Kızlar merhaba
üye olmadan forumu çok okudum karıştırdım ama ne yazık ki derdimi açmadan derman bulamayacağımın farkındayım.
Erkek arkadaşımla 9 aydır çok güzel giden bir ilişkimiz var ve bunu mutlulukla devam ettirmek istiyoruz.
Evlerine ilk tanışmaya gittiğimde henüz 6. ayımızdaydık ve ben bu süreyi atlatabilmek için çok beklettim kendisini.. Tanışmaya gittiğimde annesi ve ablası son derece arkadaşça yakalaştılar bana ama annesi kızının yanında benim bir evladım oğlum gibi konuşmalar yaptı sürekli...
Annesi malum soruyu bana o gün sordu evlenince ayrı evde mi yaşamak istersin bizimle mi? Evleri 2 odalı ve anne baba birlikteler herkes son derece sağlıklı.
Bende ilk etapta kötü gelin ilan edilmemek ve afaroz edilmekten korktuğum için o zamanki şartlara bağlı şuan ne desem boş demek durumunda kaldım.
Birkaç ay sonra bayramda ziyarete gittiğimde annesi aileler tanışsın biz seni istemeye gelelim gibi güzel güzel konuşmaya başladı. İçeriye geçtiğimizde ablası annesi ve ben sohbet ederken yine malum konu açıldı.
Bende herkes kendi yuvası olsun ister elbette bende ayrı evim olsun istiyorum diyince ortalık karıştı.
Kendi çocuğunu evlatlıktan reddeceğini evi terk edeceğini şu ana kadar olan emeklerini haram edeceğine kadar çok ağır konuşmalar bana yapıldı ve söylediklerim zerre kadar dinlenmedi.
Bunun üzerine geçen 2 ayda ben çok üzüldüm ancak herşeye rağmen erkek arkadaşım benimle evleneceğini gerekirse ben tek başıma gelir seni isterim o zaman anlarlar düşüncesine girdi.
Onu çok seviyorum. Ailesiyle arasının açılmasını istemiyorum herkes ikna olmadan asla yüzük takmayacağımı adım atmayacağımıda söyledim ama arada sıkışıp kaldım...
Mutlu olmak istemek bu kadar zor mu
Kayınvalidemi nasıl ikna ederiz kızlar lütfen fikir verin ortak olun destek olun çok ihtiyacım var
Bu arada sevgili adminlerim konuyu yanlış yere açtıysam kusuruma bakmayın olurmu