iyi akşamlar günlük hanım...
sana duygularımı yazmadan bugünkü sayfayı çevirmek istemedim...
bu sabah içimde nedenini bilmediğim bir mutluluk vardı...
servisten inip iş yerime yürürken yüzümdeki tebessümü simitcinin camında farkettim ve daha çok güldüm sonra...ne yapayım içimden geldi...
sabahları eşimin stresli saatlerini, telefonda onu güldürerek yok ettim,o da bana teşekkür etti...
ben yine mutlu oldum...
annemin,babamın sesini duydum,neşe ile kahvaltı yapıyorlardı,bu da beni çok mutlu etti...
veee kızım aradı,malum bugün karne günü...
aslında beklediğim ama ona belli etmediğim haberi,
kızımın ağzından duymak beni nasıl mutlu etti anlatamam...
önce şakadan düz,zayıfsız bir karne dedi,ama annesi gibi
dayanamayıp hemen TEŞEKKÜR aldığını söyledi..
tebrik ettim meleğimi,aslında hakkı Takdir di ama bazı öğretmenlerinin,sanki o dersler umursanmıyor
düşüncesiyle verdikleri ,hatta haksız yere verdikleri düşük nottan dolayı Takdiri kaçırmış...
ama benim gözümde takdirlik benim yavrum,çünkü
çalıştı,hemde çok çalıştı,sevdiği şeylerden mahrum kaldı belki ama
sonucunuda güzel aldı...
işte böyle günlükçüm,şimdi mesaimin bitmesini iple çekiyorum,
kızımı özledim,kocamı özledim,evimi özledim,dinlenmeyi özledim ve çok karnım açıktı...
iyiki varsın günlük...
sayfaların çok,yazanların bol olsun...
sevgiler....