- Konu Sahibi Cileklivanilinn
- #41
Her ne olursa olsun hayat yaşamaya değer, herşeye karşı güçlü ol ve her yaptığından keyif al.
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Hastalığın problemi bu zaten hiçbir şeyden keyif alamamak yediğin yemekten gezdiğin yere kadar sadece beyninin içinde yaşamakHer ne olursa olsun hayat yaşamaya değer, herşeye karşı güçlü ol ve her yaptığından keyif al.
Şu sıralar madiyattan dolayı gidemiyorum zaten okul hayatım da bitmek üzere hoca okulu bıraktığımı falan sanmış devamsızlıktan kalmışım. Yaşadığım hayatı düzeltme ihtimalim yok gibi en iyi ihtimalle yeni bi hayat kurup ordan devam etmem gerekecekDoktorunuzu değiştirseniz, hangi il de yaşıyorsunuz?
İnsallah, bütün güzellikler sizinle olsun kurmak istediginiz hayattaŞu sıralar madiyattan dolayı gidemiyorum zaten okul hayatım da bitmek üzere hoca okulu bıraktığımı falan sanmış devamsızlıktan kalmışım. Yaşadığım hayatı düzeltme ihtimalim yok gibi en iyi ihtimalle yeni bi hayat kurup ordan devam etmem gerekecek
Merhaba hanımlar ben 21 yaşında bi üni. Öğrencisiyim majör depresyon tedavisi görüyorum ve ruhsal anlamda çok bunalımdayım özellikle son iki üç aydır fazlasıyla içime kapandım kişiliğime çok ters halbuki ve yalnızlıktan çok korkan biriyim geceleri sanki yalnız ölücekmişim hiç kimsem kalmayacakmış gibi düşüncelere kapılıyorum hep huzursuzum hep içimde bi korku var sebebini bilmiyorum hiçbi sorumluluğumu yerine getiremiyorum aileme bile yük gibi oldum sanki bilmediğim bi şeyin özlemini çekiyo gibiyim ve bu şekilde yaşamak ızdırap haline geldi yaşamımı sonlandırmayı düşünüyorum ama bilemiyorum da bu şekilde yaşamaktan daha iyi değil midir sizce
Yeme bozukluğu 14 yaşlarımda bende de vardı onu atlattım 43 kiloya düşmüştümBende eskiden depresyon, panik atak hastası ve yeme bozukluğu (Türkçesi böyle mi bilmiyorum, ama yemeği içmeyi bıraktim.diyelim) hastasıydim ve sana tek diyebilecegim sakın bir aptallık yapıp canına kıyma! Tedavilerini ol ve sabret. Zamanında bende aynı düşüncelerle yatıp kalkıyordum. Hazırlık bile yapmıştım. O akşam için herşey hazırdı ve ben ağlamaktan yorgun düşüp yatağımda uyuya kalmışım. Allah'in hikmeti işte. Sabah uyandım "demek ki daha burdayim" diye herseyi iptal edip tedavime sımsıkı sarılıp yoluma baktım. Okulumu bitirdim, mutlu bir evlilik yaptım. Iki tane yavrum var şimdi. Simdi dönüp düşünüyorum da. O akşam gerçekten canıma kiysaydim bunların hiçbiri olmazdi. Ne saçma olurdu değil mi? Umutsuzluğa kapılma. Yaşın genc. Bir günde hastalanmadin, hemen bir günde iyilesemezsin, ama zaman ve azimle insallah sende mutlu olursun inşallah
Ek not: Sakın kendine birsey yapma!
Merhaba hanımlar ben 21 yaşında bi üni. Öğrencisiyim majör depresyon tedavisi görüyorum ve ruhsal anlamda çok bunalımdayım özellikle son iki üç aydır fazlasıyla içime kapandım kişiliğime çok ters halbuki ve yalnızlıktan çok korkan biriyim geceleri sanki yalnız ölücekmişim hiç kimsem kalmayacakmış gibi düşüncelere kapılıyorum hep huzursuzum hep içimde bi korku var sebebini bilmiyorum hiçbi sorumluluğumu yerine getiremiyorum aileme bile yük gibi oldum sanki bilmediğim bi şeyin özlemini çekiyo gibiyim ve bu şekilde yaşamak ızdırap haline geldi yaşamımı sonlandırmayı düşünüyorum ama bilemiyorum da bu şekilde yaşamaktan daha iyi değil midir sizce
En kötüsü de dışarıya negatif enerji yayıyomuşum gibi hissediyorum eski sevgilimle ayrıldıktan sonra beraberken bi etkinliğe bilet almıştık etkinlik onun memleketindeydi hiç de bilmediğim bi şehirdi ayrılınca o kendi arkadaşlarıyla ben kendi arkadaşlarımla gittik. Sağolsun orda benim arkadaşımın yanlış hareketleri oldu tartıştık bırakıp gitti beni eski sevgilimle karşılaştık ben sana yardımcı olurum dedi baya da ısrar etti kabul ettim ertesi gün ben senin sorunlarınla uğraşamam deyip kovmuştu. İnsanlarda böyle bir iz bırakmak beni utandırıyorÖncelikle çok geçmiş olsun.
Ben de anksiyete bozukluğu hastasıyım ilaç kullanıyorum. Majör depresyonla anksiyete aynı tarz hastalıklar olduğu için sizi anlayabiliyorum. Ben de asla geçmeyeceğini, hep mutsuz huzursuz olacağımı düşünüp düşünüp ağlıyordum. Bu şekilde yaşanmaz ki intihar ederim böyle giderse diye düşünüyordum. Bu düşünceler hep hastalığın sebebiyle oluşan düşünceler. Siz de bunun farkındasınız ne güzel :) yaşadığınız bazı stressel olaylardan ötürü ve genetik yatkınlığınızdan ötürü beyin kimyanız bozuldu. ama çok şükür ki tedavisi olan bir hastalık. pes etmeyen, yenmeyi seçen herkes yeniyor. sizin üzerinize düşen hastalığınızın şiddetine uygun bir doz ilaç kullanmak ve sabretmek. ve ne kadar zor olsa da kendinize hep iyi olacağım şeklinde telkinler vermek. ben aklımı kaçıracak gibi hissettiğimde hep dua okudum. siz de deneyebilirsiniz. 9 aydır ilaç kullanıyorum %90 düzeldim. siz de düzeleceksiniz :)
En kötüsü de dışarıya negatif enerji yayıyomuşum gibi hissediyorum eski sevgilimle ayrıldıktan sonra beraberken bi etkinliğe bilet almıştık etkinlik onun memleketindeydi hiç de bilmediğim bi şehirdi ayrılınca o kendi arkadaşlarıyla ben kendi arkadaşlarımla gittik. Sağolsun orda benim arkadaşımın yanlış hareketleri oldu tartıştık bırakıp gitti beni eski sevgilimle karşılaştık ben sana yardımcı olurum dedi baya da ısrar etti kabul ettim ertesi gün ben senin sorunlarınla uğraşamam deyip kovmuştu. İnsanlarda böyle bir iz bırakmak beni utandırıyor
Benim sadece annem ve iki arkadaşım biliyor babama bile söylemedik insanlar etiketlemeye bayılıyo çünkü hele ki bu yaşlardaSenin eski sevgilin insan olmayı öğrensin önce, terbiyesiz. Bir hastalıkla uğraşan birine öyle mi denir hiç. Sen şükret ki iyi ki ayrılmışsın ondan. Kötü günde yanında olabilecek bir tip değilmiş. Ayrıca negatif enerjiyi de düşünme lütfen. Biri mutsuz olduğunda mutsuz olduğunu hissederiz, neyi var diye düşünür merak ederiz. En fazla bu kadar enerji yayıyorsundur. Bu arada soranlara bence açık açık depresyon geçiriyorum diyebilirsin. Ben herkese anksiyete bozukluğu olduğumu söylüyordum. Kalabalık bi ortamda “aha kesin panik atak geçiricem” diye kendimle dalga geçiyordum. Antidepresanımı herkesin içinde alırım, sorana kafa ilacım diyorum ona gülüyorum sonra :) kimse umrunuzda olmasın :) sen çok değerlisin :)
Benim sadece annem ve iki arkadaşım biliyor babama bile söylemedik insanlar etiketlemeye bayılıyo çünkü hele ki bu yaşlarda
21Yaş kaç?
Manevi boşluk, biraz ibadete yönelip dua etsen, Bi dene bence, insan olarak hepimizin ihtiyacı olan budur. Yaradana kulluk etmek, ondan istemek her şeyi.
Rabbim kolaylık versin.
Sizinle ayni fikirdeyim. Cunku fitratimizda bu var zaten. Yapmadigimiz zamanda ruhumuz yara aliyor. Namaz kil AllaH'in izniyle. Ruhun sifasi ibadette. Sifa butun kainati tesbih tanesi gibi kudret eliyle ceviran Allahtan.