- 16 Eylül 2016
- 3
- 0
- 31
-
- Konu Sahibi artparasite
- #1
Merhabalar, öncelikle konu biraz hassas olduğu için yargılayacaklar olabilir ama zaten kendimi çok kötü hissetmesem buraya üye olup konusunu açmazdım. Söyleyeceğiniz herhangi bir yapıcı söz, vereceğiniz herhangi bir güzel tavsiye benim için çok yardımcı olacaktır. Şimdiden teşekkür ederim.
23 yaşındayım, 2 yıllık bir ilişkim var. Sevgilim ile üniversitede tanıştık. Ben mezun oldum, o hala okuyor. Kendisini görür görmez evleneceğimizi düşünmüştüm. Yanlış anlaşılmasın, kesinlikle evlilik meraklısı biri değilim ama bir gün evlenirsem onunla mükemmel olabileceğini düşünmüştüm. Kendisinden önceki ilişkim çok sağlıksızdı. Sonu gelmeyen kavgalarda çok yıpranmıştım ve sindirilmiştim. Şu anki sevgilim ise yorulmadan yaralarımı sardı, beni iyileştirdi. Kendisi çok anlayışlı, romantik ve duygusal birisi. Ben onun tam tersi sayılırım ama yine de çok iyi anlaşıyoruz. Kendisini gerçekten seviyorum. Sadece iki tane problemimiz var. Birincisi, ben pek önemsemesem de ailelerin zıtlığı. Onun ailesi dindar, ben ve benim ailem değiliz. Hatta annesi beni şans eseri çok kötü bir biçimde öğrendi ve şu an kesinlikle beni istemiyor. Sanırım oğlunun henüz genç olduğunu ve bir müddet sonra hevesinin sönüp benden ayrılacağını düşündüğü için henüz çok ses çıkartmıyor. Açıkçası ileride evlilik durumu olursa ailesinin düşüncelerini ne sevgilim ne ben çok önemsemeyiz ama yine de sorun olmayacak anlamına gelmiyor bu. Diğer problem ise cinsel hayatımız. Evlilik öncesi seksi tabu olarak görmememe rağmen vajinismus belirtilerine benzer belirtilerim nedeniyle sevgilimle tam olarak seks yapamıyoruz. Bu beni gerçekten çok üzüyor ama sevgilim benim kadar ciddiye almıyor sanırım. Yeterince denediğini düşünmüyorum. Hayalkırıklığına uğramaktan yorulduğum için de gün geçtikçe isteksizleştim.
Burada biraz kendimi de anlatmak istiyorum. Bugüne kadar sevgilim olmadığı dönem çok az oldu. En uzunu eski sevgilimle 6 aylık ayrılığımızdı sanırım, öyle söyleyeyim. Arkadaşlarım tarafından şıpsevdi olarak bilinirim ama hep uzun ilişkilerim oldu. Elbette başka erkekleri hoş bulduğum oldu ama bunların ciddi olmadığının hep bilincindeydim. Hatta bazen şu anki sevgilime hoş bulduğum erkekleri şaka yollu anlatırım, ufaktan sinir olur ama o da ciddi olmadığımı bildiği için gülüp kapatırız konuyu. Üniversiteden daha yeni mezun oldum ve şu an kafamın çok karışık olduğu bir dönemdeyim. Hayatta ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yok ve üstüne çalıştığım yer ile alakalı sorunlar eklenince 2-3 aydır psikolojik olarak çok kötüyüm. Sevgilim bunun da ciddiyetinin farkında değil sanırım. Hep biraz depresif olmuşumdur ama şu an bütün gün yatakta uzansam bile beynimin asla huzurlu olmadığı bir dönemdeyim. Çok yorucu, çok yıpratıcı. İş yeri tuvaletinde ses çıkarmamaya çalışıp içim delinene kadar ağlamışlığım var.
Sevgilim 1 aydır memleketinde olduğu için kendimi şehirdeki etkinliklere vermiştim. 1 hafta önce yine bir etkinliğe katıldım. O gün iş yerinde çok yorulmuştum ve eğer arkadaşımla gitmek için konuşmamış olsaydık asla gitmezdim. Neyse gittik, çıktık, yemek yedik derken evimin ordaki metrodan çıkarken yabancının birinin elindeki kağıda bakıp yolunu bulmaya çalıştığını fark ettim. Kocaman bir çantası vardı, otostopla seyahat edip çeşitli yerlere kamp kuran gezginlerden olduğu belliydi. Çok temiz yüzlüydü ve inanılmaz saf görünüyordu. Yanlışlıkla kötü birine denk gelse rahatlıkla suistimal edilebilirdi. Ayrıca sırt çantamı alıp otostopla yollara düşmek benim de hep hayalim olmuştur. Bu nedenlerle ona yardım etmek istedim. Kalacak yeri yoktu, buldum. Sonra güneye inmek istediğini öğrenince bayram nedeniyle ailemle arabayla İzmir'e gideceğimiz için ona da gelebileceğini söyledim. Kabul etti. Bu arada benim şehrimde kaldığı müddetçe kalacak yer bulma dışında internetten asla bir konuşmamız olmamıştı. Yol boyunca yine normaldik. Laf arasında sevgilisinin annesinden bahsedince sevgilisi olduğunu öğrendim, benim için bir önem arz etmedi. Ben zaten sevgilim olduğunu ilk karşılaştığımız akşam laf arasında söylemiştim. Onu İzmir'de kalacağı yere bıraktıktan sonra bir daha görüşmeyiz herhalde diyordum. Sonra kuzenimle yolda yürürken karşılaşınca çok şaşırdım, o da şaşırdı. İzmir'de evde otura otura çok sıkıldığım için istersen bir ara takılabiliriz dedim, o da olur dedi. O gün müsait olamadığım için ertesi gün görüştük ve 8 saat boyunca durmadan konuştuk. Bana bu seyahate çıkmadan önce sevgilisiyle ayrıldıklarını söyledi. Uzun bir seyahat olacağı ve çok uzakta olacaklarından dolayı anlaşıp ayrılmışlar. Biraz mantık ayrılığı gibi bir şey olmuş. O da benimle yaşıt ve o da hayatta ne yapacağını bilmediği için bu seyahate çıkmış. Bu yabancılar için kolay ama bizim için pek kolay olmuyor tabi. Aramızda bir çekim olduğunu hissettim ama ikimiz de yanlış bir şey yapmadık, çekimin ç'sinden bahsetmedik. Sadece konuştuk. O beni bazı şeyler için cesaretlendirdi, ben onu başka şeyler için. Bilmiyorum, çok güzeldi. Birkaç gün sonra tekrar şehrime gelecek.
Ben geçer gider diyordum ama o akşamdan beri onu düşünmeden duramıyorum. Arkadaşım bu ilginin çocuğa değil de onun hayat tarzına duymuş olabileceğimi söylüyor. Bilmiyorum. Acaba o da bir çekim hissetti mi bilemiyorum. İnternetten yine bir şey yazmadık birbirimize. Belirsiz bir zamanda şehrime geldiğinde yazar ve buluşuruz diye düşünüyorum. Ama kendimi çok kötü hissediyorum kafamdan atamadığım için. Dinlediğim her şarkı, izlediğim her şeyde onu düşünüyorum. Şu an sanki yol ayrımındayım ve burada sevgilimle kalırsam o bilindik, herkesin yaşadığı, benim boğulduğumu hissettiğim hayatı yaşayacakmışım gibi geliyor. Onunla gidersem hiçbir şeyin kesinliği yok, ondan ne beklediğimi bile bilmiyorum ama bambaşka biri olacağımı hissediyorum. Aklım çok karışık. Daha yeni iş değiştirmeyi düşünüyordum, hatta çok istediğim bir yerle mülakat sürecindeyim ama ben her şeyi bırakıp daha yeni tanıştığım biriyle otostopla ülkeyi terk etmeyi düşünüyorum! Ve bunların hepsi 8 saatte oldu... Çok saçma ve komik ama yaşadığımız o kadar tesadüfün de bir anlamı olmalıymış gibime geliyor. Öte yandan elbette sanki sevgilimi aldatıyormuş gibi bir suçluluk duygusu var. Kendisinin çocukla yaptığım her şeyden haberi var, benim yanlış bir hareketim de olmadı ama düşüncelerim yüzünden onu aldatıyormuş gibiyim. Tüm bu yaşadıklarım sevgilimi sevdiğim gerçeğini asla değiştirmiyor.
Siz ne düşünüyorsunuz? İlgim çocuğa mı yoksa hayat tarzına mı? Bu riski almaya değer mi? Tekrar şehrime geldiğinde ne yapmalıyım? Bir de bana ilgisi olsaydı herhangi bir şey yazmaz mıydı? Bu hislerimi sevgilime açmalı mıyım? Açsam nasıl açmalıyım? Belki de 1 aydır görüşmediğimiz için böyle oldu. Kafamda deli sorular... Ayrıca konuda çok fazla kişisel bilgi verdiğim için bir süre sonra silebilirim, şimdiden özür dilerim.
23 yaşındayım, 2 yıllık bir ilişkim var. Sevgilim ile üniversitede tanıştık. Ben mezun oldum, o hala okuyor. Kendisini görür görmez evleneceğimizi düşünmüştüm. Yanlış anlaşılmasın, kesinlikle evlilik meraklısı biri değilim ama bir gün evlenirsem onunla mükemmel olabileceğini düşünmüştüm. Kendisinden önceki ilişkim çok sağlıksızdı. Sonu gelmeyen kavgalarda çok yıpranmıştım ve sindirilmiştim. Şu anki sevgilim ise yorulmadan yaralarımı sardı, beni iyileştirdi. Kendisi çok anlayışlı, romantik ve duygusal birisi. Ben onun tam tersi sayılırım ama yine de çok iyi anlaşıyoruz. Kendisini gerçekten seviyorum. Sadece iki tane problemimiz var. Birincisi, ben pek önemsemesem de ailelerin zıtlığı. Onun ailesi dindar, ben ve benim ailem değiliz. Hatta annesi beni şans eseri çok kötü bir biçimde öğrendi ve şu an kesinlikle beni istemiyor. Sanırım oğlunun henüz genç olduğunu ve bir müddet sonra hevesinin sönüp benden ayrılacağını düşündüğü için henüz çok ses çıkartmıyor. Açıkçası ileride evlilik durumu olursa ailesinin düşüncelerini ne sevgilim ne ben çok önemsemeyiz ama yine de sorun olmayacak anlamına gelmiyor bu. Diğer problem ise cinsel hayatımız. Evlilik öncesi seksi tabu olarak görmememe rağmen vajinismus belirtilerine benzer belirtilerim nedeniyle sevgilimle tam olarak seks yapamıyoruz. Bu beni gerçekten çok üzüyor ama sevgilim benim kadar ciddiye almıyor sanırım. Yeterince denediğini düşünmüyorum. Hayalkırıklığına uğramaktan yorulduğum için de gün geçtikçe isteksizleştim.
Burada biraz kendimi de anlatmak istiyorum. Bugüne kadar sevgilim olmadığı dönem çok az oldu. En uzunu eski sevgilimle 6 aylık ayrılığımızdı sanırım, öyle söyleyeyim. Arkadaşlarım tarafından şıpsevdi olarak bilinirim ama hep uzun ilişkilerim oldu. Elbette başka erkekleri hoş bulduğum oldu ama bunların ciddi olmadığının hep bilincindeydim. Hatta bazen şu anki sevgilime hoş bulduğum erkekleri şaka yollu anlatırım, ufaktan sinir olur ama o da ciddi olmadığımı bildiği için gülüp kapatırız konuyu. Üniversiteden daha yeni mezun oldum ve şu an kafamın çok karışık olduğu bir dönemdeyim. Hayatta ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yok ve üstüne çalıştığım yer ile alakalı sorunlar eklenince 2-3 aydır psikolojik olarak çok kötüyüm. Sevgilim bunun da ciddiyetinin farkında değil sanırım. Hep biraz depresif olmuşumdur ama şu an bütün gün yatakta uzansam bile beynimin asla huzurlu olmadığı bir dönemdeyim. Çok yorucu, çok yıpratıcı. İş yeri tuvaletinde ses çıkarmamaya çalışıp içim delinene kadar ağlamışlığım var.
Sevgilim 1 aydır memleketinde olduğu için kendimi şehirdeki etkinliklere vermiştim. 1 hafta önce yine bir etkinliğe katıldım. O gün iş yerinde çok yorulmuştum ve eğer arkadaşımla gitmek için konuşmamış olsaydık asla gitmezdim. Neyse gittik, çıktık, yemek yedik derken evimin ordaki metrodan çıkarken yabancının birinin elindeki kağıda bakıp yolunu bulmaya çalıştığını fark ettim. Kocaman bir çantası vardı, otostopla seyahat edip çeşitli yerlere kamp kuran gezginlerden olduğu belliydi. Çok temiz yüzlüydü ve inanılmaz saf görünüyordu. Yanlışlıkla kötü birine denk gelse rahatlıkla suistimal edilebilirdi. Ayrıca sırt çantamı alıp otostopla yollara düşmek benim de hep hayalim olmuştur. Bu nedenlerle ona yardım etmek istedim. Kalacak yeri yoktu, buldum. Sonra güneye inmek istediğini öğrenince bayram nedeniyle ailemle arabayla İzmir'e gideceğimiz için ona da gelebileceğini söyledim. Kabul etti. Bu arada benim şehrimde kaldığı müddetçe kalacak yer bulma dışında internetten asla bir konuşmamız olmamıştı. Yol boyunca yine normaldik. Laf arasında sevgilisinin annesinden bahsedince sevgilisi olduğunu öğrendim, benim için bir önem arz etmedi. Ben zaten sevgilim olduğunu ilk karşılaştığımız akşam laf arasında söylemiştim. Onu İzmir'de kalacağı yere bıraktıktan sonra bir daha görüşmeyiz herhalde diyordum. Sonra kuzenimle yolda yürürken karşılaşınca çok şaşırdım, o da şaşırdı. İzmir'de evde otura otura çok sıkıldığım için istersen bir ara takılabiliriz dedim, o da olur dedi. O gün müsait olamadığım için ertesi gün görüştük ve 8 saat boyunca durmadan konuştuk. Bana bu seyahate çıkmadan önce sevgilisiyle ayrıldıklarını söyledi. Uzun bir seyahat olacağı ve çok uzakta olacaklarından dolayı anlaşıp ayrılmışlar. Biraz mantık ayrılığı gibi bir şey olmuş. O da benimle yaşıt ve o da hayatta ne yapacağını bilmediği için bu seyahate çıkmış. Bu yabancılar için kolay ama bizim için pek kolay olmuyor tabi. Aramızda bir çekim olduğunu hissettim ama ikimiz de yanlış bir şey yapmadık, çekimin ç'sinden bahsetmedik. Sadece konuştuk. O beni bazı şeyler için cesaretlendirdi, ben onu başka şeyler için. Bilmiyorum, çok güzeldi. Birkaç gün sonra tekrar şehrime gelecek.
Ben geçer gider diyordum ama o akşamdan beri onu düşünmeden duramıyorum. Arkadaşım bu ilginin çocuğa değil de onun hayat tarzına duymuş olabileceğimi söylüyor. Bilmiyorum. Acaba o da bir çekim hissetti mi bilemiyorum. İnternetten yine bir şey yazmadık birbirimize. Belirsiz bir zamanda şehrime geldiğinde yazar ve buluşuruz diye düşünüyorum. Ama kendimi çok kötü hissediyorum kafamdan atamadığım için. Dinlediğim her şarkı, izlediğim her şeyde onu düşünüyorum. Şu an sanki yol ayrımındayım ve burada sevgilimle kalırsam o bilindik, herkesin yaşadığı, benim boğulduğumu hissettiğim hayatı yaşayacakmışım gibi geliyor. Onunla gidersem hiçbir şeyin kesinliği yok, ondan ne beklediğimi bile bilmiyorum ama bambaşka biri olacağımı hissediyorum. Aklım çok karışık. Daha yeni iş değiştirmeyi düşünüyordum, hatta çok istediğim bir yerle mülakat sürecindeyim ama ben her şeyi bırakıp daha yeni tanıştığım biriyle otostopla ülkeyi terk etmeyi düşünüyorum! Ve bunların hepsi 8 saatte oldu... Çok saçma ve komik ama yaşadığımız o kadar tesadüfün de bir anlamı olmalıymış gibime geliyor. Öte yandan elbette sanki sevgilimi aldatıyormuş gibi bir suçluluk duygusu var. Kendisinin çocukla yaptığım her şeyden haberi var, benim yanlış bir hareketim de olmadı ama düşüncelerim yüzünden onu aldatıyormuş gibiyim. Tüm bu yaşadıklarım sevgilimi sevdiğim gerçeğini asla değiştirmiyor.
Siz ne düşünüyorsunuz? İlgim çocuğa mı yoksa hayat tarzına mı? Bu riski almaya değer mi? Tekrar şehrime geldiğinde ne yapmalıyım? Bir de bana ilgisi olsaydı herhangi bir şey yazmaz mıydı? Bu hislerimi sevgilime açmalı mıyım? Açsam nasıl açmalıyım? Belki de 1 aydır görüşmediğimiz için böyle oldu. Kafamda deli sorular... Ayrıca konuda çok fazla kişisel bilgi verdiğim için bir süre sonra silebilirim, şimdiden özür dilerim.