Açıkçası bu konu için buraya üye oldum ve fikirlerinize çok ihtiyacım var
Ben lise dörde geçtim , lise ikiden beri birçok şey Başıma geldi, her şey Çorap söküğü gibi ilerledi, insanları tanımadığım için ve herkesi kendim gibi bildiğim için Başıma böyle şeylerin geleceğini bilmiyordum.
Allah hiçkimsenin başına vermesin, bu yaşadıklarım o kadar kötü bir şey ki hele hele ergenlik Dediğimiz lise yıllarında insanın başına gelmesi çok kötü bir şey.
Ben hiçbir zaman diğer insanlar gibi 'ah lise yıllarım ' demeyeceğim, güzel hatırlamayacağım.
Lise dörde yeni geçtim , yaz tatilindeyiz, bu Yüzden okul açılınca sınıf fotoğraf albümü yapar mı bilmiyorum, ama yaparlarsa katılmayacağım, hayatımın sonuna kadar ne kadar unutmak istesem de unutamayacağım, insanın sevdiği insandan zarar görmesi , onu da geçtim , arkadaşlarından, sınıfından zarar görmesi, her zaman alay edilmek o kadar aşağılayıcı ki.
Allah düşmanımın bile başına vermesin, bu yazdıklarım burada sade gelse de size emin olun ki hiç gerçekte öyle değil. Çok aşağılayıcı, küçük düşürücü, yaşama sevincinizi Öldüren şeyler, ve çocuk yaşta yaşıyorsunuz dışlanmayı, zorba insanların zorbalıklarını, ben nasıl unutacağım
Düşünün bir, siz hiçbir şey yapmıyorsunuz, tek derdiniz kendinizi kurtarmak, derslerinizde başarılı olmak, arkadaşlarınızla çok yakın olmasanız bile en azından selamınız alınsın, bir tebessüm. Çok değil.
Siz hiçkimseye bir şey yapmadığınız halde aşağılanıyorsunuz, dışlanıyorsunuz ve alay ediliyorsunuz, okula gittiğiniz Her güN.
30 Kişilik sınıfınız size her gün Gülüyor, her gün alay ediyor, 30 kişi.
Derse Katılmak istiyorsunuz, bir yanlış cevabınızda komik bir şey olmamasına rağmen 30 kişi çatlayın dercesine kahkaha atıyor size, 30 kişi sınavda bazen düşük aldığınızda veya 90 da alsanız sizden başkası daha yüksek alsa gözünüzün önünde yüzünüze baka baka hocalarınız olsa da olmasa da KahkahA atıyorlar size.
Sebep, çünkü sınıf birincisi olmuşsunuz, bir dönemde okul üçüncüsü olmuşsunuz, okul üçüncülüğünü hocalara yağcılık yaptığınız için olmuşsunuz (!) sebep derslerinizde başarılısınız. Sebep çalışkansınız. Sebep erkek arkadaşınızla iki kere küsüp ayrıldınız, sebep ona acı çektirmişsiniz, peşinizden koşturmuşsunuz (!)
Yani siz onlara bir şey yapmadınız, hatta o kadar alaylarına rağmen sizden bir borç, ödeve yardım gibi şeyler istiyorlar ( bazıları) siz de fırsat bu fırsat belki adam yerine konulursunuz diye iyilik yapıyorsunuz fakat aynı tas aynı hamam. Kafayı yemek üzereyim. Siz olsaydınız ne yapardınız, ne olur akıl verin
Size lise ikiden lise dörde kadar yaşadıklarımı anlatayım:
Lise dörde yeni geçtim, lise ikide sadece sıra arkadaşımla yakındım , diğer Arkadaşlarımla yakın olmasam bile en azından selamımı alırlardı, kimse benimle dalga Geçmez, gülmez ve alay etmezdi. Tek derdim derslerimdi.
Sonra derslerime çok Çalışmaya başlamıştım, birinci dönemin sonunda sınıf birincisi bile olmuştum, aynı zamanda birisinden hoşlandım, ilk erkek arkadaşımdı, tecrübesizdim, çıkmaya başladık fakat bazı şeylerden dolayı iki kere küsüp barıştık, onunla aynı sınıftaydık, herkes biliyordu. Ama şimdiki aklım olsaydı onunla değil çıkmak , konuşmazdım bile.
Onunla küsüp barıştığımız için sınıf sanki bana çocuğu peşimden koşturuyormuşum, ben suçluymuşum gibi davranıyordu, yüzüme bile söylüyorlardı, ben ne kadar konuşsam da onu tutuyorlardı, ( küs olduğumuz zamanlarda) halbuki ben onu o kadar çok seviyordum ki. O da aksine küsken bana daha Kıymetli ama çıkmaya başlayınca bir süre sonra kıymetsizmişim gibi davranıyordu.
Erkek arkadaşım canımı acıttığı gibi bir de sınıf beni üzüyordu.
Sonunda lise iki birinci dönem bitti, ikinci döneme girdik, ikinci dönemde de derslerimde başarılıydım, hatta sınıf birincisi Olduğum gibi okul üçüncüsü olmuştum, ama kızlar inanın , ben lise üçe geçtiğimde Başıma gelecekleri bilseydim ne o çocukla çıkardım ne de okul üçüncülüğünü tatmak isterdim, hiçbirisini istemezdim.
Şöyle ki:
Lise üçe geçtiğimde hakkımdaki iftirayı öğrendim, ben lise iki ikinci dönem ki okul üçüncülüğünü yağcılık yaparak kazanmışım, ben hocalara merhaba merhaba diyen ben başka bir şey söylemeyen, muhabbet etmeyen ben bunu yapmışım.(!) Benim çalışkan Oluşumu çekemeyen bir çocuk bana iftira atmış, arkamdan konuşmuş, internet üzerinden herkese söylemiş.
Bunu öğrendiğimde okulumu veya sınıfımı değiştirmeyi düşündüm, ama bu gittiğim lise bile evime en yakın lise ve evime yarım saat uzaklıkta.
Okulu değil, Sınıfı değiştirsem başka Sınıfta tanımadığım hocalar var, derslerim düşer mi bilmiyorum.
En önemlisi kızlar ben eğer bu Sınıfı veya okulu değiştirirsem o pisliklerin karşısında pes etmiş olmaz mıyım?
Lise üçe başladığımda sıra arkadaşımdan başka hiçkimse benimle konuşmuyor, kimse selamımı almıyor,bir anda Dünyam tersime döndü , tamam, her zaman herkesle yakın değildim ama selamımı alıyorlardı, bir şey söyleyince dinliyorlardı, fakat lise Üçte hep terslediler, hep dışlandım, selamım bile alınmadı ama en kötüsü en küçük hatamda bile benimle alay ettiler. Dediğim gibi bir düşük notumda veya birisi beni geçmişse sınavda yüzüme baka baka 30 kişi de kahkaha attı.
Hocalar ise hiç uyarmadı Sınıfı, hiçbiri beni korumadı, öyle uzaktan izlediler, düşük notumda veya 95 bile alsam birisi beni geçtiyse sınavda bana güldüler, hatta bazı hocalar da sınıfın gülmesiyle bana Güldü.
Eğer hocalarla muhabbetim iyi olsaydı , yağcı bir öğrenci olsaydım, beni korumazlar mıydı, gülmeyin, arkadaşınızla alay etmeyin demezler miydi? Kendi yalanlarına sınıf kendileri inandı.
Ayrıca hocalarımın sadece beni izlemeleri ve bazı hocalarımın da onlarla birlikte bana gülmesi iyice psikolojimi bozdu. Sen nasıl bir öğrencisin? Belki hak ediyorsun demeyin bana Sakın. Her zaman saygılı, çalışkan, çok konuşmayan, söz hakkı aldığımda konuşan , dersiyle ilgilenen bir öğrenciyim. Hiçbir terbiyesizliğim yok. Bu Yüzden arkadaşlarımdan acı çektiğim gibi hocalarımında sessiz kalışları veya gülmesi benim kalbimi ağrıtıyor.
Derse Katılmak istiyorum, bazen soruya yanlış cevap verirsem herkes bana Gülüyor, aynı zamanda erkek arkadaşımdan ayrılmıştım demiştim ya çocuğu peşimden koşturuyormuşum gibi düşünüp onun içinde kötü davranıyorlardı, halbuki ben onu çok seviyordum ama çıkmaya başlayınca bana kötü davranıyordu, mesela pazardan Çanta almışım diye beni çok küçümsemişti , veya küsken benimle çok ilgileniyordu, iltifatlar vb. şeyler, barışmak istiyordu, barışınca da ilgisizlik, HattA işte benimle ayrıyken
beni daha güzel buluyormuş,
barışınca artık güzel görmüyormuş,
kendime bakmıyormuşum vb.
Bunları diyen bir çocukla nasıl ilişkinizi devam ettirirsiniz kızlar? Ben onu sevmeme rağmen bu laflarından dolayı iki kere küsüp barışıp sonunda ayrıldım ama içim KAN ağlaya ağlaya.
Yani ne kadar sevsem de ben aslında kafamdaki hayale aşık olmuşum, o kişi kafamdaki mükemmel adam değil bu Yüzden iki kere küsüp ayrıldık, erkek Arkadaşımın lafları ve Davranışları da
benim canımı acıttı,
özgüvenim zedelendi,
ve artık kendimi hiç güzel bulmuyorum, sivilce çıkmayan ben de bu yaşadıklarımdan sonra Yüzüm delik delik oldu , ailem ne oldu sana diyorlar , onlara yaşadıklarımı anlatmak istemiyorum, aynaya bile bakmak istemiyorum, kendimi erkek arkadaşım yüzünden artık çirkin bulmaya başladığım gibi sınıfımın beni aşağılamaları yüzünden de kendimi salak gibi görüyorum, fakat gelin görün ki sınıfıma sorsanız ben çocuğa acı veriyorum.iki kere barışıp ayrıldığımız için Halbuki tam tersi.
Iyilik yaptıklarım oldu, ödevlerine yardım etmek, borç vermek gibi ama sınıfın bana olan Davranışları hiç değişmedi, yine güldüler, yine alay ettiler.
Bu arada lise Üçte arkadaşlarımdan uğradığım iftira, alaylar, dalgalar, kahkahalar, zorbalıklar, dışlanmak ve aşk acısının yanında bir şey daha yaşadım.
Yaşadıklarıma tuz biber oldu. Erkek arkadaşımdan ayrıldıktan sonra o pislik bana acı çektirmek için kızlarla samimileşti, konuşmalarını geçtim, el kol hareketleri, sarılmalar, yanaktan öpücükler, Sınıfta, teneffüste, GÖZÜMÜN önünde.
Bazıları da benim ne tepki vereceğimi merak ediyorlardı, yüüzüme bakıp yine gülüyorlardı, kızlar inanın kalbimin ağrımadığı bir gün yok!
Şimdi lise dörde geçtim, ne yapacağım ben, okul veya sınıf değiştirmek istemiyorum, ben suçlu değilim, pes etmek istemiyorum, ben yağcılık yapmadım, ben çocuğa acı çektirmedim, bana gülmelerini, alaylarını, dışlanmayı hak etmedim. Ayrıca hemcinslerimin gerçek yüzlerini bu yaşta gördüm, doğruymuş, Erkeğin yanında bir kız olunca o erkek işte o zaman Kıymetli olunuyormuş, kızlar sırf diğer kızı yaralamak ve ego için bunu yapıyormuş.
O kadar üzülüyorum ki Kızlar. Ben lise dörtte ne yapacağım, bir sene daha sabredecek güç var mı ben de, tekrar o pislikleri çekmek, alayları, Kahkahaları, dışlanmayı, erkek Arkadaşımın da hemcinslerimin de beni kıskandırmaları...
Ayrıca bana ' sen ezbercisin, sen testte başarılı olamazsın, sen üniversiteyi KAZANAMAZSIN ' da dediler.
Bu arada sıra arkadaşımdan başka kimseyle konuşmuyorum demiştim ya , onu da eski erkek arkadaşımla samimi yakaladım, artık onunla da konuşmuyorum...
Kızlar bana nolur akıl verin, her şeyi nasıl eski hale çevirebilirim, zaman makinesi olsaydı , okul üçüncülüğünü de istemezdim, sınıf birinciliğini de. Bana böyle davranacaklarını bilseydim, o çocukla da değil çıkmak , tanışmaZdım bile...
Bir de kızlar liseden mezun olunca ben bu acıları zihnimden, kalbimden nasıl atacağım? Daha 18 olmadan hayatın tokadını yedim, Rabb' im sen yardım et , herkese...
Bir de cevap yazan , yazmayan herkese teşekkür ederim şimdiden...