Hazret-i Âişe –radıyallahu anha-’dan rivayete göre Nebiyy-i Ekrem –sallallahu aleyhi ve sellem– kendilerine bir hasta getirildiğinde şöyle duâ ederlerdi :
اللهم رب الناس اذهب الباس اشفي انت الشافي لا شفاء الا شفاءك شفاء لا يغادر سقما
Allümme Rabbe'n-nasi! Ezheb'el-be'se, veşfihi, ve ente'ş-şafi. La şifae illa Şifauke. Şifaen la yüğadiru sekame.
Allah'ım ey insanların Rabbi! Sıkıntıyı gider, şifa ver. Şifayı veren ancak Sensin. Senin vereceğin şifadan başka şifa yoktur. Öyle bir şifa ver ki hiçbir hastalık bırakmasın. (Buhârî, Merdâ, 20; Müslim, Selâm, 46; Ebû Dâvud, Tıbb, 18, 19)