- 4 Mart 2024
- 14
- 2
- 23
- Konu Sahibi bilinmezbirisi123
- #1
Öncelikle merhabalar. Ben şu an 20 yaşındayım. 2.5 sene önce üniversite sınavım için gittiğim dershaneden bir çocukla tanıştım. Hoşlandım açıldım ve o istemeye istemeye ilişki yaşar halde bulduk kendimizi. Yani temellerimiz hiç sağlam değildi bunun farkındayım. İttire kalktıra bu zamana geldik. Çok seviyordum şu an bunu söylemem pek mümkün değil. Çünkü bu süre içinde 3 kere onun ilgisizliği mood değişimleri jest ve mimiklerine takılmam bunu ona açmam benim çok duygusal çok alıngan çok hassas ve çok abarttigimi söylemesi üzerine ayrılık yaşadık. Sonki geçen sene temmuz ayındaydı. 20 gün sonra barıştık ve devam ettik. Ama içinde bir şeyler kırılmıştı bunu hissediyordum ama hep geçiştirdim. Ondan sonra yine böyle küçük tartışmalarda hatta en sonki 1 ay önceki tartışmamızda ben hoşlanmadığım bir hareketini söylediğimde sorun yaratan yine çok alıngan çok takan birisi olduğumu söyledi. Ayrılmak istediğini anlaşamadığımızı değişmeyeceğini onun böyle olduğunu beni sevmese arada küçük jestler yapmayacağını onun beni sevdiğini anlamadığımı iddia etti. Ve beni kaybetmekten korkmadığını söyledi. Ayrılık konusu kapandı yine normale dönmeye çalıştım. O gün içimde öyle şeyler kırıldı ki 2 gün söylediklerinin etkisinden çıkamadım. Hala aklımda. Her küçük tartışmada bitirmek istedi. Ama bir şekilde üstü kapandı. Kırıldığımı söylediğim hiçbir noktada gönlümü alan tek bir şey yapmadı. Seviyordu farkındaydım iyi olduğumuz zaman zevk alıyordum ilişkiden ama şimdi artık hiç zevk aldığımı fark ediyorum. Yine son 1 2 haftadır sürekli ayrılık senaryoları dönüyor kafamda. Ayrılmalı mıyım yazık mi ediyorum ilişkiye ben mi çok takılıyorum büyütülecek bir şey yok mu geçici mi bu duygularım diye düşünmekten beynim eridi. Geceleri bile uyku aralarında zihnim sürekli meşgul. Kafa yapısı maalesef zıt bana düşüncelerimizin çoğu farklı eğitim seviyelerimiz farklı ben hukuk okuyorum o iki yıllık bir bölüm. bunu bu zamana kadar asla sorun etmedim ama son zamanlarda gerçekten bu farklılığın beni boğmaya başladığını hissettim. Ailelerimiz de çok farklı. Arkadaşlarımla tanıştırmak istemiyorum. Buluşmaya zar zor gidiyorum. Gayet açık değişti tavırlarım artık umursamaz eskisi kadar sevgimi rahat rahat ifade edememeye basladim çünkü içimden gelmiyo. Bir gelecek kuramıyorum onunla. okulumu bitirmeden mesleğimi ele almadan ekonomik özgürlüğümü ele almadan asla o kadar ciddi bir işe kalkışmam bunu o da biliyor ama hayatımda ciddi olsun istediğim için onun bu konudaki düşüncesi hiçbir zaman benim kadar gelecek vadeden olmadı. O nedenle gelecek göremiyorum. Sorduğumda da seninle ciddi düşünmesem bu kadar zaman geçirir miyim diyor. Yine de kafam çok karışık. Böyle bir süreçten geçen biri varsa lütfen bir yardımı dokunsun. Öyle bir boşluktayım ki nasıl bitirebileceğimi bile bilmiyorum. Lütfen tek bir tavsiye lütfen şimdiden teşekkür ederim
Son düzenleme:
oh çok iyi yaptım. ne ailemiz uyumluydu ne sosyal çevremiz ne de hayat sartlarimiz. evet seviyordum ama kendime gelip bitirdim. Allah şükür çok mutlu bir evliliğim var. eski ex esimin kesip attığı tırnağı olamaz. kendinize bir yol çizin hersey çok güzel olacak inanıyorum.
