Bence çok iyi yapmışsın. Keşke zamanında bana da yapan olsaydı bunu, gerçi insan aşık olunca gözü kör oluyor birisi çıkıp gerçeği söylese de inanası gelmiyor...
Ağlama, üzülme. Şerefsizlik bir alışkanlık, bir yaşam tarzıdır. Bununla yaşayınca sen de şerefsiz olacaktın, ne alaka deme öyle oluyor işte evlenince. Neden onun çirkinliği sana bulaşsın ki?
Dosdoğru bir yol çiz ondan olabildiğince uzakta. Kendi başına olmasını öğren, kendinle uzun uzun vakit geçir sevdiğin-istemediğin şeyleri iyice keşfet. Ama gerçekten yalnız olmalısın bunun için, kimsenin hayatına müdahale etmesine izin verme, kimse için kendi istediklerinden ödün verme. Sadece kendi arzularını gerçekleştir. Aşkı aklından bile geçirme, arın biraz. Kendine sarıl ve elinden tutup kaldır(başkası yapamaz ki bunu zaten, yaparsa da geri düşürür emin ol:) )
İşsizsen çalış, okuyosan yine çalışabilirsin verimli olduğunu hissedecek bişeyler yap. Sonra yalnızlıktan o kadar keyif alacaksın ve kendinle vakit geçirmeyi o kadar seveceksin ki kimseyi istemeyeceksin, bunu hissedene kadar yalnız kal ve kendini keşfet.
Ben birtakım şerefsizliklere maruz kalana kadar aslaaa yalnız yaşayamayacağımı hatta yalnızlığın benim için fobi olduğunu söylerdim. Ama bu adiliklerden sonra biraz mecburen yalnız kaldım, yukarıda yazdıklarımın hepsini yaptım ve kimseye ihtiyaç duymadan-oyalanma kaygısı gütmeden kendimle yaşamayı öğrendim. Yalnızken asla sıkılmıyorum hatta hep yalnız olmak istiyorum, arkadaşlar arada bir görünce yetiyor. Aşk bir fobi oldu artık :)) dilerim sen de özünü keşfeder ve kurtulursun.