arkadaşlar,hayat bir oyunsa eğer; siz hiç bıkmadan oynayacağınız rolü seçeceksiniz,hangimiz kendi annenizle bile anlaşmazlığa hiç düşmeden bir ilişki sürdürebiliyorsunuz bence hiç birimiz,annem tam 38 yıl kayınvalidesi ile birlikte yaşadı,bir süre önce babanemi kaybettik ne oldu biliyormusunuz annem babannemin ölümünü kabullenmedi depresyona girdi,daha önce hiç bu kadar yanlız hissetmiyorum kendimi dedi,(bu arada annem ondan çektiğini eminim kimseden çekemezdi bu hayatta ama yinede bir sinerji varmış aralarında demekki!),çocuğum yok olmasını çok istiyorum ve biliyorum ki tüm anneler gibi bende onu hayattaki herşeyden çok seveceğim ve paylaşmakta güçlük çekeceğim,eviliyim,eşimin ailesi ile ilk tanıçtığımda nasıl bir aile ilişkisi istediğimi bana ne yapıp ne yapmayacakları hakkında çok açık bir şekilde konuştum,ne biliyorsam ve nasıl istiyorsam öyle davranıyorum ve herşeyden öteye samimiyim,kayınvalide kelimesi yada kaynana kelimesi benim için iğrenç bir kelime yada gelin kelimesi,ilk tanıştığımızda daha dedimki beni gelin olarak alacaksanız almayın,bana gelin diyecekseniz istemiyorum,bana kızımız derseniz siz kız evladı olurum dedim onlarda sağolsun kırmadılar beni,samimiyiz ve içten,kırılınca kırıldım diyorum sevinince sevindim,bunların hepsi eşimle ilişkimiz çok etkiliyor emin olun çünki her zaman herkes benden yana,kızımız diyorlar başka birşey demiyorlar,ama hayatta bir ilke edindim ilkgünden beri asla kayın valide,kaynana,kayınpeder kelimesini beynimden dahi onlar için geçirmedim bırakın dilimden,işin özü samimiyet ve dürüstlük arkadaşlar ve empati,bazen kızıyorum onlara ama açıkça ifade ediyorum ve onlara evlat sahibi oldukları için hak verdiğimi ama onun dışında yanlış olanı aktarıyorum,beni samimi buldukları için benden korkup çekinmiyorlar çünki ağzımı açtığımda ağzımdan dökülecek kelimelerle ilgili bir fikirleri var, eşimi sormayın sırf bu yüzden bile sana tapıyorum diyor,kalbime giden yol midemden değil burda geçiyor diyor aslında.... hepinize içten ve dürüst insanlarala karşılaşmanızı temenni ediyorum.