ikinci çocuğa cesaretim yok :(

Merhaba, ilk çocuğum 3 yaşına girmek üzere. Çok sancılı kolik bir bebeklik dönemi geçirdik aylarca sabah 6’lara kadar çığlık çığlığa ağlayan bir bebek kucağımda o şekilde uykusuz kaldığım günler oldu. Annelik bu tabi çok normal şeyler ama gözüm bir o kadar korktu ki ikinciye cesaret edemiyorum. Şuan hala içe kapanık bir çocuk. Benden başkasını istemiyor. Eşim ikinci çocuğun zamanı geldiğini düşünüyor. Çevreden de ikinci çocuk, ilk çocuğun açılmasına sebep olacağını söylüyorlar. Ama gerçekten cesaret edemiyorum. İkinci çocuk içine kapanık olan kızım için faydalı mı olur yoksa kıskançlık duyguları eklenerek psikolojik olarak daha mı kötü olur bilemedim.Deneyimli anneler yorumlarınıza, tavsiyelerinize ihtiyacım var.

Deneyimli anne sayılmam, 1 çocuğum var (2 yaşında) diğerine hamileyim. Ama kimse yorum yazmamış, ben fikrimi söylemek istedim. Çocuğunuz konuşuyordur büyük ihtimalle, önce onunla iletişim kurun kardeş fikrine nasıl tepki veriyor.. Mesela benim oğlum konuşmuyor henüz, ama çevredeki çocukları çok seviyor sadece kendinden küçğkleri benim yada babasının sevmesine müsade etmiyor. Biz bi kıskançlık durumu yaşicaz diye ona göre şimdiden gardımızı alıyoruz :) Çocuklar için kardeşin iyi olduğu söyleniyor genelde, hem birbirlerine arkadaş oluyorlar hem bi çok şeyi beraber öğreniyolar. Çocuktan çocuğa değişebilir, önce bi uzmanla da görüşebilirsiniz. Siz ikincinin de aynı şekilde zor bi bebek olmasından korkuyorsunuz sanırım en çok, o konuda içiniz rahat olsjn her bebek aynı olmuyor her hamileliğin aynı olmadığı gibi.. Siz şuan ikinciyi isteseniz zaten diğeri 4 yaşına gelmiş olur, daha bilincinde olur bişeylerin. Benim oğlum kardeş ne bilmiyor, anlatıyorum sürekli ama farlında değil hiç :) Dengeyi sağlayabilirim, ikisine de eşit davranırım, birinciye abilik/ablalık sorumluluğu yükleyip ezmem, kendimde buna psikolojik olarak hazırım diyorsanız kardeş çok güzel birşey bence :)

Merhabalar benim kızımda tam bir kolikti.yemek bile yedirmezdi.şimdi 5 yaşında ve kardeşi oldu.oğlum aksine o kadar uysal ki.geçmiş tecrübemden yola çıksaydım hiç yapmazdım 2. Çocuğu

Benimde cesaretim yok kızım 4 yaşında seneye anaokulu ilkokul derken zaman geçiyor ama yaşım 27 o yuzden pek acele etmiyorum kendimi ne zamn hazır hissedersem Allah’ta nasip ederse belki..

eleysu .!.:

Merhaba, ilk çocuğum 3 yaşına girmek üzere. Çok sancılı kolik bir bebeklik dönemi geçirdik aylarca sabah 6’lara kadar çığlık çığlığa ağlayan bir bebek kucağımda o şekilde uykusuz kaldığım günler oldu. Annelik bu tabi çok normal şeyler ama gözüm bir o kadar korktu ki ikinciye cesaret edemiyorum. Şuan hala içe kapanık bir çocuk. Benden başkasını istemiyor. Eşim ikinci çocuğun zamanı geldiğini düşünüyor. Çevreden de ikinci çocuk, ilk çocuğun açılmasına sebep olacağını söylüyorlar. Ama gerçekten cesaret edemiyorum. İkinci çocuk içine kapanık olan kızım için faydalı mı olur yoksa kıskançlık duyguları eklenerek psikolojik olarak daha mı kötü olur bilemedim.Deneyimli anneler yorumlarınıza, tavsiyelerinize ihtiyacım var.

Genişletmek için tıkla...

İlerde yanlız kalacak bunu düşünerek hareket et ben tek kardeşim şimdi 2 çocuğum var şükürler olsun.Bence fazla araları açılmadan eşini dinle.Allah sabrını verir elbet.

her çocuğun kardeşi olmak zorunda değil ki. Kardeşiyle anlaşamayan ya da hayatı paylaşamayan bir sürü insan var. İkinci bir çocuk sizi daha gergin bir anne yapacaksa çocuklara nasıl bir iyiliğiniz olabilir ki

Offff çok iyi anladım seni. Loş ışıkta, ağlamasın diye kızımı kucağımda hoplatarak saat 4 olmuş, sabaha az kaldı, biraz daha dayan lütfen diye kendimle konuştuğum günler geldi aklıma. Kızım 19 aylık, asla cesaretim yok. Ama bir arkadaşım şöyle yaptı, kızı 4 yaşında kreşe verdi, hamile kaldı. Çocuk kreşe alıştı, anne gündüz evde bebekle, baba akşam kreşten alıp geliyor, destek. Benim aklıma yattı. Ancak o dönemde yaparım diye. Sizde bir düşünün bu ihtimalleri.

Shusui .!.:

Offff çok iyi anladım seni. Loş ışıkta, ağlamasın diye kızımı kucağımda hoplatarak saat 4 olmuş, sabaha az kaldı, biraz daha dayan lütfen diye kendimle konuştuğum günler geldi aklıma. Kızım 19 aylık, asla cesaretim yok. Ama bir arkadaşım şöyle yaptı, kızı 4 yaşında kreşe verdi, hamile kaldı. Çocuk kreşe alıştı, anne gündüz evde bebekle, baba akşam kreşten alıp geliyor, destek. Benim aklıma yattı. Ancak o dönemde yaparım diye. Sizde bir düşünün bu ihtimalleri.

Genişletmek için tıkla...

Bende o mantıkla 2.yi yaptım. Şimdi oglum 4 yasında kreşe gidiyor kızım 9 aylık benimle. Aksama kadar kızımla ilgileniyorum. Aksamda oglumla. :) oglum çok uysal bir bebekti, kızım ise tam tersi sabaha kadar oturduğumu, gözlerimi açamadıgımı bilirim ama bitti şükür. Alıştım ikisininde varlığına

Yabanmersini14 .!.:

Bende o mantıkla 2.yi yaptım. Şimdi oglum 4 yasında kreşe gidiyor kızım 9 aylık benimle. Aksama kadar kızımla ilgileniyorum. Aksamda oglumla. :) oglum çok uysal bir bebekti, kızım ise tam tersi sabaha kadar oturduğumu, gözlerimi açamadıgımı bilirim ama bitti şükür. Alıştım ikisininde varlığına

Genişletmek için tıkla...

Gerçekten daha rahat değil mi büyük kreşte olunca? Oğlunuz okula gitmeyeceğim, bende seninle kalacağım falan diyor mu mesela? Yada bu durumda ne zor oluyor? Benim de hala konu sahibi gibi cesaretim yokta pek

Shusui .!.:

Gerçekten daha rahat değil mi büyük kreşte olunca? Oğlunuz okula gitmeyeceğim, bende seninle kalacağım falan diyor mu mesela? Yada bu durumda ne zor oluyor? Benim de hala konu sahibi gibi cesaretim yokta pek

Genişletmek için tıkla...

Tabiki daha kolay. Arada tutturuyor evde kalcam diye oda normal.. :) bazen kalıyorda kıyamıyorum ama o gün akşama kadar kıçım yer görmüyor ben hep rahatlarsam 2.yi yapmam, olsun iki rezillik birden yaşar çıkarım dedim. Arayı açıp rahatlığa alışmayın derim :)