İnsanlardan etkilenmekten bıktım boğuluyorum artık

Dagevi_

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
3 Aralık 2016
63
17
30
Herkesten herşeyden bıktım ya.
Kendimi bildim bileli böyleyim herşeyi kafaya takarım niye öyle dedi niye böyle yaptı vs vs bundan nasıl kurtulacağım ben ruhumu yoruyor ya resmen. Unutamıyorum duyduğum hiç bir şeyi bana söylesin veya söylenmesin kötü sözleri sindiremiyorum.

Şimdi diyeceksiniz ki kime göre kötü? Ahlaka göre. Ayıp ya bir numara annem sağolsun beynimi yiyor ya. herşeye bi laf yapana niye yaptı yapmayana niye yapmadı ,geldi niye geldi gelmedi niye gelmedi, A yı arar B ye karşı doldurur sen haklısın der telefonu kapatır B yıl arar onada sen haklısın der Aya karşı doldurur. Komşulara laf eder durur sürekli bişey istiyor vs verme o zaman veriyorsan lafını etme babama birşey demez gelir bana anlatır banane ya bıktım.babamin yediklerini sayar sofra olsun mutfakta adam birşey atıştırtirsin fark ettiği an gelir hemen şuradan şu yenmiş sanane ya insana evinde rahat yok mu yeme mi dedim diyo istersen birde ona karış!

Niye adamın yüzüne söylenir ki bu. Tam tersi benim de yediklerimi hiç görmez hiç birşey yemiyorsun der sanane ya benim yediğimi niye sayıyorsun günde bir ekmek yiyor nkendi doksan kilo ben iki üç dilim yiyorum doyuyorum niye karışıyor ki herşeye bir laf ya. Sürekli ders çalışıyorum arada giderim yanlarina bir iki saat vakit geçirir dönerim odama yarım saat sonra gel HİÇ gelmiyorsun yanımıza der beni çıldırtır niye saygı duymuyor ya niye herkesin hayatına karışıyor anlatamıyorum kadına konuşuyorum özür diliyor gene aynı , sürekli ben onu yapamam bunu yapamam kafasında daha kırk beş yaşında ya resmen eziyet ediyor canı isteyince interneti çok güzel kullanır birşey gelsin aklına şuna bi bak buna bi bak ya. Sanki seksen yaşında bunak olsa yaşlı dicem ama bu yaşta normal değil turp gibi maşallah çocuk gibi saçma sapan davranışlarla ilgi çekmeye çalışıyor eziyet ediyor ama farkında değil.

Çay kahve yapmak çok mu zor birşey nerdeyse hergün kendim yaparım giderim yanına görmez bunu sonra gelir şunu yapta içelim ya cezveye su kahve koymak çok mu zor kendi yapamıyorum gene ben hiç yapmadı oluyorum.

Bıktım ya bıktım ben kimseden birşey istemeyi sevmem kendi yapabilirdigim herşeyi kendim yapıyorum birinin birşey istemesinden özelikle emir almaktan nefret ediyorum.

Annemin hayatta ağzından olumlu hiç birşey duymadım ya herkesi herşeyi kötüler hiç olanı görmez olmayana takar olanı da saklar gene yok der bıktım gerçekten ya .

Birde yalan söylüyor herşeyi kendi işine gelen yerden anlatıyor en önemli kısmı hep atlar çünkü o kısımda o suçlu! Tamam annem canım ama artık nefret etme boyutuna geldi ya ben zaten tahammül seviyesi düşük bir insanım çekemiyorum ya oturup iki muhabbet istemiyorum anında kafamı olumsuz şeylerle dolduruyor pozitif olmak istiyorum ama annemle ne mümkün . Kibarca söylerim anlamaz bağırırım sonunda onada üzülürüm annem o benim ya niye beni bağırtırıyor.

Diyeceksiniz ki olduğu gibidir kabul et bana zararı olmasa gerçekten umrumda değil ama bana da yazık ya. Ben annem değil kimseye katlanamıyorum yanlış birşeyler yapıyorsa söylüyorsa okurken hep kaçtım böyle insanlardan ama çok yoruldum annemden nereye kaçacağım .

Hayatım boyunca insanlardan nereye kaçacağım bunun bir çözümü yok mu nasil olduğu gibi kabul ederim yada nasıl beni etkilemelerine izin vermem kendimo nasıl korurum duymazdan nasıl gelirim yok mu bunun çaresi ömrüm gidiyor boş şeyleri kafaya takmaktan
 
Son düzenleme:
Annenizin yalan söyleme, dedikodu ve diktatörlük huyları var. Babanız ne diyor bunlara? Sanırım babanızı da sindirmiş. Anneniz bir yere gidemeyeceğine göre sizin hayırlı bir vesile ile o evden gitmekten başka çareniz yok.
 
Ben de yarısını anca okuyabildim, paragraf kullansanız iyiymiş.
Okuduğum kadarıyla annenizden şikayetçisiniz, bazı insanların karakteristik özelliklerini değiştiremiyoruz maalesef hele bu anneyse mecbur idare ediyoruz. Okuyor musunuz çalışıyor musunuz bilmiyorum ama mümkün olduğu kadar evden uzaklaşmaya çalışın, iş bulup çalışın dışarıda vakit geçirin yeni insanlar tanıyın havanız değişir, akşam eve geldiğinizde daha katlanabilir olur.
 
Farklı meşgale uğraş alanları yaratarak kaçacaksın öğrencisin sanırım. Okuluna yoğunlaş üniversitedeysen farklı bir şehire geciş yap bana daha çok lise öğrencisi gibi geldin ama ne yalan söyleyeyim. Yanlış anlama biz buna biraz ergenlik bunalımı diyoruz. Dünyada insana herşeyin battığı yegane dönem. Farklı sorunsalların olunca bunlarda neymiş diyeceksin
 
Bence annen çok yalnız ve ev dışında hiçbir uğraşı yok. Anneye bağırmak falan yanlış geldi bana. Kızarak öfkelenerek olmuyo demekki bence al anneni kuaföre götür avm ye gidin gezin sohbet etmeye çalış dedikodu yaptığı zaman değiştir lafı falan. Ayrıca tahammül sınırım düşük, yada insanlardan kaçmak istiyorum falan demen senede de bi sorun olduğunu düşündürttü bana annenle birlikte psikoloğa da gidebilirsiniz. Benim annemde ye der durur bana yada bi kahve yaptı içelim der bunlarda bişey yokki ya
 
Babam artık duymazdan gelmeyi öğrenmiş hiç tepki vermiyor
 
Ergenlik değil bu sene üniversiteden mevzun oldum yedi sene sonra ailemin yanına döndüm o yüzden hiç katlanamıyorum artık.
O kadar sene dışarıda okuyup sonra aile içine dönmek gerçekten çok zor
 
Ama hiç yemiyorsun hiç yapmıyorsun demesi sıkıntı. Bende tahammülsüzlük sorunu var bunun farkındayım. Aslında konuyu açma sebebimde bu zaten nasıl baş ederim bununla diye sordum.
 
Annemle birşey yapmak gerçekten çok zor ama önceden götürdüm alışverişe evde şunu istiyorum diyor gidiyoruz o hariç herşeye bakıyor alıyor beş saat düşündükten sonra , sonra ne mi oluyor içine sinmiyor en az iki kez aldığı şeyi değiştirmeye gidiyoruz. Komşular gelir bir kerede ben onlara bir kahve içmeye gideyim demez evde tutan yok ki onu artık kendi yapmıyor. Ayda yılda bir gider biryere gelince de herkesin hakkında birşeyler söyler gene bana zarar yani.
 
Ergenlik değil bu sene üniversiteden mevzun oldum yedi sene sonra ailemin yanına döndüm o yüzden hiç katlanamıyorum artık.
O kadar sene dışarıda okuyup sonra aile içine dönmek gerçekten çok zor

Bu detayı eklemediginiz için öyle düşündüm ister istemez. O zaman tez vakitte bir iş bulmalısınız. Yani evden uzaklaşmak en güzeli. Ama hala aynı fikirdeyim hayatta çok başka sorunlarla karşılaşacaksınız. İş hayatı evlilik çocuk vs vs. bunlar daha önemsiz kalacak o zaman. Hepimizin ailesinde öyle insanlar var atsan atamazsın yok saysan olmaz.En güzeli yeni mekanlar farklı insanlar ve farklı uğraşlar. O zaman daha az batar gözüne
 
Öyle tâbi haklısınız annem hep böyleydi uzakta olunca rahatsız olmuyordum. Hayırlısıyla bir atanıp gitsem bitecek bu konudaki sıkıntılarım
 
Ben biraz kendi annemi gördüm ama benim annem rahatsız,psikolojik olarak çok tedavi gördü ama yine de sakinleşmiyor..
Her durumda arkasındayım tabi ama gerçekten bazen beni boğuyor,uzaklaşıyorum ister istemez..
 
Anne fena boş kalmış. Çalışma gibi şansı bir yok sanırım; peki maneviyat onun için bir ihtimal olabilir mi?

Şu aşamada tek çözüm, senin fazla kulak vermemen. Yemiyorsun diye mi kızıyor, he de geç, yerim de...ama bildiğini yap.

Başka insanlardan konuşursa, açık açık de, dinlemiyorum, umrumda değil diye ve konuyu değiştir. Bana kimse kolay kolay 3. şahıslardan pek anlatmaz mesela, huyumu biliyorlar çünkü.

Ve en önemlisi, bu geçici bir süre diye kendine telkin edip, mümkün olduğu kadar kalp kırmamaya çalış.
 
Hep söylüyorum zaten başkası beni ilgilendirmez duymak istemiyorum diye dinle bi ben söylemek istiyorum diyor laftan anlamıyor ki.
Zaten şu kulak vermeme olayını basarsam kafam çok rahat edecek
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…