- 3 Aralık 2021
- 54
- 32
- Konu Sahibi Kardelenleracsin
- #1
Merhaba arkadaşlar
Eşimden şiddetli gecimsizlikten dolayi boşanmak istiyorum ama o istemiyor. Actigim çekişmeli Boşanma davam 2 yıl sürdü ve hakim sonuç olarak bosamadi. Ancak 3 yil ayri kalırsak bosanabilirmisim. Aslında 4 yildir ayrıyız zaten ama ispatlayamadim avukatım yoktu. Sonuçta ondan coktan soğudum hissiyatım kalmadı. Ama o bunu kabullenemiyor tabiki. Beni çok sever sevmesine ancak saygısı yok. Saygısız sevgiyi ne yapayım. Herkes herkesi seviyor zaten önemli olan saygı. Bunu da gece yazdığım için çok detaya girmek istemedim şimdi.
Bu arada biriyle tanıştım, bazı hasbelkader tesadüfler sonucu / ya da hayat diyelim / bu insanı ve Onun tüm yakınlarını, çok yakından tanıma fırsatları buldum. Gerçek halini samimi olaraktan tanıdım, dostu düşmanı, iyisiyle kötüsüyle, çevresiyle birlikte kendisini tanıyarak hemen her haline şahit oldum. Ve ona karşı kanım kaynadı. Ruh ikizim olduğuna kanaat getirdim kısacası...
Yani bi yerde eşimin tam tersi bir insan olduğunu gördüm zamanla..
Şimdi onunla ciddi ciddi görüşüyorum, geleceğe dair planlar yapıyoruz..
En azından yıllar sonra mutluyum. Çok değiştim kendime güvenim geldi. Bunalımlı yıllarım bitti. Yeniden neşeye kavuştum. Gökte ararken yerde buldum adeta...
Uzatmiyim..
Ama hala kağıt üzerinde evliyim ve eşimin boşanmaya hiç niyeti yok. Beni asla kaybetmek istemiyor. Hala adamın umudu var. Elimden fazla birşey gelmiyor, elim kolum bağlı adeta. Bir de evli kızım var ,torunum var küçük. Tabiki kızım da Boşanma kararima üzülüyor ve istemiyor. Bana hak da veriyor ama babasına da kıyamıyor.
Hepsini, herkesi düşünmekten ,kendi geleceğimi daha doğrusu bugünümü , yarınımı düşünmekten yoruldum...
Ne evliyim, ne dulum, ne bekarım, bi karışığım yani. Sosyal baskı bi yandan, ar namus, onur, şeref, vicdan, sorumluluk, vefa, acima , suçluluk duygusu, fedakarlık, yaşanmışlık, vs anlarsınız sanırım. Karışık duygular içindeyim. Öyle bir noktaya geldim ki. Acaba ben mi yanlış yapıyorum gerçekten diyorum. Aklım mantığım duygularım her bir hissim, sen kendin için doğrusunu yapıyorsun diyor. Çünkü bu kişi ile mutluyum net... çünkü ruh ikizim..
Bi yandan Vicdanım rahat deil. Eşine dön evine dön diyor Vicdanım da. Ama dönersem hiç bir şey artık eskisi gibi olmayacak. Üstelik ben yine sıkılıp mutsuz olup yine hatalar yapmaktan korkuyorum. İşte böyle...
Eşimden şiddetli gecimsizlikten dolayi boşanmak istiyorum ama o istemiyor. Actigim çekişmeli Boşanma davam 2 yıl sürdü ve hakim sonuç olarak bosamadi. Ancak 3 yil ayri kalırsak bosanabilirmisim. Aslında 4 yildir ayrıyız zaten ama ispatlayamadim avukatım yoktu. Sonuçta ondan coktan soğudum hissiyatım kalmadı. Ama o bunu kabullenemiyor tabiki. Beni çok sever sevmesine ancak saygısı yok. Saygısız sevgiyi ne yapayım. Herkes herkesi seviyor zaten önemli olan saygı. Bunu da gece yazdığım için çok detaya girmek istemedim şimdi.
Bu arada biriyle tanıştım, bazı hasbelkader tesadüfler sonucu / ya da hayat diyelim / bu insanı ve Onun tüm yakınlarını, çok yakından tanıma fırsatları buldum. Gerçek halini samimi olaraktan tanıdım, dostu düşmanı, iyisiyle kötüsüyle, çevresiyle birlikte kendisini tanıyarak hemen her haline şahit oldum. Ve ona karşı kanım kaynadı. Ruh ikizim olduğuna kanaat getirdim kısacası...
Yani bi yerde eşimin tam tersi bir insan olduğunu gördüm zamanla..
Şimdi onunla ciddi ciddi görüşüyorum, geleceğe dair planlar yapıyoruz..
En azından yıllar sonra mutluyum. Çok değiştim kendime güvenim geldi. Bunalımlı yıllarım bitti. Yeniden neşeye kavuştum. Gökte ararken yerde buldum adeta...
Uzatmiyim..
Ama hala kağıt üzerinde evliyim ve eşimin boşanmaya hiç niyeti yok. Beni asla kaybetmek istemiyor. Hala adamın umudu var. Elimden fazla birşey gelmiyor, elim kolum bağlı adeta. Bir de evli kızım var ,torunum var küçük. Tabiki kızım da Boşanma kararima üzülüyor ve istemiyor. Bana hak da veriyor ama babasına da kıyamıyor.
Hepsini, herkesi düşünmekten ,kendi geleceğimi daha doğrusu bugünümü , yarınımı düşünmekten yoruldum...
Ne evliyim, ne dulum, ne bekarım, bi karışığım yani. Sosyal baskı bi yandan, ar namus, onur, şeref, vicdan, sorumluluk, vefa, acima , suçluluk duygusu, fedakarlık, yaşanmışlık, vs anlarsınız sanırım. Karışık duygular içindeyim. Öyle bir noktaya geldim ki. Acaba ben mi yanlış yapıyorum gerçekten diyorum. Aklım mantığım duygularım her bir hissim, sen kendin için doğrusunu yapıyorsun diyor. Çünkü bu kişi ile mutluyum net... çünkü ruh ikizim..
Bi yandan Vicdanım rahat deil. Eşine dön evine dön diyor Vicdanım da. Ama dönersem hiç bir şey artık eskisi gibi olmayacak. Üstelik ben yine sıkılıp mutsuz olup yine hatalar yapmaktan korkuyorum. İşte böyle...