İmkansızım oldu..

Tuhaf bir hikayemiz var bizim. Kısaca bazı olayları geçerek, özet geçeceğim. Daha tanışmadan bir yıl önce benim hayatımı kurtarmıştı. Sonra onu tanıdım, görür görmez aşık oldum. Ama ne aşk? Görür görmez domates gibi kızarır, nabzım fırlardı. İyi sohbet ederdik. Ama o zamanlar aramızdaki yaş farkı sorun teşkil ederdi. Ben bir çocukluk edip yalan söyledim ona.
Annem istemeden de olsa yalanımı ortaya çıkardı. Benden uzak durması için onu tehdit etti. İrtibatımız koptu. 3 yıl sonra dayamadım yazdım ona. Ertesi gün buluştuk. Hayatımda ilk defa ona dokundum, sarıldım. İnanabiliyor musunuz?
O bana buluşma teklif eder, yazar olmuştu. Yine salaklığım tuttu. Arkadaşım yüzünden yalan söylemediğim halde yalancı gibi gözüktüm onun gözünde. Ee malum sabıkalıyım önceden. Aradan yaklaşık 4 yıl geçti. Ne bir tek kelime konuştuk ne bir kez olsun yüzünü görebildim. Onunda hayatına biri girmemiş. Ben ise onun gibi hissettireni bulamadım. Sizde umut, ümit yok mu bu konuda? İmkansız mı olmuşuz biz?

Kisaca ozet geceyim derken baya atlamissiniz. Imkansizlik nerde, cozemedim henuz.

Yalan ne? Neden o gorusmeden sonra 4 yil bi daha gorusmediniz? Suanda konusuyor musunuz?