- 22 Eylül 2022
- 1.302
- 1.118
- 25
-
- Konu Sahibi minikfilozof
- #1
Merhaba kızlar. Ben 23 yaşındayım. Lise mezunu Att'yim. İş yeri hemşireliği sertifikam var ve bu işi yapıyorum. Fakat hiç sevmiyorum. Lisansta da felsefe son sınıf öğrencisiyim. İlgim daha çok felsefe, sanat, bilim gibi düşünsel şeylere. Sağlıkçılığı çok sevmiyorum fakat yinede kan almadır hastanede çalışmadır bir nebze hareketli ve zevkli geçebiliyor. Att olduğum için hastanede iş bulamıyorum. İş yeri hemşireliği yapıyorum osgb ye bağlı fabrikada. İşçilerin periyodik muayene takibi, tetkik sonuçlarının takibi, rapor almışsa rapor takibi, ecza dolabı takibi. Bunların hepsi beni bıktırıyor. Evrak işini ve aynı işi sürekli takip etmeyi birilerini arayıp laf anlatmayı sürekli tekrar aramayı sevmiyorum hiç. Bomboş bir iş yaptığımı hissediyorum. Sabah 5.30 da uyanıyorum 6 da evden çıkıyorum akşam 7.30 da evde oluyorum. Cumartesi yarım gün olması bi nebze rahatlatıyor. Birde tekim yanımda başkası yok sürekli işleri erteliyorum bu yüzden başına oturup yapamıyorum. Belki şımarıkça gelir bende dışarda baksam o işte ne var diyebilirdim ama evrak işi midemi bulandırıyor. 4 duvar penceresi bile olmayan odada bunalıyorum. İçimi dökmek istedim sadece. Başka ne yapabilirim onuda bilmiyorum. Ha birde çalışmaya mecburum aylık 4.500 tl kredi ödemem var toplum 70 bine yakın kredi borcum. Ailemin pandemi de işsiz kalması nedeniyle borçlanmam gerekti. Belki bu mecburiyette beni itiyordur.
(Konuyu yanlış yere açmışım buraya tekrar açtım)
Sabah 5.30 da uyanıyorum 6 da evden çıkıyorum akşam 7.30 da evde oluyorum.
Fabrikada nasil o kadar uzun calisiyorsunuzMerhaba kızlar. Ben 23 yaşındayım. Lise mezunu Att'yim. İş yeri hemşireliği sertifikam var ve bu işi yapıyorum. Fakat hiç sevmiyorum. Lisansta da felsefe son sınıf öğrencisiyim. İlgim daha çok felsefe, sanat, bilim gibi düşünsel şeylere. Sağlıkçılığı çok sevmiyorum fakat yinede kan almadır hastanede çalışmadır bir nebze hareketli ve zevkli geçebiliyor. Att olduğum için hastanede iş bulamıyorum. İş yeri hemşireliği yapıyorum osgb ye bağlı fabrikada. İşçilerin periyodik muayene takibi, tetkik sonuçlarının takibi, rapor almışsa rapor takibi, ecza dolabı takibi. Bunların hepsi beni bıktırıyor. Evrak işini ve aynı işi sürekli takip etmeyi birilerini arayıp laf anlatmayı sürekli tekrar aramayı sevmiyorum hiç. Bomboş bir iş yaptığımı hissediyorum. Sabah 5.30 da uyanıyorum 6 da evden çıkıyorum akşam 7.30 da evde oluyorum. Cumartesi yarım gün olması bi nebze rahatlatıyor. Birde tekim yanımda başkası yok sürekli işleri erteliyorum bu yüzden başına oturup yapamıyorum. Belki şımarıkça gelir bende dışarda baksam o işte ne var diyebilirdim ama evrak işi midemi bulandırıyor. 4 duvar penceresi bile olmayan odada bunalıyorum. İçimi dökmek istedim sadece. Başka ne yapabilirim onuda bilmiyorum. Ha birde çalışmaya mecburum aylık 4.500 tl kredi ödemem var toplum 70 bine yakın kredi borcum. Ailemin pandemi de işsiz kalması nedeniyle borçlanmam gerekti. Belki bu mecburiyette beni itiyordur.
(Konuyu yanlış yere açmışım buraya tekrar açtım)
Haklısınız fakat sizin neslinizde çalışarak bir şeyler elde edebilme imkanı daha yüksekti. Şimdi öyle değil ev araba almak geçinmek yeni bir giysi almak bile lüks seviyesinde. Çalışmanın ve emeğin anlamı değeri kalmıyor ne yazık ki birde bahsettiğim gibi emek vermeden zengin olan insanları görünce insan daha da üzülüyor. Ben hayatımda hiç tatile gitmedim. Yaşadığım şehirden başka şehre gitmedim mesela.50 yaşındayım yaklaşık 32 yıldır çalışıyorum. Bu zaman zarfında 3 iş yeri değiştirdim. Çalıştığım yerlerde sevmesemde mecburiyetten de olsa uzun soluklu çalıştım. Ve gittiğim yerler 3 vesait git 3 vesait gel İstanbul gibi yerde normal hava şartlarında git gel 3 saatim yolda geçiyor. 7:20 de evden çıkıp 9:10 gibi işte oluyorum. Ben yol boyunca kitap okuyarak zaman geçiriyorum. Ve işim hep evraklarla takip et karşında laf anlamaz adamlara laf anlat v.s. v.s. daha yolun başındasınız.
Bu kadar kafanızda olumsuz bakarsanız hep sıkar işler bu sevdiğiniz iş bile olsa
Çalışma saati 7.45 17.45 fabrikanın mesafede yaklaşır 1.30 saat serviste belli noktaya bırakıyor ordan otobüsle geçiyorum tekrar Allah tan otobüsle olan mesafem kısa. Cumartesileri de ilkyardım sınavlarına gözetmenliğe gidiyorum aynı şirkete bağlı şekilde o bir nebze daha kolay ve keyifli geçiyorFabrikada nasil o kadar uzun calisiyorsunuz
HaklısınHaklısınız fakat sizin neslinizde çalışarak bir şeyler elde edebilme imkanı daha yüksekti. Şimdi öyle değil ev araba almak geçinmek yeni bir giysi almak bile lüks seviyesinde. Çalışmanın ve emeğin anlamı değeri kalmıyor ne yazık ki birde bahsettiğim gibi emek vermeden zengin olan insanları görünce insan daha da üzülüyor. Ben hayatımda hiç tatile gitmedim. Yaşadığım şehirden başka şehre gitmedim mesela.
sağlık meslek lisesi mezunları alan derslerini almıyorSaatleri daha az olan bir iş bakamaz mısnız
Veya lise mezunları için KPSS ye girip düz memurluk zorlayın
sizin sorununuz evrak işi yapmak zorunda olmanızTavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim kızlar. Haklısınız çalışmak zorunda kalıyoruz ne yazık ki. Çok daha zor işler var. Hepsinin bilincindeyim bende ama bir türlü ilerletemiyorum işleri. Evrak işini düzenli yapmak zor geliyor. Şu da zorluyor beni yapınca biten bir iş değil sürekli ara tekrar ara tekrar ara bu beni bunaltıyor. Acilde çalışsam kan alsam serum taksam vs. hızlıca gün geçer ama böyle çok karmaşık ve bitmeyen bir iş olarak geliyor gözüme sağlıkçıdan ziyade sekreterlik yapıyorum şu an ve bana uygun bir iş kesinlikle değil. İş yeri merkeze çok uzak her gün sabah 1.30 akşam 1.30 saat yolda geçiyor zaten bunlarda zorluyor haliyle. Sevdiğimiz işi yapmamız çok ütopik biliyorum bunuda. Bir yandan da şu koyuyor infulencerların bilmem nelerin 2 video çekip milyarlar kazanması bizim borç ödemek için ömrümüzü işte çürütmemiz. 6 gün çalışıyoruz sabahın köründe çıkıp akşam dönüyoruz. Buna rağmen borç ödemenin ötesine geçemiyor hayatımız. Bir kahveyi içerken bile acaba diyoruz. Bu durum zoruma gidiyor.
Fabrikada nasil o kadar uzun calisiyorsunuz
Tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim kızlar. Haklısınız çalışmak zorunda kalıyoruz ne yazık ki. Çok daha zor işler var. Hepsinin bilincindeyim bende ama bir türlü ilerletemiyorum işleri. Evrak işini düzenli yapmak zor geliyor. Şu da zorluyor beni yapınca biten bir iş değil sürekli ara tekrar ara tekrar ara bu beni bunaltıyor. Acilde çalışsam kan alsam serum taksam vs. hızlıca gün geçer ama böyle çok karmaşık ve bitmeyen bir iş olarak geliyor gözüme sağlıkçıdan ziyade sekreterlik yapıyorum şu an ve bana uygun bir iş kesinlikle değil. İş yeri merkeze çok uzak her gün sabah 1.30 akşam 1.30 saat yolda geçiyor zaten bunlarda zorluyor haliyle. Sevdiğimiz işi yapmamız çok ütopik biliyorum bunuda. Bir yandan da şu koyuyor infulencerların bilmem nelerin 2 video çekip milyarlar kazanması bizim borç ödemek için ömrümüzü işte çürütmemiz. 6 gün çalışıyoruz sabahın köründe çıkıp akşam dönüyoruz. Buna rağmen borç ödemenin ötesine geçemiyor hayatımız. Bir kahveyi içerken bile acaba diyoruz. Bu durum zoruma gidiyor.
Kpss ye gireceğim att alım sayıları biraz düşük ne yazık ki. Saatleri farklı işte ne yazık ki karşıma çıkmıyor att olarak özeller almıyor. Diğer işlerde malum şartları ve saatleri ağır. Bu işte 6bin tl yi bile zor kabul ettirdim asgari teklif ediyorlar normaldeSaatleri daha az olan bir iş bakamaz mısnız
Veya lise mezunları için KPSS ye girip düz memurluk zorlayın
Evliyken daha da zordur eminim ki bende nişanlıyım.Bazen insan sevdiği işten bile bunalıyor açıkçası, çok tempolu 5 şirketin bir arada olduğu bir grup şirketinde çalıştım, işim masa başı olmasına rağmen sürekli birilerinden bir şeyler isteme, talep etmeyle (işimi yapabilmek için) koşturdum bir de. İş ev mesafesi uzun 3 vesait yapıyorum kısa kısa 2 saat' in çoğunu yürüyerek geçiriyorum. Sabah 7' de yolda oluyorum, akşam 8' de evde oluyorum. Eve geliyorum ayak tabanlarım yanıyor resmen, bir de buna eşin çalışma saatlerinin gece olması, evin sorumluluğu, çocuğun sorumluluğu ekleniyor ve ayakta duracak halim kalmıyor ne yazık ki ama dediğiniz gibi artık kahve içmenin bile lüks olduğu bir ülkede sevdiğimiz işi yapmayı geçtim, şartlarımıza göre çalışma imkanımız bile kalmadı ne yazık ki..