ben öğretmen olmaya çok erken bir yaşta karar vermiştim. 2 nedenim vardı.
-ben iyi bir öğretmen olacak, dersi sevdirerek öğretecektim.
-eğer çocuk sahibi olursam, tatil günlerinde onunla beraber olacaktım. (annem çok yoğun çalıştığı için biz küçükken, bu konuda biraz fazla kafa yormuştum küçük yaşlarda.)
sonuç:
- yıllardır derslerde öğrencilere karşı tavrımı değiştirmedim (her yaş grubundan) hala mesleğimi çok seviyorum.
- özel sektörde/kursta çalışınca ne gecesi belli oluyor insanın ne gündüzü, ne hafta içi- hafta sonu. allahtan artık çocuk sahibi olma fikrinden vazgeçtim de bu sorun olmuyor. neye niyet neye kısmet...
ancak sevdiğim insan bir yıl kadar önce; tabii öğretmen bir eş her zaman iyidir diye düşünür çoğu arkadaş da gibi bir laf etmişti ve ben çok alınmıştım. neden diye?
burada ise biz kadınların da çoğunun öğretmenliğini yakıştırdığını gördüm, nedenleriyle de paylaşabilir miyiz acaba?