Kalp kirmaktan korkmak ve daha 17 günlük bebegim

Otizmli insanlar tanıdım ve ailelerinin bu çocukları sanki her şey yolundaymış gibi sürekli insan içinde tutma isteklerini hiç anlayamadım. Sorunları olan çocuğunuzu her şeye layık görüyor olabilirsiniz ama belki dünyanın geri kalanı buna hazır değildir, diğer çocuklar ve kadınlar fiziksel olarak zarar görüyor dediğimde kıyameti koparmışlardı. Pek çok insana huzursuzluk veriyorlar.

Herkes down sendromlu bireyleri sevecen saf görür de onlarla yaşayanlar bilir sinir anında yapacaklarının sınırı yoktur. Annemin karşı komşusunun kızı down sendromluydu ve diğer alt komşumuza sinirlendiği veya kıskandığı için hiç ummadığımız anda mutfaktan bıçak alarak boğazına sarılıp bıçağı saplamak istemişti. O günü hiç unutamıyorum bıçak ile annesini yaralamıştı.

Bu forumda down sendromunu güzelleyenler vardı, aman efendim 46+1'miş sadece .. 46+1 dediğiniz sevimli kişi gerçek bir insan bebeği, oyuncak bebek gibi camdan atabiliyormuş demek ki ve bu kişinin cezai ehliyeti yok !

Benim çocuğum özel çocuk karışamazsınız ! yok ya böyle bir dünya yok.

Öyleyse aynı tarifeyi ruh ve sinir hastalıkları hastanesi sakinlerine de uygulamamız gerekir onların durumları da kendi ellerinde olan bir şey değil.

Bir şizofreni hastasının gelip sizi kesmesini istemiyorsanız aynısını bir başka ebeveynin kendi çocuğu için isteyebileceğini de göz önünde bulundurmalısınız.

Toplumumuz bir yere kadar alttan alabilir ancak çocuğunuzun insanlara, hayvanlara, eşyalara zarar verdiği ve bunu bırakmadığı durumda kimse çocuğunuzun down'lı bir melek olmasını, otizmli bir çiçek olmasını falan görmez.
Bizlerin de bir engelli adayi oldugunu unutmamak lazim o insanları tü kaka diyerek bir yerlere kapatip öldüremeyiz yarini birakin bir dakika sonramizin garantisini veremezken ama tabi ki savunmasiz bebeklerimizi düşüncesiz akrabalarimizdan korumamiz gerektiği dogrudur akli basinda bir insan zaten engelli bireyle bebegi bas basa birakmaz zaten
 
Kusura bakmayın ama insan canından daha kıymetli bir varlık için değil babaanne, sülaleyi kırar geçirir. Kayınpederim yaşlı ve yürürken dengesini kaybediyor zaman zaman. Uyarmamıza rağmen inadına yapar gibi devamlı bebeğimi alıp dolaştırıyordu, defalarca elinden aldım. En sonunda eşimde dedim: Baban ya oturarak sevsin ya da bir daha yüzünü rüyasında görür. O oldu, bir daha kucağına almadı. Babamı tanımam konu kızım olunca.
 
Uyardim opmesi konusunda anlamadı bugun milleti eve getirince bende film koptu çocuğu alip gidince küstü gittu evden
Ay gitsin. Düşüncesizliğe bak. Yaşlılara saygı da bir yere kadar. Hani bebeğe anneye saygı? Kusura bakmicak efendim o evde ne kural varsa paşa paşa uyacak
 
Uyardim opmesi konusunda anlamadı bugun milleti eve getirince bende film koptu çocuğu alip gidince küstü gittu evden
Kim kırılıyorsa kırılsın, biz hastaneden cıkmısız eve gelmişiz pertiz o hayırlı olsunlar kalsın bir de üzerine gecmis olsuna gelmek isteyenler baslamıstı?????? Kv de ayıp olur kapıdan mı çevirelim diyordu ve ben eve almamıstım gelenleri.Hastanede bile doktorumuz ziyaretçi yasagı için kapıya yazdırmıstı düsünün.Gelin bizi iceri almadı demisler bir de beyinsizler.Bebegime yogunlasacağım zaman bunlarla mı ugrasacağım deyip annemlerde 3 ay kalmıstım.Aynı eve annem ve babam bir kere bizim odamıza gelmedi enfeksiyon riski yüzünden.Dogru olanı yapmıssınız bosverin kırılsınlar,bebegin en büyük sınavı ilk 40 gün demisti doktorum.
 
Engelli kiz 50 yaslarinda var
Tahmin etmiştim. Küsmesi hayrınıza umursamayın. Benim çocuklar boyumu aştı ama hala aklım çıkar onlara bir şey olmasın diye. Hele de benim aracılığımla bir şey olsaydı atardım kendimi yüksek bir yerden. Sakın, yarın bir gün bir şey olur çok yaşlı diye vicdan yapmayın. O, el kadar masum bebeğe benim yüzümden bir şey olacaktı dememiş.
 
Kim kırılıyorsa kırılsın, biz hastaneden cıkmısız eve gelmişiz pertiz o hayırlı olsunlar kalsın bir de üzerine gecmis olsuna gelmek isteyenler baslamıstı?????? Kv de ayıp olur kapıdan mı çevirelim diyordu ve ben eve almamıstım gelenleri.Hastanede bile doktorumuz ziyaretçi yasagı için kapıya yazdırmıstı düsünün.Gelin bizi iceri almadı demisler bir de beyinsizler.Bebegime yogunlasacağım zaman bunlarla mı ugrasacağım deyip annemlerde 3 ay kalmıstım.Aynı eve annem ve babam bir kere bizim odamıza gelmedi enfeksiyon riski yüzünden.Dogru olanı yapmıssınız bosverin kırılsınlar,bebegin en büyük sınavı ilk 40 gün demisti doktorum.
Çok gecmıs olsun. Bnımde ılk bebekte kv. Cok karsıısrdı altlı ustluyduk. Esım gıdıp zılı sokmustu. Kv de de bıldıgı halde ınat gıbı dıs kapıyı acardı evde onlar evde dıye bagırrdı gelene. Esımde kapıdan musaıt degıliz gelmk ısteyen telefonla arayıp sorsun once evdemıyuz dıye gerı puskurtırdu. Gercekten aıleden cıkıyı ne cıkıyorsa
 
Durumu izah edin; kalbinin kırılası varsa kırılacak, yapacak bir şey yok. Daha geçen gün haberlere çıktı: kadının komşusu, kayınvalidesi ve özel cocuğuyla birlikte bebek görmesine geliyorlar ve çocuk, 40 günlük bebeği balkondan aşağıya atıyor. Burda asıl konu çocuklar değil akli selim olmayan yetişkinler. Çocuklarımızı, bu tarz insanlardan korumak kollamak zorundayız.
 
Otizmli insanlar tanıdım ve ailelerinin bu çocukları sanki her şey yolundaymış gibi sürekli insan içinde tutma isteklerini hiç anlayamadım. Sorunları olan çocuğunuzu her şeye layık görüyor olabilirsiniz ama belki dünyanın geri kalanı buna hazır değildir, diğer çocuklar ve kadınlar fiziksel olarak zarar görüyor dediğimde kıyameti koparmışlardı. Pek çok insana huzursuzluk veriyorlar.

Herkes down sendromlu bireyleri sevecen saf görür de onlarla yaşayanlar bilir sinir anında yapacaklarının sınırı yoktur. Annemin karşı komşusunun kızı down sendromluydu ve diğer alt komşumuza sinirlendiği veya kıskandığı için hiç ummadığımız anda mutfaktan bıçak alarak boğazına sarılıp bıçağı saplamak istemişti. O günü hiç unutamıyorum bıçak ile annesini yaralamıştı.

Bu forumda down sendromunu güzelleyenler vardı, aman efendim 46+1'miş sadece .. 46+1 dediğiniz sevimli kişi gerçek bir insan bebeği, oyuncak bebek gibi camdan atabiliyormuş demek ki ve bu kişinin cezai ehliyeti yok !

Benim çocuğum özel çocuk karışamazsınız ! yok ya böyle bir dünya yok.

Öyleyse aynı tarifeyi ruh ve sinir hastalıkları hastanesi sakinlerine de uygulamamız gerekir onların durumları da kendi ellerinde olan bir şey değil.

Bir şizofreni hastasının gelip sizi kesmesini istemiyorsanız aynısını bir başka ebeveynin kendi çocuğu için isteyebileceğini de göz önünde bulundurmalısınız.

Toplumumuz bir yere kadar alttan alabilir ancak çocuğunuzun insanlara, hayvanlara, eşyalara zarar verdiği ve bunu bırakmadığı durumda kimse çocuğunuzun down'lı bir melek olmasını, otizmli bir çiçek olmasını falan görmez.
Çok gönülden diliyorum tüm bu söylediğin iğrenç sözlerle sınan claire. Engelliler, oğlan çocukları ve daha pek çok insana yönelik söylediğin çirkinlikleri yaşa gör. Burda trollük yapacağım diye kırdığın yerlerden sınan kırıl inşallah
 
Vallahi geç kalmışsınız. İzin vermemeliydiniz tüm bunlara. Babaannenizin kalbi bir kere kırılır ama sonra affeder yani sizi ömür boyu küs kalacak değil ya.
 
Senın ruh saglıgında bır sorun var bunu anlıyorım. Hıc mı korkmuyorsun bebegın dowv sendromlu yada otızmlı dogar dıye. Evde dustun kafanı vurdun akıl saglıgın gıttı ne olacak ozmn. Senın gıbı zihniyetli ınsanlar yuzunden bu haldeyız sadece kendı ve kendi gıbılerını seven bencil ınsanlar....
Yukarıdaki yazısı akıl Sağlığı yerinde olarak yazdığı bir yazı mıydı😳 burdan hiç öyle durmuyor..ekran karşısında okuyunca elim ayağım buz kesti. Hiç korkmuyorlar mı bir engelli annesini incitiriz ve kırdığımız yerden kırılırız diye
 
Çok gönülden diliyorum tüm bu söylediğin iğrenç sözlerle sınan claire. Engelliler, oğlan çocukları ve daha pek çok insana yönelik söylediğin çirkinlikleri yaşa gör. Burda trollük yapacağım diye kırdığın yerlerden sınan kırıl inşallah
Ben de aksine umarım hiçbir zaman çocuğu olmaz diyorum. Başka bir ailede normal bir hayat yaşayacak bir down sendromlu çocuğun bu kadınla yaşamasını dileyemem. Zaten yalan bir dünyada yaşıyor, yalan bir hayal kurmuş kafadinda ama çocuğu asla olmasın.
 
Daha yeni 15 ekimde down sendromlu bir çocuk bebek görmesinde 40 günlük bebeği 6. Kattan aşağı attı ve bebek öldü malesef.Internete yazarsanız haberi okuyabilirsiniz.

Toplum içinde de hâl ve hareketleri sevimli, eğlenceli bulunuyor down sendromlular. Şu fırlatma davranışı belki kaç defa kahkahalarla pekiştirilmiştir acaba ? Görümcemin oğlunu okulda down sendromlu bir çocuk fena yaralamış da okul müdürü sağolsun okuldan uzaklaştırmış down sendromlu öğrenciyi. Anneler iyi niyetli olduklarını zannetseler de bu çocuklara maskot muamelesi yaptıklarının farkında değiller. Gerçekten korkutucu.


“Türkiye istatistik kurumu verilerine göre, son 10 yılda down sendromlu bireylerin karıştığı adli vakaların sayısı %25 artış gösterdi. down sendromlu bireylerin karıştığı adli vakalardaki %25'lik artış, bu bireylerin daha fazla destek ve korumaya ihtiyaç duyduğunu gösteriyor. ''


Saldırgan köpekler bile çocukları parçaladığında hatta yediğinde kahrolduk, önlemler geç de kalınsa alınmaya devam ediyor da özel bireylerle ilgili niye önlem mekanizmamız yok hayret ediyorum.. Down sendromlu genç kız, zamanını kollayarak ve planlayarak yalnız bırakılan bebeği camdan atmış bu kasıtlı yapılmış. Bunun adı aymazlıktır.

Yenidoğanın evine ziyarete gitme cehaletinin bitmesi lazım. Anneler neden izin veriyor ?

Çocukken mahallede down sendromlu bir kız vardı. Bizden tahminim 3-4 yaş küçük olmasına rağmen vücudu oldukça iriydi haliyle kuvvetliydi. Annesi ısrarla benim çocuğum özel, onu da aranıza alın diye tutturup zorla oynatırdı bizimle ve kenarda hep izlerdi gözleri dolardı.

Ancak her tatil günümüzü bize resmen zehir ederdi. Aniden sebepsizce sinirlenir ve vahşi gibi saldırmaya başlardı. Karşılık vermeyi bırak kendini korumaya çalışsan bile annesi hemen olay çıkarırdı .Tamam da bizim suçumuz ne?

Oyun oynadığımız alan çıkmaz sokaktı. Orada ip atlar evcilik oynardık. O geldiğinde hemen hızlıca oyuncak bebeklerimizi ve oyuncak fincanlarımızı alıp kaçardık çünkü kollarımızdaki morluklar yüzünden ve başka bir arkadaşımızın gözlüğünü kırdığı için - az kalsın kör oluyordu cam gözüne girdi retinasını çizmiş kornasına gelseydi kör olurdu - ailelerimiz yasaklamıştı onunla oynamayı.

Bir gün camdan baktığımda o boş çıkmaz sokakta tek başına ağladığını gördüm ve dayanamayarak evden çıktım. Yanına gittim sarıldım. Dışarıda daha fazla üşümemesi için evimize davet ettim. Gülümsüyordu işte sorun yoktu o benimle anlaşıyordu sorunlu olan o değil diğer arkadaşlarım diye düşünmüştüm ama bana öyle bir tokat attı ki öyle böyle değil vay ki ne vay dünyam karardı kulak zarım zedelendi hastanelik acillik oldum. Resmen yere yapıştırdı beni, annemin çığlıklar içerisinde bana doğru koşarak down sendromlu kızcağızı hışımla duvara çarpıp beni kucakladığını ve babama seslendiğini hatırlıyorum. Kızcağızı bir daha hiç görmedim çünkü komşular rahatsız olduğu için taşınmak zorunda kalmışlar.
 
Yukarıdaki yazısı akıl Sağlığı yerinde olarak yazdığı bir yazı mıydı😳 burdan hiç öyle durmuyor..ekran karşısında okuyunca elim ayağım buz kesti. Hiç korkmuyorlar mı bir engelli annesini incitiriz ve kırdığımız yerden kırılırız diye
Akıl sglıgı olmadıgı kesın. Her konuda aklı yok fıkrı var hesabı garıp garıp yorumlar. Zıhnıyetı pis.. Eskıden kusursuz toplum yaratmak için soykırım yapanlardan hıc bır farkı yok
 
Çok gönülden diliyorum tüm bu söylediğin iğrenç sözlerle sınan claire. Engelliler, oğlan çocukları ve daha pek çok insana yönelik söylediğin çirkinlikleri yaşa gör. Burda trollük yapacağım diye kırdığın yerlerden sınan kırıl inşallah
Deme öyle deme 1,5 ay oğlumun otizmli olduğu şüphesi ile dolandım durdum psikiyatriye randevu hemen alamadım doktor görünceye kadar bütün olasılıkları düşündüm geceler boyu uykusuz kaldım. Rabbim düşmanımı bile sınamasın. Rabbim tüm engellilere ve yakınlarına kolaylık versin engellerle kolay baş edebilme gücü versin. Sınanmadığımız sınavlar hakkında ahkam kesmesi kolay gelmiş yazana da onun yüzünden evlatlarının çevresindekilerin sınanması kötü..
 
Toplum içinde de hâl ve hareketleri sevimli, eğlenceli bulunuyor down sendromlular. Şu fırlatma davranışı belki kaç defa kahkahalarla pekiştirilmiştir acaba ? Görümcemin oğlunu okulda down sendromlu bir çocuk fena yaralamış da okul müdürü sağolsun okuldan uzaklaştırmış down sendromlu öğrenciyi. Anneler iyi niyetli olduklarını zannetseler de bu çocuklara maskot muamelesi yaptıklarının farkında değiller. Gerçekten korkutucu.


“Türkiye istatistik kurumu verilerine göre, son 10 yılda down sendromlu bireylerin karıştığı adli vakaların sayısı %25 artış gösterdi. down sendromlu bireylerin karıştığı adli vakalardaki %25'lik artış, bu bireylerin daha fazla destek ve korumaya ihtiyaç duyduğunu gösteriyor. ''


Saldırgan köpekler bile çocukları parçaladığında hatta yediğinde kahrolduk, önlemler geç de kalınsa alınmaya devam ediyor da özel bireylerle ilgili niye önlem mekanizmamız yok hayret ediyorum.. Down sendromlu genç kız, zamanını kollayarak ve planlayarak yalnız bırakılan bebeği camdan atmış bu kasıtlı yapılmış. Bunun adı aymazlıktır.

Yenidoğanın evine ziyarete gitme cehaletinin bitmesi lazım. Anneler neden izin veriyor ?

Çocukken mahallede down sendromlu bir kız vardı. Bizden tahminim 3-4 yaş küçük olmasına rağmen vücudu oldukça iriydi haliyle kuvvetliydi. Annesi ısrarla benim çocuğum özel, onu da aranıza alın diye tutturup zorla oynatırdı bizimle ve kenarda hep izlerdi gözleri dolardı.

Ancak her tatil günümüzü bize resmen zehir ederdi. Aniden sebepsizce sinirlenir ve vahşi gibi saldırmaya başlardı. Karşılık vermeyi bırak kendini korumaya çalışsan bile annesi hemen olay çıkarırdı .Tamam da bizim suçumuz ne?

Oyun oynadığımız alan çıkmaz sokaktı. Orada ip atlar evcilik oynardık. O geldiğinde hemen hızlıca oyuncak bebeklerimizi ve oyuncak fincanlarımızı alıp kaçardık çünkü kollarımızdaki morluklar yüzünden ve başka bir arkadaşımızın gözlüğünü kırdığı için - az kalsın kör oluyordu cam gözüne girdi retinasını çizmiş kornasına gelseydi kör olurdu - ailelerimiz yasaklamıştı onunla oynamayı.

Bir gün camdan baktığımda o boş çıkmaz sokakta tek başına ağladığını gördüm ve dayanamayarak evden çıktım. Yanına gittim sarıldım. Dışarıda daha fazla üşümemesi için evimize davet ettim. Gülümsüyordu işte sorun yoktu o benimle anlaşıyordu sorunlu olan o değil diğer arkadaşlarım diye düşünmüştüm ama bana öyle bir tokat attı ki öyle böyle değil vay ki ne vay dünyam karardı kulak zarım zedelendi hastanelik acillik oldum. Resmen yere yapıştırdı beni, annemin çığlıklar içerisinde bana doğru koşarak down sendromlu kızcağızı hışımla duvara çarpıp beni kucakladığını ve babama seslendiğini hatırlıyorum. Kızcağızı bir daha hiç görmedim çünkü komşular rahatsız olduğu için taşınmak zorunda kalmışlar.
Bnmde oglumun anasınıfında kaynastırma ogrencısı olarak gelen otizmli arkadası vardı. Herkesten korkardı oglumla oynardı bıseyee kızınca bagırırmıs hatta saldırganlasırmıs. Oglum basına darbe almamak için oyuncak kovayı takıp sarılırmıs sımsıkı sakınlestırırmıs. Arada canım acıyırdu ama bn kendımı koruyırdum anne o bilmiyor ayıp oldugunu canımın acıdıgını bebek gıbı anlatamıyor derdı... Sonra ne mı oldu 2 sene gectı ama sadece ogluma guvenen hala onu arayan sayıklayan bır arkadası olmus oldu
Eger bn bu cocuga bunu ogretmeseydım oda dışlasaydı ne olurdı. Hıc demedi en guzl zamanım kotu gectı dıye. Tam tersı bn ona abılık yaptım onum aklı bebek anne dedı.
 
Toplum içinde de hâl ve hareketleri sevimli, eğlenceli bulunuyor down sendromlular. Şu fırlatma davranışı belki kaç defa kahkahalarla pekiştirilmiştir acaba ? Görümcemin oğlunu okulda down sendromlu bir çocuk fena yaralamış da okul müdürü sağolsun okuldan uzaklaştırmış down sendromlu öğrenciyi. Anneler iyi niyetli olduklarını zannetseler de bu çocuklara maskot muamelesi yaptıklarının farkında değiller. Gerçekten korkutucu.


“Türkiye istatistik kurumu verilerine göre, son 10 yılda down sendromlu bireylerin karıştığı adli vakaların sayısı %25 artış gösterdi. down sendromlu bireylerin karıştığı adli vakalardaki %25'lik artış, bu bireylerin daha fazla destek ve korumaya ihtiyaç duyduğunu gösteriyor. ''


Saldırgan köpekler bile çocukları parçaladığında hatta yediğinde kahrolduk, önlemler geç de kalınsa alınmaya devam ediyor da özel bireylerle ilgili niye önlem mekanizmamız yok hayret ediyorum.. Down sendromlu genç kız, zamanını kollayarak ve planlayarak yalnız bırakılan bebeği camdan atmış bu kasıtlı yapılmış. Bunun adı aymazlıktır.

Yenidoğanın evine ziyarete gitme cehaletinin bitmesi lazım. Anneler neden izin veriyor ?

Çocukken mahallede down sendromlu bir kız vardı. Bizden tahminim 3-4 yaş küçük olmasına rağmen vücudu oldukça iriydi haliyle kuvvetliydi. Annesi ısrarla benim çocuğum özel, onu da aranıza alın diye tutturup zorla oynatırdı bizimle ve kenarda hep izlerdi gözleri dolardı.

Ancak her tatil günümüzü bize resmen zehir ederdi. Aniden sebepsizce sinirlenir ve vahşi gibi saldırmaya başlardı. Karşılık vermeyi bırak kendini korumaya çalışsan bile annesi hemen olay çıkarırdı .Tamam da bizim suçumuz ne?

Oyun oynadığımız alan çıkmaz sokaktı. Orada ip atlar evcilik oynardık. O geldiğinde hemen hızlıca oyuncak bebeklerimizi ve oyuncak fincanlarımızı alıp kaçardık çünkü kollarımızdaki morluklar yüzünden ve başka bir arkadaşımızın gözlüğünü kırdığı için - az kalsın kör oluyordu cam gözüne girdi retinasını çizmiş kornasına gelseydi kör olurdu - ailelerimiz yasaklamıştı onunla oynamayı.

Bir gün camdan baktığımda o boş çıkmaz sokakta tek başına ağladığını gördüm ve dayanamayarak evden çıktım. Yanına gittim sarıldım. Dışarıda daha fazla üşümemesi için evimize davet ettim. Gülümsüyordu işte sorun yoktu o benimle anlaşıyordu sorunlu olan o değil diğer arkadaşlarım diye düşünmüştüm ama bana öyle bir tokat attı ki öyle böyle değil vay ki ne vay dünyam karardı kulak zarım zedelendi hastanelik acillik oldum. Resmen yere yapıştırdı beni, annemin çığlıklar içerisinde bana doğru koşarak down sendromlu kızcağızı hışımla duvara çarpıp beni kucakladığını ve babama seslendiğini hatırlıyorum. Kızcağızı bir daha hiç görmedim çünkü komşular rahatsız olduğu için taşınmak zorunda kalmışlar.

Tüm bunları normal çocuklar da yapıyor. Bu davranışlar sadece özel cocuklara ait değil.

Evet bebeklere daha çok dikkat edilmeli. Çocuklardan korumak lazım ama sadece özel çocuklardan değil.

Düşünce sisteminiz çok korkunç.

Benim ikiz erkek çocuklarım var kaç sefer birbirlerinin canıni yaktılar. Okulda arkadaşı yere itmiş, kafası şişti. Normal çocuk bunlar.
 
Toplum içinde de hâl ve hareketleri sevimli, eğlenceli bulunuyor down sendromlular. Şu fırlatma davranışı belki kaç defa kahkahalarla pekiştirilmiştir acaba ? Görümcemin oğlunu okulda down sendromlu bir çocuk fena yaralamış da okul müdürü sağolsun okuldan uzaklaştırmış down sendromlu öğrenciyi. Anneler iyi niyetli olduklarını zannetseler de bu çocuklara maskot muamelesi yaptıklarının farkında değiller. Gerçekten korkutucu.


“Türkiye istatistik kurumu verilerine göre, son 10 yılda down sendromlu bireylerin karıştığı adli vakaların sayısı %25 artış gösterdi. down sendromlu bireylerin karıştığı adli vakalardaki %25'lik artış, bu bireylerin daha fazla destek ve korumaya ihtiyaç duyduğunu gösteriyor. ''


Saldırgan köpekler bile çocukları parçaladığında hatta yediğinde kahrolduk, önlemler geç de kalınsa alınmaya devam ediyor da özel bireylerle ilgili niye önlem mekanizmamız yok hayret ediyorum.. Down sendromlu genç kız, zamanını kollayarak ve planlayarak yalnız bırakılan bebeği camdan atmış bu kasıtlı yapılmış. Bunun adı aymazlıktır.

Yenidoğanın evine ziyarete gitme cehaletinin bitmesi lazım. Anneler neden izin veriyor ?

Çocukken mahallede down sendromlu bir kız vardı. Bizden tahminim 3-4 yaş küçük olmasına rağmen vücudu oldukça iriydi haliyle kuvvetliydi. Annesi ısrarla benim çocuğum özel, onu da aranıza alın diye tutturup zorla oynatırdı bizimle ve kenarda hep izlerdi gözleri dolardı.

Ancak her tatil günümüzü bize resmen zehir ederdi. Aniden sebepsizce sinirlenir ve vahşi gibi saldırmaya başlardı. Karşılık vermeyi bırak kendini korumaya çalışsan bile annesi hemen olay çıkarırdı .Tamam da bizim suçumuz ne?

Oyun oynadığımız alan çıkmaz sokaktı. Orada ip atlar evcilik oynardık. O geldiğinde hemen hızlıca oyuncak bebeklerimizi ve oyuncak fincanlarımızı alıp kaçardık çünkü kollarımızdaki morluklar yüzünden ve başka bir arkadaşımızın gözlüğünü kırdığı için - az kalsın kör oluyordu cam gözüne girdi retinasını çizmiş kornasına gelseydi kör olurdu - ailelerimiz yasaklamıştı onunla oynamayı.

Bir gün camdan baktığımda o boş çıkmaz sokakta tek başına ağladığını gördüm ve dayanamayarak evden çıktım. Yanına gittim sarıldım. Dışarıda daha fazla üşümemesi için evimize davet ettim. Gülümsüyordu işte sorun yoktu o benimle anlaşıyordu sorunlu olan o değil diğer arkadaşlarım diye düşünmüştüm ama bana öyle bir tokat attı ki öyle böyle değil vay ki ne vay dünyam karardı kulak zarım zedelendi hastanelik acillik oldum. Resmen yere yapıştırdı beni, annemin çığlıklar içerisinde bana doğru koşarak down sendromlu kızcağızı hışımla duvara çarpıp beni kucakladığını ve babama seslendiğini hatırlıyorum. Kızcağızı bir daha hiç görmedim çünkü komşular rahatsız olduğu için taşınmak zorunda kalmışlar.
Bu hikayenin fake olduguna yemin edebilirim ama kanitlayamam
 
X