Nerden başlasam bilmiyorum. Belki kendi kuruntularımdan bu haldeyim belki de gerçekten bu ilişki beni yıpratmaya başladı. Erkek arkadaşımla 10 aydır beraberiz. Uzak mesafe ilişkisi. Ayda bir görüşebiliyoruz. Haliyle sürekli özlem içerisindeyiz. Zaten bu uzaklık yüzünden hep aklımda soru işaretleri oldu. Özellikle ilişkiye başlamadan önce. Ama bir şekilde duygularım ağır bastı. Ve bi cesaret deyip ilişkiye başladım.
Erkek arkadaşım biraz düz bir adam. Çok düşünceli değildir. Bana 10 aylık süreçte bir kere jest yapmadı, çiçek almadı vs. Halbuki her kadın böyle inceliklerden hoşlanır. İki güzel söz duymak istiyorum onu da pek yapmıyor. Ama şu son 1 hafta beni cidden tüketti. Şu an ailesinin yanında ve hemen hemen hiç yazmıyor. Zaten gündelik tempomuzda da benim okulum onun işi dolayısıyla pek konuşmuyoruz. Genelde akşamları birbirimize zaman ayırırız. Ama şu anda akşamları bile zaman ayırmıyor bana boş olmasına rağmen. Boş zamanında maç izliyor ya da başka şeylerle ilgileniyor. Bugün mesela sabah 8de uyanmış. Ben 10da uyanıp günaydın mesajı attım anca öyle cevap yazdı. Sonra bi daha bu saate kadar yazmadı. Bana olan sevgisinden şüphem yok ama bu ilgisizliği beni ondan uzaklaşmaya itiyor. Mesela kızıp trip atsam gönlümü almak yerine umursamamayı tercih ediyor. Konuyu değiştiriyor hiçbir şey yokmuş gibi davranıyor. Abartıyor muyum bilmiyorum. Belki birbirimize uzağız diye kendimi bu kadar ilgiye muhtaç hissediyorum.
sizce napmalıyım? Eskisi kadar mutlu hissedemiyorum
