- 27 Eylül 2009
- 111
- 4
merhabalar;
23 yaşında 2 yıllık evliyim ve 1 yaşında birde oğlumuz var..
kayınvalidemle aynı binada oturuyoruz. nişanlılık süreci boyunca hiç sıkıntı yaşamadık ancak zaman ilerledikçe ve birlikte geçirdiğimiz süre arttıkça çelişkili konuşmaları ve tavırları beni endişelendirmeye başladı. şöyle ki; eleştirdiği yanlış bulduğu olay ve kişilere karşı çok sevecen davranıyor ve kim hani konuda ne düşünüyorsa kendisi hak vermese dahi katılıyormuş gibi davranıyor.
kayınvalidemi herkes sever. bakıldığında kimseye bir kötülüğü dokunmamıştır ancak içinde sürekli insanların onu kullandığından bahsediyor. evliliğimin hemen ardından hamile kaldım ve hamileiğim boyunca bu çocuğu ben büyütücem vb cümleler kullanmaya başladı. bebeğim yeni doğmuştu kendi annem bana oğlumu uzatıp 'al annesi' dedi ve kayınvalidem çocuğu alıp o süt annesi onun annesi benim dedi. çocuk ağladığında bana sürekli sütün gelmiyor çocuk aç dedi. oğlum ağladığında sakinleştirmem için bile bana vermiyor kendi susturmaya çalışıyordu. sürekli bizim onun çocuğu sevmesini istemediğimizi ima eden laflar söylemesine rağmen aslında benim oğlumun annesi olduğunu anlamamak için direniyordu. oğlum onun kucağından bize gelmek istemediğinde seviniyor kahkahalar atıyor emmese yüzünü görebilecekmisiniz acaba diyor..
sürekli benim oğlumla ilgili deneyimlerimi çürütmeye çalışıyor.ve daha yazmadığım bir sürü şey..kızı yok iki oğlu var kendi oğlullarını da anormal şekilde bağımlı yetiştirmiş liseye giden oğlunu okula alıp bırakıyormuş. çoraplarını giydiriyor vs. ve ben tüm bunlar karşısında kendimi hiç olmadığım kadar yetersiz hissediyorum. acaba ben bişeyleri yanlış mı yapıyorum düşüncesine kapılıyorum. eşime bunları söylediğimde ne kayınvalideler var sen dua et diyor ve çok normal karşılıyor. birlikte bir psikologa gitmeyi önerdiğimde gidip annemi kötüleyeceksin rahatlayacaksın diyor. ben kendimi ifade etmemi teşvik eden bir ailede düşüncelerimi tartışarak büyüdüm ve eşimle sorun yaşamamak ve annesini kırmamak için sürekli susuyorum. bir kez konuşmayı denedim eşimin yanında kriz geçirdi kendi hayatından örnekler vererek bunlar neki sıkıntımı deyip ağlayarak ben sana kaynana olamamışım diye ağlama başladı ve bayıldı.
yani konuşarak anlaşamıyoruz ve ben çok sıkıntı çekiyorum bu durumda ne önerirsiniz?
23 yaşında 2 yıllık evliyim ve 1 yaşında birde oğlumuz var..
kayınvalidemle aynı binada oturuyoruz. nişanlılık süreci boyunca hiç sıkıntı yaşamadık ancak zaman ilerledikçe ve birlikte geçirdiğimiz süre arttıkça çelişkili konuşmaları ve tavırları beni endişelendirmeye başladı. şöyle ki; eleştirdiği yanlış bulduğu olay ve kişilere karşı çok sevecen davranıyor ve kim hani konuda ne düşünüyorsa kendisi hak vermese dahi katılıyormuş gibi davranıyor.
kayınvalidemi herkes sever. bakıldığında kimseye bir kötülüğü dokunmamıştır ancak içinde sürekli insanların onu kullandığından bahsediyor. evliliğimin hemen ardından hamile kaldım ve hamileiğim boyunca bu çocuğu ben büyütücem vb cümleler kullanmaya başladı. bebeğim yeni doğmuştu kendi annem bana oğlumu uzatıp 'al annesi' dedi ve kayınvalidem çocuğu alıp o süt annesi onun annesi benim dedi. çocuk ağladığında bana sürekli sütün gelmiyor çocuk aç dedi. oğlum ağladığında sakinleştirmem için bile bana vermiyor kendi susturmaya çalışıyordu. sürekli bizim onun çocuğu sevmesini istemediğimizi ima eden laflar söylemesine rağmen aslında benim oğlumun annesi olduğunu anlamamak için direniyordu. oğlum onun kucağından bize gelmek istemediğinde seviniyor kahkahalar atıyor emmese yüzünü görebilecekmisiniz acaba diyor..
sürekli benim oğlumla ilgili deneyimlerimi çürütmeye çalışıyor.ve daha yazmadığım bir sürü şey..kızı yok iki oğlu var kendi oğlullarını da anormal şekilde bağımlı yetiştirmiş liseye giden oğlunu okula alıp bırakıyormuş. çoraplarını giydiriyor vs. ve ben tüm bunlar karşısında kendimi hiç olmadığım kadar yetersiz hissediyorum. acaba ben bişeyleri yanlış mı yapıyorum düşüncesine kapılıyorum. eşime bunları söylediğimde ne kayınvalideler var sen dua et diyor ve çok normal karşılıyor. birlikte bir psikologa gitmeyi önerdiğimde gidip annemi kötüleyeceksin rahatlayacaksın diyor. ben kendimi ifade etmemi teşvik eden bir ailede düşüncelerimi tartışarak büyüdüm ve eşimle sorun yaşamamak ve annesini kırmamak için sürekli susuyorum. bir kez konuşmayı denedim eşimin yanında kriz geçirdi kendi hayatından örnekler vererek bunlar neki sıkıntımı deyip ağlayarak ben sana kaynana olamamışım diye ağlama başladı ve bayıldı.
yani konuşarak anlaşamıyoruz ve ben çok sıkıntı çekiyorum bu durumda ne önerirsiniz?