Kararsızlık..

Bionic_woman

Üye
Kayıtlı Üye
12 Nisan 2014
19
1
Merhabalar,
Çoğu arkadaşımızın derdi yanında benimki pek dert sayılmaz gibi ama yine de beni bunaltıyor. O yüzden fikir almak istiyorum.
Geçen sene üniversiteden mezun oldum. Bu dönemin başında yüksek lisansa başladım ve bir hocanın laboratuvarında bir şeyler öğrenmeye çalışmaktayım. Lakin hocamız beni olsun, diğer arkadaşları olsun acayip derecede bunaltıyor. Ayrıntılarla sizi sıkmak istemem ama şunu diyebilirim, her gün laboratuvardaki herkes hocanın arkasından diyecek kötü bir şey bulabiliyor, o derece. Sadece benim düşüncem değil yani. Bilirsiniz, devlet üniversitelerinde hoca değiştirmek zordur. Bizde de zor. Yani şimdi çıksam başka bir hoca bulmam çok zor. Sizce neler yapılabilir? Seneye güz dönemi için başka bir yere mi başvursam? Kendi mezun olduğum okuluma da dönmeyi düşünmekteyim, çünkü kendi okulumdaki ortam ve hocalar daha iyiydi ama orada da aşık olduğum ve tarafından reddedildiğim bir araştırma görevlisi mevcut :) Kazansam, adamı sık sık göreceğim. Neler önerirsiniz? İnsan kariyer uğruna mutsuz olduğu bir ortamda durmalı mı? 1 sene kayıp olması önemli midir?
 
Yani ortam seni ne derece zorluyor dayanamayacak gibiysen tabi ki o ortamda durma.Ama hocayla sorununuz sahsi degilmis sinif arkadaslarinizla birlesip cozum arayabilirsiniz.Su acildiginiz ogretim gorevlisinin calistigi okula giderseniz isler sizin icin dahada zorlasir gibi geldi..
 

Öncelikle yorumunuz için teşekkür ederim. İnsanlar arkadan konuşur ama hocanın yanında köle gibi davranıyorlar. Ben onu yapamıyorum. Bir de üzerimde aile baskısı var. Bu devirde yüksek yapmadan iş bulmak, özellikle fen bilimleri mezunları için çok zor. Türkiye'de bilim yapmak, kendini geliştirmek demek, egolu hocaların kaprislerine dayanmak demek. Ne yapacağımı bilemiyorum yani. Kendi okulumda en azından baskı yok...
 
Ben profesorlerde ego oldugunu dusunmuyorum. Arastirma gorevlilerinde o ego var. Nasil ki bir hastanede doktor gayet mutevazidir ama hemsireler falan sanki dunyalari yaratmis. Aynen boyle..
Katlanabileceginiizi düşünün. Siz onlar gibi olmazsiniz. Kendiniz olursunuz..
 

Ar.görlüğe veya prof.luğa bakmıyor bence bu durum. İnsanın kendisiyle alakalı. Mezun olduğum okuldaki Ar.gör.ler melek gibiydi. Kendi hocam ise 9 yaşında çocuk gibi. Suratıma kapıları çarpmalar falan. Cumartesi pazar bile arar. Zaten hafta sonları bile laboratuvarda istiyor bizi. Sosyal hayatınızı bitirin diyor. Başlarda bir uyaran olsaydı hayatta girmezdim ama iş işten geçti ne yazık ki. Olan sinirlerime oldu... Yorum için teşekkür ederim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…