İşyerinden ayrılamamak

Herkese merhaba
Yakın çevremizden bize de çok yardımları dokunan birinin işyerinde çalışmaya başladım.
Daha öncesinde de 2 sene kadar başka bir işletmesinde farklı bir görevle çalışmıştım.
Strese dayanamayıp ayrılmıştım, ayrıldığım gibi de uzun zamandır beklediğimiz güzel haberi aldık, hamileydim. stres faktörünün ortadan kalkmasının büyük etkisi vardı diye düşünüyorum ama bebeğimizi 3 aylıkken kaybettik
Evde geçirdiğim süre boyunca(7 ay)aşırı sıkıldım. Duramadım eşime iş de iş diye tutturdum.
Sonra bu işe başladım ama çok pişmanım İstanbulda yaşayanlar da bilir karşı yakada işe gitmek gerçek bir eziyet ben bunu o geçen 7 ayda unutmuşum. ne yemek düzeni ne uyku düzeni ne de sosyal hayatım kaldı eve gidip uyuyorum( sabah ben açtığım için 05.15 kalkıyorum akşam da iş çıkış trafiğine yakalandığım için dönüşüm çok uzun sürüyor arabayla ayrı eziyet otobüsle ayrı eziyet)
Ağzımın içinde yara çıktı, dudağımda bu sabah uçuk çıktı stresten( 27 senelik hayatımın 2.uçuğu)
Tekrar bebek istiyoruz bu süreci de olumsuz etkileyeceğine eminim benim derdim şu işyeri sahibinin benim burada çalışmama ihtiyacı var (güvenilir birini bulamıyorlar)
İyi bir maaş veriyor birşeyden şikayet etsem düzeltme yoluna gideceklerdir eminim biliyorum
Benim de eşimle beraber kendisine vefa borcumuz var
işe ilk girdiğim hafta eşime dedim çalışmak istemiyorum diye ama o da benim çok dayanıksız olduğumu şartların çok iyi olduğunu ve gereksiz stres yaptığımı düşünüyor, haksız sayılmaz ondan destek alamamak da beni zorluyor şuan ne yapsam bilmiyorum. aklımdan geçen saçma fikirler var evde bayılma numarası yapmak gibi gerçekten biran önce kurtulmak istiyorum kadın Doğum doktorumun stresli olmamam gerektiğini söylediğini de söyledim
Yalan da söyleyemiyorum yoksa direkt hamileyim deyip çıkacağım sonradan kimyasal gebelik vs diye uydururdum çünkü hamilelik olunca işten ayrılacağımı baştan konuşmuştuk
yarı yolda bırakan kişi olmak istemiyorum
Belki size dert gibi gelmeyecek ama sabah işe gitmek için kalktığımda boğazım düğümleniyor
Desteğe ihtiyacım var yalnız hissediyorum kendimi
Çıkmaza girince yalan söylemek zorunda kalmak ne kadar yanlıştır şu hayatta en kaçındığım şey yalan ama bilemiyorum buna ihtiyacım var
Konuşacak kimsem olmadığı için tüm saçma düşüncelerimi samimiyetle buraya yazıyorum.

Uyduruk hikayelerle bahane üretmeniz vefa borcunuz olan isvereni aptal yerine koymak olur.İnsanlar anlar bunu o yüzden bahane üretmek yerine,anlattıklarınızdan da bu is temposunun psikolonizi epeyce etkiledigi belli, patronunuza acıkca kendinizi calısmak icin zorladıgınızı ve ona karsı mahcubiyet hissetseniz de devam edemeyeceginizi söylerseniz en azından yerinize baska biri gelene kadar devam edersiniz ve sorununuz da cözüldügünden rahatlamıs olursunuz.

Hamilelik bir hastalık değil bunu bir kabul etmek lazım çocuğun nasibi olsaydı doğardı Rabbim öyle uygun görmüş düşük veya bütün gebelik boyunca yatmanız gerektiren bir durum yoksa çalışın derim doğum iznine ayrılır yasal doğum ödemelerinizi alırsınız toplu para bir işinize yarar maaş aldıkça her ay istediğiniz hayallerinizde ne varsa bebeğiniz için bütün ihtiyaçlarınızı gönlünüzce karşılayabilir doğum (bizim zamnımızda yoktu şimdilerde bir sürü süsleme parti felan yapıyorlar)paranızı çıkartabilirsiniz çocuk masraflı iş özellikle büyüdükçe dahada masrafları artıyor. Herzaman diyorum hayat sürprizlerle dolu çalışın SGK nız yatsın emekliliğin izi hakedin ayaklarınızı yere sağlam basın benim başıma gelmez o beceremez onu kimse beğenmez kimseye bakmaz hastalık ölüm olmaz diye de düşünmeyin bir kadının herzaman kendine ait bir birikimi olması şart! Başka bir konuda biri yazmış az önce okudum da çok doğru çocuğumuza düzgün bir gelecek verebilmek için şu zamanlarda çabalıyoruz sizde erkenden pes etmeyin lütfen