Evliliğimin altıncı senesindeyim ve aşk evliliği bizimkisi... Ama aşk bir noktada yetmiyormuş onu anladım ilk başlarda yaşanılan her tartışma,yapılan her kavga unutulurdu derin izler bırakmazdı bizde.Her daim sevgime ve onun sevgisine güvendim.Tokat attı bana hamileyken,örseledi o zaman bile sustum hep ailesinin gazına geliyor dedim aslında bunu kendi ruh haliyle yapmıyor dedim, kötü günlerin yanında güzel günlerin de yaşanılmasının hatrına sustum tabi onun da pişmanlık gözyaşları ikna etti beni her defasında.Yani anlayacağınız çok sevdim,sustum çünkü ailem,çevrem bilse bir saniye onun yanında tutmazlardı beni.Sustukça bugün anlıyorumki onun gözünde ezik bir duruma düştüm.Ezdikçe ezdi laflarıyla sadece beni olsa ailemi de vefat eden kardeşimi bile ayırt etmeden hani derler ya mezardakine kadar dil uzattı aynen öyle işte.Akrabalar,onunailesi,benm ailem onun için hep bir kavga nedeni oldu.Çocuklar dünyaya geldi diyeceksiniz şimdi bu adama birde çocuk mu doğurdun evet ama onun için değil kendim için yaptım bunu hayatta iki tane direğim olsun istedim çünkü ben kardeşimi kaybettim,abim ben beni bildim bileli hiç yanımızda olmadı yurt dışı falan derken yani hep yalnızdım kardeşi olanlara hep özendim belki bu yalnızlık hissiyle belki de gelecekte güçlü olmak hissiyle iki evladımı dünyaya getirdim o konuda hiç pişmanlığım yok.Ancak ortam değişmedi hala gerginlik,olanca laf,şiddet içerikli hareketler devam ediyor kişiliğime en ufak saygısı yok üstelik defalarca kez konuştum düzelmesi için iki gün iyi sonra hoppp aynı benm ve çocuklarımın psikolojisi bozuldu,Eşim evde olduğu zamanlarda hep kavga hep gürültü çocuklara da insan gibi davranmıyor aynı davranış biçimi onlara karşı da devam ediyor.İki gün önce artık tak dedi bana ve artık devam edemicem boşanalım dedim ne dese beğenirsiniz arkana bile bakma dedi bu altı yıl içinde bi kaç kez zaten işine geliyorsa böyle gelmiyorsa babanın evi orda diye cümleler kurmuştu bana.Hep affettim öfkesi kadar sevgisi de büyük dedim. Tekken iki gün etkilenip olaylardan üçüncü gün onun özürleriyle unutup devam ederdim tabi bi sonraki kavgaya kadar sonra yine kavga yine özür dilemesi ve yine affetmemle sonuçlanırdı hayat hep böyle devam edip gitti.şimdi şartlar değişti artık çocuklarımda bu ortamda diyemiyorum şimdi seviyor beni nasıl olsa diye geçiştiremiyorum gün gün çocuklarım için zarar olmaya başladı mesela büyük oğlum çok saldırganlaştı yaşıtlarıyla oynayamıyor dövüyor onları kardeşine de şiddet uygulamaya çalışıyor.Bu durumda ne yapmalıyım seviyorum eşimi bende şaşırıyorum bu olanlara rağmen nasıl seviyorum diye ama çocuklarım için canımı veririm bir seçim yapmanın zamanı geldi ya çocuklarımın selameti,onları bu ortamdan çekip çıkarmak ya da eşim,evliliğim tabiki birinci seçenek çocuklarımın selameti.Gelgelelim şuan bir kazancım yok sınavlara hazırlanıyorum yani ekonomik özgürlüğümü kazanma çabasındayım daha önce de buraya yazmıştım eşim aldatıyor mu diye falan o yazıyı yazdığım zamanlarda zaten sınavlara girmeyi ekonomik özgürlüğümü kazanmayı kafama koymuştum.Babam bize bakar mı evet bakar ama babam bile olsa para istemek boyun bükmek bana göre değil,zaten kocama da çok el açmadım evliliğimde çoğu zaman çalıştım ama devlet güvenceli işler değildi tabi,şimdi çocuklarımın geleceği için devlet güvencesinde olmak adına gecem gündüzüme karıştı günlük 2 saat uyku uyumuyorum çocukların bakımı,dersler,ev sorumluluğu derken kaç parçaya bölündüm.Durumum böyle arkadaşlar hala da daha kimseye nlatamıyorum yaşadıklarımı çünkü baba evine eli güçlü dönmek istiyorum kusura bakmayın çok uzun oldu ama inanın bu yazdıklarım yaşadıklarımın yanında bir hiç.Teselliye ve vereceğiniz güce ihtiyacım var şu zor günlerde sınavlara az kaldı sona doğru hızlıca yaklaşıyorum,elim güçlendiği anda biticek zaten
Annem babamda ayrılmak istemiş ama dedem almamış annemi "Geliniğinle gittin Kefenle çıkarsın" demiş. Bütün olumsuzluklara rağmen siz yine şanlısınız en azından aileniz arkanızda kendi ayaklarınızın üstünde durabiliyorsunuz bunlar sizin gerçekten büyük şans dilerim Rabbim evlatlarınızı sizden ayırmasın.
