İşin içinden çıkamıyorum vicdansız mıyım

Nerden başlayacağımı bilmiyorum arkadaşlar net bir şekilde kendimi ifade etmeye çalışacağım

Ablam ben küçükken evlendi o zamanlar çocuktum sonra sıkıntılı bir dönem yaşadık (eşinin ailesi sebebiyle ) ablam senelerce bizden koptu aramadı evimize gelmedi telefonlara dahi doğru düzgün çıkmadı sebebini soracak olursanız eşinin ailesi bizimle görüşmesini istemiyordu sadece kendi taraflarını istiyorlardı bizimle bağlarını koparmaya çalıştılar küçüktüm ama aileme ettikleri hakaretleri küfürleri kavgaları hatırlıyorum birçok şey oldu neyse annem babam kızımızı yalnız bırakmayız dedi yine adım attılar sadece ablam ve eniştemle görüşüyoruz ki ablamın hala bize karşı uzak olduğunu hissediyorum

Bir yandan ablama üzülüyorum evlendiğinde oda 20 yaşındaydı çok büyük değildi ( kendi isteği ile evlendi ) o zamanlar krizi yönetememiş olabilir ne yapacağını bilemeyip onların arasında yalnız hissetmiş çaresiz kalmış olabilir yaşına göre büyük sıkıntılar yaşadı eşinin ailesi tarafından çok sıkıntı çekti ama o zamanlar bizi yok saymasını ihtiyacımız olduğu dönemlerde bizden uzak kalmasını bazen sindiremiyorum

Şöyle örnek vereyim ben küçüktüm annem büyük bir ameliyat gecirdi uzun bir dönem hastalıklarla bogustu o zaman dahi birkaç saat görüp evine gitti onun yanımda olmasına çok ihtiyacım vardı ama yoktu ailecek maddi manevi zor bir dönem geçirdik yine o zamanda yanımızda yoktu.

Belki beni ayıplayıp insan ablası için böyle düsünür mü diyeceksiniz yazamadığım o kadar çok şey var ki belki de yüzlerce detay var çok yüzeysel anlatmaya çalıştım..

Şimdi konuma gelecek olursam kendisi kötü bir dönemden geçiyor bu dönemde benden maddi manevi destek bekliyor onu anlamaya çalışıyorum elimden geleni yapıyorum ama bazen geçmişte aklımdan çıkmıyor ben mi abartıyorum bilmiyorum kimseyle paylaşamadım hem durumuna çok üzülüyorum kötü olmasını istemiyorum hemde bizi zor zamanlarımızda yalnız bırakısını, sadece çıkar ilişkisi kurmasını (maddi ) unutamıyorum

Lütfen birseyler söyleyin ben sağlıklı düşünemiyorum

Anneniz kötü bir dönemden geçerken birkaç saat görüp gitmeyi kendine yakıştıran insan şuan sizden yardım istemek konusunda pek haklı sayılmaz.

İçinizden nasıl davranmak geliyorsa öyle davranın. Aileniz hep adım atmış, içinde bulunduğu durumu çekmek zorunda değildi aileniz sahip çıkardı anladığım kadarıyla. Herkes seçimlerinin sonucunu yaşar.

Anne baba başka ama kardeşlik karşılıklı anlayış sevgi fedakarlıkla kurulan bir bağ. Sadece kan bağı yetmiyor bence kardeşi önemsemek için. İçinizden gelmiyorsa yapmayın kendinizi suçlu da hissetmeyin. İhtiyacı olunca ailesiyle görüşebiliyor demek ki sizin ihtiyacınız olduğunda da şartları zorlayabilirdi ama zorlamadı. Ablanıza vicdani borcunuz yok

ihtiyacınız varken ablanız yanınızda olmamış. Küçük yaşlarda büyük sorumluluklar yüklenmişsiniz ve kendinizi yalnız hissetmişsiniz. Şimdi ablanızın yanında olmak içinizden gelmiyor. Böyle hissetmek vicdan azabına neden olmamalı. Sevgi ve emeğin olmadığı ilişkilerde kan bağının bir şey ifade ettiğine inanmıyorum.

Ben destek olmazdım açıkçası bir erkek için kendisini dünyaya getiren ailesini siliyorsa el gibi davranırdım bende

Kendi geleceğiniz için maddi destekte bulunmayın iyilik yap görev olun seneler sonra çok pişman olursunuz

gunesshan .!.:

Nerden başlayacağımı bilmiyorum arkadaşlar net bir şekilde kendimi ifade etmeye çalışacağım

Ablam ben küçükken evlendi o zamanlar çocuktum sonra sıkıntılı bir dönem yaşadık (eşinin ailesi sebebiyle ) ablam senelerce bizden koptu aramadı evimize gelmedi telefonlara dahi doğru düzgün çıkmadı sebebini soracak olursanız eşinin ailesi bizimle görüşmesini istemiyordu sadece kendi taraflarını istiyorlardı bizimle bağlarını koparmaya çalıştılar küçüktüm ama aileme ettikleri hakaretleri küfürleri kavgaları hatırlıyorum birçok şey oldu neyse annem babam kızımızı yalnız bırakmayız dedi yine adım attılar sadece ablam ve eniştemle görüşüyoruz ki ablamın hala bize karşı uzak olduğunu hissediyorum

Bir yandan ablama üzülüyorum evlendiğinde oda 20 yaşındaydı çok büyük değildi ( kendi isteği ile evlendi ) o zamanlar krizi yönetememiş olabilir ne yapacağını bilemeyip onların arasında yalnız hissetmiş çaresiz kalmış olabilir yaşına göre büyük sıkıntılar yaşadı eşinin ailesi tarafından çok sıkıntı çekti ama o zamanlar bizi yok saymasını ihtiyacımız olduğu dönemlerde bizden uzak kalmasını bazen sindiremiyorum

Şöyle örnek vereyim ben küçüktüm annem büyük bir ameliyat gecirdi uzun bir dönem hastalıklarla bogustu o zaman dahi birkaç saat görüp evine gitti onun yanımda olmasına çok ihtiyacım vardı ama yoktu ailecek maddi manevi zor bir dönem geçirdik yine o zamanda yanımızda yoktu.

Belki beni ayıplayıp insan ablası için böyle düsünür mü diyeceksiniz yazamadığım o kadar çok şey var ki belki de yüzlerce detay var çok yüzeysel anlatmaya çalıştım..

Şimdi konuma gelecek olursam kendisi kötü bir dönemden geçiyor bu dönemde benden maddi manevi destek bekliyor onu anlamaya çalışıyorum elimden geleni yapıyorum ama bazen geçmişte aklımdan çıkmıyor ben mi abartıyorum bilmiyorum kimseyle paylaşamadım hem durumuna çok üzülüyorum kötü olmasını istemiyorum hemde bizi zor zamanlarımızda yalnız bırakısını, sadece çıkar ilişkisi kurmasını (maddi ) unutamıyorum

Lütfen birseyler söyleyin ben sağlıklı düşünemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Ablanız muhtemelen büyük bir baskı altında doğru kararlar veremeyen daha doğrusu kararları eşi ve ailesi tarafından engellenen biriymiş. Belki hala o baskı eşi tarafından devam ediyordur. O yaşta insan gerçekten zayıf oluyor ve manipülasyona çok açık olabiliyor. Yerinizde olsam elimden gelen birşey varsa destek olurdum. Hissettiklerinizde haklısınız ama ablanizi kazanmaya çalışın bence.

gunesshan .!.:

Nerden başlayacağımı bilmiyorum arkadaşlar net bir şekilde kendimi ifade etmeye çalışacağım

Ablam ben küçükken evlendi o zamanlar çocuktum sonra sıkıntılı bir dönem yaşadık (eşinin ailesi sebebiyle ) ablam senelerce bizden koptu aramadı evimize gelmedi telefonlara dahi doğru düzgün çıkmadı sebebini soracak olursanız eşinin ailesi bizimle görüşmesini istemiyordu sadece kendi taraflarını istiyorlardı bizimle bağlarını koparmaya çalıştılar küçüktüm ama aileme ettikleri hakaretleri küfürleri kavgaları hatırlıyorum birçok şey oldu neyse annem babam kızımızı yalnız bırakmayız dedi yine adım attılar sadece ablam ve eniştemle görüşüyoruz ki ablamın hala bize karşı uzak olduğunu hissediyorum

Bir yandan ablama üzülüyorum evlendiğinde oda 20 yaşındaydı çok büyük değildi ( kendi isteği ile evlendi ) o zamanlar krizi yönetememiş olabilir ne yapacağını bilemeyip onların arasında yalnız hissetmiş çaresiz kalmış olabilir yaşına göre büyük sıkıntılar yaşadı eşinin ailesi tarafından çok sıkıntı çekti ama o zamanlar bizi yok saymasını ihtiyacımız olduğu dönemlerde bizden uzak kalmasını bazen sindiremiyorum

Şöyle örnek vereyim ben küçüktüm annem büyük bir ameliyat gecirdi uzun bir dönem hastalıklarla bogustu o zaman dahi birkaç saat görüp evine gitti onun yanımda olmasına çok ihtiyacım vardı ama yoktu ailecek maddi manevi zor bir dönem geçirdik yine o zamanda yanımızda yoktu.

Belki beni ayıplayıp insan ablası için böyle düsünür mü diyeceksiniz yazamadığım o kadar çok şey var ki belki de yüzlerce detay var çok yüzeysel anlatmaya çalıştım..

Şimdi konuma gelecek olursam kendisi kötü bir dönemden geçiyor bu dönemde benden maddi manevi destek bekliyor onu anlamaya çalışıyorum elimden geleni yapıyorum ama bazen geçmişte aklımdan çıkmıyor ben mi abartıyorum bilmiyorum kimseyle paylaşamadım hem durumuna çok üzülüyorum kötü olmasını istemiyorum hemde bizi zor zamanlarımızda yalnız bırakısını, sadece çıkar ilişkisi kurmasını (maddi ) unutamıyorum

Lütfen birseyler söyleyin ben sağlıklı düşünemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Kendi yaşadığı zor dönemde kocası ve ailesi yok mu size nasıl ulaşıyor?

Ben olsam hic birsey yapmazdim. İnsanlik ve vicdan hakedene gosterilir.

Çin atasözü; kötü günümde yanımda olmayanların,iyi günümde hissesi olamaz...

Icinizden nasil geliyorsa oyle davranin.

gunesshan .!.:

Nerden başlayacağımı bilmiyorum arkadaşlar net bir şekilde kendimi ifade etmeye çalışacağım

Ablam ben küçükken evlendi o zamanlar çocuktum sonra sıkıntılı bir dönem yaşadık (eşinin ailesi sebebiyle ) ablam senelerce bizden koptu aramadı evimize gelmedi telefonlara dahi doğru düzgün çıkmadı sebebini soracak olursanız eşinin ailesi bizimle görüşmesini istemiyordu sadece kendi taraflarını istiyorlardı bizimle bağlarını koparmaya çalıştılar küçüktüm ama aileme ettikleri hakaretleri küfürleri kavgaları hatırlıyorum birçok şey oldu neyse annem babam kızımızı yalnız bırakmayız dedi yine adım attılar sadece ablam ve eniştemle görüşüyoruz ki ablamın hala bize karşı uzak olduğunu hissediyorum

Bir yandan ablama üzülüyorum evlendiğinde oda 20 yaşındaydı çok büyük değildi ( kendi isteği ile evlendi ) o zamanlar krizi yönetememiş olabilir ne yapacağını bilemeyip onların arasında yalnız hissetmiş çaresiz kalmış olabilir yaşına göre büyük sıkıntılar yaşadı eşinin ailesi tarafından çok sıkıntı çekti ama o zamanlar bizi yok saymasını ihtiyacımız olduğu dönemlerde bizden uzak kalmasını bazen sindiremiyorum

Şöyle örnek vereyim ben küçüktüm annem büyük bir ameliyat gecirdi uzun bir dönem hastalıklarla bogustu o zaman dahi birkaç saat görüp evine gitti onun yanımda olmasına çok ihtiyacım vardı ama yoktu ailecek maddi manevi zor bir dönem geçirdik yine o zamanda yanımızda yoktu.

Belki beni ayıplayıp insan ablası için böyle düsünür mü diyeceksiniz yazamadığım o kadar çok şey var ki belki de yüzlerce detay var çok yüzeysel anlatmaya çalıştım..

Şimdi konuma gelecek olursam kendisi kötü bir dönemden geçiyor bu dönemde benden maddi manevi destek bekliyor onu anlamaya çalışıyorum elimden geleni yapıyorum ama bazen geçmişte aklımdan çıkmıyor ben mi abartıyorum bilmiyorum kimseyle paylaşamadım hem durumuna çok üzülüyorum kötü olmasını istemiyorum hemde bizi zor zamanlarımızda yalnız bırakısını, sadece çıkar ilişkisi kurmasını (maddi ) unutamıyorum

Lütfen birseyler söyleyin ben sağlıklı düşünemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Ablaniz doğum yaptığında anneniz yanına gidip destek oldumu? Kocası calismiyormu? Zor zaman dediğiniz hastami acaba onun içinmi maddiyat ihtiyacı var

Kızım kanserken arayıp sormayan kardeşimi ve eşini aramayorum. Gelin hanım hamileymiş midesi çok bulanıyormuş, halsizmis. 2 kere aradım açmadı. Aramam. Hiç de vicdan azabı çekmiyorum.

İnsanlar sadece gözden çıkardıkları insana kötü davranıyor.

gunesshan .!.:

bu dönemde benden maddi manevi destek bekliyor onu anlamaya çalışıyorum elimden geleni yapıyorum

Genişletmek için tıkla...

Elinden geleni yapmasan bile seni ayıplamayız ki. Aranızda bağ yok yapmak zorunda değilsin. Çocuk yaşında yalnız bırakılmışsın. Bir insan hastalık mevzu bahis olduğunda boşanmak pahasına bile olsa ailesinin yanında olmalıydı. Manevi olarak yanında olun ama daha fazlası değil.

Camgulu .!.:

Kızım kanserken arayıp sormayan kardeşimi ve eşini aramayorum. Gelin hanım hamileymiş midesi çok bulanıyormuş, halsizmis. 2 kere aradım açmadı. Aramam. Hiç de vicdan azabı çekmiyorum.

İnsanlar sadece gözden çıkardıkları insana kötü davranıyor.

Genişletmek için tıkla...

Kuzucuğa şifalar diliyorum
Rabbim size bağışlasın

Sen yine aramışsın, ben hayatta aramazdım

pembeli 245 .!.:

Kuzucuğa şifalar diliyorum
Rabbim size bağışlasın

Sen yine aramışsın, ben hayatta aramazdım

Genişletmek için tıkla...

Bitti gitti iyi çok şükür. İyi kızım. Allah bir daha hastaneye düşürmesin.

Aramayacaktim ama aradım mecbur

Zor zamanlarınızda yanınızda olmayan biri için parmağınızı kımıldatmayın. Paranızı kendiniz için kullanın ablanızda baksın başının çaresine

Böyle durumlarda kalbinize göre davranmanızı tavsiye edebilirim. Elbette akrabalık bağlarını tamamen koparmayalım ancak kendinizi de heba etmeyeceksiniz. Dengeyi kurarak ilişkinizi devam ettirmeniz uygun sanki.
Çünkü hiç bir şey yapmasanız da vicdansız durdurak vermeyecek gibi.

Açıkçası çıkarcı insan evlatlarını sevmiyorum. Eminim bugün ihtiyacınız olsa yine ortadan kaybolur ablanız. İşine gelince ailem var demiş. Ya annesi bu annesi. Bikac saati geçirip gitmek ne yani.
Birikim yapın ve kendisine de yok yanınızı gösterin magdem kriz yönetimi kendisine göre şekil alan biri kendi halleder.
Kısaca yardımcı olmazdım hatta yüzeysel olurum bu tür şeyleri unutmam çünkü.

gunesshan .!.:

Nerden başlayacağımı bilmiyorum arkadaşlar net bir şekilde kendimi ifade etmeye çalışacağım

Ablam ben küçükken evlendi o zamanlar çocuktum sonra sıkıntılı bir dönem yaşadık (eşinin ailesi sebebiyle ) ablam senelerce bizden koptu aramadı evimize gelmedi telefonlara dahi doğru düzgün çıkmadı sebebini soracak olursanız eşinin ailesi bizimle görüşmesini istemiyordu sadece kendi taraflarını istiyorlardı bizimle bağlarını koparmaya çalıştılar küçüktüm ama aileme ettikleri hakaretleri küfürleri kavgaları hatırlıyorum birçok şey oldu neyse annem babam kızımızı yalnız bırakmayız dedi yine adım attılar sadece ablam ve eniştemle görüşüyoruz ki ablamın hala bize karşı uzak olduğunu hissediyorum

Bir yandan ablama üzülüyorum evlendiğinde oda 20 yaşındaydı çok büyük değildi ( kendi isteği ile evlendi ) o zamanlar krizi yönetememiş olabilir ne yapacağını bilemeyip onların arasında yalnız hissetmiş çaresiz kalmış olabilir yaşına göre büyük sıkıntılar yaşadı eşinin ailesi tarafından çok sıkıntı çekti ama o zamanlar bizi yok saymasını ihtiyacımız olduğu dönemlerde bizden uzak kalmasını bazen sindiremiyorum

Şöyle örnek vereyim ben küçüktüm annem büyük bir ameliyat gecirdi uzun bir dönem hastalıklarla bogustu o zaman dahi birkaç saat görüp evine gitti onun yanımda olmasına çok ihtiyacım vardı ama yoktu ailecek maddi manevi zor bir dönem geçirdik yine o zamanda yanımızda yoktu.

Belki beni ayıplayıp insan ablası için böyle düsünür mü diyeceksiniz yazamadığım o kadar çok şey var ki belki de yüzlerce detay var çok yüzeysel anlatmaya çalıştım..

Şimdi konuma gelecek olursam kendisi kötü bir dönemden geçiyor bu dönemde benden maddi manevi destek bekliyor onu anlamaya çalışıyorum elimden geleni yapıyorum ama bazen geçmişte aklımdan çıkmıyor ben mi abartıyorum bilmiyorum kimseyle paylaşamadım hem durumuna çok üzülüyorum kötü olmasını istemiyorum hemde bizi zor zamanlarımızda yalnız bırakısını, sadece çıkar ilişkisi kurmasını (maddi ) unutamıyorum

Lütfen birseyler söyleyin ben sağlıklı düşünemiyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben ailede genelde herksesin her derdine ilk koşan kişiyim ablamla benzer ve daha kötü şeyler yaşamama rağmen zor zamaninda koştum koşmasaydim kendimi kötü hissedecektim yani Allah için yaptım sizde içinizden geleni yapin