Aslı: Anne,bak;lisede okuyan öğrenciler özellikle de tecrübeli lise son öğrencileri-ki bu biz oluyoruz-İLK GÜN OKULA GİTMEZLEEEERR!!Sen niye uğraşıyorsun benimle ya!
Aylin: Okula gidilecek dedim o kadar…
Aslı: Anne yapma ya, rahat rahat uyuyayım… Daha yeni dalmıştım zaten!
Aylin: Ah senin şu dizilerin; gecenin bir yarılarına kadar…
Aslı: Ona sabahın ilk yarılarına kadar desek!
Aylin: Bırak zevzekliği de kalk hazırlan hadi.
Aslı: Ama anne ya, sen niye bozuyorsun ki şimdi benim ilk gün geleneğimi?
Aylin: Bugün günüm var benim, çekemem evde sizi…
Aslı
Biraz düşünür)Evdesin yani bugün?
Aylin: Evet.
Aslı: Kafe?
Aylin: E,bugün açamicam artık.
Aslı: Ben bakim mi kafeye?
Aylin: Okula dedim!
Aslı: Anne daha ne kadar uzatmayı düşünüyorsun. Her sene başı aynı seremoni; bırak işte!Tek farkı kafe; o da senin işine gelir.
(Aylin düşünür; sonra sırıtır)
Aslı: Oleyy be! Aaneem benim!
Aylin: Yapma şu kız gibi; ağzın yamulacak.
Aslı: Peki; anlaşma geçerli mi?
Aylin: Hangi anlaşma?
Aslı: Hani hafta sonları; fifty-fifty?
Aylin: Olsun bakalım :)
Aslı: Annelerin en güzeli! Hadi git yat şimdi.
Aylin: Ne yatması kızım, daha bunlara kahvaltı hazırlayacam.
Aslı: Ben hazırlarım annem; o kadar da kıyağımız olsun artık :)
Aylin: İyi, peki… Çıkarken beni kaldırmayı unutma!
Aslı:Ne!?
Aylin: Çıkarken diyorum, kaldır beni. Çok işim var daha…
Aslı: Hımm… Tam olarak kaçta kaldırayım? Yani çıktıktan sonra da arar kaldırırım, boşuna erken kalkma diye söyledim
Aylin: Yok, sen beni yine çıkarken kaldır; unutursun falan, kalmayalım ortada sonra.
Aslıdirenmenin çaresiz olduğunu fark eder) Peki tamam… (Odasına gider, Zeynep’i arar) Alo, Zeynep!
Zeynep: Ne var be sabah sabah; annemi anca uyuttum zaten.
Aslı: Anneni boşuna uyutmuşsun, hazırlan okula gidiyoruz.
Zeynep: Niye deli miyiz biz?
Aslı: Çocuğum kalk işte, bir bildiğimiz var di mi?
Zeynep: Ne biliyosun çabuk söyle… Ayrıca söylediklerin aleyhinde delil olarak kullanılacaktır.
Aslı: Annem de bizi dünyada tek sanıyo, gör… Zevzeklik etme de kalk işte… Kafeye gidecez, annem evdeymiş; bugün ben bakacam oraya ve…
Zeynep: Tamam tamam anladım… 9’da yaptığımız olayı yapacaz da sen git sabah işte.. biz sora gelelim.
Aslı: Aşk olsun Zeynep ya.. zaten öğleden önce boş oluyo kafe
Zeynep: İyi tamam zırlama.. hep aksiyon derdin başın ya..
Aslı: Normal bi lisede okuyor olsaydık gerek yoktu.. hem eğlenceli be işte :) Cihan Hoca acaba yarbaylıktan falan mı geçmiş öğretmenliğe.. (gülüşürler.) Yalnız benim giyinecek bir yere ihtiyacım var ve anladığım kadarıyla sizinkiler ayakta.
Zeynep: Aslında annemle babam uyudular; ama Melike ayakta, söyliyim.
Aslı: O yeter zaten. Ne çığırıyo o oradan? Sustur şunu; sabah sabah…
Zeynep: MELİİKEEEEE!!
Aslı: Nerde giyinicem ben ya? Ne diye ayakta o sabah sabah; yatsa ya, uyusa ya
Zeynep: Hiç, sırf uyuzluk işte; işi ne? Melikee!
Aslı: Of!
Zeynep: Önder’e git.
Aslı: Babası evde.
Zeynep: Çıktı onun babası, annemi de “bırakın uyusun çocuklar nusret hanım” diyerek ikna etti sağolsun.. Kızım ben kapıdan döndüm ya :) o da uyuyordur şimdi :)
Aslı:İyi o zaman; Yozef’i ariyim de öyle gideyim. Geç kaldık iyice…
Zeynep: Tamam. Sen Önder’den bana geç aşağı inerken de Önder’i alırız.
Aslı: Tamam. Bye!
***
(Aslı Önder’in kapısını çalar; bir süre sonra Önder gâyet uykulu bir şekilde kapıyı açar. Aslı Önder’in yanağından bi makas alır.)
Aslı: Naber şeker? :)
Önder: Aslı?!
Aslı: Efenim?
Önder:Rüyamı görüyorum yine ya!!?
Aslı: Rüyalarının kızı geldi:)… Uyan hadi okula gidiyoruz.
Önder: Haa, rüyaymış. (Der ve kanepeye uzanır.)
Aslı: Çoocuğum, kalk. Uyuma.
Önder:Aslı noluyo ya!?
Aslı: Ya kafeye gidecez de ben okul kıyafetlerini giyecek yer bulamadım. Annem ayakta da, günü varmış. Anlatabildim mi? Melike mâlum!
Önder: Haa, abi sabah sabah… Kafayı yiyorum artık , diye düşündüm.
Aslı: Niye şeker? :)
Önder: Aslıııı!!
Aslı: Tamam tamam… Nerde giyinecem ben?
Önder: Yani Aslı, sanki ilk kez geliyon… Annemlerin odasına, hadi!
Aslı: Tamam.
Önder: Kahvaltı ettin mi?
Aslı: Hayır; ama pek vaktimiz yok, boşuna uğraşma.
Önder: Sen karışma, ayarlicam ben bişeyler…
Aslı: :s
***
Aslı: İyi fikir…
Önder: Sağol.
Aslı: Dur Zeynep’i de çağıralım. O çıkınca gel demişti; ama bayılır tosta o da.
Önder: Sen otur, ben çağırıp gelirim.
(Aslı’nın hoşuna gider.)
Aslı:Önder!!
Önder: Efendim?
Aslı:Seni seviyorum ben ya.
ÖnderDumur) Ben de…(Der ve gider.)
canım sıkkın seninle paylaşmak istedim ferihanla devreme de yazıcam
en sonunda bıktım masamı ve odamı da tabi değiştirdim rahattım bir haftadı bu seferde anladığım kadarıyla müdüre demiş benim başım kalabalık bu işi de başkası yapsın diye.. e kurumdaki tek başkası benim zaten 
şekersiz çay
