İkinci bebek olmalı mi

__Melisa__ .!.:

Senin gene kayinvalide bakmis benimki gram faydasi olmadi 3 yastan sonra otizmli oldugunu anladik biliyorsn cok zorlar ve hiperaktif oglum suan 7 yasinda olacak kizim ise 4 aylik getirdim tek basima ikisinede bakiyorum ilerde pisman olmamak icin getirdim kizim büyüdümü 3.cüyüde getircem ilerde menapoz olacam böyle bir sansim olmayacak tabiki 3.cü hazir oldugum zaman getircem simdilik 2.cisini getirdim diye mutluyum getir büyük ihtimal cok ara verdigin icin kiz bebek olacagini düsünüyorum oglun artik kendini kurtarmis kizinla biraz oyalan calisma bak ona bir süre sana iyi gelecegini düsünüyorum oglun gibi olacak degil benim kizim gaz sorunu gitti suan gayet sakin yasinda geciyor getir

Genişletmek için tıkla...

parfumkokusu .!.:

Merhaba, biraz kafam karışık fikir almak istediğim için konu açıyorum. Benim 5 yaşında bir oğlum var. Anaokuluna gidiyor. Ben ve eşim çalışıyoruz. Maddi anlamda çok şükür iyiyiz. Eşim yaklaşık 6 aydır bebek istiyor. Aslında daha önceden de istiyordu ama yeni yeni dillendirmeye başladı. Oğlanı da fitlemis o da kardeş diye sormaya basladi. Ama ben çok kararsızım. Öncelikle yaşım 39 ilk etken bu. İkincisi oğlum çok hareketli ve zor bir çocuktu. Yeni yeni kolaylasmaya başladı. Uyku terorunden koliigne yaş sendromları gece uyanma nöbetleri derken hepsini dibine kadar yaşadık. Çok hareketliydi. Sürekli ayaktaydik. Bu koşullarda bir de ise git gel derken baya bir zorlu sureclerden geçtik. İkinci için gözüm çok yemiyor açıkçası. Aynı Sabrı nasıl gösteririm diye düşünüyorum. Üçüncü etken ise eşim. Çok yardımcı biridir her konuda ama bir o kadar da evhamlidir. Yani evhamlari o kadar fazla ki ben doğum yaptığım günün sabahı beni bırakıp kalp grafiisi cektirecek derecede panikli. Tedavi gördü bir süre ama paniği tuttuğunda ofkeleniyor da. O yuzden bebek dogdugundaki panik haliyle kayinvalidemi falan evin içine kadar soktu. ( Ne kendine ne bana güvendi bebek bakma konusunda ve onlar da bu yolla herşeye karışıp beni resmen depresyona soktular. Kendimi yetersiz hissettim) Şimdi bunları. Hepsi geride kaldı. Tabi ki her kırgınlık geçmedi ama tekrar aynı şeyleri yaşama korkum var ve katlanamam aynı şeyler olursa. Kafamı karıştıran şeyse şu... Aslında çocukları çok seviyorum. Ve üstte saydığım sebeplerden anneligimin tadını bile çıkaramadım. Cikarttirmadilar. Şimdi yeniden olsa hem zor gibi geliyor. Hemde o yasayamadigim anneliği acaba yaşayabilir miyim diye düşünüyorum. Bir de oğlumun kardeşi olsa ilerde en azından ona destek olacak birisi olur mu diye de düşünüyorum. Bilemiyorum hatalı mi düşünüyorum. Dıştan bir bakış olarak yorumlarsanız çok sevinirim. Yerimde olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

parfumkokusu .!.:

Merhaba, biraz kafam karışık fikir almak istediğim için konu açıyorum. Benim 5 yaşında bir oğlum var. Anaokuluna gidiyor. Ben ve eşim çalışıyoruz. Maddi anlamda çok şükür iyiyiz. Eşim yaklaşık 6 aydır bebek istiyor. Aslında daha önceden de istiyordu ama yeni yeni dillendirmeye başladı. Oğlanı da fitlemis o da kardeş diye sormaya basladi. Ama ben çok kararsızım. Öncelikle yaşım 39 ilk etken bu. İkincisi oğlum çok hareketli ve zor bir çocuktu. Yeni yeni kolaylasmaya başladı. Uyku terorunden koliigne yaş sendromları gece uyanma nöbetleri derken hepsini dibine kadar yaşadık. Çok hareketliydi. Sürekli ayaktaydik. Bu koşullarda bir de ise git gel derken baya bir zorlu sureclerden geçtik. İkinci için gözüm çok yemiyor açıkçası. Aynı Sabrı nasıl gösteririm diye düşünüyorum. Üçüncü etken ise eşim. Çok yardımcı biridir her konuda ama bir o kadar da evhamlidir. Yani evhamlari o kadar fazla ki ben doğum yaptığım günün sabahı beni bırakıp kalp grafiisi cektirecek derecede panikli. Tedavi gördü bir süre ama paniği tuttuğunda ofkeleniyor da. O yuzden bebek dogdugundaki panik haliyle kayinvalidemi falan evin içine kadar soktu. ( Ne kendine ne bana güvendi bebek bakma konusunda ve onlar da bu yolla herşeye karışıp beni resmen depresyona soktular. Kendimi yetersiz hissettim) Şimdi bunları. Hepsi geride kaldı. Tabi ki her kırgınlık geçmedi ama tekrar aynı şeyleri yaşama korkum var ve katlanamam aynı şeyler olursa. Kafamı karıştıran şeyse şu... Aslında çocukları çok seviyorum. Ve üstte saydığım sebeplerden anneligimin tadını bile çıkaramadım. Cikarttirmadilar. Şimdi yeniden olsa hem zor gibi geliyor. Hemde o yasayamadigim anneliği acaba yaşayabilir miyim diye düşünüyorum. Bir de oğlumun kardeşi olsa ilerde en azından ona destek olacak birisi olur mu diye de düşünüyorum. Bilemiyorum hatalı mi düşünüyorum. Dıştan bir bakış olarak yorumlarsanız çok sevinirim. Yerimde olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

parfumkokusu .!.:

O kadar güzel yorumlar var ki gerçekten insan anneliği çok seviyor. Ben çok sevdim yani. Ama dediğiniz gibi güzel anları ile zorlukları kıyaslayınca ve yaş faktörü ailevi ilişkiler düşünülünce insan yeni gelecek bebeğe haksızlık etmek istemiyor. Yani kaza ile olsa eminim dogururdum ve çok severdim. Ama şuan bilinçli şekilde bunu planlamak benim için gerçekten tedirgin edici. 40a yakınım. Gün geçtikçe ekonomik şartlar zorlaşıyor. Oğlum 20 yaşında üniversite okurken ben 60 yaşında onu okutabilmek icin çalışmak zorunda kalmak istemiyorum...tabiki 40 yaşından sonra anne olan arkadaşlar vardır eminim çok da güzel anne olmuşlardır. Ama sanırım benim bunu kaldıracak manevi gücüm yok. Dertleşmek iyi geldi.

Genişletmek için tıkla...

Kardeşim 18 yaşında ben 38 yaşındayım. Bizimki dört çocuktan sonra oldu çok saçma şekilde Saçma diyorum çünkü annem menopoza girmiş gibi bir şeydi .Kendinden büyük abileri ablaları olduğu için maddi manevi ailemin yetmediği yerde biz yardımcı olduk. Ama sizde bu durum olmaz. Bir de hayatın ne getireceğini gerçekten bilemiyoruz. Bizim yaptığımız plan gibi ilerlemiyor hayat

Calcifer .!.:

Oğlum 6 yaşında 2. çocuğu yapmayı düşünüyorum yaşım 38. Ben maddi manevi bakabilecek güçteyim. Daha erken yapabilirdim ama oğlum parlak zekalı olduğu için onun okula başlamasını beklememiz gerekti. Uygun şartlar oluştuğunda inşallah düşünüyorum. Yaş konusunda artık açıkçası takılmıyorum. 30 yaşında evlenen birinin 40 yaşında çocuk yapması çok absürt gelmiyor bana.

Genişletmek için tıkla...

parfumkokusu .!.:

Merhaba, biraz kafam karışık fikir almak istediğim için konu açıyorum. Benim 5 yaşında bir oğlum var. Anaokuluna gidiyor. Ben ve eşim çalışıyoruz. Maddi anlamda çok şükür iyiyiz. Eşim yaklaşık 6 aydır bebek istiyor. Aslında daha önceden de istiyordu ama yeni yeni dillendirmeye başladı. Oğlanı da fitlemis o da kardeş diye sormaya basladi. Ama ben çok kararsızım. Öncelikle yaşım 39 ilk etken bu. İkincisi oğlum çok hareketli ve zor bir çocuktu. Yeni yeni kolaylasmaya başladı. Uyku terorunden koliigne yaş sendromları gece uyanma nöbetleri derken hepsini dibine kadar yaşadık. Çok hareketliydi. Sürekli ayaktaydik. Bu koşullarda bir de ise git gel derken baya bir zorlu sureclerden geçtik. İkinci için gözüm çok yemiyor açıkçası. Aynı Sabrı nasıl gösteririm diye düşünüyorum. Üçüncü etken ise eşim. Çok yardımcı biridir her konuda ama bir o kadar da evhamlidir. Yani evhamlari o kadar fazla ki ben doğum yaptığım günün sabahı beni bırakıp kalp grafiisi cektirecek derecede panikli. Tedavi gördü bir süre ama paniği tuttuğunda ofkeleniyor da. O yuzden bebek dogdugundaki panik haliyle kayinvalidemi falan evin içine kadar soktu. ( Ne kendine ne bana güvendi bebek bakma konusunda ve onlar da bu yolla herşeye karışıp beni resmen depresyona soktular. Kendimi yetersiz hissettim) Şimdi bunları. Hepsi geride kaldı. Tabi ki her kırgınlık geçmedi ama tekrar aynı şeyleri yaşama korkum var ve katlanamam aynı şeyler olursa. Kafamı karıştıran şeyse şu... Aslında çocukları çok seviyorum. Ve üstte saydığım sebeplerden anneligimin tadını bile çıkaramadım. Cikarttirmadilar. Şimdi yeniden olsa hem zor gibi geliyor. Hemde o yasayamadigim anneliği acaba yaşayabilir miyim diye düşünüyorum. Bir de oğlumun kardeşi olsa ilerde en azından ona destek olacak birisi olur mu diye de düşünüyorum. Bilemiyorum hatalı mi düşünüyorum. Dıştan bir bakış olarak yorumlarsanız çok sevinirim. Yerimde olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Brrk .!.:

4.5 yaşında bir kızım var, inanılmaz hareketli bir çocuk oğlunuzda yaşadığınız şeyleri iliklerime kadar anlıyorum. Pedagog bile zor çocuk tanısı koymuştu, ben bu yüzden olacak ki hiçbir zaman ikinci çocuğu düşünmedim. Eşim çok istiyorsa kendisi doğurabilir.
Bu karar tamamen sizinle ilgili, oturup enine boyuna düşünmeniz gerekiyor. İşe ara verebilecek misiniz? Kendinize güveniyor musunuz? Evliliğiniz ve psikolojiniz bundan etkilenir mi?

Genişletmek için tıkla...

yasayipgorelim .!.:

Çocuk büyük sorumluluk, tek çocuk hiç çocuk derler ama ben katılmıyorum giden anneden gidiyor tek çocuk olsun hakkı ile bakalım sağlıkla büyütelim kafasındayım.

Hazır rahata ermişsiniz 5 yaş altına yapmaz yemeğini kendi yer kıyafetini kendi giyinir bir yere gitti mi kendi yürür hasta ise derdini anlatır.
Tekrar başa donmek çok zor değil mi sizce de?

Genişletmek için tıkla...

parfumkokusu .!.:

Bir de kız çocuk mu bu kadar hareketli bende benimki oğlan diye böyledir diyordum size iyi haber biz tam 4,5 tan sonra düzelmeye başladık ağlama krizleri yok artık. Kendini yerden yere vurmalar bitti. Ama hala mızmız huysuz bir çocuk. O da mizaç sanırım bir ömür kalacak gibi duruyor. Ama daha aklı başında gerçekten 1 yıl bile çok şeyi değiştiriyor. Kendi adıma ise ara veremem. Maddi olarak bunun etkisini oğlum çeker. Ona da böyle birşey yapmak istemiyorum. Kadın tutabiliriz çalışırken destek için ama onda da eşime guvenmiyorum çünkü annesi doldurur kesin çocuğu ona getirelim diye. Kavga ederiz. Tekrar kv baksın istemem. Çocuk bakmak hariç her konuya çocuğu bahane ederek karışıyor. Mesela bir yere gitsek oraya gitmeyin çocuk üşür vs gibi. Sanırım bende vazgeçtim zaten yorumları da okuyunca netleşti kafam

Genişletmek için tıkla...

merve .!.:

Cinsiyeti kız mi olur çok ara verildiği için neeeeeeeee?

Puhahahaha

Genişletmek için tıkla...

__Melisa__ .!.:

evet genelde öyle hatta cok ara verirsen en az 8 sene cocugunun bir daha olmama ihtimali var genel olarak konusuyoruz malesef neyden kaynaklandigini bilmiyorm ama bazilarinda böyle ablamin 2 arkadasida ogullari var cok ara verdiler bir 8 yil var cocuklari olmadi bir daha kadin tüp bebek yapti suan ikizlere gebe arastir komik geliyor ama öyle

Genişletmek için tıkla...

parfumkokusu .!.:

Denk gelmiş olabilir bu şekilde bilimsel bir araştırma olduğunu sanmam. Çünkü eşimin kardeşi ile arasında 10 yaş var. Kaza bebeği hatta planlı bile değil. İş yerinde ise bir arkadaşımin annesi yanlışlıkla hamile kalmıştı aralarında 23 yaş vardı arkadasimla. O da kazaydi tabi başka sebeplerden bebeği doguramadi kadın. İlaç kullanması gerekiyordu. Yani cinsiyet sperm ile alakalı birsey. Bebek olmamasi ise doğurganlık la ilgili. 8 yıl ara veren kişilerin belki yaşları ilerlemistir kaliteli sperm yada yumurta azalmıştır. Sebepler bunlar olabilir. Yoksa genc sağlıklı bir kadın 10 sene de ara verse hamile kalabilir

Genişletmek için tıkla...

__Melisa__ .!.:

dimi yani mantiksiz geliyor haklisiniz

Genişletmek için tıkla...

dyakamoz .!.:

Kaç yaşındasınız? Üçüncüyü ne zaman doğurmayı planlıyorsunuz?
Nasıl bu enerjiyi buluyorsunuz tek çocukla zorlanan ben merak ettim gerçekten

Genişletmek için tıkla...

__Melisa__ .!.:

evet genelde öyle hatta cok ara verirsen en az 8 sene cocugunun bir daha olmama ihtimali var genel olarak konusuyoruz malesef neyden kaynaklandigini bilmiyorm ama bazilarinda böyle ablamin 2 arkadasida ogullari var cok ara verdiler bir 8 yil var cocuklari olmadi bir daha kadin tüp bebek yapti suan ikizlere gebe arastir komik geliyor ama öyle

Genişletmek için tıkla...