hareket ve tavırlarda bulunun. Biraz sesinizi çıkarın ne bileyim o ekmek makinası istemiyorum dediğinde sertçe "ben istiyorum!!" diyebilin. Bu şekilde gıcık olup gider belki. Allah yardımcınız olsun.Merhaba arkadaşlar
kimseyle konuşamadığım için buraya yazmaya karar verdim. eşimi çok seviyorum ve bir senedir evliyiz. ilk başta annesiyle oturma fikrini bana söylemişti. ben de saf saf kabul etmiştim başta daha nişanlıyken. tabi sonra da dönemedim lafımdan. babası vefat etmiş diğer abileri de evlenmiş o sıra. annesi eşimle kalmış.. neyse evlendik ve 3+1 eve taşındık. tek şartım madem annenle oturacağız bari benim anneme yakın olsun'du. öyle oldu Allah'tan. o yüzden bu bir sene çok rahat geçti. geçmiş hatta yeni farkediyorum ne rahatmışım. çünkü annesinin olacağı 3. oda hep boş kaldı. sonuçta kadının da komşuları, çevresi, bir düzeni vardı ve onu bozmak istemedi. kadını bıraksan zaten tek başına yaşar. çünkü eşim İstanbul'dayken zaten yaşamış tek başına. eşim sonra onu yanına aldı İstanbul'a. yani birlikte oturma fikri tamamen eşimin annesine zoruyla oluyor. tabi bana yansıttığı mı öyle onu da bilemiyorum. belki de kadın hep istiyordu birlikte yaşamayı, eşim bana öye yansıtıyordu. neyse bu bi sene eşim biraz zaman kazanmış oldu. neyse ilk sene onun evi aynen kaldı. bizim evimiz ayrıydı, arada bir gelip gidiyordu. ki ozaman bile gıcık oluyodum keşke olmasaymışım, daha beterini görecekmişim. neyse bi senemiz dolmadan o tuttuğumuz evden çıkmayı planlıyorduk zaten ama annesinin evine zam yapıldı. ee biz de başka eve çıkacaktık zaten. nolduysa oldu yine birlikte oturma konusuna geldik. bu sefer diretmedim. ilk başta o benim anneme yakın oturmama göz yumdu ki ev çok da beter bir evdi. sırf yakın diye tutmuştuk. ben de onun için fedakarlık yapmam gerekiyor gibi hissettim ve tamam dedim. en azından deneriz dedik. bunu kendi de dedi. çünkü bilmiyoruz ki belki sorun olmayacak. şuan taşınalı bir hafta oldu. bir haftadır kaynanamla birlikteyiz. allah'tan çalışıyorum çok vakit geçirmiyoruz ama ben hiç rahat değilim. akşam gelince yemek de hazır oluyor bana bi tek kaldırması düşüyor ama ben kendi evimde yemek yetiştirmeyi özledim yani. rahat değilim mutlu değilim. evi dubleks tuttuk hem biraz daha büyük olsun sorun olmasın diye. ama mesela yemekten sonra ben çıkıp hep odamda takılmayı istiyorum. salonumun tadını çıkaramıyorum. arkadaşlarımı akrabalarımı çağırsam hep o evde olacak. hatta geldiler. bişey konuşuyoruz yanında sürekli bakıyo dinliyo ne konuşuyoruz diye. tam kaynanalık yapıyor diyemem Allah için. ama ben çok rahatsızım napıcam. bugün dayanamadım eşime de belli ettim kavga ettik. ona da üzülüyorum arada kalıyor. "napıyor" söyle diyo. ama yaptıkları hakkaten öyle cadı kaynanalık değil ama ben mutlu değilim. orası benim evim değil sanki onların evi. mesela ekmek kızartma makinası alalım artık dedi eşim. aa ne gerek var oğlum, benim ekmek kurutucu ne güzel iş görüyor dedi. eşim de olmaz anne külüstür gibi, biz ekmek kızartma makinesi alıcaz, at onu gibi bişey dedi. annesi de kızdı. yani "ne gerek var derken beni hiç düşünmüyor. belki ben istiyorum almayı. yani böyle böyle ufak şeyler. eli ayağı da tutuyo. eve de yeni taşındık. kadın da kendi evini kapadı geldi. bilmiyorum napıcam. . çünkü önceden süreliydi gelişleri. bi hafta kalırdı ,iki gün kalırdı hadi bi ay kalırdı. ama şimdi böyle bi sürede yok. çok fenayım. kafayı yiyeceğim. takmadan da duramıyorum. şirret gelin olmak istiyorum belki ozaman o gider diye olamıyorum. böyle olunca eşime de üzülüyorum ama bi yandan da mesela şuan annemin evine gitmek istiyorum. kocamın olduğu eve gitmek istemiyorum. bana bi yol gösterebilecek var mı???
çok uzun oldu özür dilerim((
Merhaba arkadaşlar
kimseyle konuşamadığım için buraya yazmaya karar verdim. eşimi çok seviyorum ve bir senedir evliyiz. ilk başta annesiyle oturma fikrini bana söylemişti. ben de saf saf kabul etmiştim başta daha nişanlıyken. tabi sonra da dönemedim lafımdan. babası vefat etmiş diğer abileri de evlenmiş o sıra. annesi eşimle kalmış.. neyse evlendik ve 3+1 eve taşındık. tek şartım madem annenle oturacağız bari benim anneme yakın olsun'du. öyle oldu Allah'tan. o yüzden bu bir sene çok rahat geçti. geçmiş hatta yeni farkediyorum ne rahatmışım. çünkü annesinin olacağı 3. oda hep boş kaldı. sonuçta kadının da komşuları, çevresi, bir düzeni vardı ve onu bozmak istemedi. kadını bıraksan zaten tek başına yaşar. çünkü eşim İstanbul'dayken zaten yaşamış tek başına. eşim sonra onu yanına aldı İstanbul'a. yani birlikte oturma fikri tamamen eşimin annesine zoruyla oluyor. tabi bana yansıttığı mı öyle onu da bilemiyorum. belki de kadın hep istiyordu birlikte yaşamayı, eşim bana öye yansıtıyordu. neyse bu bi sene eşim biraz zaman kazanmış oldu. neyse ilk sene onun evi aynen kaldı. bizim evimiz ayrıydı, arada bir gelip gidiyordu. ki ozaman bile gıcık oluyodum keşke olmasaymışım, daha beterini görecekmişim. neyse bi senemiz dolmadan o tuttuğumuz evden çıkmayı planlıyorduk zaten ama annesinin evine zam yapıldı. ee biz de başka eve çıkacaktık zaten. nolduysa oldu yine birlikte oturma konusuna geldik. bu sefer diretmedim. ilk başta o benim anneme yakın oturmama göz yumdu ki ev çok da beter bir evdi. sırf yakın diye tutmuştuk. ben de onun için fedakarlık yapmam gerekiyor gibi hissettim ve tamam dedim. en azından deneriz dedik. bunu kendi de dedi. çünkü bilmiyoruz ki belki sorun olmayacak. şuan taşınalı bir hafta oldu. bir haftadır kaynanamla birlikteyiz. allah'tan çalışıyorum çok vakit geçirmiyoruz ama ben hiç rahat değilim. akşam gelince yemek de hazır oluyor bana bi tek kaldırması düşüyor ama ben kendi evimde yemek yetiştirmeyi özledim yani. rahat değilim mutlu değilim. evi dubleks tuttuk hem biraz daha büyük olsun sorun olmasın diye. ama mesela yemekten sonra ben çıkıp hep odamda takılmayı istiyorum. salonumun tadını çıkaramıyorum. arkadaşlarımı akrabalarımı çağırsam hep o evde olacak. hatta geldiler. bişey konuşuyoruz yanında sürekli bakıyo dinliyo ne konuşuyoruz diye. tam kaynanalık yapıyor diyemem Allah için. ama ben çok rahatsızım napıcam. bugün dayanamadım eşime de belli ettim kavga ettik. ona da üzülüyorum arada kalıyor. "napıyor" söyle diyo. ama yaptıkları hakkaten öyle cadı kaynanalık değil ama ben mutlu değilim. orası benim evim değil sanki onların evi. mesela ekmek kızartma makinası alalım artık dedi eşim. aa ne gerek var oğlum, benim ekmek kurutucu ne güzel iş görüyor dedi. eşim de olmaz anne külüstür gibi, biz ekmek kızartma makinesi alıcaz, at onu gibi bişey dedi. annesi de kızdı. yani "ne gerek var derken beni hiç düşünmüyor. belki ben istiyorum almayı. yani böyle böyle ufak şeyler. eli ayağı da tutuyo. eve de yeni taşındık. kadın da kendi evini kapadı geldi. bilmiyorum napıcam. . çünkü önceden süreliydi gelişleri. bi hafta kalırdı ,iki gün kalırdı hadi bi ay kalırdı. ama şimdi böyle bi sürede yok. çok fenayım. kafayı yiyeceğim. takmadan da duramıyorum. şirret gelin olmak istiyorum belki ozaman o gider diye olamıyorum. böyle olunca eşime de üzülüyorum ama bi yandan da mesela şuan annemin evine gitmek istiyorum. kocamın olduğu eve gitmek istemiyorum. bana bi yol gösterebilecek var mı???
çok uzun oldu özür dilerim((
bu sorunları yaşamayan bilemez. Sanki konu sahibi kayınvalidesini kendisi bayılarak istedi. İyi niyetli düşünmüş hata yapmış. Sonuçta senet imzalamadı beraber oturacağız diye. Kayınvalidenin eli ayağı tutuyorsa imkanları da varsa neden beraber otursunlar? Fikirler zamanla değişebilir kendisi de demek bazı şeyleri görmüş ve yol yakınken istemiyorum demiş. Başta anlayamamış bazı insanların gerçek yüzü sonradan ortaya çıkıyor malesef.
Ben de aynı hatayı yaptım. İyi niyetli oldum ve tepeme çıkardım. Sözde ilk başta bizimle oturmayacaktı. Daha ilk günlerde gelmeye kalktı. Ben yokken anahtarla girip orayı burayı düzeltirdi. Evlendiğimizin 2.gününde biz yokken bornozumuzu katladı, yatak odamıza banyomuza girdi, biz balayındayken çamaşırlarımızı yıkayıp yerleştirdi. Ona mı kaldı benim özel şeylerim? Daha neler neler, bir bilseniz. İyi niyetli olduk diye karşılığı bu mu? Ben de artık istemiyorum bizimle kalmasın dedim. Sonra ayırıcam sizi başkasını bulucam çocuğuma dedi. Onu istemeye mecburmuşum. 2 aydan beri yüzünü bile görmüyorum kadının. Akıl hastanesine gitmem için yaşım çok genç.
Yahu bir karı ile kocanın,aynı evde bir ebeveyn ile ne işi var ? Böyle bir şeyi nasıl kabul ettiniz, olacakları kestiremediniz mi ? Bende evli değilim ama bırakın anne ile yaşama fikrini, annesine normalden çok azcık daha düşkün bir erkek görünce ömrümce hep kaçtım. Hatta arkama bile bakmadan topukladım. Ve evli olmamama rağmen kaynana ile yaşayınca olabilecek sorunları bir bir listelerim size. Siz nasıl düşünemediniz bunları hayret ettim.. Bari evlenmeden dönseydiniz lafınızdan iki küser, sonra tamam tamam sen benim ol da yeter derdi (tabi seviyorsa) onu da yapmamışsınız.. Şimdi kabul etmişsiniz ve beraber oturmaya başlamışsınız. Kadına hadi güle güle de diyemezsiniz. Tek yolunuz eşinizi ikna etmek. O da zor görünüyor. Bazı durumların en başında biraz cevval olmak gerek sanırım. Kaynananızın rahatsız olacağı hareket ve tavırlarda bulunun. Biraz sesinizi çıkarın ne bileyim o ekmek makinası istemiyorum dediğinde sertçe "ben istiyorum!!" diyebilin. Bu şekilde gıcık olup gider belki. Allah yardımcınız olsun.
Ayri oda yap diyenler olmuyo iste oyle
Yanlis bir yonelme
Kadin bir odada esle sen bir oda da ayni evde olmuyo o isler
Benim kv de cocuklarim evlensin ben koyde yasicam diyodu evlendim evime yerlesti
Hep lafta bunlar
Ben gorusmuyorum gerci ama 7sene ara ara birlikte yasadim
kabus gibiydi
Ayni evin icinde caninin istedigini yapamamak
Belki tv karsisinda yemek yemem isticem yiyememek
Banyodan havluma bornozuma sarilip gezememek
Ortaligi toplamadan evden cikamamak
Bisi yapsam mutfakda ya kotu yaparsam olmazsa gibi korkua evinde yasamak
Sabah kahvalti saatini, uyku saatini k.v gore ayarlamak
Yemek begendirememek
Evinde arkadaslarini istedigin gibi agirlayamamak
Bi de uzerine memnuniyetsizlik ,karisma,mudahale etme
Esinle tartissan oglunun sirtini sivazlayan biri
Cocuk oldugunda onun istedigi gibi buyutmek
Bunlar ve niceleri kolay degil.
Bilmiyorum.isiniz zor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?