İyi akşamlar
Bugün nasıl başlasam bilemiyorum, sürekli üzücü şeyler yazıyorum ama galiba benim için iç dökmeli bir blog gibi oldu burası
neyse başlayayım
Az önce iki kişi maddi durumumun kötü olması ile dalga geçti, çaktırmadım ama bozuldum biraz açıkçası... Şöyle bir durup düşününce de kendimi artık bu dünyaya ait hissedemiyorum
insan gibi hissedemiyorum çünkü insanlar benim olamayacağım kadar kötü kalpli oldular
seneler öncesinde de bundan şikayet ederdim, o zaman bir eski dostum şöyle demişti: ''Sen yanlış toprağa dikilmişsin.''
Hani bazı cümleler aklınızda yankılanır durur, benim için o cümle buydu.
Üzerinden yıllar geçti ve bu yabancılığım sürüyor yine...
Bugün öyle durduk yere aşağılandıktan sonra biraz düşündüm dediğim gibi
Acaba dedim... Acaba bana şimdi bir şey olsa bu insanlar bu yükün altından kalkabilecek mi? ''Ya biz böyle kalp kırmıştık, keşke yapmasak'' diyecekler mi? Deseler de hangi yüzle diyecekler?
Ya da şimdi ellerine ne geçti? Bu onlara ne kazandırdı, daha iyi hissettiler mi?
Birini bozmak daha iyi geldi mi?
Birini elinde olmayan şeylerden bozmak iyi geldi mi?
Veya hiç ''Bu insan neler yaşıyor?'' diye sorarlar mı kendilerine? Sormazlar... O lafı edebilen insanlar bunları düşünmezler
Zaten düşünmesinler
Böyle şeyler dedikten sonra düşünmesinler, ben istemem.
Hani bazı şeylerin mizahı da izahı da olmaz ya... Bu öyle bir şeydi
Benim babam iyi adamdır, çokta çaba veriyor ama bazı şeyler bir yere kadar oluyor işte
keşke bunla dalga geçilmesiydi
inanın kendimden çokta babamı düşününce üzüldüm
ve bunun öfkesi de var içimde galiba
bu öfkeyi dışarıya vuramayacak olmanın da üzüntüsü var
Neden bir şey demiyorum, neden bağırmıyorum, neden yüzlerine vurmuyorum? Merak ettiniz mi?
Çünkü bu insanlar laftan anlamazlar.
Bu insanlarda azıcık akıl yok, azıcık kalp yok, vicdan yok, merhamet yok, duygu yok
bunlar iğrenç insanlar...
Ama annemden çok erdemli bir hareket öğrenmiştim, böyle öfkem içimde kalırsa onu deniyorum hep
Ben bu insanlara bir şey söylemem ama allah onlara bir dert versin de onlar da kendi dertlerinin peşine düşsünler.
İçim soğusun diye, beddua etmek için değil bu cümle
yalnızca kendi dertlerine düşsünler de bir daha hiçbir insanı incitemesinler diye
bir daha kimsenin canı böyle yanmasın
bir daha kimsenin aklına bunlar takılmasın diye...