- 18 Mart 2013
- 3.851
- 12.407
- 363
- Konu Sahibi En buyuk kk
- #1
Merhaba sevgili kk kadınları.
Sorun sayılmasa da doğru şeyi yapıp yapmadığımdan emin olamadım.
İsyerinde 2 tane arkadaşım var ikisi de kadın ve aralarında ast üst ilişkisi var. Ben 33 yasindayim bir arkadaşım benimle aynı seviyede daha kıdemli ve 32 yaşında. Yıllar öncesinden tanıdığım ve çok sevdiğim biri ve bana çok iyiliği dokundu. Diğer arkadaşım 25 26 yaşlarında daha az kıdemli ve bu arkadaşımın asistanı gibi bir konumda. Onunla 1 bucuk senedir tanışıyoruz ve çok seviyorum çok tatlı biri. Hepimiz bu şehirde is için bulundugumuzdan ve cok sosyal çevremiz olmadığından bu ikincisi ile de cok vakit geçirdim sanki kardeşim gibi hissettim destek olmaya çalıştım özellikle isyerinde.
Görece büyük olana Ayşe küçük olana Fatma diyelim. Ben bu ikisinden ayrı bir departmandayim.
Son zamanlarda Fatma ile ne zaman konuşsam mutsuz, ağlıyor, yılgın, sebebi de is yükü. Çok fazla seyahat ettikleri bir birimleri var. Hepimizin is yükü yoğun şu aralar eleman eksikligimiz var. Ayse bence tatlı bir kadın ama bazı konularda biraz sert, yine de iletişime çok açık biridir. Biraz dobradir yani iletişim tarzıni yadirgayanlar olur ama yani kaba veya zorba asla değildir akıllı biridir. Başlarda Fatma sürekli beni Ayşe ile kıyaslıyor ve "keşke benim müdürüm sen olsan, senin departmanina geçsem sen asla bunu Ayşe gibi soylemezdin senin birimindekiler ne şanslı" gibi şeyler söylüyor ve Ayşe'nin kendisine olan davranışlarından şikayet ediyordu. Ben bundan çok rahatsız oluyordum çünkü bana sanki arkadasimin arkasından konusuyormusum gibi geliyordu, sürekli Ayşe ile doğrudan iletişime geçmesi gerektiğini, oturup is yükünü açık açık konuşması gerektiğini, duygusal olmaması gerektiğini, bunların iletisimle halledilecegini filan söylüyordum. Şu son bir iki ayda Fatma'nin psikolojisi çok bozuldu, sürekli mutsuz ve ağlıyor. Ayşenin kendisine mobbing yaptığını düşünüyor ve beni de açık açık demese de "isyerinde arkadaşımı savunmak adına mobbinge sessiz kalmakla" suçluyor yani hissediyorum. Isyerimizde mobbingi şikayet mekanizmaları var bir kere düşündüğünü söyledi ama bana bundan bahsetmemesini rica ettim çünkü boyle bir şey öğrensem Ayseye söylememek beni cidden çok rahatsız eder ama söylemek de olmaz. Mobbing yapıyor dediği şeyler başkasının arkasından konuşmak, sinirli cevaplar vermek ve aşırı iş yüklemek. Ayse bir kere konuyu açtı onda da sanki bir şeyden haberim yokmuş gibi Ayşe ile konuştum dedim ki acaba Fatmaya çok mu yüklendiniz bence oturup bir konuşun. Ayşe de Fatmaya görev tanımı dışında bir is vermediğini ve herkesin aynı yoğunlukta çalıştığını söylüyor (kendisi de çok çalışan biri).
En sonunda Fatma'ya dedim ki "canım hakli olduğun konular elbette vardır ben belki objektif olamıyor olabilirim arkadaşım olduğu için bence konusun veya psikolog ile konuş veya 3. Tarafsız bir gözle konuş ben sana mobbing yapıyor veya yapmıyor diyemem benim görmediğim şeyler olabilir ama iletişime açık müdürlerin var bence git konuş belki onların da farklı bir bakış açısı vardır önerileri vardır". Ama konuşamam rahat hissedemem diyor. Ben Ayşe ile dışarı çıkınca alınıyor üzülüyor. Oysaki ben neden mesafe koyayım yani. Ben biraz uzaklaştım fatmadan çünkü gerçekten duygusal olarak bazen yoruluyorum ama kendisini de çok seviyorum. Ne yapsam ne konuşsam sanki diğer arkadaşıma ayıp etmişim gibi gelecek. Açıkçası ikisinin arasındaki durumun benimle ilgisi nedir neden illa fikir beyan etmem gerekiyor bunu da anlamadım ama sanki ikisiyle de zaman geçirince taraf tutmam lazımmış gibi bir duruma sokuluyorum anlamadığım bir şekilde. Siz olsanız nasıl bir yol izlerdiniz?
Sorun sayılmasa da doğru şeyi yapıp yapmadığımdan emin olamadım.
İsyerinde 2 tane arkadaşım var ikisi de kadın ve aralarında ast üst ilişkisi var. Ben 33 yasindayim bir arkadaşım benimle aynı seviyede daha kıdemli ve 32 yaşında. Yıllar öncesinden tanıdığım ve çok sevdiğim biri ve bana çok iyiliği dokundu. Diğer arkadaşım 25 26 yaşlarında daha az kıdemli ve bu arkadaşımın asistanı gibi bir konumda. Onunla 1 bucuk senedir tanışıyoruz ve çok seviyorum çok tatlı biri. Hepimiz bu şehirde is için bulundugumuzdan ve cok sosyal çevremiz olmadığından bu ikincisi ile de cok vakit geçirdim sanki kardeşim gibi hissettim destek olmaya çalıştım özellikle isyerinde.
Görece büyük olana Ayşe küçük olana Fatma diyelim. Ben bu ikisinden ayrı bir departmandayim.
Son zamanlarda Fatma ile ne zaman konuşsam mutsuz, ağlıyor, yılgın, sebebi de is yükü. Çok fazla seyahat ettikleri bir birimleri var. Hepimizin is yükü yoğun şu aralar eleman eksikligimiz var. Ayse bence tatlı bir kadın ama bazı konularda biraz sert, yine de iletişime çok açık biridir. Biraz dobradir yani iletişim tarzıni yadirgayanlar olur ama yani kaba veya zorba asla değildir akıllı biridir. Başlarda Fatma sürekli beni Ayşe ile kıyaslıyor ve "keşke benim müdürüm sen olsan, senin departmanina geçsem sen asla bunu Ayşe gibi soylemezdin senin birimindekiler ne şanslı" gibi şeyler söylüyor ve Ayşe'nin kendisine olan davranışlarından şikayet ediyordu. Ben bundan çok rahatsız oluyordum çünkü bana sanki arkadasimin arkasından konusuyormusum gibi geliyordu, sürekli Ayşe ile doğrudan iletişime geçmesi gerektiğini, oturup is yükünü açık açık konuşması gerektiğini, duygusal olmaması gerektiğini, bunların iletisimle halledilecegini filan söylüyordum. Şu son bir iki ayda Fatma'nin psikolojisi çok bozuldu, sürekli mutsuz ve ağlıyor. Ayşenin kendisine mobbing yaptığını düşünüyor ve beni de açık açık demese de "isyerinde arkadaşımı savunmak adına mobbinge sessiz kalmakla" suçluyor yani hissediyorum. Isyerimizde mobbingi şikayet mekanizmaları var bir kere düşündüğünü söyledi ama bana bundan bahsetmemesini rica ettim çünkü boyle bir şey öğrensem Ayseye söylememek beni cidden çok rahatsız eder ama söylemek de olmaz. Mobbing yapıyor dediği şeyler başkasının arkasından konuşmak, sinirli cevaplar vermek ve aşırı iş yüklemek. Ayse bir kere konuyu açtı onda da sanki bir şeyden haberim yokmuş gibi Ayşe ile konuştum dedim ki acaba Fatmaya çok mu yüklendiniz bence oturup bir konuşun. Ayşe de Fatmaya görev tanımı dışında bir is vermediğini ve herkesin aynı yoğunlukta çalıştığını söylüyor (kendisi de çok çalışan biri).
En sonunda Fatma'ya dedim ki "canım hakli olduğun konular elbette vardır ben belki objektif olamıyor olabilirim arkadaşım olduğu için bence konusun veya psikolog ile konuş veya 3. Tarafsız bir gözle konuş ben sana mobbing yapıyor veya yapmıyor diyemem benim görmediğim şeyler olabilir ama iletişime açık müdürlerin var bence git konuş belki onların da farklı bir bakış açısı vardır önerileri vardır". Ama konuşamam rahat hissedemem diyor. Ben Ayşe ile dışarı çıkınca alınıyor üzülüyor. Oysaki ben neden mesafe koyayım yani. Ben biraz uzaklaştım fatmadan çünkü gerçekten duygusal olarak bazen yoruluyorum ama kendisini de çok seviyorum. Ne yapsam ne konuşsam sanki diğer arkadaşıma ayıp etmişim gibi gelecek. Açıkçası ikisinin arasındaki durumun benimle ilgisi nedir neden illa fikir beyan etmem gerekiyor bunu da anlamadım ama sanki ikisiyle de zaman geçirince taraf tutmam lazımmış gibi bir duruma sokuluyorum anlamadığım bir şekilde. Siz olsanız nasıl bir yol izlerdiniz?