Eskiden herkes kendi davranışlarından sorumlu, karşıdaki kötü bile olsa siz iyi olun falan derdim ama artık hayattaki mottom "mesafe".. Öyle kayın aileyi yormamak, masraf ettirmemek, her şeyi kendin karşılamak falan bunlar asla göze görünmeyen şeyler.. Ne kadar "önce ben" derseniz o kadar kıymetli olursunuz.. Önce kendinize karşı net olun, sonra eşinizle bi konuşma yapın, özel hayatınızı rapor etmek ne demek? Ve en önemlisi uygun bi mesafe koyun araya yoksa sonunu alamazsınız..Herkese merhaba, 6 aylık evliyim. Kayınvalidemle başlarda çok iyiydik nişan döneminde de düğün döneminde de kendisini hiç yormadım. Gereksiz alışverişlerle hiç uğraşmadım ne lazımsa her şeyi kendim aldım. Hiçbir zaman hiçbir şey için surat asmadım. Ama ortada hiçbir şey yokken kendisi bana tavır almaya başladı. Her gün eşimi arıyor ne yapıyoruz, izinli mi, izinliyse dışarı çıktık mı, çıktıysak nereye gittik ne yaptık hep böyle sorguluyor. Beni denemeye çalışıyor ama bu aşamaları çoktan geçtiğimizi düşünüyorum. İlk gelini hiç hatırını saymaz, ziyaret etmez torunlarını bile sevdirmez. Ama şimdi bakıyorum ona ilgi alaka her zaman daha fazla. İyilik ne den kimseye yaramıyor? En basiti dün akşam migrenim tuttu. Eşim söyleyince neden canını bir şeye mi sıktın diyor. Aramızda bir sorun mu var onu anlamaya çalışıyor. Telefonu kapattıktan 10 dk sonra akşam saat 11’de evli oğluyla ve diğer oğluyla birlikte çıkıp geldiler. Bu saat gerçekten sürpriz için, oturmak için uygun bir saat mi? Sizce ben bu çat kapı olaylarını, emrivaki davranışları hakkında nasıl düşünebilirim?
Valla çok net sınır çizmeniz lazım. Ben de nişanlıyım yaza düğünüm var inşallah. Geçtiğimiz aylarda nişanlımla evde otururken (yalnız yaşıyorum) kayınvalidem aradı, evdeyseniz çaya gelelim dedi. Kesinlikle kabul etmedim. Nazik bi şekilde, ev müsait değil şuanda isterseniz dışarda bir yerde buluşalım dedim. Öyle de yaptık. O günden beri o da anladı artık anlık plan yapmıyor. Yılbaşında da nişanlımla yemeğe çıkacaktık. Başbaşa olmayı planlamıştık, annesi emrivaki yaptı beraber yiyelim diye; nişanlım gereken konuşmayı yapıp geldi yanıma. Benim kayınvalidem de alıngandır, sivri dillidir de baya. Başta böyle olmasına üzülüyordum ama sonra düşündüm ki benim eşimle huzurumu bozmadığı sürece, ben de onlara bir yanlış yapmadığımdan eminsem, banane yani. Tavşan dağa küsmüş misali. Hiç kendimi yoramayacağım, bu düşünceden sonra bi rahatlık geldi bana. Mesela yılbaşı yemeği olayından sonra annesi tavırlıydı, gelinlik bakmaya gittik dün. Ben gayet keyfim yerinde takıldım gelinliğime baktım denedim. Benim önceliğim eşimle olan mutluluğum olacak. Her şeye alınabiliyorlar gerçekten. Bu gerçeği değiştiremeyeceğime göre, hiç kendime dert edinemeyeceğim.Herkese merhaba, 6 aylık evliyim. Kayınvalidemle başlarda çok iyiydik nişan döneminde de düğün döneminde de kendisini hiç yormadım. Gereksiz alışverişlerle hiç uğraşmadım ne lazımsa her şeyi kendim aldım. Hiçbir zaman hiçbir şey için surat asmadım. Ama ortada hiçbir şey yokken kendisi bana tavır almaya başladı. Her gün eşimi arıyor ne yapıyoruz, izinli mi, izinliyse dışarı çıktık mı, çıktıysak nereye gittik ne yaptık hep böyle sorguluyor. Beni denemeye çalışıyor ama bu aşamaları çoktan geçtiğimizi düşünüyorum. İlk gelini hiç hatırını saymaz, ziyaret etmez torunlarını bile sevdirmez. Ama şimdi bakıyorum ona ilgi alaka her zaman daha fazla. İyilik ne den kimseye yaramıyor? En basiti dün akşam migrenim tuttu. Eşim söyleyince neden canını bir şeye mi sıktın diyor. Aramızda bir sorun mu var onu anlamaya çalışıyor. Telefonu kapattıktan 10 dk sonra akşam saat 11’de evli oğluyla ve diğer oğluyla birlikte çıkıp geldiler. Bu saat gerçekten sürpriz için, oturmak için uygun bir saat mi? Sizce ben bu çat kapı olaylarını, emrivaki davranışları hakkında nasıl düşünebilirim?
Kayınvalidem de eşimin annesi benle ilişkisi ne olursa olsun eve gelip gidebilir ama NORMAL saatlerdeHerkese merhaba, 6 aylık evliyim. Kayınvalidemle başlarda çok iyiydik nişan döneminde de düğün döneminde de kendisini hiç yormadım. Gereksiz alışverişlerle hiç uğraşmadım ne lazımsa her şeyi kendim aldım. Hiçbir zaman hiçbir şey için surat asmadım. Ama ortada hiçbir şey yokken kendisi bana tavır almaya başladı. Her gün eşimi arıyor ne yapıyoruz, izinli mi, izinliyse dışarı çıktık mı, çıktıysak nereye gittik ne yaptık hep böyle sorguluyor. Beni denemeye çalışıyor ama bu aşamaları çoktan geçtiğimizi düşünüyorum. İlk gelini hiç hatırını saymaz, ziyaret etmez torunlarını bile sevdirmez. Ama şimdi bakıyorum ona ilgi alaka her zaman daha fazla. İyilik ne den kimseye yaramıyor? En basiti dün akşam migrenim tuttu. Eşim söyleyince neden canını bir şeye mi sıktın diyor. Aramızda bir sorun mu var onu anlamaya çalışıyor. Telefonu kapattıktan 10 dk sonra akşam saat 11’de evli oğluyla ve diğer oğluyla birlikte çıkıp geldiler. Bu saat gerçekten sürpriz için, oturmak için uygun bir saat mi? Sizce ben bu çat kapı olaylarını, emrivaki davranışları hakkında nasıl düşünebilirim?