İki Çocuklu Adam

Merhaba, sırf bu konum için üye oldum. Çok arada kalmış durumdayım. Erkek arkadaşımla iş yerinde tanıştık. O zaman yeni boşanmıştı. Arap saçına dönmüş bir ilişkiyi resmi olarak yeni bitirmişti daha dogrusu. Gel zaman git zaman aramızda çok büyük bir aşk doğdu. Gerçekten tutulduk birbirimize. Ben böyle bir şeyin içine birbirimize ilk duygularımızı açtığımızda ona söylemiştim. Ama yaşarken oyle olmuyor. Aşk, uyum, bağlılık bambaşka şeyler. Onun iki çocuğu var. Boşanmış. Çocuklarına aşırı düşkün bir baba. Oğlu 12 , kızı 4 yaşında. Erkek arkadaşım 42, ben 28 yaşındayım. Biz çalıştığımız şirketten daha iyi bir şirkete yine birlikte geçiş yaptık. Aynı zamanda da birlikte yaşamaya başladık. Aylarca 24 saat birlikteydik. O haftasonu çocuklarına gittiğinde ben de aileme gidiyordum. Annemle babamla vakit geçiriyordum. Haftaici evde, is yerinde hep birlikteydik. Bu arada ikimiz de müdür olarak çalışıyorduk. Şimdi ben başka bir şirkete gectim yine müdür olarak. İs yerlerimiz ayrıldı. Ama evlerimiz yine bir tabiki. Evimi çok seviyorum. O da çok bağlı evine. Orasi bizim yuvamız. 10 aydır beraberiz. Birbirimize saygımız, aşkımız hiç değişmedi. Birbirimizden sıkılmak söyle dursun, 2 gün ayrı kalsak birbirimizi özleyen bir çiftiz. Biz birbirimizin yaşamında her bakımdan desteğiz.
Şimdi gelelim soruna. Çocuklar baba ve annesinin bosanma durumuna yeni yeni alışıyorlar. Ben erkek arkadaşımın annesiyle tanışıyorum. Gidip geliyorum, telefonda konuşuyoruz. Aramız gayet iyi. Birlikte yaşadığımızı da biliyor. Benim annem babam yani çekirdek ailem de destekliyor. Ancak eski eşi ve çocukları henüz hayatında benim olduğumu bilmiyorlar. Bunun bir süreç olduğunu ve çocuklarının kendisinden uzaklasmasindan korktuğunu söylüyor. Evliliği düşünüyoruz. Hatta birkaç gün sonra doğum günüm ve evlenme teklifi edeceğini de bir kere ağzından kaçırdı. Bizim bastan beri yola çıkış amacımız hep evlilikti.

Yaş farkını hiç sorun etmiyorum ama haliyle çocuklar ve eski eşiyle ilgili tereddütlerim var. Birde düşündüğüm maddi açıdan zaten 2 çocuğu var, onlara yeri geldi mi para yetismeyebiliyor. Bizim de cocugumu olursa, ki ben kesinlikle çocuk istiyorum. Nasil olacak? Biz de ara ara konuşuyoruz. Onun çekinceleri var, benim de var.
Mesela eski esinin 10 ay olduğu halde hala beni bilmemesi benim icin sorun. Bu yasa geldiği halde hala ne evim ne arabam var. Cocuklarim kirada oturuyor. O evin kirası, bizim evin kirası, annesine arada bir yardım etmesi vs.hepsi onun üzerinde. Hep mücadele içinde bir hayat. Ben de çalışıyorum, elimden geldiğince destek olurum tabiki ama bazen aklıma hakikaten yatmıyor. Yapma kızım bosver diyorum. Ama üzerime titreyen, üzerine titrediğim adamı birakmak ,herseyin yolunda gittiği iliskimi de bitirmek istemiyorum.
Eski esiyle cocuklari için görüşüyorlar, bu boyle olacak hep biliyorum ki, o konuda da güven açısından hicbir problemim yok. Ama bazen bunyem kabul etmiyor. Ellerim terliyor, carpintim başlıyor, kötü oluyorum. Bu ilişki yürür mü? Maddi manevi sorunlar olsa bile çözülür mü? Ne dersiniz? Tecrübeli arkadaslarin da yorumlarını bekliyorum... Teşekkür ederim.

Howdeepisyourlove .!.:

Merhaba, sırf bu konum için üye oldum. Çok arada kalmış durumdayım. Erkek arkadaşımla iş yerinde tanıştık. O zaman yeni boşanmıştı. Arap saçına dönmüş bir ilişkiyi resmi olarak yeni bitirmişti daha dogrusu. Gel zaman git zaman aramızda çok büyük bir aşk doğdu. Gerçekten tutulduk birbirimize. Ben böyle bir şeyin içine birbirimize ilk duygularımızı açtığımızda ona söylemiştim. Ama yaşarken oyle olmuyor. Aşk, uyum, bağlılık bambaşka şeyler. Onun iki çocuğu var. Boşanmış. Çocuklarına aşırı düşkün bir baba. Oğlu 12 , kızı 4 yaşında. Erkek arkadaşım 42, ben 28 yaşındayım. Biz çalıştığımız şirketten daha iyi bir şirkete yine birlikte geçiş yaptık. Aynı zamanda da birlikte yaşamaya başladık. Aylarca 24 saat birlikteydik. O haftasonu çocuklarına gittiğinde ben de aileme gidiyordum. Annemle babamla vakit geçiriyordum. Haftaici evde, is yerinde hep birlikteydik. Bu arada ikimiz de müdür olarak çalışıyorduk. Şimdi ben başka bir şirkete gectim yine müdür olarak. İs yerlerimiz ayrıldı. Ama evlerimiz yine bir tabiki. Evimi çok seviyorum. O da çok bağlı evine. Orasi bizim yuvamız. 10 aydır beraberiz. Birbirimize saygımız, aşkımız hiç değişmedi. Birbirimizden sıkılmak söyle dursun, 2 gün ayrı kalsak birbirimizi özleyen bir çiftiz. Biz birbirimizin yaşamında her bakımdan desteğiz.
Şimdi gelelim soruna. Çocuklar baba ve annesinin bosanma durumuna yeni yeni alışıyorlar. Ben erkek arkadaşımın annesiyle tanışıyorum. Gidip geliyorum, telefonda konuşuyoruz. Aramız gayet iyi. Birlikte yaşadığımızı da biliyor. Benim annem babam yani çekirdek ailem de destekliyor. Ancak eski eşi ve çocukları henüz hayatında benim olduğumu bilmiyorlar. Bunun bir süreç olduğunu ve çocuklarının kendisinden uzaklasmasindan korktuğunu söylüyor. Evliliği düşünüyoruz. Hatta birkaç gün sonra doğum günüm ve evlenme teklifi edeceğini de bir kere ağzından kaçırdı. Bizim bastan beri yola çıkış amacımız hep evlilikti.

Yaş farkını hiç sorun etmiyorum ama haliyle çocuklar ve eski eşiyle ilgili tereddütlerim var. Birde düşündüğüm maddi açıdan zaten 2 çocuğu var, onlara yeri geldi mi para yetismeyebiliyor. Bizim de cocugumu olursa, ki ben kesinlikle çocuk istiyorum. Nasil olacak? Biz de ara ara konuşuyoruz. Onun çekinceleri var, benim de var.
Mesela eski esinin 10 ay olduğu halde hala beni bilmemesi benim icin sorun. Bu yasa geldiği halde hala ne evim ne arabam var. Cocuklarim kirada oturuyor. O evin kirası, bizim evin kirası, annesine arada bir yardım etmesi vs.hepsi onun üzerinde. Hep mücadele içinde bir hayat. Ben de çalışıyorum, elimden geldiğince destek olurum tabiki ama bazen aklıma hakikaten yatmıyor. Yapma kızım bosver diyorum. Ama üzerime titreyen, üzerine titrediğim adamı birakmak ,herseyin yolunda gittiği iliskimi de bitirmek istemiyorum.
Eski esiyle cocuklari için görüşüyorlar, bu boyle olacak hep biliyorum ki, o konuda da güven açısından hicbir problemim yok. Ama bazen bunyem kabul etmiyor. Ellerim terliyor, carpintim başlıyor, kötü oluyorum. Bu ilişki yürür mü? Maddi manevi sorunlar olsa bile çözülür mü? Ne dersiniz? Tecrübeli arkadaslarin da yorumlarını bekliyorum... Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Eski eşiyle neden ayrılmış ?

Howdeepisyourlove .!.:

Merhaba, sırf bu konum için üye oldum. Çok arada kalmış durumdayım. Erkek arkadaşımla iş yerinde tanıştık. O zaman yeni boşanmıştı. Arap saçına dönmüş bir ilişkiyi resmi olarak yeni bitirmişti daha dogrusu. Gel zaman git zaman aramızda çok büyük bir aşk doğdu. Gerçekten tutulduk birbirimize. Ben böyle bir şeyin içine birbirimize ilk duygularımızı açtığımızda ona söylemiştim. Ama yaşarken oyle olmuyor. Aşk, uyum, bağlılık bambaşka şeyler. Onun iki çocuğu var. Boşanmış. Çocuklarına aşırı düşkün bir baba. Oğlu 12 , kızı 4 yaşında. Erkek arkadaşım 42, ben 28 yaşındayım. Biz çalıştığımız şirketten daha iyi bir şirkete yine birlikte geçiş yaptık. Aynı zamanda da birlikte yaşamaya başladık. Aylarca 24 saat birlikteydik. O haftasonu çocuklarına gittiğinde ben de aileme gidiyordum. Annemle babamla vakit geçiriyordum. Haftaici evde, is yerinde hep birlikteydik. Bu arada ikimiz de müdür olarak çalışıyorduk. Şimdi ben başka bir şirkete gectim yine müdür olarak. İs yerlerimiz ayrıldı. Ama evlerimiz yine bir tabiki. Evimi çok seviyorum. O da çok bağlı evine. Orasi bizim yuvamız. 10 aydır beraberiz. Birbirimize saygımız, aşkımız hiç değişmedi. Birbirimizden sıkılmak söyle dursun, 2 gün ayrı kalsak birbirimizi özleyen bir çiftiz. Biz birbirimizin yaşamında her bakımdan desteğiz.
Şimdi gelelim soruna. Çocuklar baba ve annesinin bosanma durumuna yeni yeni alışıyorlar. Ben erkek arkadaşımın annesiyle tanışıyorum. Gidip geliyorum, telefonda konuşuyoruz. Aramız gayet iyi. Birlikte yaşadığımızı da biliyor. Benim annem babam yani çekirdek ailem de destekliyor. Ancak eski eşi ve çocukları henüz hayatında benim olduğumu bilmiyorlar. Bunun bir süreç olduğunu ve çocuklarının kendisinden uzaklasmasindan korktuğunu söylüyor. Evliliği düşünüyoruz. Hatta birkaç gün sonra doğum günüm ve evlenme teklifi edeceğini de bir kere ağzından kaçırdı. Bizim bastan beri yola çıkış amacımız hep evlilikti.

Yaş farkını hiç sorun etmiyorum ama haliyle çocuklar ve eski eşiyle ilgili tereddütlerim var. Birde düşündüğüm maddi açıdan zaten 2 çocuğu var, onlara yeri geldi mi para yetismeyebiliyor. Bizim de cocugumu olursa, ki ben kesinlikle çocuk istiyorum. Nasil olacak? Biz de ara ara konuşuyoruz. Onun çekinceleri var, benim de var.
Mesela eski esinin 10 ay olduğu halde hala beni bilmemesi benim icin sorun. Bu yasa geldiği halde hala ne evim ne arabam var. Cocuklarim kirada oturuyor. O evin kirası, bizim evin kirası, annesine arada bir yardım etmesi vs.hepsi onun üzerinde. Hep mücadele içinde bir hayat. Ben de çalışıyorum, elimden geldiğince destek olurum tabiki ama bazen aklıma hakikaten yatmıyor. Yapma kızım bosver diyorum. Ama üzerime titreyen, üzerine titrediğim adamı birakmak ,herseyin yolunda gittiği iliskimi de bitirmek istemiyorum.
Eski esiyle cocuklari için görüşüyorlar, bu boyle olacak hep biliyorum ki, o konuda da güven açısından hicbir problemim yok. Ama bazen bunyem kabul etmiyor. Ellerim terliyor, carpintim başlıyor, kötü oluyorum. Bu ilişki yürür mü? Maddi manevi sorunlar olsa bile çözülür mü? Ne dersiniz? Tecrübeli arkadaslarin da yorumlarını bekliyorum... Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Ben ilişkinizden ve sizin düşünce yapinizdan çok güzel enerji aldım

Açıkçası ilişkinize kiymayin derim

Ama eskisiyle neden ayrılmışlar o kismi mierak ediyorum

Eski eşinden neden ayrılmış bilginiz var mı ?

Howdeepisyourlove .!.:

Merhaba, sırf bu konum için üye oldum. Çok arada kalmış durumdayım. Erkek arkadaşımla iş yerinde tanıştık. O zaman yeni boşanmıştı. Arap saçına dönmüş bir ilişkiyi resmi olarak yeni bitirmişti daha dogrusu. Gel zaman git zaman aramızda çok büyük bir aşk doğdu. Gerçekten tutulduk birbirimize. Ben böyle bir şeyin içine birbirimize ilk duygularımızı açtığımızda ona söylemiştim. Ama yaşarken oyle olmuyor. Aşk, uyum, bağlılık bambaşka şeyler. Onun iki çocuğu var. Boşanmış. Çocuklarına aşırı düşkün bir baba. Oğlu 12 , kızı 4 yaşında. Erkek arkadaşım 42, ben 28 yaşındayım. Biz çalıştığımız şirketten daha iyi bir şirkete yine birlikte geçiş yaptık. Aynı zamanda da birlikte yaşamaya başladık. Aylarca 24 saat birlikteydik. O haftasonu çocuklarına gittiğinde ben de aileme gidiyordum. Annemle babamla vakit geçiriyordum. Haftaici evde, is yerinde hep birlikteydik. Bu arada ikimiz de müdür olarak çalışıyorduk. Şimdi ben başka bir şirkete gectim yine müdür olarak. İs yerlerimiz ayrıldı. Ama evlerimiz yine bir tabiki. Evimi çok seviyorum. O da çok bağlı evine. Orasi bizim yuvamız. 10 aydır beraberiz. Birbirimize saygımız, aşkımız hiç değişmedi. Birbirimizden sıkılmak söyle dursun, 2 gün ayrı kalsak birbirimizi özleyen bir çiftiz. Biz birbirimizin yaşamında her bakımdan desteğiz.
Şimdi gelelim soruna. Çocuklar baba ve annesinin bosanma durumuna yeni yeni alışıyorlar. Ben erkek arkadaşımın annesiyle tanışıyorum. Gidip geliyorum, telefonda konuşuyoruz. Aramız gayet iyi. Birlikte yaşadığımızı da biliyor. Benim annem babam yani çekirdek ailem de destekliyor. Ancak eski eşi ve çocukları henüz hayatında benim olduğumu bilmiyorlar. Bunun bir süreç olduğunu ve çocuklarının kendisinden uzaklasmasindan korktuğunu söylüyor. Evliliği düşünüyoruz. Hatta birkaç gün sonra doğum günüm ve evlenme teklifi edeceğini de bir kere ağzından kaçırdı. Bizim bastan beri yola çıkış amacımız hep evlilikti.

Yaş farkını hiç sorun etmiyorum ama haliyle çocuklar ve eski eşiyle ilgili tereddütlerim var. Birde düşündüğüm maddi açıdan zaten 2 çocuğu var, onlara yeri geldi mi para yetismeyebiliyor. Bizim de cocugumu olursa, ki ben kesinlikle çocuk istiyorum. Nasil olacak? Biz de ara ara konuşuyoruz. Onun çekinceleri var, benim de var.
Mesela eski esinin 10 ay olduğu halde hala beni bilmemesi benim icin sorun. Bu yasa geldiği halde hala ne evim ne arabam var. Cocuklarim kirada oturuyor. O evin kirası, bizim evin kirası, annesine arada bir yardım etmesi vs.hepsi onun üzerinde. Hep mücadele içinde bir hayat. Ben de çalışıyorum, elimden geldiğince destek olurum tabiki ama bazen aklıma hakikaten yatmıyor. Yapma kızım bosver diyorum. Ama üzerime titreyen, üzerine titrediğim adamı birakmak ,herseyin yolunda gittiği iliskimi de bitirmek istemiyorum.
Eski esiyle cocuklari için görüşüyorlar, bu boyle olacak hep biliyorum ki, o konuda da güven açısından hicbir problemim yok. Ama bazen bunyem kabul etmiyor. Ellerim terliyor, carpintim başlıyor, kötü oluyorum. Bu ilişki yürür mü? Maddi manevi sorunlar olsa bile çözülür mü? Ne dersiniz? Tecrübeli arkadaslarin da yorumlarını bekliyorum... Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Adam çocuklarına ne haliniz varsa görün demeyeceğine (umuyorum ki) göre maddi sorunlarınız aynen devam edecek, hatta artacak. Manevi sorunları bilemem.

Valla oyle buyuk bir asktan bahsetmissiniz ki, yuvaniz falan... ben agzim acik okudum. Ailenize de helal olsun destekliyorlarmis bence siz bunlari da asarsiniz ya cok dert etmeyin.

1. si eski esine sizden bahsedip bahsetmemesine kafayı cok takmayin sonucta bosanmislar anasi degil babası degil niye soylesin .
2.ilerde maddi olarak cok zorluk cikabilir sonucta baskasindan 2 cocugu var onlarin okul universite vs masrafi olacak buyudukce hatta evlilik masraflari fln yeri gelicek belki sizin maasinizdanda alip oraya harcayacak bilemedim cok zor.
eski bir uyenin benzer bi konusu vardi adamin onceki evliliginden 1 cicugu vardi ona para yetistiremiyodu kadina babasindan dukkan kalmis arada onun kirasini istiyodu kendi ev masraflari icin .
kadininda eski esinden cocugu vardi onun icin birikim yapamadigi icin uzuluyodu . oteki kiz rahat icinde ben cocuguma istedigimi alamiyorum diyodu .iyi dusunun bence.
ailenizin izin vermesine sasirdim .
yasiniz cok genc niye kendibizi bukadar yukun derdin altina sokasiniz ki ?

Tabi size anası da kendisi de bayılır. Ayakları üzerinde duran , müdür olduğuna göre iyi maaş alan ve sorunsuz bir kadınsınız.
Kim istemez ki ? Eski eşine söylemiyor çünkü biliyor ki söylese olaylar eskiye dönecek ve belki kadın sizi arayıp uyaracak.
Ayrıca çocuklara para yetiştiremeden yeni bir düzeni sizin üzerinize kuruyor:) yarın bir gün bir söz söylediğinizde ‘ eee zaten durumu biliyordun’ olur.
Evlilik başka, sevgililik başka hele hele çocuklu biriyle evlilik bambaşka.

10 ay çok bi zaman değil demek istiyorum sadece. Çocuklara hazır olunca söylesin tabi ki.

Öncelikle böyle güzel ve tutkulu bir ilişkiniz var ise maddi gerekçelerle bırakmayın. Siz de çalışıyorsunuz zaten, bence oturup güzelce konuşun. Belki eski eşi de çalışıyordur, o da çocukların geleceği için bir şeyler yapsın sonuçta babası kendi kendine yapıp doğurmadı o da destek olmalı. Anladığım kadarıyla sana değer veriyor, seviyor. Ayrılma gerekçesi olmamalı, böyle bir bağ varsa zaten ileride tekrar barışıcaksınız boşuna kendinizi böyle şeylerle yormayın ve ilişkinizin tadını çıkarın

Cocuklara yetismeyen sey size pek sanmıyorum. Bahsettiginiz büyük askınız, sevginiz yuvanız bu sebeplerden dolayı yok olabilir. O yüzden cok iyi düsünün derim.

Dertsiz basiniza dert aliyorsunuz. Ve ben eminim ki: hicbir kadin bos yerden iki cocukla bosanmaz. Burdaki konulara bir bakin derim

Howdeepisyourlove .!.:

Merhaba, sırf bu konum için üye oldum. Çok arada kalmış durumdayım. Erkek arkadaşımla iş yerinde tanıştık. O zaman yeni boşanmıştı. Arap saçına dönmüş bir ilişkiyi resmi olarak yeni bitirmişti daha dogrusu. Gel zaman git zaman aramızda çok büyük bir aşk doğdu. Gerçekten tutulduk birbirimize. Ben böyle bir şeyin içine birbirimize ilk duygularımızı açtığımızda ona söylemiştim. Ama yaşarken oyle olmuyor. Aşk, uyum, bağlılık bambaşka şeyler. Onun iki çocuğu var. Boşanmış. Çocuklarına aşırı düşkün bir baba. Oğlu 12 , kızı 4 yaşında. Erkek arkadaşım 42, ben 28 yaşındayım. Biz çalıştığımız şirketten daha iyi bir şirkete yine birlikte geçiş yaptık. Aynı zamanda da birlikte yaşamaya başladık. Aylarca 24 saat birlikteydik. O haftasonu çocuklarına gittiğinde ben de aileme gidiyordum. Annemle babamla vakit geçiriyordum. Haftaici evde, is yerinde hep birlikteydik. Bu arada ikimiz de müdür olarak çalışıyorduk. Şimdi ben başka bir şirkete gectim yine müdür olarak. İs yerlerimiz ayrıldı. Ama evlerimiz yine bir tabiki. Evimi çok seviyorum. O da çok bağlı evine. Orasi bizim yuvamız. 10 aydır beraberiz. Birbirimize saygımız, aşkımız hiç değişmedi. Birbirimizden sıkılmak söyle dursun, 2 gün ayrı kalsak birbirimizi özleyen bir çiftiz. Biz birbirimizin yaşamında her bakımdan desteğiz.
Şimdi gelelim soruna. Çocuklar baba ve annesinin bosanma durumuna yeni yeni alışıyorlar. Ben erkek arkadaşımın annesiyle tanışıyorum. Gidip geliyorum, telefonda konuşuyoruz. Aramız gayet iyi. Birlikte yaşadığımızı da biliyor. Benim annem babam yani çekirdek ailem de destekliyor. Ancak eski eşi ve çocukları henüz hayatında benim olduğumu bilmiyorlar. Bunun bir süreç olduğunu ve çocuklarının kendisinden uzaklasmasindan korktuğunu söylüyor. Evliliği düşünüyoruz. Hatta birkaç gün sonra doğum günüm ve evlenme teklifi edeceğini de bir kere ağzından kaçırdı. Bizim bastan beri yola çıkış amacımız hep evlilikti.

Yaş farkını hiç sorun etmiyorum ama haliyle çocuklar ve eski eşiyle ilgili tereddütlerim var. Birde düşündüğüm maddi açıdan zaten 2 çocuğu var, onlara yeri geldi mi para yetismeyebiliyor. Bizim de cocugumu olursa, ki ben kesinlikle çocuk istiyorum. Nasil olacak? Biz de ara ara konuşuyoruz. Onun çekinceleri var, benim de var.
Mesela eski esinin 10 ay olduğu halde hala beni bilmemesi benim icin sorun. Bu yasa geldiği halde hala ne evim ne arabam var. Cocuklarim kirada oturuyor. O evin kirası, bizim evin kirası, annesine arada bir yardım etmesi vs.hepsi onun üzerinde. Hep mücadele içinde bir hayat. Ben de çalışıyorum, elimden geldiğince destek olurum tabiki ama bazen aklıma hakikaten yatmıyor. Yapma kızım bosver diyorum. Ama üzerime titreyen, üzerine titrediğim adamı birakmak ,herseyin yolunda gittiği iliskimi de bitirmek istemiyorum.
Eski esiyle cocuklari için görüşüyorlar, bu boyle olacak hep biliyorum ki, o konuda da güven açısından hicbir problemim yok. Ama bazen bunyem kabul etmiyor. Ellerim terliyor, carpintim başlıyor, kötü oluyorum. Bu ilişki yürür mü? Maddi manevi sorunlar olsa bile çözülür mü? Ne dersiniz? Tecrübeli arkadaslarin da yorumlarını bekliyorum... Teşekkür ederim.

Genişletmek için tıkla...

Insan ne kadar mutlu.olursa olsun maddi..sıkıntılar büyük sorunlar cikartiyor malesefki

Evlilik için acele etmeseniz mı acaba . 10 ay kısa bir süre . Belirli bir nafaka falan yok mu? Eski eşi çalışmıyor mu?

Her zaman söylerim, boşanmış çocuklu kadın pırlantadır, erkek ise kömür

Hayatı boyunca boynunun vebali 2 evladı var zaten, tekrar evlenip bu sorumlulukları arttırmayı sizce ister mi ya da siz ister misiniz?
Gerek var mı daha her şey tazeyken yeniden evliliğe?

Yine iyilik meleği kadınları okuyorum. Sevgi her şeyin üstesinden gelir diyen melekler…

Cehennemde yalnız olacağım sanırım. Kötü kalpliyim

10 ay cok uzun bir sure degil, bosanmis insanlarin her iliski yasadigi kisiyi cocuklarina anlatmalari saglikli degil zaten. cocuklari icin neyin iyi olacagina erkek arkadasiniz kendisi karar verir.

maddi sorunlari simdi sorun etmem diye dusunup devam ederseniz ve ileride sizin icin sorun olursa gercekten cocuklara cok yazik olur. iyi dusunmeniz gerek.

Valla konu sahibesi kızacaksın ama kendine o kadar büyük bir haksızlık yapıyorsun ki şu anda.

gençsin, işin de var, senden 15 yaş büyük 2 çocuklu bir adamla olarak kendini heba ediyorsun. Yaşıtın, genç, sana aile verecek tonla erkek var. Adamın zamanı da, parası da her zaman ikiye bölünecek. Senin çocuklarına ve sana her zaman %50 düşecek. Adam haftasonu diğer çocuklarına gidecek, sen ve çocukların yalnız kalacaksınız. İstediin hayat buysa buyur. bana kalırsa dengin bekar bir erkekle ol, tonla maddi manevi sorunun altına kendini sokma.

Adam da anası da gayet uyanık bulmuslar mis gibi genç kızı, parası işi de var git derler mi hiç? Ben anayı da oğulu da vicdansız buldum kusura bakmayın, annesi iyi bir insan olsaydı bak kızım sen git kendine denk birini bul ortayaşlı boşanmış biriyle olma derdi.

İşim var, müdürüm demişsiniz bu kadar saf olmanız tuhaf. Umarım doğru yolu bulursunuz.

Büyük konuşmayayım ama arkadaşım, kardeşim, akrabam sizin yerinizde olsa bu durumu desteklemem. Ailenizin desteklemesine şaşırdım. Bunca yükün altına girmek için gençsiniz. Yaşça büyük ve tecrübeli bir adamı çözmek için on ay az bir süre bence. Üstelik aşk meşk diyorsunuz, gözünüzün kararmadığından emin misiniz...O yüzden canım ciğerim sizin yerinizde olsaydı ben desteklemezdim.

Pamukannesi83 .!.:

Dertsiz basiniza dert aliyorsunuz. Ve ben eminim ki: hicbir kadin bos yerden iki cocukla bosanmaz. Burdaki konulara bir bakin derim

Genişletmek için tıkla...

Cık öyle yazma kanka kesin o kadın çok kötüdür, kavgacıdır, geçimsizdir, aldatmıştır ... durduk yere 2 çocukla kolayca boşanmıştır eminim.