-
- Konu Sahibi SpamKutusu
- #21
Çalışırken başka iş alanlarını arastirabilirsiniz, daha mutlu olacağınızı düşündüğünüz işi bulunca o alana geçersiniz
Çalışırken başka iş alanlarını arastirabilirsiniz, daha mutlu olacağınızı düşündüğünüz işi bulunca o alana geçersinizİşi bırakamayacak pozisyondayım tekrar kpssye girmem gerekli buna da daha 2 yıl var. Tek yolum çalışmak
Keşke o kadar çok araştırıyorum kiÇalışırken başka iş alanlarını arastirabilirsiniz, daha mutlu olacağınızı düşündüğünüz işi bulunca o alana geçersiniz
Benim de sonum öyle gözüküyor. şuan hala aynı mısınız iş yerindeBende bu iş yüzüne OKB hastalıgına yakalandım ve hayatımı tamamıyle etkilıyor şuan bile bence sevmedıgın yerde durma hastalıgı daha zor
Hayır anında istifa verdım hergunüm cehennem gibiydiBenim de sonum öyle gözüküyor. şuan hala aynı mısınız iş yerinde
kpssyle girince insan düşünmek zorunda emeklerime acıyorumHayır anında istifa verdım hergunüm cehennem gibiydi
İş geçim derdi hepimizde mevcut sorsanız hangi kişi işini beğeniyor mesela ben bir yere işe başladım yaklaşık 15 gündür benden yaşça küçük olanlar bir odada keyfine keyif katarak lak lak yaparak vakit doldururken ben onlardan daha tercübeli olmama rağmen iş konusunda maalesef çay servisi yapıyorum müdürlere vs iş tecrübem var ama yıllardır istediğim konuma gelemedim gelemem de çünkü özelde dahi dayın torpilin yoksa sana ne düzgün iş bulursun ne iyi bir makam yada iyi bir konum zor düşer hatta düşmez ama ben ne yaptım kulaklarımı tıkadım tamamen işime konsantre oldum ve amaç belirledim mesela iş arama sürecinde kaybettiğim bir sürü maddi olarak yatırımlarım oldu onları tekrar yerine koyacağım ve amaç için çalışıyorum şuan sadece siz de kendinize amaç belirleyin insanın o zaman yataktan kalkma şansı daha yüksek işe gitme iş potansiyeli çok yüksek oluyorBenim buradaki belki de hep olan ve tek konum iş iş iş . Allah sağlık versin gerisi hallolur ama iş hayatını taşıyamıyorumçok stres altındayım en ufak olayı kafama takıp büyütüyorum. İş ile ilgili o kadar senaryo kuruyorum ki sanki tüm kötü olaylar beni bulacak sanki hep hata yapıyorum. Aslında sormak istediğim şu benim gibi olan var mı? Çalışmak zorundayım ama işimi kabullenemiyorum benim gibi olanlardan tavsiye istiyorum
iş arkadaşlarımı seviyorum yani birlikte çalışmıyoruz ama aralarda buluşuyoruz yine de yetiyor.Ortamindaki is arkadaslarin nasil?
Isi sadece is olarak gorup, mesela hafta sonuna odaklan, yaz tatile odaklan yada birikim yapip alacagin bir sey gibi
evet amacım gecinmek kendimi idare ettirmek herkesin klasik mecburiyetleriİş geçim derdi hepimizde mevcut sorsanız hangi kişi işini beğeniyor mesela ben bir yere işe başladım yaklaşık 15 gündür benden yaşça küçük olanlar bir odada keyfine keyif katarak lak lak yaparak vakit doldururken ben onlardan daha tercübeli olmama rağmen iş konusunda maalesef çay servisi yapıyorum müdürlere vs iş tecrübem var ama yıllardır istediğim konuma gelemedim gelemem de çünkü özelde dahi dayın torpilin yoksa sana ne düzgün iş bulursun ne iyi bir makam yada iyi bir konum zor düşer hatta düşmez ama ben ne yaptım kulaklarımı tıkadım tamamen işime konsantre oldum ve amaç belirledim mesela iş arama sürecinde kaybettiğim bir sürü maddi olarak yatırımlarım oldu onları tekrar yerine koyacağım ve amaç için çalışıyorum şuan sadece siz de kendinize amaç belirleyin insanın o zaman yataktan kalkma şansı daha yüksek işe gitme iş potansiyeli çok yüksek oluyor
aynısnın tıpkısı benim ve kendimi yalnız hissediyordum. Yazını görünce mutlu oldum çünkü bu sarmal içinde artık kaybolacak gibiyim o kadar ki iş dışında da fonskiyonsuzlaşmaya ve depresyona girmeye başladım... evi toparlayamıyorum kendime bakamıyorum her şey yük geliyor sadece uyumak istiyorum ama uyuyamıyorum da çünkü düşünmekten snaryolar kurmaktan uykum kaçıyor..Benim buradaki belki de hep olan ve tek konum iş iş iş . Allah sağlık versin gerisi hallolur ama iş hayatını taşıyamıyorumçok stres altındayım en ufak olayı kafama takıp büyütüyorum. İş ile ilgili o kadar senaryo kuruyorum ki sanki tüm kötü olaylar beni bulacak sanki hep hata yapıyorum. Aslında sormak istediğim şu benim gibi olan var mı? Çalışmak zorundayım ama işimi kabullenemiyorum benim gibi olanlardan tavsiye istiyorum
kpss alımını kendi adamlarından yapacaklar dayı iyi bir torpil varsa 60 bile alsan girersin yoksa kendiliğinden 100 puanda alsam nafile bu ülkede memur olmak özelde bile çok zor düşünün tecrübem var üni mezunuyum ama 1,5 yıl sonra iş buldum ilk defa bu denli işsiz kaldım bitti ya memleket bittiYa inanın aynıyım. Hergün istifa kagıdımla beraber yasıyorum ama işi bırakırsam maddi olarak bittiğimizn resmidir/ diğer taraftada benim paikolojm söz konusu geröekten hayırlı karar vermk nasip olsun. Kpss puanı aldım her gece 12 de resmi gazeteyi açıyorum başka yere geçebilmek işin ama alımlar azaldı doğru düzgün ilan yok.
2026 kpss iple cekiyorum
Yok hepsine katılmıyorum. Doğru bölüm doğru puanla torpilsiz atanılıyor. Torpilli alım olmakla beraber torpilsizde gayet alım oluyor. Ama işte iyi puan ile doğru bölüm ile kovalamak lazım. Bunun dısında walla katılıyorum üni mezunları asgari ücrete zor iş buluyorkpss alımını kendi adamlarından yapacaklar dayı iyi bir torpil varsa 60 bile alsan girersin yoksa kendiliğinden 100 puanda alsam nafile bu ülkede memur olmak özelde bile çok zor düşünün tecrübem var üni mezunuyum ama 1,5 yıl sonra iş buldum ilk defa bu denli işsiz kaldım bitti ya memleket bitti
Ben kpss ile atandım ve çok mutsuzum hee günüm ağlamakla geçiyor gerçekten her şeyin hayırlısıYa inanın aynıyım. Hergün istifa kagıdımla beraber yasıyorum ama işi bırakırsam maddi olarak bittiğimizn resmidir/ diğer taraftada benim paikolojm söz konusu geröekten hayırlı karar vermk nasip olsun. Kpss puanı aldım her gece 12 de resmi gazeteyi açıyorum başka yere geçebilmek işin ama alımlar azaldı doğru düzgün ilan yok.
2026 kpss iple cekiyorum
Bana da her şey yük geliyor hiç iyi değilim artık kötü durumdayım…aynısnın tıpkısı benim ve kendimi yalnız hissediyordum. Yazını görünce mutlu oldum çünkü bu sarmal içinde artık kaybolacak gibiyim o kadar ki iş dışında da fonskiyonsuzlaşmaya ve depresyona girmeye başladım... evi toparlayamıyorum kendime bakamıyorum her şey yük geliyor sadece uyumak istiyorum ama uyuyamıyorum da çünkü düşünmekten snaryolar kurmaktan uykum kaçıyor..
Aynilarini son 1.5senedir yasiyodum. Özendikçe işime iyice hata yapmaya basladim ve yoneticimle de anlasamiyor ofise giderken ayaklarim geri geri gitmeye baslamisti. Sonra dedimki bu kadar mutsuz yaşıyamam piskolog aradim buldum. İçimdeki korkularimi yoneticimin bana hissettirdiklerini yasadigim haksizliklar, agiz dolusu kufur etmek istedigim yerde susup yutkunmak o kadar kiriyodu yorgun mutsuz hissediyodu. Terapiye devam ettim en korktugum yerlerde en fazla ne olabilir ki dedim en fazla ne olur işten atmak istese yemez çünkü kaç senelik calisanim sirf onunla anlasamiyorum diye işten mi cikarcaklar. Biyerlerde eksik gedik çikabilir insanim herkesin hata yapma payi vardir dedim. Kendimi dinledim bazi zamanlar yonetici dedigim o igrenc kisilikten bile daha acimasiz davranmaya baslamisim kendime. O kadar üzüldüm ki. Kendime sahip cikmaya basladim elinden geleni yap işini iyi yap ama yaprken de butun olumsuz senaryolari yazip "kendini gercekletiren kehaneti" yasama dedim. Tam tersini dusun hersey elinden geldigince yapiyosun bi yerde eksik hatam ciksa da insanim olabilir duzeltirim diceksin. Bu işi seviyosan devam etmek istiyosan isyerinde yasadigin seyleri yoluna cikan taş gibi dusun kimse omur boyu kalici degil.Benim buradaki belki de hep olan ve tek konum iş iş iş . Allah sağlık versin gerisi hallolur ama iş hayatını taşıyamıyorumçok stres altındayım en ufak olayı kafama takıp büyütüyorum. İş ile ilgili o kadar senaryo kuruyorum ki sanki tüm kötü olaylar beni bulacak sanki hep hata yapıyorum. Aslında sormak istediğim şu benim gibi olan var mı? Çalışmak zorundayım ama işimi kabullenemiyorum benim gibi olanlardan tavsiye istiyorum
İşi sevmiyorum aslında yapamıyorum da sanki. Ben genel olarak işteki strese ve onu yönetememeye dayanamıyorumAynilarini son 1.5senedir yasiyodum. Özendikçe işime iyice hata yapmaya basladim ve yoneticimle de anlasamiyor ofise giderken ayaklarim geri geri gitmeye baslamisti. Sonra dedimki bu kadar mutsuz yaşıyamam piskolog aradim buldum. İçimdeki korkularimi yoneticimin bana hissettirdiklerini yasadigim haksizliklar, agiz dolusu kufur etmek istedigim yerde susup yutkunmak o kadar kiriyodu yorgun mutsuz hissediyodu. Terapiye devam ettim en korktugum yerlerde en fazla ne olabilir ki dedim en fazla ne olur işten atmak istese yemez çünkü kaç senelik calisanim sirf onunla anlasamiyorum diye işten mi cikarcaklar. Biyerlerde eksik gedik çikabilir insanim herkesin hata yapma payi vardir dedim. Kendimi dinledim bazi zamanlar yonetici dedigim o igrenc kisilikten bile daha acimasiz davranmaya baslamisim kendime. O kadar üzüldüm ki. Kendime sahip cikmaya basladim elinden geleni yap işini iyi yap ama yaprken de butun olumsuz senaryolari yazip "kendini gercekletiren kehaneti" yasama dedim. Tam tersini dusun hersey elinden geldigince yapiyosun bi yerde eksik hatam ciksa da insanim olabilir duzeltirim diceksin. Bu işi seviyosan devam etmek istiyosan isyerinde yasadigin seyleri yoluna cikan taş gibi dusun kimse omur boyu kalici degil.
ikisiyle de ilgili ayrıca benimle . iş stresini kaldıramıyorum stresten her yerimi sivilceler bastıNe iş yapıyorsunuz? İş yerindeki sorununuz yöneticiyle mi ilgili yoksa işin kendisiyle mi?
O zaman yeni bi bakicaksin bulana kadar da eger maddi yonden iyi degilsen cikma işinden.İşi sevmiyorum aslında yapamıyorum da sanki. Ben genel olarak işteki strese ve onu yönetememeye dayanamıyorum