- 27 Haziran 2017
- 4.035
- 8.525
- Konu Sahibi benkeyfimvekahyasi
- #1
Merhaba Kadınlar Kulübü sakinleri
Çocuğum yaklaşık 2 buçuk yaşına geldiğinde işe başlayacağım. Yarım gün ya da tam gün olabilir . Çalışma saatim ortalama 6 saat olacak diyebilirim. Bu çok uzun bir süre değil yaşı itibariyle. Ama doğdu doğalı birkaç saatlik babasına ya da anneanneye bırakmam dışında ayrılmadık onlara bırakırken de kapıdan çıkışımı görmüyordu genelde. İşte asıl mesele burada başlıyor.
Babasına bırakıp dışarı çıktığımı gördüğünde aşırı derecede ağlıyor. Konuşuyorum gideceğimi ve geri döneceğimi anlatıyorum. Gelirken ne istediğini soruyorum sarılıp ağlıyor sadece. Tabi ben de burnumun direği sızlaya sızlaya o kapıdan çıkıp işimi halledip dönüyorum. Üç beş dakika ağlayıp oyuna dalıyormuş ama ben evden çıkarken onu öyle gördüğüm için dışarıda bulunduğum sürede hep aynı kare gözümün önünde duruyor. Sanki hala o kapıda ağlıyormuş gibi geliyor. Döndüğümde ise sarılıp öpüyor bana bir tavrı olmuyor. Sürecin çok doğal olduğunu biliyorum ayrılırken kaygı yaşaması normal ama bakıcıya bıraktığım zaman aynı şiddetli ağlamaları devam ettirirse gün boyu kendimi kötü hissederim.
Çalışan ilk anne ben değilim, birçok anne çok çok küçükken bebeklerini bırakmak zorunda kalıyor bunun farkındayım. Ben bakıcıya bırakma sürecini daha kolay, daha sancısız nasıl atlatabilirim bu konuda destek istiyorum.
İşe başlamadan kaç hafta önce alışma süreci için bakıcı gelmeli? Önce birarada vakit geçiririz, parka gideriz çocuğun düzenini öğrenir. Sonra beş on dakikalık yalnız bırakıp dışarı çıkarım giderek süreyi artırırım diye düşünüyorum ama lütfen siz de nasıl bu süreci yönettiğinizi yazarsanız sevinirim. İlk günler ağlamalı mı geçiyor bu minikler ne zaman bay bay yaparak gülerek anneyi işe yollayacak kıvama geliyor ?
Karnımdayken, kesinlikle evde oturamam doğum iznim biter bitmez çalışırım diyordum. Büyük konuşmuşum , onun iyiliği için geleceği için çalışacak olsam da içime oturan öküze höst diyemiyorum. Dahası son derece duygusuz ve katı bir insan gibi göründüğüm için kimseye içimi dökemedim buraya ağlamaya geldim mendiliniz var mı
Çocuğum yaklaşık 2 buçuk yaşına geldiğinde işe başlayacağım. Yarım gün ya da tam gün olabilir . Çalışma saatim ortalama 6 saat olacak diyebilirim. Bu çok uzun bir süre değil yaşı itibariyle. Ama doğdu doğalı birkaç saatlik babasına ya da anneanneye bırakmam dışında ayrılmadık onlara bırakırken de kapıdan çıkışımı görmüyordu genelde. İşte asıl mesele burada başlıyor.
Babasına bırakıp dışarı çıktığımı gördüğünde aşırı derecede ağlıyor. Konuşuyorum gideceğimi ve geri döneceğimi anlatıyorum. Gelirken ne istediğini soruyorum sarılıp ağlıyor sadece. Tabi ben de burnumun direği sızlaya sızlaya o kapıdan çıkıp işimi halledip dönüyorum. Üç beş dakika ağlayıp oyuna dalıyormuş ama ben evden çıkarken onu öyle gördüğüm için dışarıda bulunduğum sürede hep aynı kare gözümün önünde duruyor. Sanki hala o kapıda ağlıyormuş gibi geliyor. Döndüğümde ise sarılıp öpüyor bana bir tavrı olmuyor. Sürecin çok doğal olduğunu biliyorum ayrılırken kaygı yaşaması normal ama bakıcıya bıraktığım zaman aynı şiddetli ağlamaları devam ettirirse gün boyu kendimi kötü hissederim.
Çalışan ilk anne ben değilim, birçok anne çok çok küçükken bebeklerini bırakmak zorunda kalıyor bunun farkındayım. Ben bakıcıya bırakma sürecini daha kolay, daha sancısız nasıl atlatabilirim bu konuda destek istiyorum.
İşe başlamadan kaç hafta önce alışma süreci için bakıcı gelmeli? Önce birarada vakit geçiririz, parka gideriz çocuğun düzenini öğrenir. Sonra beş on dakikalık yalnız bırakıp dışarı çıkarım giderek süreyi artırırım diye düşünüyorum ama lütfen siz de nasıl bu süreci yönettiğinizi yazarsanız sevinirim. İlk günler ağlamalı mı geçiyor bu minikler ne zaman bay bay yaparak gülerek anneyi işe yollayacak kıvama geliyor ?
Karnımdayken, kesinlikle evde oturamam doğum iznim biter bitmez çalışırım diyordum. Büyük konuşmuşum , onun iyiliği için geleceği için çalışacak olsam da içime oturan öküze höst diyemiyorum. Dahası son derece duygusuz ve katı bir insan gibi göründüğüm için kimseye içimi dökemedim buraya ağlamaya geldim mendiliniz var mı
Son düzenleme: