- 25 Ekim 2015
- 19.368
- 99.151
- 598
- 40
En ufak bişeyde sürekli vicdan muhasebesi yapılacağı için.Hayatında kendisine olumsuz yansıyan her şeyi insanlar neden taklit eder? Ya da neden rol-model alırlar? Bana hep saçma geldi bu. Mesela sizin söylediğiniz; Annem şöyle şöyle kötüydü ya bende böyle olursam ya da babam şöyle şöyle kötü davrandı ya bende çocuğuma aynısını yaparsam vs.vs. İyi de bu durumda çocuğunuza yapmamanız gerekmiyor mu? Siz kötü olanı yaşayıp, tecrübe edindikten sonra neden halâ bu şüphe var aklınızda? Sizin onu yaşatmayacak tecrübeye ulaşmış olmanız gerekmiyor mu? Yani ben hayatım boyunca başıma gelen kötü şeyler için asla endişelenmedim ya bende yaparsam diye çünkü yapmam, çünkü neden yapiyim? O kötü olan davranışı ben zaten başkalarına yapmamam gerektiğini yaşayarak tecrübe edindim. Yani bilmiyorum bana insanların ben böyle kötülük yaşadım ya bende yaparsam cümlesine anlam veremiyorum bana çok saçma geliyor.
Muhakkak orası öyledir.Şart bana göre. Eğer bi kaybınıza aynı isimle seslenmiyosanız kimse sizin derdinizi sahiplenemez, imkansız bu. Ateş düştüğü yeri yakıyor bu bir gerçek. Tabi sırf bu yüzden bakmakta zorlansanızda kardeş yapın diyemem siz vereceksiniz bunun kararını. Ama şunu söyleyeyim tek çocuk yapıp ben adilim demek kolay. Önemli olan iki cocugunuz varken eşit davranabilmek :)
Bende bunu söyleyince insanlar zalim olduğumu düşünüyor. Ama kardeşim için tek söyleyeceğim kelime keşke olmasaydı.. benim çok daha mutlu bir hayatım olurdu. Yada o kişilikte biri yerine başka biri kardeşim olsaydı.. yani keşke o benim kardeşim olmasaydı..Kardes olmak mecburiyetinde degil. Keske benim de kardesim olmasaydi. Onun birakin hayrini gormeyi, benim hayatima verdigi zararlarin haddi, hesabi yok. Varligindan evde hep rahatsiz olmusumdur. Babam ve annem, hayatlarini hep kardesime adadilar. Bana, onun yaptigi yanlislar yuzunden hic olanak sunulmadi, hep ikinci plana atildim, soz hakkim olmadi. Daha ben bir hadiseye hic baslamamisken onun yaptigi yanlislar yuzunden ben de yargisiz infaza ugradim hayatim boyunca. Hep tek kardes olmak isterdim. Benim hayatima cok zarari dokundu, onu sevmekle nefret etmek arasinda gidip geliyorum. Annem ve babami halen somurmekte.
Asla değil.. hatta olmaması daha iyi olurdu..Kardes sart mi demıssın.
Senın var iste, sence sart mi?
Düşüncelerinizi merak ediyorum. Kendi adıma kardeşimle görüşmüyorum. Hiç bi zaman iyi bir ilişkim de olmadı zaten çocukluk dışında. En son babamla bir olup benden mal kaçırma gibi bi olaya giriştiklerini duyunca içimde kalanlar da bitti.
Şimdi bir çocuğum var. Bende annem babam gibi ayrım yapmaktan korktuğum için , çocuğum da benim gibi tercih edilmeyen olma duygusunu yaşamasın korkusuyla hiç 2. Düşünmedim.. hayatım boyunca hep tek çocugum olacak benim dedim.bana niye kardeşi yok diyen anneme dahi sizin gibi ayrım yapmaktansa tek kalsın daha iyi dedim.. Şimdi Herkes 2. Ne zaman diyor. Kardeşsiz olmaz falan filan. Çalışıyorum yogun bi isim var sürekli kendimi geliştirmem gerekiylr kısaca. Çoğu zaman çocuk uyurken ben ders çalışmak zorundayım okumak vs vs biseyler hazırlamak.. uykusuz şekilde yaşıyorum kısaca.zaten oNa zor yetişiyorm. 2 olursa asla yetisemem vicdan yaparım kendime çocuğa eşime herkese yazık olur. Kardes şart mı. Kardesi olmayanlar bir yorum yaparsa özellikle sevinirim.
Gerçekten istemiyorum.Üç kardeşiz benim için çok kıymetliler. Varlıklarını bilmek yetiyor çoğu zaman. Bence siz ikinci çocuğu istiyorsunuz aslında gerçekten istemeseniz şu konuyu açmazdınız
Gerçekten istemiyorum.
Çocuğuma karşı vicdan azabı çekmek istemiyorum bu yüzden konuyu açtım. Neden kardeşim olmadı derse buna uygun bir cevap verebilmek adına açtım.
Böyle gerçekten mutluyum. Büyüdü çok şükür benimle her yere gelebiliyor. Beraber eğlenecegimiz şeyler çıkmaya başladı.
Tüm dünyam o şu an
Gerçekten bu durumdan mutluyum bir eksiklik icin de değilim. Biraz daha büyüse beraber çıkacağımız tatilleri hayal ediyorum.bazen... Sadece o eksiklik icin de olursa ilerde. Ve bizi suçlarsa. Tek çekincem bu. Bunun olmayacağını bilsem hiç sorun yok. Ben zaten aşırı pimpirikli biriyim. Bir şeyi aksasa hemen kendimi yerim. Bana iyi gelmez 2 çocuk. Şu an onunla gerçekten çok mutluyum..
benim 20 sene sonra kardesim oldu gerci farkli ebeveynden ama yinede insan varligiyla mutlu oluyor en son 2 sene once gordum bebek daha oyle isindim kanim kaynadi vs de diyemem o duygulari hissetmedim ne yalan soyleyeyim ama sevmedigim anlamina gelmesin gorustugumuzde hep yemegini ben yediriyordum altini degisme vs bendeydi benim yapimla alakali heraldeDüşüncelerinizi merak ediyorum. Kendi adıma kardeşimle görüşmüyorum. Hiç bi zaman iyi bir ilişkim de olmadı zaten çocukluk dışında. En son babamla bir olup benden mal kaçırma gibi bi olaya giriştiklerini duyunca içimde kalanlar da bitti.
Şimdi bir çocuğum var. Bende annem babam gibi ayrım yapmaktan korktuğum için , çocuğum da benim gibi tercih edilmeyen olma duygusunu yaşamasın korkusuyla hiç 2. Düşünmedim.. hayatım boyunca hep tek çocugum olacak benim dedim.bana niye kardeşi yok diyen anneme dahi sizin gibi ayrım yapmaktansa tek kalsın daha iyi dedim.. Şimdi Herkes 2. Ne zaman diyor. Kardeşsiz olmaz falan filan. Çalışıyorum yogun bi isim var sürekli kendimi geliştirmem gerekiylr kısaca. Çoğu zaman çocuk uyurken ben ders çalışmak zorundayım okumak vs vs biseyler hazırlamak.. uykusuz şekilde yaşıyorum kısaca.zaten oNa zor yetişiyorm. 2 olursa asla yetisemem vicdan yaparım kendime çocuğa eşime herkese yazık olur. Kardes şart mı. Kardesi olmayanlar bir yorum yaparsa özellikle sevinirim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?