Karakolda panik atak geçirdim. Kendimi çok bitkin hissediyorum.

peki neden bu düşmanlık ? onların da bi noktadan sonra bıkmış olması gerekmez mi ?
hani insan bi yerden sonra hay lanet olsun al payını beni rahat bırak uğraştırma falan der en azından
bunlar onu da demiyorlar
sen parasız kaldığında ellerine ne geçiyor ?

geçenlerde babamın payına 2 arsa mirası kaldığını öğrendik. şu an ikisi de satılamıyormuş galiba
ama babamın hakkı saklı sonuçta. allah gecinden versin ama vefat ettiğinde bize kalacak
kendi ağzıyla söyledi, şu an satabiliyor olsam bile satmam ben size ev bark veremedim ama en azından bunlar size kalacak diye
biz iki kardeşiz
geçenlerde babam bu arsalar hakkında bilgi verdi. ben çok sevindim ve hemen planı kurdum kafamda
biz varlıklı insanlar değiliz
şu an kıymetsiz gözükse de 10-15 sene sonra oralar yerleşim yeri olacak, belki kardeşimle oraya ev yaptırıp kiraya veririz
4 daire olsa 2 daire ona 2 daire bana kira geliri olur
veya ona gücümüz yetmezse daha farklı biçimde değerlendiririz toprak topraktır diye düşündüm
o yüzden kardeş düşmanlığı bana çok garip gelse de şaşırmıyorum maalesef
Bıkmıyorlar sino. Ben ne kadar sefillik çekersem "daha beter olsun" diyorlar.
Bak sen hayallerini kardeşin üzerine kuruyorsun. İşte gerçek kardeşlik budur. Bence esas varlıklı olmak bu. Ben şu koskaca dünyada dünyada yapayalnızım. Sırtımı dayayabileceğim kimsem yok.
Sanki anne 2 çocuk 1 oluyordu yanlış mı biliyorum? Bir tek sizin payda mı sorun çıkıyor? Zaten miras malını otomatik olarak üstünüze alamıyor musunuz neden onlar karar veriyor ?
Bir vasiyet olmadığı için annenin hakkı 1/4 biz 3 kardeş olduğumuz için kalanlarda 1/4 oranında pay edildi. İki kardeş olsaydık annemden daha fazla payımız olacaktı. Zaten annem ilk duyduğunda çok bozuldu. "Beni sizle aynı mı tutmuş. Her kahrını ben çektim" dedi.
 
Öncelikle çok geçmiş olsun.
Benim aklıma şu geldi.
Tarlalardan yola çıkıyorum bildiğim kadarını anlatıyorum.
Hisseli tapu çıkarsanız herkes kendi hissesini alsa(1 kişinin başvurması yetiyor diye biliyorum) sonra da siz kendi hissenizi onlara ya da başka birine satsanız? Öyle oluyor mu?
Avukatlarınız aynı zamanda arkadaşınızmış mutlaka söylemişlerdir ama aklıma başka bir şey gelmedi, ben olsam ilk böyle düşünürdüm sanırım.
Evet doğru söylüyorsunuz. Aynı tarla gibi. Satışa çıkarabiliyorsunuz. İstanbul'daki avukatım zaten bunu yapalım. Artık uğraşma diyor. Ama tarladan farkı bunlar şirket olduğu için kimse azınlıkta kaldığı hisseyi almak istemiyorum. Benim kuzenim, beni evladı gibi sever. Annem bana. Yaptıklarını ona da yaptı. Adam 20 sene babamla ortaklık yaptı. Şantiyelerde yattı. Annem onu kovana kadar akla karayı seçti. Kuzenim ben alırım senin hisseni dedi. "Her ne kadar onlarla yüz yüze gelmek istemiyorum, kendimi kurtardım ama senin bu kadar yıpranmana gönlüm el vermiyor" dedi.
 
Sonra çok ağır geçirdiğim için hali ile ilaçlar da ağırlaştı. İlk iki ay evet kendimde olmadım. Daha çok za.x nedeniyle hep uykulu oldum. Antidepresan etki edene kadar da tabii bir uyum sureci İlk 1-2 aya göre yorumlamayın.
işte benim sorunum bu. 1-2 ay değil 2 gün dahi adapte olma fırsatım yok. 1,5 ve 2,5 yaşında 2 çocuğum var. Onların bakımına bana yardım edecek aile, akraba, arkadaş yok. Param olmadığı için bakıcı da tutamıyorum. Çocuğum ağladığında uykudan kalkamayacak bir durumda olmam söz konusu değil.
 
Allah yardımcınız olsun. Kötülük ve zarar aile içinden olunca böyle oluyor.
 
X