- 18 Şubat 2022
- 735
- 994
- 33
- Konu Sahibi civcivgagasi
-
- #21
Lütfen arkadaş olalım.Kuzenlerime babalarindan ev kalmisti. Allem kallem en küçüğe cati katini verdiler, catiyi da senin yaptirman gerek dediler - halbuki bilirsiniz ki ortaktir. Her iki kardes de farkli zamanlarda araba kazasi yapip bir cati parasj dan fazla tamir parasi verdi.
Ben de cok kem gözüyümdür. Bana bi zarar veren üç gün yasamazEn sin yasli basli bi kkmsu kadinla tartistik yazin( zombi saldirisina ugradim dite güldürüyorum ev halkini) 2 gün geçmedi, her gun su verdigi dokak köpekleri saldirdi.
Daha o kadar cok ki benim hayatımda...
İşte ayrılmışsınız bitmiş gitmiş hala karmalar belalar yaşattığını bulsunlar. Bu şekilde kendi kendinize bela oluyorsunuz. Siz ileri adım atamamış oluyorsunuz. Önünüze bakın kurtulmuşsunuz işte bırakmışsınız adamı karma olsa ne oluuuur olmasa ne olur adam hayatınızda değil. Farkında değilsiniz ama bu bir takıntıHanımefendi sanırım anlatamadım. Mesele ilişkinin bitmesi değil. Zaten adam gibi ayrılmak istediğini söylese vedalaşır bitirirdim. Adama saplantılı değilim. Sorun söz konusu şahsın ayrılmak istemediğini söyleyip tam tersi şekilde davranması. Seviyorum demesi ama sürekli aşağılamaya çalışması. Ayrılmak istiyor musun diye sorunca da "Kafanda kuruyorsun, senaryo yazma" diye saçmalaması. Sonuçta ben ayrıldım zaten.
olayi kisaca anlatin derhal kem gözlerimi odaklarim
Boş bir kuyu olur orman olur şehrin göbeği bile olur isterseniz çığlık isterseniz ağlamak ne isterseniz. Bu çok tabii. Ama karma vs diyerek saplantılı değilim deseniz bile inanın saplantı bu.Hanımlar merhaba,
Yaklaşık 4 ay önce sevgilimden ayrıldım. Çok aşıktım. Onun da bana aşık olduğunu zannediyordum çünkü öyle söylüyordu. Kendisi üniversite terk. Ben doktora mezunuyum. Ben bunu hiç sorun etmedim fakat o aşağılık kompleksine kapılıp her fırsatta beni ezmeye çalıştı. Çok sevdiğim için sürekli alttan aldım. İlişkimizin 1. yıl dönümünde onun ilgisizliği, vurdumduymazlığı canıma tak ettiği için ayrıldım. Uzun uzun ayrılma gerekçemi açıklayan bir mesaj gönderdim. Uzak mesafe ilişkisi yaşıyorduk zaten. Bir araya gelme süremiz uzamıştı. İlişkimizin yıl dönümünde de bana iki çift güzel söz söylememesi bardağı taşıran son damla oldu. Keşke bana ayrılmak istiyorum diye daha önce söyleseydi. Ona benden soğuduğunu söylediğim zaman "Saçmalıyorsun, kafanda kuruyorsun, senaryo yazıyorsun" diye klasik ayrılmaya cesaret edemeyen erkek bahanelerini söyleyip durdu.
Ben ayrıldıktan sonra bu şahıs ısrarla "Arkadaş kalalım, akışına bırakalım" diye zırvaladı. Kesinlikle kabul etmedim. Beni suçladı. Hiç yapmadığım, aklımın ucundan geçirmediğim halde beni kibirli olmakla, kendini beğenmiş olmakla itham etti. Hakaretler yağdırdı. En çok zoruma giden şey bu. Sonuçta her yerden engelledim. Aylardır da hiçbir şekilde görüşmüyorum.
Yapım gereği kimseye dert yanmam. Fakat onun bana söylediklerini hâlâ içime sindiremiyorum. Hakkımı kesinlikle helal etmiyorum. Çünkü çok sevdim. Gerçekten sevdim.
Şimdi soracağım şey şu: Kalp kıran, haksızlık yapan, verilen değerin ve emeğin kıymetini bilmeyen biri yaptıklarının karşılığını görür mü? Yani sizce karma var mı? Yaptığı yanına kâr kalsın istemiyorum.
Kimseye güvenemiyorum. Hayatıma girmek isteyenleri itiyorum. Bundan önceki ilişkimde de aldatılmıştım. O nedenle kendimi çok yaralı ve yorgun hissediyorum. Ona söylemek isteyip de söyleyemediklerimi boş bir kuyuya haykırsam rahatlar mıyım diye düşünüyorum. Tavsiyeleriniz nelerdir?
Anlastik. Sokak köpegi saldirisi mi ayarlayayim, sarhos yakalanip ehliyetini mi kaptirsin, aldigi altcoin mi dussun ?Sizin gözleri ben biraz ödünç alayım mı?veya siz odaklanın
Çok iyi yaAnlastik. Sokak köpegi saldirisi mi ayarlayayim, sarhos yakalanip ehliyetini mi kaptirsin, aldigi altcoin mi dussun ?
Anlastik. Sokak köpegi saldirisi mi ayarlayayim, sarhos yakalanip ehliyetini mi kaptirsin, aldigi altcoin mi dussun ?
cok naifsiniz ama ya. Kiyamiyorsunuz.Çok iyi yaıslak banyo terliği ile sabunlu zeminde kaydırma alabilir miyim ordan?
Suç büyük değil ya, şimdilik yeterli.cok naifsiniz ama ya. Kiyamiyorsunuz.
Narsistik özellik bunlar. Kurtulmuşsun sadece dua et derim. Önüne bakBen ayrıldıktan sonra bu şahıs ısrarla "Arkadaş kalalım, akışına bırakalım" diye zırvaladı. Kesinlikle kabul etmedim. Beni suçladı. Hiç yapmadığım, aklımın ucundan geçirmediğim halde beni kibirli olmakla, kendini beğenmiş olmakla itham etti. Hakaretler yağdırdı. En çok zoruma giden şey bu. Sonuçta her yerden engelledim. Aylardır da hiçbir şekilde görüşmüyorum.
Çok teşekkür ederim tavsiyeniz için. Şimdi aslında bence o anda acımı yaşayıp, yas tutmak yerine üstünü kapatıp doktora tezimi yazdığım için bir şeyleri içime çok attım. O yüzden de acısı yeni yeni çıkıyor. O esnada çok üzülüp ağlamak için vaktim yoktu.
Tertemiz duygularla sevdiğim, evlilik hayalleri kurduğum adamın beni hiç sevmemiş olduğunu ve bana başından beri "Aşığım" diyerek yalan söylediğini yeni yeni sindirmeye çalışıyorum.
Üstelik bundan sonra kime nasıl güvenirim bilmiyorum. Bu süreçte doğru düzgün ve aile kurabileceğim bir insanı kaçırırım diye de endişeliyim. Yani zaten hayatıma çok fazla kimseyi almadım. 31 yaşındayım ve bu üçüncü erkek arkadaşımdı. Normalde ince eleyip sık dokumama rağmen bana hiç uygun olmayan, değer bilmeyen birine aşık oldum. Çok can sıkıcı bir durum.
Hanımlar merhaba,
Yaklaşık 4 ay önce sevgilimden ayrıldım. Çok aşıktım. Onun da bana aşık olduğunu zannediyordum çünkü öyle söylüyordu. Kendisi üniversite terk. Ben doktora mezunuyum. Ben bunu hiç sorun etmedim fakat o aşağılık kompleksine kapılıp her fırsatta beni ezmeye çalıştı. Çok sevdiğim için sürekli alttan aldım. İlişkimizin 1. yıl dönümünde onun ilgisizliği, vurdumduymazlığı canıma tak ettiği için ayrıldım. Uzun uzun ayrılma gerekçemi açıklayan bir mesaj gönderdim. Uzak mesafe ilişkisi yaşıyorduk zaten. Bir araya gelme süremiz uzamıştı. İlişkimizin yıl dönümünde de bana iki çift güzel söz söylememesi bardağı taşıran son damla oldu. Keşke bana ayrılmak istiyorum diye daha önce söyleseydi. Ona benden soğuduğunu söylediğim zaman "Saçmalıyorsun, kafanda kuruyorsun, senaryo yazıyorsun" diye klasik ayrılmaya cesaret edemeyen erkek bahanelerini söyleyip durdu.
Ben ayrıldıktan sonra bu şahıs ısrarla "Arkadaş kalalım, akışına bırakalım" diye zırvaladı. Kesinlikle kabul etmedim. Beni suçladı. Hiç yapmadığım, aklımın ucundan geçirmediğim halde beni kibirli olmakla, kendini beğenmiş olmakla itham etti. Hakaretler yağdırdı. En çok zoruma giden şey bu. Sonuçta her yerden engelledim. Aylardır da hiçbir şekilde görüşmüyorum.
Yapım gereği kimseye dert yanmam. Fakat onun bana söylediklerini hâlâ içime sindiremiyorum. Hakkımı kesinlikle helal etmiyorum. Çünkü çok sevdim. Gerçekten sevdim.
Şimdi soracağım şey şu: Kalp kıran, haksızlık yapan, verilen değerin ve emeğin kıymetini bilmeyen biri yaptıklarının karşılığını görür mü? Yani sizce karma var mı? Yaptığı yanına kâr kalsın istemiyorum.
Kimseye güvenemiyorum. Hayatıma girmek isteyenleri itiyorum. Bundan önceki ilişkimde de aldatılmıştım. O nedenle kendimi çok yaralı ve yorgun hissediyorum. Ona söylemek isteyip de söyleyemediklerimi boş bir kuyuya haykırsam rahatlar mıyım diye düşünüyorum. Tavsiyeleriniz nelerdir?
Canı yanan sabretsin can yakan canının yanacagi günü beklesin . Herkes ettiğini bulurHanımlar merhaba,
Yaklaşık 4 ay önce sevgilimden ayrıldım. Çok aşıktım. Onun da bana aşık olduğunu zannediyordum çünkü öyle söylüyordu. Kendisi üniversite terk. Ben doktora mezunuyum. Ben bunu hiç sorun etmedim fakat o aşağılık kompleksine kapılıp her fırsatta beni ezmeye çalıştı. Çok sevdiğim için sürekli alttan aldım. İlişkimizin 1. yıl dönümünde onun ilgisizliği, vurdumduymazlığı canıma tak ettiği için ayrıldım. Uzun uzun ayrılma gerekçemi açıklayan bir mesaj gönderdim. Uzak mesafe ilişkisi yaşıyorduk zaten. Bir araya gelme süremiz uzamıştı. İlişkimizin yıl dönümünde de bana iki çift güzel söz söylememesi bardağı taşıran son damla oldu. Keşke bana ayrılmak istiyorum diye daha önce söyleseydi. Ona benden soğuduğunu söylediğim zaman "Saçmalıyorsun, kafanda kuruyorsun, senaryo yazıyorsun" diye klasik ayrılmaya cesaret edemeyen erkek bahanelerini söyleyip durdu.
Ben ayrıldıktan sonra bu şahıs ısrarla "Arkadaş kalalım, akışına bırakalım" diye zırvaladı. Kesinlikle kabul etmedim. Beni suçladı. Hiç yapmadığım, aklımın ucundan geçirmediğim halde beni kibirli olmakla, kendini beğenmiş olmakla itham etti. Hakaretler yağdırdı. En çok zoruma giden şey bu. Sonuçta her yerden engelledim. Aylardır da hiçbir şekilde görüşmüyorum.
Yapım gereği kimseye dert yanmam. Fakat onun bana söylediklerini hâlâ içime sindiremiyorum. Hakkımı kesinlikle helal etmiyorum. Çünkü çok sevdim. Gerçekten sevdim.
Şimdi soracağım şey şu: Kalp kıran, haksızlık yapan, verilen değerin ve emeğin kıymetini bilmeyen biri yaptıklarının karşılığını görür mü? Yani sizce karma var mı? Yaptığı yanına kâr kalsın istemiyorum.
Kimseye güvenemiyorum. Hayatıma girmek isteyenleri itiyorum. Bundan önceki ilişkimde de aldatılmıştım. O nedenle kendimi çok yaralı ve yorgun hissediyorum. Ona söylemek isteyip de söyleyemediklerimi boş bir kuyuya haykırsam rahatlar mıyım diye düşünüyorum. Tavsiyeleriniz nelerdir?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?