- 17 Haziran 2024
- 1.105
- 2.867
- 33
-
- Konu Sahibi lotuscicegii
- #21
Yoo görüşmek zorunda değilsiniz ayrıca o küsenler çoçuk mu yani allahım yaaa boşver takma kafana ya
Siz haklısınız tabii ki. Bu kadınlar ergen mi? Valla ben en yakın arkadaşlarımla aynı işi yapıyoruz ama dost olduk biri ile aynı mahallede oturduğumuz için beraberiz ama diğer arkadaşlarımızla 2 ayda 3 ayda bir etkinlik yapıyoruz. Kaldı ki çoçuklu bir kadın istesede enerjisi yetmez.Hemşireyim tahmin edeceğiniz üzere aslında çok yoğun ve yorucu bir işim var. Eşimde nöbetli çalışıyor. Bir oğlumuz var elimizden geldiğince vakitlerimizi onunla geçirmeye çalışıyoruz. Okuldayken yine gündüz boşsam birşeyler yapabiliyordum arkadaşlarımla ama yazın çocuk evde olduğu için onu bırakıp pek gitmek istemiyorum çünkü haftada en az bir iki gece ayrıyız zaten.
İş yerinden samimi olmak sürekli dışarıda plan yapmak isteyen birkaç kişi var. Onlarda evli çocuklu bu arada. Etkinlik anlayışlarımız biraz farklı. Çocuklarla gidilecek yer vardır gidilmeyecek yer vardır. Götürülmeyecek ortamlara bile ısrarla çocuklarını götürüp onlar durmayınca da kızıp bağırıyorlar bende rahat edemiyorum. Sonra bana vicdan yaptırıyorlar ben götürmüyorum diye kötü anne oluyorum onlar hem yanlarından ayırmayıp hem bağırıp çağırınca iyi anne oluyorlar. Eve davet ettiğim zamanlarda da bu durum böyle. Başım ağrıyor geldiklerinde. Madem dışarıya çıkmak istiyorsunuz o zaman bir iki saat bırakın dimi? Kısacası insan ilişkilerine benim enerjim yetmiyor bunu açık bir dille de ifade ettim ama bu seferde küsüyorlar trip atıyorlar. Geçen gün şehirdışından bir arkadaşım geldi dışarıda yemek yedik. İş arkadaşımdan biriyle karşılaştık bana küstü başkasıyla gidiyormuşum dışlanmış hissetmiş. Nasıl bir yol izlemeliyim sizce? Ben iş yerinde iyi olalım ama sonrasında vakitlerimizi ailelerimize ayıralım istiyorum tabiiki arada sırada etkinlikte yapabiliriz ama her hafta bu mümkün değil ki. Ben mi haksızım sizce? Çalışan hanımlar iş arkadaşlarınızla her hafta bir plan yapıyor musunuz? İş dışındaki arkadaşlarımla arada sırada görüştüğümüz için bu durum beni rahatsız etmiyor. Ama iş yerinde zaten bütün gün birlikteyiz sırf arabam var diye pikniğe götürmek zorunda da değilim kimseyi bence. Ve götürmedim diye küsülüyor. Biraz kısıtlanmış hissediyorum kendimi. Bencil miyim bilmiyorum. Yada tembel. Çünkü bakıyorum insanlara benim bu kadar kaosa enerjim yetmiyor
İşte yapmak istemiyorum sıkıldım yoruldumKendinize bunu neden yapıyorsunuz?
Bu evredeyim o kadar stresli ki iş yeri. Buluşup bir yere gittiğimizde de konuşulan konular hep işyeri ve oradaki insanlar farklı birşey yokMesaim bittiği an işe dair hiçbi şey görmek duymak istemezdim iş arkadaşlarıda dahil
Çok haklısınız baştan uzak olmalıydık ama işin bu raddeye geleceğini çok düşünmemişim galiba sonuçta hepimiz evli çocuklu nöbetli çalışıyoruz kimse çok vakit bulamaz gibi duruyordu şuan resmen kimin boş günü kimle çakışıyor derdindelerBence hissettiğiniz şeyler size yol gösterecektir. Eğer ki, buluşmalarınızda keyiften daha çok rahatsızlık hissediyorsanız tabii ki dışarıda görüşmenin bir mantığı yok. Bir de iş yerinde geçirdiğimiz zamanlar azımsanmayacak kadar fazla, zaten orada da sohbetimiz muhabbetimiz hayli hayli oluyor molalarda yemek zamanlarında vs. hani neden bir de dışarda görüşeceksiniz onu anlamadım. Zaten hayatımızın belli bir kısmını işe veriyoruz, geriye kalan zaman sizin kendinize ve ailenize ya da sevdiğiniz akraba ve arkadaşlara ayırmanız gereken zaman diye düşünüyorum. Bence en baştan ilk tanıştıgınızda iş yerindekilere dışarı çıkmayı teklif ettiklerinde bunu belli etmeliydiniz ,iş buralara gelmemeliydi. Şimdi çıkmadıgınızda size değiştin diyeceklerİnsanlar çünkü sınır çizilmesine alışkın değil.
Hayır sürekli görüşmüyorum etkinlik de planlamıyorum. Bekarken tamam eve girmezdik ama evlenip çocuk olunca daha dengeli bir planlama var tabiki öncelik kendi konforumHemşireyim tahmin edeceğiniz üzere aslında çok yoğun ve yorucu bir işim var. Eşimde nöbetli çalışıyor. Bir oğlumuz var elimizden geldiğince vakitlerimizi onunla geçirmeye çalışıyoruz. Okuldayken yine gündüz boşsam birşeyler yapabiliyordum arkadaşlarımla ama yazın çocuk evde olduğu için onu bırakıp pek gitmek istemiyorum çünkü haftada en az bir iki gece ayrıyız zaten.
İş yerinden samimi olmak sürekli dışarıda plan yapmak isteyen birkaç kişi var. Onlarda evli çocuklu bu arada. Etkinlik anlayışlarımız biraz farklı. Çocuklarla gidilecek yer vardır gidilmeyecek yer vardır. Götürülmeyecek ortamlara bile ısrarla çocuklarını götürüp onlar durmayınca da kızıp bağırıyorlar bende rahat edemiyorum. Sonra bana vicdan yaptırıyorlar ben götürmüyorum diye kötü anne oluyorum onlar hem yanlarından ayırmayıp hem bağırıp çağırınca iyi anne oluyorlar. Eve davet ettiğim zamanlarda da bu durum böyle. Başım ağrıyor geldiklerinde. Madem dışarıya çıkmak istiyorsunuz o zaman bir iki saat bırakın dimi? Kısacası insan ilişkilerine benim enerjim yetmiyor bunu açık bir dille de ifade ettim ama bu seferde küsüyorlar trip atıyorlar. Geçen gün şehirdışından bir arkadaşım geldi dışarıda yemek yedik. İş arkadaşımdan biriyle karşılaştık bana küstü başkasıyla gidiyormuşum dışlanmış hissetmiş. Nasıl bir yol izlemeliyim sizce? Ben iş yerinde iyi olalım ama sonrasında vakitlerimizi ailelerimize ayıralım istiyorum tabiiki arada sırada etkinlikte yapabiliriz ama her hafta bu mümkün değil ki. Ben mi haksızım sizce? Çalışan hanımlar iş arkadaşlarınızla her hafta bir plan yapıyor musunuz? İş dışındaki arkadaşlarımla arada sırada görüştüğümüz için bu durum beni rahatsız etmiyor. Ama iş yerinde zaten bütün gün birlikteyiz sırf arabam var diye pikniğe götürmek zorunda da değilim kimseyi bence. Ve götürmedim diye küsülüyor. Biraz kısıtlanmış hissediyorum kendimi. Bencil miyim bilmiyorum. Yada tembel. Çünkü bakıyorum insanlara benim bu kadar kaosa enerjim yetmiyor
Hepimizin bacağı meslekten dolayı varis dolu birimizin bel fıtığı var ötekinin bacak ağrısı hepimiz dökülüyoruz ama milletteki enerji fullSiz haklısınız tabii ki. Bu kadınlar ergen mi? Valla ben en yakın arkadaşlarımla aynı işi yapıyoruz ama dost olduk biri ile aynı mahallede oturduğumuz için beraberiz ama diğer arkadaşlarımızla 2 ayda 3 ayda bir etkinlik yapıyoruz. Kaldı ki çoçuklu bir kadın istesede enerjisi yetmez.
Artık eve çağırmak istemiyorum hepimizin çocukları erkek asla durmuyorlar düz duvara tırmanma yaşlarındalar şuan anaokulundalar. Çocuğunun dikkatini dağıtmak yerine anca bağırıyorlar bu durum hoşuma gitmiyor bunu başkasının evine gittiğimizde de yapıyorlar dışarıda da. Mesela çocuk yemiyor diye kızıp bağırıyor ya bırak yemesin madem gezesin var evinde doyur ay bilmiyorum bende anormallikte olabilirBen ilk oğlum doğduktan sonra çocuksuz hiçbir yere gitmedim, çalışan insanlar zaten çocuklarıyla birlikte az zaman geçiriyor, arkadaş görüşmesine de çocuklarımla gidiyorum. Çocuklu insanların en rahat görüşme yeri ev bence o yüzden evde görüşmek daha rahat oluyor, çocuklar birlikte oyun oynuyorlar biz sohbet ediyoruz, arada tabi mızmızlık anlaşmazlık oluyor. Tabi bağırıp kızmıyoruz çocuklara. Dışarıda görüşeceksek de çocuk oyun alanı olan yerleri seçiyoruz. Son zamanlarda şunu farkettim, sırf çocuklar arkadaşlarıyla görüşsün oyun oynasın diye misafir çağırıyorum, tabi hazırlık temizlik olan bana oluyor.
En güzeliHayır sürekli görüşmüyorum etkinlik de planlamıyorum. Bekarken tamam eve girmezdik ama evlenip çocuk olunca daha dengeli bir planlama var tabiki öncelik kendi konforum
İşte enerjim yok yoruluyorum istemiyorum bu sefer tepki alıyorum napcam bilmiyorumşaka gibi. nasıl bir enerjiniz var. iş dışında kimseyle görüşemem belki arada bir.
zaten bir haftasonum var ondada evime çocuğuma mı bakayım dinleneyim mi bütün hafta gördüğüm insanları tekrar mı göreyim büyük saçmalık. hiç işim olmazzzzz. küsende kendi bilir
önemsemiceksiniz. istemediğiniz şeyleri yapacak kadar vaktimiz yok benceİşte enerjim yok yoruluyorum istemiyorum bu sefer tepki alıyorum napcam bilmiyorum
Ay bu huzursuz bacak sendromu kadar lanet bir sey yok ben de var ama arada oluyor. Bacağı oynatmaktan uyuyamıyorum arkadaş böyle bir sey olabilir mi? :)Hepimizin bacağı meslekten dolayı varis dolu birimizin bel fıtığı var ötekinin bacak ağrısı hepimiz dökülüyoruz ama milletteki enerji fullben gece huzursuz bacak sendromundan yatamıyorum
Maalesef hergün aynı ortamda çalıştığım insanlar gerginlik yaratan olduğunda uyumlu çalışamıyoruzSamimi disarda gorustugum is arkadaslarim da oldu, mesafemi hep korudugum is arkadaslarim da. Bence tamamen sizin o kisilerle kafa yapinizin uyusmasi ile alakali bir durum. Belli ki bu insanlarla ayni kafada degilsiniz, gorusmenize gerek yok. Trip atarlarsa da atsinlar, yedi kat yabancinin ne dusundugunu dert etmeyin bir zahmet.
Hemde ne nalet. Magnezyum alıyorum mecburen biraz hafifletiyor çok sinir bozucu birşeyAy bu huzursuz bacak sendromu kadar lanet bir sey yok ben de var ama arada oluyor. Bacağı oynatmaktan uyuyamıyorum arkadaş böyle bir sey olabilir mi? :)
Mesafeli davranmanızın gerginlik yaratacağını sanmıyorum, bu tamamen sizin durumu yönetme biçiminizle alakalı. Bir iki kere müsait değilim derseniz anlayıp çağırmazlar artık herhalde.Maalesef hergün aynı ortamda çalıştığım insanlar gerginlik yaratan olduğunda uyumlu çalışamıyoruz
ay ben isyerinde bile gorusmuyorum, is disi hic gorusmem. hatta oglen yemegini ofiste yiyorum daha erken cikmak icin. cocugum var, milleti egleyemem.Hemşireyim tahmin edeceğiniz üzere aslında çok yoğun ve yorucu bir işim var. Eşimde nöbetli çalışıyor. Bir oğlumuz var elimizden geldiğince vakitlerimizi onunla geçirmeye çalışıyoruz. Okuldayken yine gündüz boşsam birşeyler yapabiliyordum arkadaşlarımla ama yazın çocuk evde olduğu için onu bırakıp pek gitmek istemiyorum çünkü haftada en az bir iki gece ayrıyız zaten.
İş yerinden samimi olmak sürekli dışarıda plan yapmak isteyen birkaç kişi var. Onlarda evli çocuklu bu arada. Etkinlik anlayışlarımız biraz farklı. Çocuklarla gidilecek yer vardır gidilmeyecek yer vardır. Götürülmeyecek ortamlara bile ısrarla çocuklarını götürüp onlar durmayınca da kızıp bağırıyorlar bende rahat edemiyorum. Sonra bana vicdan yaptırıyorlar ben götürmüyorum diye kötü anne oluyorum onlar hem yanlarından ayırmayıp hem bağırıp çağırınca iyi anne oluyorlar. Eve davet ettiğim zamanlarda da bu durum böyle. Başım ağrıyor geldiklerinde. Madem dışarıya çıkmak istiyorsunuz o zaman bir iki saat bırakın dimi? Kısacası insan ilişkilerine benim enerjim yetmiyor bunu açık bir dille de ifade ettim ama bu seferde küsüyorlar trip atıyorlar. Geçen gün şehirdışından bir arkadaşım geldi dışarıda yemek yedik. İş arkadaşımdan biriyle karşılaştık bana küstü başkasıyla gidiyormuşum dışlanmış hissetmiş. Nasıl bir yol izlemeliyim sizce? Ben iş yerinde iyi olalım ama sonrasında vakitlerimizi ailelerimize ayıralım istiyorum tabiiki arada sırada etkinlikte yapabiliriz ama her hafta bu mümkün değil ki. Ben mi haksızım sizce? Çalışan hanımlar iş arkadaşlarınızla her hafta bir plan yapıyor musunuz? İş dışındaki arkadaşlarımla arada sırada görüştüğümüz için bu durum beni rahatsız etmiyor. Ama iş yerinde zaten bütün gün birlikteyiz sırf arabam var diye pikniğe götürmek zorunda da değilim kimseyi bence. Ve götürmedim diye küsülüyor. Biraz kısıtlanmış hissediyorum kendimi. Bencil miyim bilmiyorum. Yada tembel. Çünkü bakıyorum insanlara benim bu kadar kaosa enerjim yetmiyor
İş arkadaşı işte olur ya mutlaka çıkılır edilir ama küsecek kadar değil o neymiş öyleHemşireyim tahmin edeceğiniz üzere aslında çok yoğun ve yorucu bir işim var. Eşimde nöbetli çalışıyor. Bir oğlumuz var elimizden geldiğince vakitlerimizi onunla geçirmeye çalışıyoruz. Okuldayken yine gündüz boşsam birşeyler yapabiliyordum arkadaşlarımla ama yazın çocuk evde olduğu için onu bırakıp pek gitmek istemiyorum çünkü haftada en az bir iki gece ayrıyız zaten.
İş yerinden samimi olmak sürekli dışarıda plan yapmak isteyen birkaç kişi var. Onlarda evli çocuklu bu arada. Etkinlik anlayışlarımız biraz farklı. Çocuklarla gidilecek yer vardır gidilmeyecek yer vardır. Götürülmeyecek ortamlara bile ısrarla çocuklarını götürüp onlar durmayınca da kızıp bağırıyorlar bende rahat edemiyorum. Sonra bana vicdan yaptırıyorlar ben götürmüyorum diye kötü anne oluyorum onlar hem yanlarından ayırmayıp hem bağırıp çağırınca iyi anne oluyorlar. Eve davet ettiğim zamanlarda da bu durum böyle. Başım ağrıyor geldiklerinde. Madem dışarıya çıkmak istiyorsunuz o zaman bir iki saat bırakın dimi? Kısacası insan ilişkilerine benim enerjim yetmiyor bunu açık bir dille de ifade ettim ama bu seferde küsüyorlar trip atıyorlar. Geçen gün şehirdışından bir arkadaşım geldi dışarıda yemek yedik. İş arkadaşımdan biriyle karşılaştık bana küstü başkasıyla gidiyormuşum dışlanmış hissetmiş. Nasıl bir yol izlemeliyim sizce? Ben iş yerinde iyi olalım ama sonrasında vakitlerimizi ailelerimize ayıralım istiyorum tabiiki arada sırada etkinlikte yapabiliriz ama her hafta bu mümkün değil ki. Ben mi haksızım sizce? Çalışan hanımlar iş arkadaşlarınızla her hafta bir plan yapıyor musunuz? İş dışındaki arkadaşlarımla arada sırada görüştüğümüz için bu durum beni rahatsız etmiyor. Ama iş yerinde zaten bütün gün birlikteyiz sırf arabam var diye pikniğe götürmek zorunda da değilim kimseyi bence. Ve götürmedim diye küsülüyor. Biraz kısıtlanmış hissediyorum kendimi. Bencil miyim bilmiyorum. Yada tembel. Çünkü bakıyorum insanlara benim bu kadar kaosa enerjim yetmiyor