8 mart 1857 tarihinden bihaber, Clara Zetkin diye bir kişiyi ömründe duymamış, "ya arkadaş kimdir bu tekstil işçileri, ne yapmışlar? dememiş kadınların dört elle sarıldığı gündür bugün.
Gün tek taş alma günüdür, gün kırmızı güller ile restaurantta yemek yeme günüdür, gün aşkım, aşkitom deme günüdür öyle mi?
Şöyle ifade etmişti bir arkadaşım;
'8 mart kadınlar günü değildir.
Emekten bi haber, tek derdi mağaza, mağaza dolaşıp elbisesine uygun çizme bulmak olan kadının günü değildir mesala.
Her ostrojen yüklü insanın günü değildir.
Sanki kendisi içecekmiş gibi fabrikada tütün saran kadının günüdür.
Kendisinin belki de asla sahip olamayacağı mobilyayı, onunmuş gibi hayaller kurarak silen cefakar gündelikçinin günüdür; elinde törpüyle onu izleyen kadının değil.
Çalışan, yorulan, gözlerinln altı uykusuzluktan mosmor olmuş ve hala şarabını vermesi için üzüm gibi ezilen kadının günüdür.
Sofradaki yeri öküzümüzden sonra gelen kadının günüdür.
Çalıkuşu feride'lerin, dayaktan uslanalı hiçbir şey sormayan ünzile'lerin, uçurtması vurulan inci'lerin günüdür.
Ama hepsinden çok, korkmayan, yılmayan, direnen kadınların günüdür.
Pahalı hediye, çiçek, mesaj beklemeyen kadınların günüdür.
Bari bugün pis ellerimizi üzerlerinden çekelim.
Bari şu bir tek günlerini kirletmeyelim.
Her ne varsa onlara ait tecavüz ettik.
Bari bugün susup utanalım.'
yada psıkolohık baskı goruyor. Dıyecek hıc bırsey yok, unlulerde kendını ıkı makyajla ayse pasalı vs yerlerıne konulduda sosyal sorumluluklarını yerıne getırdı dıye mutlu oluyor.bır ınsanın mutlulugu bıle yalan olurmuya
