İşten çok bunalıyorum

minikfilozof

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
22 Eylül 2022
1.302
1.118
25
Merhaba kızlar. Ben 23 yaşındayım. Lise mezunu Att'yim. İş yeri hemşireliği sertifikam var ve bu işi yapıyorum. Fakat hiç sevmiyorum. Lisansta da felsefe son sınıf öğrencisiyim. İlgim daha çok felsefe, sanat, bilim gibi düşünsel şeylere. Sağlıkçılığı çok sevmiyorum fakat yinede kan almadır hastanede çalışmadır bir nebze hareketli ve zevkli geçebiliyor. Att olduğum için hastanede iş bulamıyorum. İş yeri hemşireliği yapıyorum osgb ye bağlı fabrikada. İşçilerin periyodik muayene takibi, tetkik sonuçlarının takibi, rapor almışsa rapor takibi, ecza dolabı takibi. Bunların hepsi beni bıktırıyor. Evrak işini ve aynı işi sürekli takip etmeyi birilerini arayıp laf anlatmayı sürekli tekrar aramayı sevmiyorum hiç. Bomboş bir iş yaptığımı hissediyorum. Sabah 5.30 da uyanıyorum 6 da evden çıkıyorum akşam 7.30 da evde oluyorum. Cumartesi yarım gün olması bi nebze rahatlatıyor. Birde tekim yanımda başkası yok sürekli işleri erteliyorum bu yüzden başına oturup yapamıyorum. Belki şımarıkça gelir bende dışarda baksam o işte ne var diyebilirdim ama evrak işi midemi bulandırıyor. 4 duvar penceresi bile olmayan odada bunalıyorum. İçimi dökmek istedim sadece. Başka ne yapabilirim onuda bilmiyorum. Ha birde çalışmaya mecburum aylık 4.500 tl kredi ödemem var toplum 70 bine yakın kredi borcum. Ailemin pandemi de işsiz kalması nedeniyle borçlanmam gerekti. Belki bu mecburiyette beni itiyordur.
(Konuyu yanlış yere açmışım buraya tekrar açtım)
 
Hepimiz mecbur olduğumuz için çalışıyoruz ama sevdiğimiz işi yaptığımız zaman daha katlanılır oluyor. Çalışma saatlerin uzun, cumartesi yarım gün çalışmayı da insani bulmuyorum. Buda seni zorluyordur.

Diğer yandan felsefe iş alanı olmayan bir bölüm...kpss çalışıp atanmayı deneyin derim.
 
23 yaşındasın gerçek hayatın içindesin bir çoğumuz sabahın köründe işlerimize bayılarak gitmiyoruz hayat insanı sürüklüyor bir şekilde mesleiğin çok güzel fakat hobilerin sanatla vs ilgilenmende güzel bence bu alanda ya bir kurs veya sosyal aktivitelere katılmalısın bu alanada da ilerleyebilirsin. hiçbirşey olmasa bile kafanı dağıtmana yarayabilir.
 
Sevmediğin işi yapmak çok zor. Ben sağlıkçılara da üzülüyorum bütün gün hasta insanları görüyorlar. Ama hangi iş çok zevkli ki? Zaten zevkli ve herkesin yapacağı iş olsa üstüne para vermezler. Sigorta yapmazlar. Ama felsefeyle alakalı bir hobiniz olsa hayatınız daha zevkli geçer. En azından oradan beslenirsiniz.
 
Sevmediğin işi yapmak çok zor ama sevebilecek hale getirmeye çalışırım yerinizde olsam çünkü başka bir şansınız yok şu an.
Misal bir kitabı çok sevdiyseniz günlük işlerinizi 3 e bölün ilk part bittikten sonra biraz kitap okuyun yarım saat misal sonra ikinci parta başlayın. Boyleyece sevkiniz artar diye düşünüyorum
 
Merhaba kızlar. Ben 23 yaşındayım. Lise mezunu Att'yim. İş yeri hemşireliği sertifikam var ve bu işi yapıyorum. Fakat hiç sevmiyorum. Lisansta da felsefe son sınıf öğrencisiyim. İlgim daha çok felsefe, sanat, bilim gibi düşünsel şeylere. Sağlıkçılığı çok sevmiyorum fakat yinede kan almadır hastanede çalışmadır bir nebze hareketli ve zevkli geçebiliyor. Att olduğum için hastanede iş bulamıyorum. İş yeri hemşireliği yapıyorum osgb ye bağlı fabrikada. İşçilerin periyodik muayene takibi, tetkik sonuçlarının takibi, rapor almışsa rapor takibi, ecza dolabı takibi. Bunların hepsi beni bıktırıyor. Evrak işini ve aynı işi sürekli takip etmeyi birilerini arayıp laf anlatmayı sürekli tekrar aramayı sevmiyorum hiç. Bomboş bir iş yaptığımı hissediyorum. Sabah 5.30 da uyanıyorum 6 da evden çıkıyorum akşam 7.30 da evde oluyorum. Cumartesi yarım gün olması bi nebze rahatlatıyor. Birde tekim yanımda başkası yok sürekli işleri erteliyorum bu yüzden başına oturup yapamıyorum. Belki şımarıkça gelir bende dışarda baksam o işte ne var diyebilirdim ama evrak işi midemi bulandırıyor. 4 duvar penceresi bile olmayan odada bunalıyorum. İçimi dökmek istedim sadece. Başka ne yapabilirim onuda bilmiyorum. Ha birde çalışmaya mecburum aylık 4.500 tl kredi ödemem var toplum 70 bine yakın kredi borcum. Ailemin pandemi de işsiz kalması nedeniyle borçlanmam gerekti. Belki bu mecburiyette beni itiyordur.
(Konuyu yanlış yere açmışım buraya tekrar açtım)

Çalışmak hiç bir zaman kolay olmadı, hepimiz çok severek yapmıyoruz işlerimizi ancak ne yaparsanız yapın tam yapmaya çalışın, işleri ertelemek sizi yorar. Bende şu an evrak yoğunluğu fazla olan bir iş yapıyorum, çok sevdiğim de söylenemez ama işi anında yapmaya gayret ediyorum, biriktirince daha sıkıcı oluyor ve hata payı yükseliyor. İş dışında biraz sosyalleşin kafanızı dağıtın iyi gelir. Bu devirde çalışmama lüksümüz yok maalesef.
 
Tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim kızlar. Haklısınız çalışmak zorunda kalıyoruz ne yazık ki. Çok daha zor işler var. Hepsinin bilincindeyim bende ama bir türlü ilerletemiyorum işleri. Evrak işini düzenli yapmak zor geliyor. Şu da zorluyor beni yapınca biten bir iş değil sürekli ara tekrar ara tekrar ara bu beni bunaltıyor. Acilde çalışsam kan alsam serum taksam vs. hızlıca gün geçer ama böyle çok karmaşık ve bitmeyen bir iş olarak geliyor gözüme sağlıkçıdan ziyade sekreterlik yapıyorum şu an ve bana uygun bir iş kesinlikle değil. İş yeri merkeze çok uzak her gün sabah 1.30 akşam 1.30 saat yolda geçiyor zaten bunlarda zorluyor haliyle. Sevdiğimiz işi yapmamız çok ütopik biliyorum bunuda. Bir yandan da şu koyuyor infulencerların bilmem nelerin 2 video çekip milyarlar kazanması bizim borç ödemek için ömrümüzü işte çürütmemiz. 6 gün çalışıyoruz sabahın köründe çıkıp akşam dönüyoruz. Buna rağmen borç ödemenin ötesine geçemiyor hayatımız. Bir kahveyi içerken bile acaba diyoruz. Bu durum zoruma gidiyor.
 
Sabah 5.30 da uyanıyorum 6 da evden çıkıyorum akşam 7.30 da evde oluyorum.

50 yaşındayım yaklaşık 32 yıldır çalışıyorum. Bu zaman zarfında 3 iş yeri değiştirdim. Çalıştığım yerlerde sevmesemde mecburiyetten de olsa uzun soluklu çalıştım. Ve gittiğim yerler 3 vesait git 3 vesait gel İstanbul gibi yerde normal hava şartlarında git gel 3 saatim yolda geçiyor. 7:20 de evden çıkıp 9:10 gibi işte oluyorum. Ben yol boyunca kitap okuyarak zaman geçiriyorum. Ve işim hep evraklarla takip et karşında laf anlamaz adamlara laf anlat v.s. v.s. daha yolun başındasınız.

Bu kadar kafanızda olumsuz bakarsanız hep sıkar işler bu sevdiğiniz iş bile olsa
 
Merhaba kızlar. Ben 23 yaşındayım. Lise mezunu Att'yim. İş yeri hemşireliği sertifikam var ve bu işi yapıyorum. Fakat hiç sevmiyorum. Lisansta da felsefe son sınıf öğrencisiyim. İlgim daha çok felsefe, sanat, bilim gibi düşünsel şeylere. Sağlıkçılığı çok sevmiyorum fakat yinede kan almadır hastanede çalışmadır bir nebze hareketli ve zevkli geçebiliyor. Att olduğum için hastanede iş bulamıyorum. İş yeri hemşireliği yapıyorum osgb ye bağlı fabrikada. İşçilerin periyodik muayene takibi, tetkik sonuçlarının takibi, rapor almışsa rapor takibi, ecza dolabı takibi. Bunların hepsi beni bıktırıyor. Evrak işini ve aynı işi sürekli takip etmeyi birilerini arayıp laf anlatmayı sürekli tekrar aramayı sevmiyorum hiç. Bomboş bir iş yaptığımı hissediyorum. Sabah 5.30 da uyanıyorum 6 da evden çıkıyorum akşam 7.30 da evde oluyorum. Cumartesi yarım gün olması bi nebze rahatlatıyor. Birde tekim yanımda başkası yok sürekli işleri erteliyorum bu yüzden başına oturup yapamıyorum. Belki şımarıkça gelir bende dışarda baksam o işte ne var diyebilirdim ama evrak işi midemi bulandırıyor. 4 duvar penceresi bile olmayan odada bunalıyorum. İçimi dökmek istedim sadece. Başka ne yapabilirim onuda bilmiyorum. Ha birde çalışmaya mecburum aylık 4.500 tl kredi ödemem var toplum 70 bine yakın kredi borcum. Ailemin pandemi de işsiz kalması nedeniyle borçlanmam gerekti. Belki bu mecburiyette beni itiyordur.
(Konuyu yanlış yere açmışım buraya tekrar açtım)
Fabrikada nasil o kadar uzun calisiyorsunuz🙄
 
50 yaşındayım yaklaşık 32 yıldır çalışıyorum. Bu zaman zarfında 3 iş yeri değiştirdim. Çalıştığım yerlerde sevmesemde mecburiyetten de olsa uzun soluklu çalıştım. Ve gittiğim yerler 3 vesait git 3 vesait gel İstanbul gibi yerde normal hava şartlarında git gel 3 saatim yolda geçiyor. 7:20 de evden çıkıp 9:10 gibi işte oluyorum. Ben yol boyunca kitap okuyarak zaman geçiriyorum. Ve işim hep evraklarla takip et karşında laf anlamaz adamlara laf anlat v.s. v.s. daha yolun başındasınız.

Bu kadar kafanızda olumsuz bakarsanız hep sıkar işler bu sevdiğiniz iş bile olsa
Haklısınız fakat sizin neslinizde çalışarak bir şeyler elde edebilme imkanı daha yüksekti. Şimdi öyle değil ev araba almak geçinmek yeni bir giysi almak bile lüks seviyesinde. Çalışmanın ve emeğin anlamı değeri kalmıyor ne yazık ki birde bahsettiğim gibi emek vermeden zengin olan insanları görünce insan daha da üzülüyor. Ben hayatımda hiç tatile gitmedim. Yaşadığım şehirden başka şehre gitmedim mesela.
 
Fabrikada nasil o kadar uzun calisiyorsunuz🙄
Çalışma saati 7.45 17.45 fabrikanın mesafede yaklaşır 1.30 saat serviste belli noktaya bırakıyor ordan otobüsle geçiyorum tekrar Allah tan otobüsle olan mesafem kısa. Cumartesileri de ilkyardım sınavlarına gözetmenliğe gidiyorum aynı şirkete bağlı şekilde o bir nebze daha kolay ve keyifli geçiyor
 
Bazen insan sevdiği işten bile bunalıyor açıkçası, çok tempolu 5 şirketin bir arada olduğu bir grup şirketinde çalıştım, işim masa başı olmasına rağmen sürekli birilerinden bir şeyler isteme, talep etmeyle (işimi yapabilmek için) koşturdum bir de. İş ev mesafesi uzun 3 vesait yapıyorum kısa kısa 2 saat' in çoğunu yürüyerek geçiriyorum. Sabah 7' de yolda oluyorum, akşam 8' de evde oluyorum. Eve geliyorum ayak tabanlarım yanıyor resmen, bir de buna eşin çalışma saatlerinin gece olması, evin sorumluluğu, çocuğun sorumluluğu ekleniyor ve ayakta duracak halim kalmıyor ne yazık ki ama dediğiniz gibi artık kahve içmenin bile lüks olduğu bir ülkede sevdiğimiz işi yapmayı geçtim, şartlarımıza göre çalışma imkanımız bile kalmadı ne yazık ki..
 
Son düzenleme:
Haklısınız fakat sizin neslinizde çalışarak bir şeyler elde edebilme imkanı daha yüksekti. Şimdi öyle değil ev araba almak geçinmek yeni bir giysi almak bile lüks seviyesinde. Çalışmanın ve emeğin anlamı değeri kalmıyor ne yazık ki birde bahsettiğim gibi emek vermeden zengin olan insanları görünce insan daha da üzülüyor. Ben hayatımda hiç tatile gitmedim. Yaşadığım şehirden başka şehre gitmedim mesela.
Haklısın
 
Saatleri daha az olan bir iş bakamaz mısnız
Veya lise mezunları için KPSS ye girip düz memurluk zorlayın
sağlık meslek lisesi mezunları alan derslerini almıyor
dolayısıyla düz KPSS d 90+ yapması imkansıza yakın

ama normal kpss ile sağlıkçı olarak atanmayı deneyebilir
Tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim kızlar. Haklısınız çalışmak zorunda kalıyoruz ne yazık ki. Çok daha zor işler var. Hepsinin bilincindeyim bende ama bir türlü ilerletemiyorum işleri. Evrak işini düzenli yapmak zor geliyor. Şu da zorluyor beni yapınca biten bir iş değil sürekli ara tekrar ara tekrar ara bu beni bunaltıyor. Acilde çalışsam kan alsam serum taksam vs. hızlıca gün geçer ama böyle çok karmaşık ve bitmeyen bir iş olarak geliyor gözüme sağlıkçıdan ziyade sekreterlik yapıyorum şu an ve bana uygun bir iş kesinlikle değil. İş yeri merkeze çok uzak her gün sabah 1.30 akşam 1.30 saat yolda geçiyor zaten bunlarda zorluyor haliyle. Sevdiğimiz işi yapmamız çok ütopik biliyorum bunuda. Bir yandan da şu koyuyor infulencerların bilmem nelerin 2 video çekip milyarlar kazanması bizim borç ödemek için ömrümüzü işte çürütmemiz. 6 gün çalışıyoruz sabahın köründe çıkıp akşam dönüyoruz. Buna rağmen borç ödemenin ötesine geçemiyor hayatımız. Bir kahveyi içerken bile acaba diyoruz. Bu durum zoruma gidiyor.
sizin sorununuz evrak işi yapmak zorunda olmanız
tıbbbi sekreter olsanız neyse ATT miysiniz bir de

neden devlete geçmeyi düşünmüyorsunuz
lise ataması çok mu az?

o istediğiniz ortam ancak devlette var, ambulansı siz kullanmazsınız 1 tam gün nöbet tutar 3 gün boş olursunuz kuzenlerim ATT öyle çalışıyor, 2 çocuk büyttüler karı-koca bakıcısız bu şekilde çalıştıkları için

en azından kendinize hedef koyanız 2 senye atanacam gibi, sınava hazırlanmaktı ay saymaktı atama bekelmekti 2 sene nasıl geçti anlamazsınız

diyeceksiniz ki bu kadar saat işteyim nasıl ders çalışacam
benim bildiğim KPSS çalışanların hepsi bunu yaptı:
yolda video dinleyin
işyerinde de boş oldukça kağıttan çalışın.
inanın benim etrafımda 92-93ten az alan yok :KK70: çünkü atanmak zorundalardı ve atandılar
,enim de yaşım 23 olsa ben de günde 13-14 saat evde olmayıp kredi borcu ödüyor olsam inanın ben de sıkılırım, çok çk haklısınız. yüzden alternatif bulmak zorundasınız.
Fabrikada nasil o kadar uzun calisiyorsunuz🙄

yaşadığı şehirde tek OSB olabilir...ve muhtemelen aileyle kalıyor. başka ev tutsa yolu yarım saat kısalsa kirası vs. derken masrafı arşa çıkar -tabi tahmin hepsi.
 
Tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederim kızlar. Haklısınız çalışmak zorunda kalıyoruz ne yazık ki. Çok daha zor işler var. Hepsinin bilincindeyim bende ama bir türlü ilerletemiyorum işleri. Evrak işini düzenli yapmak zor geliyor. Şu da zorluyor beni yapınca biten bir iş değil sürekli ara tekrar ara tekrar ara bu beni bunaltıyor. Acilde çalışsam kan alsam serum taksam vs. hızlıca gün geçer ama böyle çok karmaşık ve bitmeyen bir iş olarak geliyor gözüme sağlıkçıdan ziyade sekreterlik yapıyorum şu an ve bana uygun bir iş kesinlikle değil. İş yeri merkeze çok uzak her gün sabah 1.30 akşam 1.30 saat yolda geçiyor zaten bunlarda zorluyor haliyle. Sevdiğimiz işi yapmamız çok ütopik biliyorum bunuda. Bir yandan da şu koyuyor infulencerların bilmem nelerin 2 video çekip milyarlar kazanması bizim borç ödemek için ömrümüzü işte çürütmemiz. 6 gün çalışıyoruz sabahın köründe çıkıp akşam dönüyoruz. Buna rağmen borç ödemenin ötesine geçemiyor hayatımız. Bir kahveyi içerken bile acaba diyoruz. Bu durum zoruma gidiyor.

Bu bahsettiğiniz ekonomik şartlarla ilgili şeyler, moralinizi bozmayın hep böyle kalmayacak bu ekonomi
Çalışmak, emek vererek kazanmak her zaman değerlidir, bende 26 yıldır çalışıyorum, yaşım 45
Çevrede gördüğünüz hayatlara çokta aldanmayın, haydan gelen huya gider demiş eskiler
Ev almak, araba almak eskiden de kolay değildi inanın ha şu anın şartları zaten çok sıra dışı, Beylikdüzü-Taksim arası günde 4 saatini yolda geçirmiş bir çalışan olarak demoralize olmanızı anlıyorum ama bırakmayın kendinizi, her şey hep aynı kalmıyor, şartlar değişiyor, işler değişiyor, insan gelişiyor. Hem çalışmaya hem de daha kolay gidip gelebileceğiniz bir iş bakmaya devam edin derim, kolaylıklar dilerim
 
Saatleri daha az olan bir iş bakamaz mısnız
Veya lise mezunları için KPSS ye girip düz memurluk zorlayın
Kpss ye gireceğim att alım sayıları biraz düşük ne yazık ki. Saatleri farklı işte ne yazık ki karşıma çıkmıyor att olarak özeller almıyor. Diğer işlerde malum şartları ve saatleri ağır. Bu işte 6bin tl yi bile zor kabul ettirdim asgari teklif ediyorlar normalde
 
Bazen insan sevdiği işten bile bunalıyor açıkçası, çok tempolu 5 şirketin bir arada olduğu bir grup şirketinde çalıştım, işim masa başı olmasına rağmen sürekli birilerinden bir şeyler isteme, talep etmeyle (işimi yapabilmek için) koşturdum bir de. İş ev mesafesi uzun 3 vesait yapıyorum kısa kısa 2 saat' in çoğunu yürüyerek geçiriyorum. Sabah 7' de yolda oluyorum, akşam 8' de evde oluyorum. Eve geliyorum ayak tabanlarım yanıyor resmen, bir de buna eşin çalışma saatlerinin gece olması, evin sorumluluğu, çocuğun sorumluluğu ekleniyor ve ayakta duracak halim kalmıyor ne yazık ki ama dediğiniz gibi artık kahve içmenin bile lüks olduğu bir ülkede sevdiğimiz işi yapmayı geçtim, şartlarımıza göre çalışma imkanımız bile kalmadı ne yazık ki..
Evliyken daha da zordur eminim ki bende nişanlıyım.
 
X