- Konu Sahibi civcivgagasi
-
- #41
Karma var mı bilmiyorum ama ilahi adalet olabilir o da bu dünyada olacağı kesin değil. Çok beklentiye girme yani. Yoluna önüne bakHanımlar merhaba,
Yaklaşık 4 ay önce sevgilimden ayrıldım. Çok aşıktım. Onun da bana aşık olduğunu zannediyordum çünkü öyle söylüyordu. Kendisi üniversite terk. Ben doktora mezunuyum. Ben bunu hiç sorun etmedim fakat o aşağılık kompleksine kapılıp her fırsatta beni ezmeye çalıştı. Çok sevdiğim için sürekli alttan aldım. İlişkimizin 1. yıl dönümünde onun ilgisizliği, vurdumduymazlığı canıma tak ettiği için ayrıldım. Uzun uzun ayrılma gerekçemi açıklayan bir mesaj gönderdim. Uzak mesafe ilişkisi yaşıyorduk zaten. Bir araya gelme süremiz uzamıştı. İlişkimizin yıl dönümünde de bana iki çift güzel söz söylememesi bardağı taşıran son damla oldu. Keşke bana ayrılmak istiyorum diye daha önce söyleseydi. Ona benden soğuduğunu söylediğim zaman "Saçmalıyorsun, kafanda kuruyorsun, senaryo yazıyorsun" diye klasik ayrılmaya cesaret edemeyen erkek bahanelerini söyleyip durdu.
Ben ayrıldıktan sonra bu şahıs ısrarla "Arkadaş kalalım, akışına bırakalım" diye zırvaladı. Kesinlikle kabul etmedim. Beni suçladı. Hiç yapmadığım, aklımın ucundan geçirmediğim halde beni kibirli olmakla, kendini beğenmiş olmakla itham etti. Hakaretler yağdırdı. En çok zoruma giden şey bu. Sonuçta her yerden engelledim. Aylardır da hiçbir şekilde görüşmüyorum.
Yapım gereği kimseye dert yanmam. Fakat onun bana söylediklerini hâlâ içime sindiremiyorum. Hakkımı kesinlikle helal etmiyorum. Çünkü çok sevdim. Gerçekten sevdim.
Şimdi soracağım şey şu: Kalp kıran, haksızlık yapan, verilen değerin ve emeğin kıymetini bilmeyen biri yaptıklarının karşılığını görür mü? Yani sizce karma var mı? Yaptığı yanına kâr kalsın istemiyorum.
Kimseye güvenemiyorum. Hayatıma girmek isteyenleri itiyorum. Bundan önceki ilişkimde de aldatılmıştım. O nedenle kendimi çok yaralı ve yorgun hissediyorum. Ona söylemek isteyip de söyleyemediklerimi boş bir kuyuya haykırsam rahatlar mıyım diye düşünüyorum. Tavsiyeleriniz nelerdir?
Karma kismet va diye bir sey yok. Bunlar, insanlarin baslarina gelen, yonetemedikleri olumsuz olaylarla duygusal acidan basa cikmak icin uydurduklari masal urunleri. Size tavsiyem, o kisiyi gecmise gomun ve onunuze bakin. Hayat devam ediyorHanımlar merhaba,
Yaklaşık 4 ay önce sevgilimden ayrıldım. Çok aşıktım. Onun da bana aşık olduğunu zannediyordum çünkü öyle söylüyordu. Kendisi üniversite terk. Ben doktora mezunuyum. Ben bunu hiç sorun etmedim fakat o aşağılık kompleksine kapılıp her fırsatta beni ezmeye çalıştı. Çok sevdiğim için sürekli alttan aldım. İlişkimizin 1. yıl dönümünde onun ilgisizliği, vurdumduymazlığı canıma tak ettiği için ayrıldım. Uzun uzun ayrılma gerekçemi açıklayan bir mesaj gönderdim. Uzak mesafe ilişkisi yaşıyorduk zaten. Bir araya gelme süremiz uzamıştı. İlişkimizin yıl dönümünde de bana iki çift güzel söz söylememesi bardağı taşıran son damla oldu. Keşke bana ayrılmak istiyorum diye daha önce söyleseydi. Ona benden soğuduğunu söylediğim zaman "Saçmalıyorsun, kafanda kuruyorsun, senaryo yazıyorsun" diye klasik ayrılmaya cesaret edemeyen erkek bahanelerini söyleyip durdu.
Ben ayrıldıktan sonra bu şahıs ısrarla "Arkadaş kalalım, akışına bırakalım" diye zırvaladı. Kesinlikle kabul etmedim. Beni suçladı. Hiç yapmadığım, aklımın ucundan geçirmediğim halde beni kibirli olmakla, kendini beğenmiş olmakla itham etti. Hakaretler yağdırdı. En çok zoruma giden şey bu. Sonuçta her yerden engelledim. Aylardır da hiçbir şekilde görüşmüyorum.
Yapım gereği kimseye dert yanmam. Fakat onun bana söylediklerini hâlâ içime sindiremiyorum. Hakkımı kesinlikle helal etmiyorum. Çünkü çok sevdim. Gerçekten sevdim.
Şimdi soracağım şey şu: Kalp kıran, haksızlık yapan, verilen değerin ve emeğin kıymetini bilmeyen biri yaptıklarının karşılığını görür mü? Yani sizce karma var mı? Yaptığı yanına kâr kalsın istemiyorum.
Kimseye güvenemiyorum. Hayatıma girmek isteyenleri itiyorum. Bundan önceki ilişkimde de aldatılmıştım. O nedenle kendimi çok yaralı ve yorgun hissediyorum. Ona söylemek isteyip de söyleyemediklerimi boş bir kuyuya haykırsam rahatlar mıyım diye düşünüyorum. Tavsiyeleriniz nelerdir?
Ben karmaya inanıyorum. Herkes bir şekilde yaşattığını yaşıyor. Konunuzda dikkatimi çeken nokta şu oldu siz her şeyin farkındaymışsınız aslında sadece sevdiğiniz için sineye çekmişsiniz. Sizi her fırsatta ezmiş siz alttan almışsınız. Bir nevi size bu şekilde davranılmasına siz izin vermişsiniz. Olan olmuş artık kendinize dersler çıkartın, hatalarınızı yapmamanız gereken şeyleri not edin aklınıza ve önünüze bakın. Ona ne olacağını düşünmek sadece size yük olur bu da size zarar verir.
tam olarak böyle düşünüyorumBen karmaya inaniyorum ama siz tamamen birakinca isliyor. Yani hinciniz, hirsiniz, siniriniz gecince karma calismaya basliyor. Hani bir nevi allaha havale edince
Karma falan bilmem. Ama şunu çok iyi biliyorum.Karincanin hakkını ona teslim edecek Rabbim var.Herkes yarattığının karşılığını mutlaka gorecekHanımlar merhaba,
Yaklaşık 4 ay önce sevgilimden ayrıldım. Çok aşıktım. Onun da bana aşık olduğunu zannediyordum çünkü öyle söylüyordu. Kendisi üniversite terk. Ben doktora mezunuyum. Ben bunu hiç sorun etmedim fakat o aşağılık kompleksine kapılıp her fırsatta beni ezmeye çalıştı. Çok sevdiğim için sürekli alttan aldım. İlişkimizin 1. yıl dönümünde onun ilgisizliği, vurdumduymazlığı canıma tak ettiği için ayrıldım. Uzun uzun ayrılma gerekçemi açıklayan bir mesaj gönderdim. Uzak mesafe ilişkisi yaşıyorduk zaten. Bir araya gelme süremiz uzamıştı. İlişkimizin yıl dönümünde de bana iki çift güzel söz söylememesi bardağı taşıran son damla oldu. Keşke bana ayrılmak istiyorum diye daha önce söyleseydi. Ona benden soğuduğunu söylediğim zaman "Saçmalıyorsun, kafanda kuruyorsun, senaryo yazıyorsun" diye klasik ayrılmaya cesaret edemeyen erkek bahanelerini söyleyip durdu.
Ben ayrıldıktan sonra bu şahıs ısrarla "Arkadaş kalalım, akışına bırakalım" diye zırvaladı. Kesinlikle kabul etmedim. Beni suçladı. Hiç yapmadığım, aklımın ucundan geçirmediğim halde beni kibirli olmakla, kendini beğenmiş olmakla itham etti. Hakaretler yağdırdı. En çok zoruma giden şey bu. Sonuçta her yerden engelledim. Aylardır da hiçbir şekilde görüşmüyorum.
Yapım gereği kimseye dert yanmam. Fakat onun bana söylediklerini hâlâ içime sindiremiyorum. Hakkımı kesinlikle helal etmiyorum. Çünkü çok sevdim. Gerçekten sevdim.
Şimdi soracağım şey şu: Kalp kıran, haksızlık yapan, verilen değerin ve emeğin kıymetini bilmeyen biri yaptıklarının karşılığını görür mü? Yani sizce karma var mı? Yaptığı yanına kâr kalsın istemiyorum.
Kimseye güvenemiyorum. Hayatıma girmek isteyenleri itiyorum. Bundan önceki ilişkimde de aldatılmıştım. O nedenle kendimi çok yaralı ve yorgun hissediyorum. Ona söylemek isteyip de söyleyemediklerimi boş bir kuyuya haykırsam rahatlar mıyım diye düşünüyorum. Tavsiyeleriniz nelerdir?
Elbette ki ,ne doğru sözKarma falan bilmem. Ama şunu çok iyi biliyorum.Karincanin hakkını ona teslim edecek Rabbim var.Herkes yarattığının karşılığını mutlaka gorecek
Gerçrkten de öyle,bazılarınıda kendimiz yaratıyormuşuz...Kesinlikle vardaha geçen gün bana yaşıtılan şeyleri kendileri yaşadılar ilahi adalet ve karma var
Evet kardeşim annem ve kuzenim bu konularla ilgili eğitim alıyorlar şuan onlar da bahsediyorlarGerçrkten de öyle,bazılarınıda kendimiz yaratıyormuşuz...
Ben eğitimini almıyorum fakat ilgi alanım olduğu için hayli meraklıyım.Evet kardeşim annem ve kuzenim bu konularla ilgili eğitim alıyorlar şuan onlar da bahsediyorlar
Egitim farkı sorun bence sorun etmemekle hata etmişsiniz. Ayrilirken o hakaret etmis siz karsilik verdiniz mi karsilik vermediyseniz de atlatamiyor olabilirsiniz. İnsan az sayinca rahatliyorHanımlar merhaba,
Yaklaşık 4 ay önce sevgilimden ayrıldım. Çok aşıktım. Onun da bana aşık olduğunu zannediyordum çünkü öyle söylüyordu. Kendisi üniversite terk. Ben doktora mezunuyum. Ben bunu hiç sorun etmedim fakat o aşağılık kompleksine kapılıp her fırsatta beni ezmeye çalıştı. Çok sevdiğim için sürekli alttan aldım. İlişkimizin 1. yıl dönümünde onun ilgisizliği, vurdumduymazlığı canıma tak ettiği için ayrıldım. Uzun uzun ayrılma gerekçemi açıklayan bir mesaj gönderdim. Uzak mesafe ilişkisi yaşıyorduk zaten. Bir araya gelme süremiz uzamıştı. İlişkimizin yıl dönümünde de bana iki çift güzel söz söylememesi bardağı taşıran son damla oldu. Keşke bana ayrılmak istiyorum diye daha önce söyleseydi. Ona benden soğuduğunu söylediğim zaman "Saçmalıyorsun, kafanda kuruyorsun, senaryo yazıyorsun" diye klasik ayrılmaya cesaret edemeyen erkek bahanelerini söyleyip durdu.
Ben ayrıldıktan sonra bu şahıs ısrarla "Arkadaş kalalım, akışına bırakalım" diye zırvaladı. Kesinlikle kabul etmedim. Beni suçladı. Hiç yapmadığım, aklımın ucundan geçirmediğim halde beni kibirli olmakla, kendini beğenmiş olmakla itham etti. Hakaretler yağdırdı. En çok zoruma giden şey bu. Sonuçta her yerden engelledim. Aylardır da hiçbir şekilde görüşmüyorum.
Yapım gereği kimseye dert yanmam. Fakat onun bana söylediklerini hâlâ içime sindiremiyorum. Hakkımı kesinlikle helal etmiyorum. Çünkü çok sevdim. Gerçekten sevdim.
Şimdi soracağım şey şu: Kalp kıran, haksızlık yapan, verilen değerin ve emeğin kıymetini bilmeyen biri yaptıklarının karşılığını görür mü? Yani sizce karma var mı? Yaptığı yanına kâr kalsın istemiyorum.
Kimseye güvenemiyorum. Hayatıma girmek isteyenleri itiyorum. Bundan önceki ilişkimde de aldatılmıştım. O nedenle kendimi çok yaralı ve yorgun hissediyorum. Ona söylemek isteyip de söyleyemediklerimi boş bir kuyuya haykırsam rahatlar mıyım diye düşünüyorum. Tavsiyeleriniz nelerdir?
Kesinlikle katılıyorum dedikodu sıfır olmalı . Mesela sizin haklınızda kötü düşüneyim hemen başıma benzer şeyler geliyor gibi gibiBen eğitimini almıyorum fakat ilgi alanım olduğu için hayli meraklıyım.
Bu yüzden dosdoğru ve kalbi temiz bir insan olarak hayata devamlılığımız şart...
Yakalamışsınız zaten harikaKesinlikle katılıyorum dedikodu sıfır olmalı . Mesela sizin haklınızda kötü düşüneyim hemen başıma benzer şeyler geliyor gibi gibi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?