Ben 27 yaşındayım, yüksek lisans seviyesinde eğitimim var, çalışıyorum, sadece bir kez 1 yıllık bir ilişki ve 1 aylık nişan dönemi yaşadım. Keşkelerimi şöyle sıralayabilirim,
Kader bizi şu yaşta boşa karşılaştırmadı ya diyerek o kişiye her şeyi es geçerek sımsıkı bağlanmak istemezdim.
Ailesine mesafeli durmuştum, eğer bir kez daha böyle bir durumum olsa önceden gider tanısırdım reddetmezdim çünkü nişan gibi bi durumda ne olduğunu dahi anlayamıyorsun. Şekil şükül oluyorlar :)
Kıskançlıkları yüzünden ister istemez arkadaşlarıma mesafe koymuştum şimdi olsa hiç arkadaşlarımdan bahsetmezdim bile,
Güven problemi ile kıskançlığı biribirine karıştırmazdım şimdi ki aklım olsa (küfüre kadar yolu oluyordu bazen)
Yani hiçbir şey yaşamamış olmanın verdiği cahillikle hemen bir haftada evlilik teklifi eden adamı baş üstü yapmak yerine sağlıklı bir şekilde sorgulardım mesela çok saçmaladım
Onun eğitimini mesleğini direk kabullenmiştim bunu da yapmazdım mesela.
Kendine çok bakıyor, çok hoş görünüyor diye kendimi sürekli motive etmezdim, çok ilgili oluşu bile sürekli nerdesin demek oluyordu bunlar ço güzel görünsse de özgüven problemiymiş,
Altımda arabam varken tamda hayatımı kurmuşken gezer tozardım hayallerle oyalanmazdım, çünkü bahsettiğim bu takıntılı adam bir hafta sonra nisanlandı, belki simdi evli :)
Bana baştan neden bitirdiğimi düşüdürmüş oldun teşekkür ederim :)
Şimdilik bu kadar geldi aklıma
