Kanser annemi aldı bizden...

bogakizii .!.:

50 yaşındaydı annem. Daha çook gençti. Hayalleri vardı; emekli olacaktı, bizi evlendirecekti, torunlarını sevecekti, Afrika’da kabilelere katılacaktı, dünyayı gezecekti... Olmadı hiç biri. 9 ay önce teşhisi konmuştu “ağız içi kanseri” diye... 3 ameliyat, kemoterapi, radyoterapi, immünoterapi, bitkisel takviyeler hiç biri işe yaramadı lanet mikrobu durdurmaya. Bir adım bile atamadık iyileşme yolunda. Kemoterapi alırken o yan etkileri yaşarken gerilemek bir yana kanser akciğerlerine sıçradı. Ne büyük ağrılar yaşadı hiç bir ağrı kesicinin dindiremediği. Hiç vazgeçmedi savaşmaktan ama en sonunda “özür dilerim çocuğum, Allah tedavi olmamı istemiyor hiç bir tedavi bana yaramıyor başka bir ilaç almayacağım” demişti. Doktorlar bile şaşırdı hastalığın 9 ayda bu kadar nasıl ilerleyebileceğine. Son anına kadar evde olmak istedi ancak nefes alamamaya, bilinci bulanıklaşmaya, ağrıları dayanılmaz bir hal almaya başlayınca mecburen hastaneye götürdük, bize çok kızdı Şimdi yoğun bakımda uyutuluyor. Doktorlar her an her şeye hazırlıklı olmamız gerektiğini söylediler. Yoğun bakıma girmek istemiyordu “ben evimde çocuklarımı yıkayıp kocama sarılıp uyumak istiyorum beni yatırmayın” diyerek girdi oraya. İçimiz yanıyor bu acı nasıl geçecek bilmiyorum Paylaşmak istedim... Allah yardımcımız olsun...

Genişletmek için tıkla...

Ask-Erim .!.:

Canim öncelikle rabbim buyuk sabir versin
benimde esimin babasina akciger kanseri teshisi konuldu adam sapasaglam yanlismi acaba vs bile dedik 1000 km yol gittik arabayi kendi kullandi cok saglikliydi ama gecmek bilmeyen 6 aydir oksurugu vardi sigaradan der torunum olunca birakacagim derdi teshis konuldu ve hemen goturun evinize denildi hic bi hastane kabul etmedi hastaneyi zorlayarak kabul edildik soyleyemedik neden beni almiyorlar diye uzuluyordu ama onkolojiye yatinca anladi zaten
teshisi hastaneye yatirilmasi vefati 40 gün sürdü esimi ve ailece bizi cok yipratti bu durum ama esime de soyledigim gibi sabah evden cikip aksama vefatini duysaydin daha kotu degilmiyidi dedim en azindan son gunlerinde yaninda oldun hizmetini yaptin nasipte olmayabilirdi demistim
evet ceken insana da zor simdi hamileyim mide bulantilari halsizlik ölüm gibi birde onlari dusunmek lazim rabbim kimseye cektirmesin canim cennetine cumlemizi nail eylesin sen eminim ki evlat olarak elinden gelenin fazlasini yaptin bol bol dua et annene canim rabbim acilarini hafifletsin

Genişletmek için tıkla...

bogakizii .!.:

50 yaşındaydı annem. Daha çook gençti. Hayalleri vardı; emekli olacaktı, bizi evlendirecekti, torunlarını sevecekti, Afrika’da kabilelere katılacaktı, dünyayı gezecekti... Olmadı hiç biri. 9 ay önce teşhisi konmuştu “ağız içi kanseri” diye... 3 ameliyat, kemoterapi, radyoterapi, immünoterapi, bitkisel takviyeler hiç biri işe yaramadı lanet mikrobu durdurmaya. Bir adım bile atamadık iyileşme yolunda. Kemoterapi alırken o yan etkileri yaşarken gerilemek bir yana kanser akciğerlerine sıçradı. Ne büyük ağrılar yaşadı hiç bir ağrı kesicinin dindiremediği. Hiç vazgeçmedi savaşmaktan ama en sonunda “özür dilerim çocuğum, Allah tedavi olmamı istemiyor hiç bir tedavi bana yaramıyor başka bir ilaç almayacağım” demişti. Doktorlar bile şaşırdı hastalığın 9 ayda bu kadar nasıl ilerleyebileceğine. Son anına kadar evde olmak istedi ancak nefes alamamaya, bilinci bulanıklaşmaya, ağrıları dayanılmaz bir hal almaya başlayınca mecburen hastaneye götürdük, bize çok kızdı Şimdi yoğun bakımda uyutuluyor. Doktorlar her an her şeye hazırlıklı olmamız gerektiğini söylediler. Yoğun bakıma girmek istemiyordu “ben evimde çocuklarımı yıkayıp kocama sarılıp uyumak istiyorum beni yatırmayın” diyerek girdi oraya. İçimiz yanıyor bu acı nasıl geçecek bilmiyorum Paylaşmak istedim... Allah yardımcımız olsun...

Genişletmek için tıkla...