Merhaba arkadaşlar... Daha önce de bu konuya benzer bir konu açmıştım,ne yapsam düzelemiyorum. 35 yaşında memur oldum,okuduğum branşta... Ancak özgüvenim ne yapsam yerine gelmiyor. 1 sene oldu başlayalı,pandemi girdi araya,esnek çalışma derken doğru düzgün totalde 6 aydır çalışıyorum diyeyim.Ama hala yeni işe başlamış gibi stresliyim,yapabilecek miyim becerebilecek miyim korkusu var. İşi öğrenmeye çalışıyorum,çözmeye gayret ediyorum kendi çabamla ama olmuyor,başımdaki amir ben öğrendikçe yeni yeni şeyler çıkarıyor,doğru düzgün öğretmeden yap diyor,yapmaya çalışıyorum yapamayınca berbat,ezik hissediyorum. Oysa söyledim ona,14 yıldır meslekten ayrıyım ve teknik olarak nerdeyse sıfırım dedim.Çünkü o zamanki öğrendiğimiz teknik konular bugün temelde mantık olarak aynı ise de teknolojik açıdan aynı değil,genel geçer kurallar da keza öyle.. Öğreniyorum,yapıyorum da ama bazen öyle işler veriyor ki,içinden çıkamıyorum,mecburen yardım isteyince bozuluyor sanki... İşi doğru düzgün öğretmeden iş beklemenin mantığı nedir? Allah şahit uğraşıyorum,yapıyorum da ama,yetersiz hissettiriyor bana... İşe gitmek hayalken,şimdi stres kaynağı oldu bana... Ve birimde sabit eleman bir tek ben varım,her şey bana bakıyor,kim ne kitlerse artık... Amirle konuşsam, bi şekilde işlerin yürümesi lazım diyecek,çünkü ben en başında ya yapamazsam dediğimde, yapacaksın,çaresi yok demişti. Baskılama değildir de nedir bu? Hanımlar,lütfen icnitmeden yorum yapın olur mu? Biraz desteğe ihtiyacım var,psikolojim bozuk,her gece kabuslarla uyanıyorum.