- 20 Temmuz 2019
- 1.476
- 2.671
- 37
-
- Konu Sahibi Orman perisi olsam
- #1
Salon sandalyemizi ters çevirip kaydırak yaptı 2,5yasinda oğlum.tavsiye ederim başında durmanız sartiyla-Endişemi dilediğim gibi yaşayamamak.
Eşim ilk defa iş yerini geçici de olsa kapattı. Evet sağlik açısından mutlu fakat sudan çıkmış balık gibi. Ona pozitif görünmeye çalışıyorum.
-Kızım çok küçük. Mütemadiyen parktaki mikropların temizleneceği zaman hakkında bilgi almak istiyor. Parkı biz silsek diyorEvi panayıra çevirmek zorunda olmak bir yerden sonra zor
-Karantina sürecinde birkaç gün çalıştığım kuruma gitmem gerekti. Oradan dönüş ise hepten yorucu. Dokundum mu? Sil! Dokunmuş muydum? Kolonya. Peçeteyle tut! Eldiveni çıkarırken dikkat. Bu pantolon monta renk verir mi? Varsın versin... Ellerim bana ait değil gibi. Fakat hiç biri umrumda değil sağlık olsun artık...
Herkese merhaba.
Şimdi bu evde karantina beni de sizleri de bunalttı.
En çok zorlandığımız taraflarını burada paylaşırsak biraz rahatlarız belki.
En zorlandığım yanı, herşeyin aniden başlaması sanırım. Hiç ihtimal vermiyordum . Kimin aklına gelirdi zaten. O yüzden psikolojik olarak hazır değildim bu durumuma.
Annem hastanede çalışıyor. 66 yaşında. Ben kronik hastayım. Evde ikimiz kalıyoruz. Bu hafta üst solunum yolu enfeksiyonu geçiriyorum. ( evet hem de böyle zamanda nasıl başardım bilmiyorum)
Sizlerin en çok zorlandığı tarafı ne oldu.
kolaylaştırmak için yaptığım şeyler
. Balkona çıkmak
. Çok fazla haber takip etmemek ( yeteri kadar araştırıyorum )
. Telefonla yakınlarımla iletişime geçmek . Onlara da moral vermek için hep gülerek konuşuyorum. Ne kadar bunaldığımı hissettirmemeye çalışıyorum.
Moralinizi yüksek tutmaya çalışın. İşe gitmek en zoru. Mecburen yaptığınız bişey. Birçok insan kendini evde tutmaya çalışırken , sizin bu haktan mahrum olmanız sizi sinirlendirmiş olmalı.İşe gidip gelmek. Eve girişimle koltuğa rahatça uzanmam arasında yarım saat var. Bir de bugun geldiğimden beri canım çok sıkkın. Ateşim var hafif tek taraflı boğaz ağrım bir de... işe gitmek zorunda olmak beni psikolojik açıdan mahvediyor.
Allah yardımciniz olsunHamileyim ve kafamda bir sürü soru var. Hiçbirinin cevabı yok. Ne kadar sürecek? Sevdiklerime zarar gelir mi? Nasıl doğum yapıcam? Ekonomi ne olacak ?
Gece uyumak sabah uyanmak istemiyorum psikolojim berbat.
Çocuk bakmak bu durumda çok zor. Çocuklar rutini severler. Rutinleri bozuluyor. Dışarı çıkamadıkları için zorlanıyorlar. Anneler zaten perişan oluyorlar.20 aylık kızım var. Her gün dışarıya çıkarırdım birden eve tıkıldık. Dediğiniz gibi aniden oldu ve bu süreç bitmicekmiş gibi geliyo. Anksiyetemde var bu aralar ilaç kullanmama rağmen arttı. Kitap okuyamıyorum elişi yapamıyorum kızım hep yanımda. Annem arka bloğumda 50 yaşında tansiyon dışında bi hastalığı yok ama oraya bile gitmek istemiyorum. Bu aralar pasta poğaça yapıp evdekilere yediriyorum rahatlatıyo biraz hamurla uğraşmak.
Bunu algılamak bile yoruyor insanı. Korkutuyor. Hayat durdu birçok açıdan. Dışardan araba bile geçmiyor. Sessiz inanılmaz heryer. Korkutuyor.Hayatın durmasına tahammül edemiyorum
Bu İnstagram hepimizi yaktıInstagram beni mahvetti millet kendini karantinaya alıp gün varmışcasına keke poğaçaya boğdu bende hamileyim gördükce canım istiyo
Sürekli balkon oturma odası mekik dokuyorum.
Telefon sapığı gibi günde 3-4 kere annemi ve kız kardeşlerimi arıyorum
En yakın arkadaşım ( eşiyle başka şehirde yaşıyorlar ) hamile. Haziranda doğumu var. Sizin yaşadığınız korkuları o da yaşıyor. Bu soruların en güzel cevabı yakında hayatın normale döneceğini düşünmek sanırım.Hamileyim ve kafamda bir sürü soru var. Hiçbirinin cevabı yok. Ne kadar sürecek? Sevdiklerime zarar gelir mi? Nasıl doğum yapıcam? Ekonomi ne olacak ?
Gece uyumak sabah uyanmak istemiyorum psikolojim berbat.