- 10 Şubat 2013
- 516
- 577
Ayrılık sardı, dört bir yanımı..
Kokun, gözlerin, ellerin özlemim oldu,
Gözlerin, doyamadığım gözlerin
Ellerin, bıraktığım ellerin...
Nişanı atmıştı, Gülten.
Yüzüğünü parmağından çıkarırken, kalbini de yerinden çıkarıyorlar sanmıştı, ama arada gururu ve istekleri vardı, yüzüğünü çıkardı.
Kalbini acıtmıştı, nişanı atmak ama bu kadar özlemle dolacağını bilmiyordu.
Seviyordu Yusuf'u, Yusuf'da onu.
Nişanı kendisi atmıştı, pişmandı.
O güne, yüzüğünü çıkardığı güne, ne kadar da çok dönmek isterdi, başkalarını düşünmeyi, başkalarını dinlemeyi bırakıp, kendini ve nişanlısını düşünmeyi seçseydi, kurdukları yuvaya başkalarının karışmasını engelleseydi...
Nişanlısının, Yusuf'un yokluğu, pişmanlığı yakıyordu yüreğini.
***
Gelinlik-düğün alışverişindeydiler, akrabalara ayıp olmasın diye, cümbür cemaattiler alışverişte..
Yusuf ve Gülten dışında 10 kişi daha vardı alışverişte, kendilerinden çok onları memnun etmeleri gerekiyordu, görünen oydu.
Önce bir kuyumcuya girdiler, düğünde takılacak altınları almaktı niyetleri, kuyumcuya zor da olsa sığdılar.
Gülten ile Yusuf'tan çok anneler, yengeler, teyzeler söz sahibiydi.
Kız tarafının beğendiğine erkek tarafı laf ediyordu, erkek tarafınınkine ise kız tarafı..
Kızımız ucuza gitti dedirtmeyiz, her şeyin en güzeli, en pahalısı olacak dedi bir ara Gülten'in yengesi, Gülten'in diğer akrabaları da katıldı yengeye.. Gülten sessizdi, yanlış giden bir şeylerin farkındaydı ama ailesinin tarafındaydı. Gülten ucuza gitti demesinler istiyordu, ucuz olmak istemiyordu.. Mallara-eşyalara verilen ucuz-pahalı sıfatı kendisi için kullanılıyordu, bunu göremiyordu, sadece ucuz olmak istemiyordu. Öyle görmüştü, öyle duymuştu.
Yusuf'un ailesi de sessiz durmuyordu, Yusuf'a altınları aldırtmak istemiyorlardı, kız tarafına çok mal kaptırma oğlum görüşündeydiler.
Bunu duyan kız tarafından bir gönüllü altınlar alınmazsa bu iş olmaz diye öne atılınca, Yusuf ve Gülten şaşkınlıktan sessizliğe büründüler, kendi hayatları için konuşmaları gerekirken sustular, lal oldular.
Yusuf altınları almak için kredi kartını uzattı, en uzun vadeye böldürdü ve kuyumcudan çıktılar.
Kız tarafının yüzünde zafer kazanmış edasında alaycı bir gülümseme, erkek tarafının yüzünde zaferi kaybetmenin vermiş olduğu mahcupluk, Yusuf'un kafasında ise sadece taksitler vardı..
Çamaşırcıya girdiler bu sefer cümbür cemaat.
Gelin ve damatın ilk gecelerinde giyecekleri çamaşırlara kadar aileleri seçti, hepsi farklı bir şey beğendi.
Yusuf ve Gülten'e fırsat tanımadılar, onlarda bu fırsatı arzulamadılar, Yusuf'un bir maaşını da buraya bırakıp, gelinlikçinin yolunu tuttular.
Gelinlikçideydiler, erkek tarafı en ucuz gelinlikleri görme niyetinde olduğunu gelinlikçiye bildirdi, kız tarafı ise son model gelinlikleri görme niyetindeydi.. Bir kaç sözlü atışmadan sonra gelinlikçi Gülten'i alıp giyinme kabinine götürdü. Tam 30 tane gelinlik denedi Gülten, karar veremeyip, bir kaç gelinlikçinin yolunu daha tuttular, aynı münakaşalar, atışmalar her gelinlikçide oldu.
Gülten sıkılıp, bir ara ailesine, en pahalı gelinliğe gerek yok, nasıl olsa sadece bir kere giyeceğim, orta halli bir şey alalım deyip sessizliğini bozdu, yine yengesi sadece bir kere gelin olacaksın en iyisi, en güzeli olmalı, sus, böyle yaparsan, kıymetin olmaz, daha evinin eşyaları alınmadı, beğenmediğin eşyalarla bir ömür geçirmek istemiyorsan kaparsın çeneni kızım deyip Gülten'i susturdu.
Yusuf beğendikleri gelinliğe gücünün yetmediğini, daha eşyaları bile almadıklarını daha makul bir şey beğenmelerini rica etti, kız tarafından gelinlik olmazsa, düğünde olmaz sesi çıkınca afalladı, şaşırdı.
Yusuf'un ailesi boşver oğlum, sana kız mı yok deyince tartışma iyice alevlendi, kız tarafı ve erkek tarafı iyice birbirine girdi.
Gülten'i hemen bir kenara çekti yengesi, kararlı ol kızım, kocana sözün geçsin istiyorsan kararlı ol, daha baştan taviz verirsen, evlenince, evinde senin değil, kocanın sözü geçer.. Bu gelinlik olmazsa evlenmem diye blöf yap, yüzüğünü bile çıkar hatta, mecbur kalsın istediğini alsın kızım, buraya kadar geldikten sonra kimse vazgeçmez, senin için konuşuyorum ben, ilerde mutlu olman için. Sözünün kıymetli olması için kızım.
Gülten yengesinin dediğini yaptı, gelinlik olmazsa düğünde olmaz deyiverdi, ağzından çıkan sözlere kendisi başta olmak üzere Yusuf'ta çok şaşırdı.
Emin misin dedi Yusuf, gücüm yetmiyor, bu gelinliği alamam, emin misin?
Gülten, yengesinin dediğini yaptı, yüzüğü çıkardı ve Yusuf'un avucuna koydu, bu gelinlik olmazsa düğünde olmaz, dedi.
Yusuf, şaşırdı, afalladı, sevdiği kızdan beklemediği bir şeydi bu, sessizliği seçti, ağzını dahi açmadan, yüzüğü alıp, gelinlikçiyi terketti.
Günler geçti, Yusuf'la bir daha konuşmadı Gülten.
Aldığı akıllar hiç de akıllıca değildi, şimdi görüyordu.
Yuvalarına kendilerinden çok herkesi dahil etmişlerdi şimdi görüyordu.
Yusuf, altınlardan, eşyalardan, gelinlikten çok daha değerliydi, şimdi idrakine varıyordu, ve üzüntüyle doluyordu.
Gururunu bir kenara bırakıp, nişanlısını, sevdiği adamı, Yusuf'u aradı, telefona cevap alamadı, defalarca tekrarladı, nafile telefon açılmıyordu, sevdiği adamın sesiyle karşılaşamıyordu Gülten.
Bir şeyler yapmalıydı, sevdiği adamı, sevildiği adamı kaybetmemeliydi, iş yerine gitti Yusuf'un, konuşmalıydı, konuşmalıydılar, ikisininde yaptığı hatalar vardı, en büyük hatayı yüzüğü çıkarmakla kendisi yapmıştı ama
ikisi de hatalıydı, yuvalarını kurarken başkalarını dinlemek, kendi hayatlarını kurarken sessizliği seçmek hataydı, Yusuf'a da anlatmalıydı bunu..
Yusuf'un yanındaydı Gülten, kocasıydı artık Yusuf'uydu.
Yıldırım nikahıyla evlenmişlerdi, bu sefer kimseyi karıştırmamışlardı işlerine.
Evliydiler, evlerindeydiler ve mutluydular..
G.K.
Kokun, gözlerin, ellerin özlemim oldu,
Gözlerin, doyamadığım gözlerin
Ellerin, bıraktığım ellerin...
Nişanı atmıştı, Gülten.
Yüzüğünü parmağından çıkarırken, kalbini de yerinden çıkarıyorlar sanmıştı, ama arada gururu ve istekleri vardı, yüzüğünü çıkardı.
Kalbini acıtmıştı, nişanı atmak ama bu kadar özlemle dolacağını bilmiyordu.
Seviyordu Yusuf'u, Yusuf'da onu.
Nişanı kendisi atmıştı, pişmandı.
O güne, yüzüğünü çıkardığı güne, ne kadar da çok dönmek isterdi, başkalarını düşünmeyi, başkalarını dinlemeyi bırakıp, kendini ve nişanlısını düşünmeyi seçseydi, kurdukları yuvaya başkalarının karışmasını engelleseydi...
Nişanlısının, Yusuf'un yokluğu, pişmanlığı yakıyordu yüreğini.
***
Gelinlik-düğün alışverişindeydiler, akrabalara ayıp olmasın diye, cümbür cemaattiler alışverişte..
Yusuf ve Gülten dışında 10 kişi daha vardı alışverişte, kendilerinden çok onları memnun etmeleri gerekiyordu, görünen oydu.
Önce bir kuyumcuya girdiler, düğünde takılacak altınları almaktı niyetleri, kuyumcuya zor da olsa sığdılar.
Gülten ile Yusuf'tan çok anneler, yengeler, teyzeler söz sahibiydi.
Kız tarafının beğendiğine erkek tarafı laf ediyordu, erkek tarafınınkine ise kız tarafı..
Kızımız ucuza gitti dedirtmeyiz, her şeyin en güzeli, en pahalısı olacak dedi bir ara Gülten'in yengesi, Gülten'in diğer akrabaları da katıldı yengeye.. Gülten sessizdi, yanlış giden bir şeylerin farkındaydı ama ailesinin tarafındaydı. Gülten ucuza gitti demesinler istiyordu, ucuz olmak istemiyordu.. Mallara-eşyalara verilen ucuz-pahalı sıfatı kendisi için kullanılıyordu, bunu göremiyordu, sadece ucuz olmak istemiyordu. Öyle görmüştü, öyle duymuştu.
Yusuf'un ailesi de sessiz durmuyordu, Yusuf'a altınları aldırtmak istemiyorlardı, kız tarafına çok mal kaptırma oğlum görüşündeydiler.
Bunu duyan kız tarafından bir gönüllü altınlar alınmazsa bu iş olmaz diye öne atılınca, Yusuf ve Gülten şaşkınlıktan sessizliğe büründüler, kendi hayatları için konuşmaları gerekirken sustular, lal oldular.
Yusuf altınları almak için kredi kartını uzattı, en uzun vadeye böldürdü ve kuyumcudan çıktılar.
Kız tarafının yüzünde zafer kazanmış edasında alaycı bir gülümseme, erkek tarafının yüzünde zaferi kaybetmenin vermiş olduğu mahcupluk, Yusuf'un kafasında ise sadece taksitler vardı..
Çamaşırcıya girdiler bu sefer cümbür cemaat.
Gelin ve damatın ilk gecelerinde giyecekleri çamaşırlara kadar aileleri seçti, hepsi farklı bir şey beğendi.
Yusuf ve Gülten'e fırsat tanımadılar, onlarda bu fırsatı arzulamadılar, Yusuf'un bir maaşını da buraya bırakıp, gelinlikçinin yolunu tuttular.
Gelinlikçideydiler, erkek tarafı en ucuz gelinlikleri görme niyetinde olduğunu gelinlikçiye bildirdi, kız tarafı ise son model gelinlikleri görme niyetindeydi.. Bir kaç sözlü atışmadan sonra gelinlikçi Gülten'i alıp giyinme kabinine götürdü. Tam 30 tane gelinlik denedi Gülten, karar veremeyip, bir kaç gelinlikçinin yolunu daha tuttular, aynı münakaşalar, atışmalar her gelinlikçide oldu.
Gülten sıkılıp, bir ara ailesine, en pahalı gelinliğe gerek yok, nasıl olsa sadece bir kere giyeceğim, orta halli bir şey alalım deyip sessizliğini bozdu, yine yengesi sadece bir kere gelin olacaksın en iyisi, en güzeli olmalı, sus, böyle yaparsan, kıymetin olmaz, daha evinin eşyaları alınmadı, beğenmediğin eşyalarla bir ömür geçirmek istemiyorsan kaparsın çeneni kızım deyip Gülten'i susturdu.
Yusuf beğendikleri gelinliğe gücünün yetmediğini, daha eşyaları bile almadıklarını daha makul bir şey beğenmelerini rica etti, kız tarafından gelinlik olmazsa, düğünde olmaz sesi çıkınca afalladı, şaşırdı.
Yusuf'un ailesi boşver oğlum, sana kız mı yok deyince tartışma iyice alevlendi, kız tarafı ve erkek tarafı iyice birbirine girdi.
Gülten'i hemen bir kenara çekti yengesi, kararlı ol kızım, kocana sözün geçsin istiyorsan kararlı ol, daha baştan taviz verirsen, evlenince, evinde senin değil, kocanın sözü geçer.. Bu gelinlik olmazsa evlenmem diye blöf yap, yüzüğünü bile çıkar hatta, mecbur kalsın istediğini alsın kızım, buraya kadar geldikten sonra kimse vazgeçmez, senin için konuşuyorum ben, ilerde mutlu olman için. Sözünün kıymetli olması için kızım.
Gülten yengesinin dediğini yaptı, gelinlik olmazsa düğünde olmaz deyiverdi, ağzından çıkan sözlere kendisi başta olmak üzere Yusuf'ta çok şaşırdı.
Emin misin dedi Yusuf, gücüm yetmiyor, bu gelinliği alamam, emin misin?
Gülten, yengesinin dediğini yaptı, yüzüğü çıkardı ve Yusuf'un avucuna koydu, bu gelinlik olmazsa düğünde olmaz, dedi.
Yusuf, şaşırdı, afalladı, sevdiği kızdan beklemediği bir şeydi bu, sessizliği seçti, ağzını dahi açmadan, yüzüğü alıp, gelinlikçiyi terketti.
Günler geçti, Yusuf'la bir daha konuşmadı Gülten.
Aldığı akıllar hiç de akıllıca değildi, şimdi görüyordu.
Yuvalarına kendilerinden çok herkesi dahil etmişlerdi şimdi görüyordu.
Yusuf, altınlardan, eşyalardan, gelinlikten çok daha değerliydi, şimdi idrakine varıyordu, ve üzüntüyle doluyordu.
Gururunu bir kenara bırakıp, nişanlısını, sevdiği adamı, Yusuf'u aradı, telefona cevap alamadı, defalarca tekrarladı, nafile telefon açılmıyordu, sevdiği adamın sesiyle karşılaşamıyordu Gülten.
Bir şeyler yapmalıydı, sevdiği adamı, sevildiği adamı kaybetmemeliydi, iş yerine gitti Yusuf'un, konuşmalıydı, konuşmalıydılar, ikisininde yaptığı hatalar vardı, en büyük hatayı yüzüğü çıkarmakla kendisi yapmıştı ama
ikisi de hatalıydı, yuvalarını kurarken başkalarını dinlemek, kendi hayatlarını kurarken sessizliği seçmek hataydı, Yusuf'a da anlatmalıydı bunu..
Yusuf'un yanındaydı Gülten, kocasıydı artık Yusuf'uydu.
Yıldırım nikahıyla evlenmişlerdi, bu sefer kimseyi karıştırmamışlardı işlerine.
Evliydiler, evlerindeydiler ve mutluydular..
G.K.
