Öncelikle merhaba. Buraya şimdi de biraz aşk hayatımla ilgili dert yanmak istedim 
Ben gerçekten şu son zamanlara kadar aşk/sevgili mevzularını hiç takmayan bir kızdım. Yani evet biliyorum yaşım çok büyük değil ama çocukluk/ergenlik aşkları da olur ya o tarz. Yani birilerinden hoşlanırdım ilgimi çekerdi ama hiç ciddi ilişki-sevgililik istemezdim. Kaçınırdım biraz. Bilmiyorum ya ilgimi bir yere kadar çektiklerinden ya da sevgili olmak ve ilişki ne bilmeyip bundan korktuğumdandı sanırım. Sonra lise 3 olduk tabii ve ben aşık oldum. Hayatımda hiç hiç tatmamıştım. İnanılmaz bir duyguydu ve ben bana göre çok üst model görüyordum onu. Onunla konuşmak,arkadaşlığı bile güzeldi derken maalesef bir şeyler olmadı oraları atlıyorum.
Sonra aşk acısı, sınav senem falan derken üniversiteye geçtim. Ve karşıma asssla kimse çıkmıyor. Yani konuşmak için yazan,arkadaşlarım aracılığıyla yazan vs. o tarz erkekleri saymıyorum. Çünkü ben flört etmem ve etmeyi sevmem. O şekilde karşıma çıkan insanlarla inanın 2-3 sohbetten anlayıp devam ettirmiyorum karşıdakini kırmayayım vaktini de çalmayayım diye çünkü ilişki olsun diye olsun ya da birileriyle konuşmak için konuşmayı hiç sevmem. Arada elektrik yoksa anlıyorum zaten hissedemiyorsam. Yani zaten ilişki insanı da olmadığım için bir ilişkimin olmaması değil olsa garip gelirdi heralde diye rahatsız da olmuyordum. Ama artık bu şekilde düşünemiyorum. Üniversite hayatım/genel hayatımdan monotonluğundan zaten memnun değilim. Orası da olmayınca insan tutunacak dal arıyor. Şimdi bir erkeğe mi bağlı bunlar diyeceksiniz biliyorum ama inanın sevgilisi olan arkadaşlarım benim kadar boşluğa/depresyona düşmüyor çünkü belli yaştan sonra arkadaşlar değil sevgilin biraz daha önemli oluyor hayatında. Yani arkadasım mesela ortamından memnun olmasa da sorun değil çünkü sevgilisi var onun ortamı var vs. Ya da bir baska arkadasım da memnun değil ama farklı ünilerde aynı bölümdeler onu motive ediyor çalıştırıyor vsvs. Yani ben de artık biraz o sevilme ve değer duygusunu ama sahte değil gerçek anlamda tatmak istiyorum. Ciddi bir ilişki istiyorum ama ben gerçekten nereden bulunuyor nereden karşıma çıkacak bilmiyorum. Yaşadığım yerde Ankara yani..
Öyle büyük bir kriterim de yok inanın tek bir noktam var o da şu iyi üniversite/bölümde olsun. Yani benden daha zeki bir insan olsun ki beni geliştirsin istiyorum. Benden zeki olmadığını anladığım an soğuyorum bir erkekten. Bi de aramızda çekim olsun başka da bir şey yok.Ama gerçekten karşıma çıkmıyor. Ve yaşım geç olmadan ilişki de istiyorum biliyorum yapmadıkça ileride daha da zorlaşacak gözümde büyüyecek vs.Nolur tavsiye verin yani şu konuda dert yanacağım demezdim ama cidden artık inanarak ve utanmadan söylüyorum yani birini ve sevgisini istiyorum.
Ben gerçekten şu son zamanlara kadar aşk/sevgili mevzularını hiç takmayan bir kızdım. Yani evet biliyorum yaşım çok büyük değil ama çocukluk/ergenlik aşkları da olur ya o tarz. Yani birilerinden hoşlanırdım ilgimi çekerdi ama hiç ciddi ilişki-sevgililik istemezdim. Kaçınırdım biraz. Bilmiyorum ya ilgimi bir yere kadar çektiklerinden ya da sevgili olmak ve ilişki ne bilmeyip bundan korktuğumdandı sanırım. Sonra lise 3 olduk tabii ve ben aşık oldum. Hayatımda hiç hiç tatmamıştım. İnanılmaz bir duyguydu ve ben bana göre çok üst model görüyordum onu. Onunla konuşmak,arkadaşlığı bile güzeldi derken maalesef bir şeyler olmadı oraları atlıyorum.
Sonra aşk acısı, sınav senem falan derken üniversiteye geçtim. Ve karşıma asssla kimse çıkmıyor. Yani konuşmak için yazan,arkadaşlarım aracılığıyla yazan vs. o tarz erkekleri saymıyorum. Çünkü ben flört etmem ve etmeyi sevmem. O şekilde karşıma çıkan insanlarla inanın 2-3 sohbetten anlayıp devam ettirmiyorum karşıdakini kırmayayım vaktini de çalmayayım diye çünkü ilişki olsun diye olsun ya da birileriyle konuşmak için konuşmayı hiç sevmem. Arada elektrik yoksa anlıyorum zaten hissedemiyorsam. Yani zaten ilişki insanı da olmadığım için bir ilişkimin olmaması değil olsa garip gelirdi heralde diye rahatsız da olmuyordum. Ama artık bu şekilde düşünemiyorum. Üniversite hayatım/genel hayatımdan monotonluğundan zaten memnun değilim. Orası da olmayınca insan tutunacak dal arıyor. Şimdi bir erkeğe mi bağlı bunlar diyeceksiniz biliyorum ama inanın sevgilisi olan arkadaşlarım benim kadar boşluğa/depresyona düşmüyor çünkü belli yaştan sonra arkadaşlar değil sevgilin biraz daha önemli oluyor hayatında. Yani arkadasım mesela ortamından memnun olmasa da sorun değil çünkü sevgilisi var onun ortamı var vs. Ya da bir baska arkadasım da memnun değil ama farklı ünilerde aynı bölümdeler onu motive ediyor çalıştırıyor vsvs. Yani ben de artık biraz o sevilme ve değer duygusunu ama sahte değil gerçek anlamda tatmak istiyorum. Ciddi bir ilişki istiyorum ama ben gerçekten nereden bulunuyor nereden karşıma çıkacak bilmiyorum. Yaşadığım yerde Ankara yani..
Öyle büyük bir kriterim de yok inanın tek bir noktam var o da şu iyi üniversite/bölümde olsun. Yani benden daha zeki bir insan olsun ki beni geliştirsin istiyorum. Benden zeki olmadığını anladığım an soğuyorum bir erkekten. Bi de aramızda çekim olsun başka da bir şey yok.Ama gerçekten karşıma çıkmıyor. Ve yaşım geç olmadan ilişki de istiyorum biliyorum yapmadıkça ileride daha da zorlaşacak gözümde büyüyecek vs.Nolur tavsiye verin yani şu konuda dert yanacağım demezdim ama cidden artık inanarak ve utanmadan söylüyorum yani birini ve sevgisini istiyorum.
