• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Intihar edip annemin yanına gitmek istiyorum? - Yardım lütfen

Merhaba,
Ben 1 yaşındayken annemi kaybettim. Bügüne kadar babaannem ve dedem büyüttü. Son zamanlarda ne kadar yalnız olduğumun farkına varıyorum annesizlikten dolayı. Küçüklüğümden beri hep kuzenlerimi, arkadaşlarımı kıskanırım onların anneleri var diye. Kıskanmaktan daha çok özenirdim başkalarının anneleri ile ilişkilerine. Babaannem sanırım beni kendi çocuğu olarak görmüyor. İlgi ve sevgiyi fazla vermiyor ve çok sevgisizim. Sabahtan beri ağlıyorum gözlerim şişti ama babaannem ben çağırdım diye 5 dk. Gelip baktı bana, sonra kapıyı arkasından kapatıp gitti. Derdimi dinlemiyor. Gözlerinin önünde ağladığım hiç umrunda değil. Ben yanına vardıkça o üstünden atıyor.
Ağrılarım var benden birşey bekleme sen bundan sonra diyor ve bunu duyunca sanki dünyam karardı, ters döndü.
Ben biraz sevgi istiyorum, birisi saçımı okşaşın istiyorum. Anne istiyorum ben. Gerçek anne. O da bende yok. Ben hiç bir zaman mutlu olabileceğime, anne sevgisi görebileceğime inanmıyorum. Bence ben bu dünyaya sadece ağırlık veriyorum ve intihar etmeyi düşünüyorum. Annemi bulurmuyum, tanrı ile karşılaşırmıyım bilmiyorum ama bu dünya benim için değil. Babaannem gitmek istiyor buralardan benim yüzümden kaldığını hep yüzüme vuruyor. Onun önündende kalkmış olurum. Çok ama çok çaresizim. Paramparçayım. Gözlerım yanıyor ağlamaktan. Kimim kimsem yok burda. Benim için anneö değil; bir teyze olsun, birisi olsun kim olduğu farketmez beni gerçekten sevecek. Bunu istiyorum ama olmayacağını da biliyorum. Çaresizliğim beni yiyip bitiriyor. Boğazım düğümleniyor ve kendime aynada bakamıyorum. Öksüz ve yetim olmak çok zor. Ben para mal mülk istemiyorum!!!
Akşam dizi bakarken başımı kucağına koyupta okşaşın biri istiyorum. Erik toplamak istiyorum, balkonda çay icerek sohbet etmek istiyorum. Beraber evin eksiklerini tamamlayalım istiyorum. Ama yok işte. Çaresizliğim ve yalnızlığımdan baska birşeyim yok! İntihar edip kurtulmak istiyorum. Bu dünyadan bana fayda yok. Allaha dua ediyorum ama nafile. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim yerimde olsanız naparsınız


Öncelikle Allah rahmet eylesin insallah. Sevgi acligi yissetmek gercekten cok zor ve insani da psikolojik olarak asagiya ceken bir durum. Anneninizin olmamasi cok uzuyor sizi, benim annem evlenmek icin hazirlik yaptigim donemde -kendisinin dagitmadigi davetiyelerimi isten kalan zamanda dagitmaya cabalarken- bana hic hak etmedigim sozler soyleyip, kendisinin en buyuk dusmani oldugumu bagira cagira haykirip, sabaha kadar aglatip, sabah da haliyle yuzumu gozumu sis gorunce 'aa agladin mi sen cok komik olmussun' diyip benle dalga gecen bi insan... Daha neleeer neleeeeer, ama sorsan mutlaka 'kendince' hakli sebepleri vardir. Demek istedigim ne yazik ki annen olsa da dilekdikleriniz istedikleriniz gercek olamayabiliyor... 3 yillik evliyim, halen daha zaman zaman hatirlar ben bunlar hak etmedim, neden bana boyle davrandilar, hic ki sevmediler vs vs diye dusunurum... Ha bunlari degistirebiliyor muyum? Hayir, o zaman ne yazik ki bunlari kabullenmek ve buna gore bir yol cizmek zorundayim kendime... Benim size tavsiyem eger kendi basiniza ustesinden gelemiyorsaniz -ki gordugum uzere bas edemiyorsunuz- bir uzmana danismaniz ve yardim almaniz yonunde olur. Konunun devamindaki mesajlari okumadim ama eger danisaniniz var ve verim almadiginizi dusunuyorsaniz durumu danisaninizla paylasip onun yonlendirdigi bir baska uzmanla devam etmeniz yonunde olur.
 
Merhaba,
Ben 1 yaşındayken annemi kaybettim. Bügüne kadar babaannem ve dedem büyüttü. Son zamanlarda ne kadar yalnız olduğumun farkına varıyorum annesizlikten dolayı. Küçüklüğümden beri hep kuzenlerimi, arkadaşlarımı kıskanırım onların anneleri var diye. Kıskanmaktan daha çok özenirdim başkalarının anneleri ile ilişkilerine. Babaannem sanırım beni kendi çocuğu olarak görmüyor. İlgi ve sevgiyi fazla vermiyor ve çok sevgisizim. Sabahtan beri ağlıyorum gözlerim şişti ama babaannem ben çağırdım diye 5 dk. Gelip baktı bana, sonra kapıyı arkasından kapatıp gitti. Derdimi dinlemiyor. Gözlerinin önünde ağladığım hiç umrunda değil. Ben yanına vardıkça o üstünden atıyor.
Ağrılarım var benden birşey bekleme sen bundan sonra diyor ve bunu duyunca sanki dünyam karardı, ters döndü.
Ben biraz sevgi istiyorum, birisi saçımı okşaşın istiyorum. Anne istiyorum ben. Gerçek anne. O da bende yok. Ben hiç bir zaman mutlu olabileceğime, anne sevgisi görebileceğime inanmıyorum. Bence ben bu dünyaya sadece ağırlık veriyorum ve intihar etmeyi düşünüyorum. Annemi bulurmuyum, tanrı ile karşılaşırmıyım bilmiyorum ama bu dünya benim için değil. Babaannem gitmek istiyor buralardan benim yüzümden kaldığını hep yüzüme vuruyor. Onun önündende kalkmış olurum. Çok ama çok çaresizim. Paramparçayım. Gözlerım yanıyor ağlamaktan. Kimim kimsem yok burda. Benim için anneö değil; bir teyze olsun, birisi olsun kim olduğu farketmez beni gerçekten sevecek. Bunu istiyorum ama olmayacağını da biliyorum. Çaresizliğim beni yiyip bitiriyor. Boğazım düğümleniyor ve kendime aynada bakamıyorum. Öksüz ve yetim olmak çok zor. Ben para mal mülk istemiyorum!!!
Akşam dizi bakarken başımı kucağına koyupta okşaşın biri istiyorum. Erik toplamak istiyorum, balkonda çay icerek sohbet etmek istiyorum. Beraber evin eksiklerini tamamlayalım istiyorum. Ama yok işte. Çaresizliğim ve yalnızlığımdan baska birşeyim yok! İntihar edip kurtulmak istiyorum. Bu dünyadan bana fayda yok. Allaha dua ediyorum ama nafile. Kendimi çok kötü hissediyorum. Benim yerimde olsanız naparsınız

Annesizlik ne demek biliyorum, annemden ilk ayrılışım 6 yaşında oldu
Lakin şu yazdıklarına bakarak durumu çok abarttığını düşünüyorum
Babaannen muhtemelen yaşlı bir insan, ona fazla yüklenmiyor musun sence ?
Evet insan ilgi arar, sevgi arar, anne arar bu doğrudur ama bunlar yok diye bu isyan da doğru değil
Ya babaannen olmasaydı ? Hiç düşündün mü; ya bir yetiştirme yurdunda olsaydın ???
 
Hangi şehirdesin ,mutlaka yaz lütfen.

+1
Burdan bu kıza sevgi vermek isteyen, ilgi göstermek isteyen kadınlar çıkacaktır eminim.

Zor konu sahibesi için, ailesiz olmak çok zor gerçekten. Bilmiyorum teselli olur mu konu sahibesi için ama en azından yetimhanede büyüyüp itilip kakılmamış. Eski patronum yetimhanede büyümüş, o kadar itilip kakılmış ki .....adam şimdi Avrupa devi bir şirkette takım lideri, iyi eğitimli, başarılı, zengin ama hala bana büyük çocuklardan nasıl dayak yediğini, aç kaldığını anlatırdı. Sana züğürt tesellisi gibi gelmez umarım ama; babaannen en azından sahip çıkmış yuva vermiş, sevgi vermese de buna da şükretmek gerek. Sahipsiz, kimsesiz olmak gerçekten çok zor.
 
Son zamanlarda bdv intihar konularından geçilmez oldu...
Burdan ne yardımı gelebilir ki...elinde net var..kk ya konu açana kadar psikolog aramak daha akıllıca olurdu...devlet hastanelerinde bile var...
Ben kendi adıma çok sıkıldım bu tarz konulardan...

Etmeyin yaf, bunları yazan anne sevgisi yokluğu çeken bir çocuk. Derdini gayet samimi yazmış, güzelce derdine çare aramak varken böyle yapmamalıyız.
 
Öncellikle yorum yapan herkese teşekkür ederim. Aralarında biraz sert yorumlar var ama sanırım insanoğlu kendi yaşamadan gerçekten anlayamaz. Ve bunun için de ben içerlemiyorum ve susmayı tercih ediyorum.. Tekrardan bazı güzel yorumlar için teşekkür ederim, bu sizin nekadar iyi olduğunuzu gösteriyor. Sağolun. İnşallah yüreğinizin güzelliği kadar da hayatınız güzel olur.

Ben Amsterdamda yaşıyorum. Hollanda.
Bu sorun yanında bir çok kişisel sorunlarım var. Sırtımda büyük bir yük taşıyorum küçüklüğümden beri ve büyüdükçe yük daha da büyüdü daha da büyüdü. Artık yüküm çok büyüdü ve kendimi her an çökecek bir durumda buluyorum. Korkuyorum. Ne diyeceğimi bilmiyorum. Sizlere anlatsam gerçekten bunalırsınız... Psikoloğa bir çok defa gittim. Çesit çesit psikologlara gittim ve benim için herşeyi daha da kötü ettı.
Babamı soran çok oldu; babam annemin şu an hayatta olmamasının nedeni. Yani evet babam annemin katili. Bir kaç yıldır tanıyorum ve ben ondan umudumu kestim açıkcası
 
Onu üzerek mi hayatına sebep olmuş :(

Sürekli buraya yaz lütfen. Konuşalım , dertleşelim. Biraz zaman tanı kendine.
Biraz daha yaşın büyüdükçe ne yaşarsak yaşayalım yaşamak istediğini anlayacaksın.

Buradan ne yazarsak sana teselli olmayacak. Sen kendi dermanin olacaksın.

Anneni üzmek istemiyorsan at kafandan ölümü.

Allah hayırlı ömür hayırlı ölüm versin.

Türkiye ye geliyor musun hiç ?
 
Back