iki çocukla çalışma hayatına dönmeli mi sizce?

merhabalar arkadaşlar,

bu aralar kararsızlıklarla boğuşuyorum.29 aylık bir oğlum ve 1 hafta sonra inş 4 aylık olacak bir kızım var.
oğlum doğduktan sonra işe 14 ay ara verdim oğlumu kendim büyüttüm 14 ay çok güzeldi onunla olmak ilklerini yaşayabilmek.sonra işe döndüm ve 3 ay sonra hamile kaldım.kızım dünyaya geldi erken doğum yaptım, zor bir bebek, oğlum da henüz çok küçük derken çok bunalmış durumdayım.kızım çok zorluyor uyuduğu uyandığı belli değil yanımda yardımcı olacak kimse yok anneler arada gelip gidiyolar o kadar.işyerimden 3 ay daha izin istedim verdiler sağolsunlar ama ben işe dönmek konusunda ne yapacağımı bilemiyorum.maddi olarak rahat yaşamaya alışmışız eğer çalışmazsam bu konu biraz sıkabilir kredi ödüyoruz çünkü bunun dışında çalışmaya alışığım.oğluma kayınvalidem bakmıştı.asıl kararsız olma sebebim de burda başlıyor.kayınvalidem bebek bakımı yaklaşımı yedirip içirme konusunda gerçekten iyi bakıyor ama gelelim temizliğe, malesef çok üstünkörü hallediyor herşeyi.hiç ince iş yapmak yok, mesela dışarıdan aldıkları yerlerde duran 5 lt lik su şişelerini tezgahının üstüne koyar, oğlum bütün gün gezip dolaşıyor ama onu alıp ev ayakkabılarıyla mutfak tezgahına ya da masaya bastırıyorlar.bende biraz fazla takıntılıyım bu konuda.ama oğluma kendi evinde bakmaya başladığında 15 aylıktı emeklemiyordu o zamanlar da takıyordum ama nasılsa büyüdü diyordum.kızıma bakarsa 6 aylık olacak daha çok minik ve içime sinmeyen bişeyler var.
oğlumu kreşe göndermeyi düşünüyoruz kızımda babaanne ve dedeyle kalacak.
2 çocukla çalışmak çok yorucu olacak eminim.tabi birde rahat yaşayabilmek için çocuklarımı sabahın köründe sarıp sarmalayıp arabayla babaanneye götürücez biri kreşe biri eve akşam alıcaz onlarda bizimle birlikte mesai yapar gibi gidip gelecek bize gelip bakmak istemiyor kayınvalidem.
birde kayınpederim oğluma çok düşkün ikiside düşkün gerçi kayınvalidem bile bazen annesi sanıyor kendini bu durum güzel belki ama inanılmaz abartıyorlar bir çocuğun her dediği her istediği yapılır mı çok kaptırıyorlar ve bundan rahatsız oluyorum eşim de öyle.acaba daha kaliteli yaşamak için çocuklarımızı bu kadar yormaya ve ileride söz dinlemeyen şımarık çocuklar olmalarına değer mi?bu konuda daha önce tecrübesi olan anneler lütfen bilgilendirir misiniz?

bu arada işimi çok seviyorum çalışmayı istiyorum sanki evde kalmak köreltiyor insanı ama çocuklarımın rahatı ve onların süreceği yaşam benim için herşeyden önemli.çok karmaşa yaşıyorum sizce minicik kızımı ve küçük abimizi bırakıp işe dönmeli mi herşeyi göz ardı ederek rahat olamıyırum herşey gözüme batıyor temizlik, çooooooookkk aşırı torun düşkünü olmaları ve her istediklerinin yapılması ileride bizi nasıl etkiler.lütfen yorum yapar mısınız arkadaşlar..

durumun cok zor gercekten.
cocuklarinin mutlulugu saglikli özgüvenli birer birey olmalari cok önemli ama senin de hayatindan memnun olman hepsinden önemli.cünkü kendisi mutlu ve memnun olmayan bi insan ne kadar istesede cevresindekilere esi olsun cocugu olsun arkadasi olsun positif seyler veremez.tabiki sirf kendin mutlu ol demiyorum.kendini ve cocuklarini en iyi sen tanirsin saglikli bi denge kurmalisin ne onlar yipranmali nede sen yipranmalisin.

Bögürtlennn .!.:

durumun cok zor gercekten.
cocuklarinin mutlulugu saglikli özgüvenli birer birey olmalari cok önemli ama senin de hayatindan memnun olman hepsinden önemli.cünkü kendisi mutlu ve memnun olmayan bi insan ne kadar istesede cevresindekilere esi olsun cocugu olsun arkadasi olsun positif seyler veremez.tabiki sirf kendin mutlu ol demiyorum.kendini ve cocuklarini en iyi sen tanirsin saglikli bi denge kurmalisin ne onlar yipranmali nede sen yipranmalisin.

Genişletmek için tıkla...

cevabın için çok teşekkür ederim.çok çok haklısın bu dengeyi en iyi şekilde kurmam gerek.hangisi doğru hala düşünüyorum 2 ayım kaldı işe dönmeme dönmek mi dönmemek mi, çocuklarımız her şeyden önce gelir onlar için en hayırlısı ne ise onu diliyorum

Çalışmayı seviyorsan işi bırakmamalısın, bir süre sonra evde sıkılıp bunalabilirsin. Maddi olarakta çalışmamak yıpratıcı olur. Çocuklarının rahatını bozmamak ve seninde huzurlu olmanın yolu bence iyi bir bakıcı. Senin istediğin şekilde çocuklara bakar ,yedirir, ilgilenir, becerikli birini bulursan temizliginede yardım eder. Çocukların hijenik bir ortamda büyümüş olur. Benim içinde temizlik çok önemli , temizliğinden emin olmadığım birine çocuk emanet edemem. Akrabaların büyüttügü çocuklar daha şımarık, sorumsuz olabiliyor çünkü o çocuk senin kurallarınla büyümüyor ama bakıcı sen ne dersen onu yapar. İyi bir bakıcı bulur onunda gönlünü hoş tutarsan hem çocuklarına iyi bakılır hemde işte kafan rahat olur. Sabahtan akşama evde oturup çocuk ve temizlikle uğraşırsan mutsuz olacagın izlenimine kapıldım.
İşinden de çocuklarından da vazgeçme.

erguvan12345 .!.:

Çalışmayı seviyorsan işi bırakmamalısın, bir süre sonra evde sıkılıp bunalabilirsin. Maddi olarakta çalışmamak yıpratıcı olur. Çocuklarının rahatını bozmamak ve seninde huzurlu olmanın yolu bence iyi bir bakıcı. Senin istediğin şekilde çocuklara bakar ,yedirir, ilgilenir, becerikli birini bulursan temizliginede yardım eder. Çocukların hijenik bir ortamda büyümüş olur. Benim içinde temizlik çok önemli , temizliğinden emin olmadığım birine çocuk emanet edemem. Akrabaların büyüttügü çocuklar daha şımarık, sorumsuz olabiliyor çünkü o çocuk senin kurallarınla büyümüyor ama bakıcı sen ne dersen onu yapar. İyi bir bakıcı bulur onunda gönlünü hoş tutarsan hem çocuklarına iyi bakılır hemde işte kafan rahat olur. Sabahtan akşama evde oturup çocuk ve temizlikle uğraşırsan mutsuz olacagın izlenimine kapıldım.
İşinden de çocuklarından da vazgeçme.

Genişletmek için tıkla...

söylediklerinde sonuna kadar haklısın katılıyorum..fakat bakıcı konusu beni çok ürkütüyor :18: yakınımda güvenip emanet edebileceğim tanıdık kimse yok aslında böyle birini bulsam mesela akraba çevremden hiç düşünmezdim ama yok malesef.bilmediğim birine de sanırım güvenemem.bu arada izleniminde haklısın kesinlikle bu durum beni mutsuz ediyor çalışmaya çok alışkınım çocuklarla tek düze ve (tamamen çok titiz olmamdan kaynaklı) sürekli ev işleri ile günleri geçirmek çocuklarımla beraber olup onlarla zamanı doğru kullanamamak beni daha çok yoracak.

yercekimlikaranfil .!.:

Çalışmaya dönmelisiniz. Ne güzel kanınızdan bir bakanın da varken... Temizlik konusu dert edilecek birşey değil. Elbetteki insan takınca takıyor ama çok da titiz olmaya gerek yok. Mikrop da lazım çocuklara. Çok aşırı pislik olmadıktan sonra o kadar ince eleyip sık dokumak da gereksiz.
Şımartma ve düşkünlük konusu da çözülemeyecek birşey değil. Bir kere şimdi torun iki tane, onların da ilgisi ikiye bölünecek. O nedenle çok şımarmaz çocuklar. Öte yandan, konuşarak ve çocuklar üzerinde sizin ciddi bir otorite kurmanızla çözülür bunlar. Otorite derken sert olmaktan bahsetmiyorum ama çocuklar patronun anne ve baba olduğunu bilirse dede ve babaannenin şımartmalarının aslolan hareket tarzı olmadığını da kavrar. Zordur ama yapılmayacak birşey değil bunu sağlamak.
Çalışın, bir kadın için çok önemli. Çocuklarınızın 3-4 sene sonra size ihtiyacı kalmadığında bir işiniz olsun diye çok eyvah edebilirsiniz. Zoru başarın ve iki çocuklu çalışan anne olun. Hem sevginizi verin hem maddi olanakları...

Genişletmek için tıkla...

benimde istediğim çalışmaya dönmek, aslında düşününce yazdıklarınız çok doğru bu kadar incelemeye gerek yok hiçbirşeyi ama insan takınca takıyor dediğiniz gibi.
evet benimde kortkuğum işi bırakırsam ilerde pişman olmak.zoru başarmayı da .çok istiyorum bakalım umarım doğru olan çözümü bulurum

işe dönme konusunda fikir veremem,ben de aynı kararsızlıkları yaşıyorum ama hijyen konusunda söylemek istediklerim var:)
çok çok pis olmadıkları sürece lütfen buna takılmayın,gerçekten mikroba da ihtiyaçları var bebeklerin,cam kafesler içinde büyütemeyiz onları.ben de pek çok şeyi takıntı yapıyordum,onu yıka,bunu dezenfekte et...ama bir yere kadar.kızım 1 yaşında ama oral dönemden çıkmamakta ısrarcı.ben istediğim kadar temizleyim emziğini,o gidip halıdaki bir şeyi ağzıyla alıyor,evde gezdiğim terliğin altını yalıyor.hatta sokak ayakkabılarını bile alıyorum ağzından,bir şekilde dolabın kilidini açıyor.anlatmakla bitmez.yani ben kendimce ne kadar steril bir ortam yaratmaya çalışırsam çalışayım o yapacağını yapıyor:)ev ayakkabısıyla masaya bastırmalarında bir sıkıntı göremiyorum ben:))

Esra .!.:

işe dönme konusunda fikir veremem,ben de aynı kararsızlıkları yaşıyorum ama hijyen konusunda söylemek istediklerim var:)
çok çok pis olmadıkları sürece lütfen buna takılmayın,gerçekten mikroba da ihtiyaçları var bebeklerin,cam kafesler içinde büyütemeyiz onları.ben de pek çok şeyi takıntı yapıyordum,onu yıka,bunu dezenfekte et...ama bir yere kadar.kızım 1 yaşında ama oral dönemden çıkmamakta ısrarcı.ben istediğim kadar temizleyim emziğini,o gidip halıdaki bir şeyi ağzıyla alıyor,evde gezdiğim terliğin altını yalıyor.hatta sokak ayakkabılarını bile alıyorum ağzından,bir şekilde dolabın kilidini açıyor.anlatmakla bitmez.yani ben kendimce ne kadar steril bir ortam yaratmaya çalışırsam çalışayım o yapacağını yapıyor:)ev ayakkabısıyla masaya bastırmalarında bir sıkıntı göremiyorum ben:))

Genişletmek için tıkla...

umarım sizde çocuğunuz ve kendiniz için en doğru kararı alırsınız :)
çok pis değil belki ama yine de daha çok dikkatli olmasını istiyorum sanırım hijyen konusunda.benim çok abarttığımı düşünüyor.bende oğlum doğduğunda çok dikkat ediyordum ama oğlum şuan sizin anlattıklarınızın hepsini yapıyor gözümün içine baka baka yerden birşey alıp ağzına atıyor :) ama kızım henüz küçük.kayınvalidem halılarını 3 yıldır hiç yıkatmadı üzerinden siliyor o kadar.oğlum emeklerken ben sürekli yerleri siliyordum.kızım ise ben işe döndüğümde orada olacak ve hep yerde olacak emekleyecek yatacak.ne kadar örtü de koysanız dışına çıkıyorlar benim oğlum emeklemeden önce yerde yuvarlanmayı öğrenmişti :) ve geçenlerde kayınvalidem oğlumun altını değiştirirken ıslak mendille silmeden bezi bağladığım oluyor bazen demişti (kaka yapmadığında tabi) şok oldum bende tabi.nedir bu tembellik mi çözemedim bunları düşünmek beni sinir ediyor ve kararsızlığım artıyor.düşünmekten çok yoruldum artık

selamlar
benimde 2,5 yaşında bir oğlum var 7 aylıkken işe başlamıştım
oğlumu ablama bırakıyorum ablam bakıyor,kafam rahat bu konuda hiç aklım kalmıyor
haftada bir kez kadın geliyor temzilik yapıyor işten artan kalan zamanımı oğluma ayırıyorum
şimdi ben çalışan çalışmayı seven aktif bir kadınım
evde yapamıyorum nedense bunalıp strese giriyorum
evde bunalımlı sinirli bir anne olmaktansa mutlu çalışan bir anne olmayı tercih ettim hep
şimdi yine hamileyim hemde ikiz bebekler
bazen işi bırakayım diyorum çocuklarıma kendim bakayım diyorum
ama ya evde bunalıp yine gergin sinirli bir anne olursam diye korkuyorum
oğlum 3 yaşına girince okul öncesi eğitime başlayacak
ikizlerimde 1 yaşlarına geldiğinde yine ablam ve annem biz bakarız işe gitmek istersen diyorlar
benimde kafam karıştı oğlum zaten okula gidecek ikizlerimde 1 yaşında olunca işe dönmek mantıklı geliyor bana
ne bileyim yaa çalışmaya alışınce evde durulmuyor aslında
bende büyük ihtimalle işime geri dönecem en azından ilk yıl çocuklarımla ilgilenirim
1 yaşlarına gelince başlarım işe

çok zor çalışan anne olmak
kadın olmak çok zor aslında
ama bunları başarabilmenin tadıda bambaşka güzel..

Cnm konunu tesadüfen gördüm.iyiki de görmüşüm,cepten girdiğim için uzun cevap yazanayacağım.ben de çalışan annenin evladıyım.bakıcıda büyüdüm,senelerce anne sevgisinden uzak....annem melek gibi bir insan,bize tapar.seninle sebepleri aynı....maddi imkanlar...3 kardeşiz,her birimize ev ve dükkan kalacak.bende 2 yıl önce evlendim,hamile kaldım.çocuk gelişimi ile ilgili kitaplar okurken Adem güneş in eserleriyle tanıştım.okudukça ağladım....aaa ben böyle yapıyordum meğer çocukluk dönemimden kaynaklanmış bu huylarım dedim.annemle aramda o kuvvetli bağ yok.niye diye hep kendimi suçladım.melek gibi,arkadaşlarım bile bu bizim annemiz olsa derken...niye ben anneme karşı duvar ördüm.çünkü 4 yaşa kadar güven duygusunu annemden almalıydım ama alamadım.annemler bize ev aldı,dükkan aldı....dünya malını ne yapayım...içimi uzun uzun dökebilsem...anne çok önemli,4 yaşa kadar çocuktan asla ayrılmamalı.ben de yüksek lisans mezunuyum,kızım 7 aylıkken PTT ye atandım ama başlamadım.hiç pişman değilim. Kendimi körelmiş hissetmiyorum.evlat yetiştirmek bir sanat.onun ruhunu beslemek...bunları anneden başkası yapamaz. Lütfen Adem güneşe Ulaş .internetten burç fm e gir.orada program arşivi var,ses kayıtlarını indirebilirsin.ben canlı yayını dinleyemiyırum,kayıttan takip ediyorum.program adı:Adem güneşle çocuk deyip geçmeyin.
Asla ama asla başlama.şuan cepten uzun yazamıyorum.

pikolata .!.:

Cnm konunu tesadüfen gördüm.iyiki de görmüşüm,cepten girdiğim için uzun cevap yazanayacağım.ben de çalışan annenin evladıyım.bakıcıda büyüdüm,senelerce anne sevgisinden uzak....annem melek gibi bir insan,bize tapar.seninle sebepleri aynı....maddi imkanlar...3 kardeşiz,her birimize ev ve dükkan kalacak.bende 2 yıl önce evlendim,hamile kaldım.çocuk gelişimi ile ilgili kitaplar okurken Adem güneş in eserleriyle tanıştım.okudukça ağladım....aaa ben böyle yapıyordum meğer çocukluk dönemimden kaynaklanmış bu huylarım dedim.annemle aramda o kuvvetli bağ yok.niye diye hep kendimi suçladım.melek gibi,arkadaşlarım bile bu bizim annemiz olsa derken...niye ben anneme karşı duvar ördüm.çünkü 4 yaşa kadar güven duygusunu annemden almalıydım ama alamadım.annemler bize ev aldı,dükkan aldı....dünya malını ne yapayım...içimi uzun uzun dökebilsem...anne çok önemli,4 yaşa kadar çocuktan asla ayrılmamalı.ben de yüksek lisans mezunuyum,kızım 7 aylıkken PTT ye atandım ama başlamadım.hiç pişman değilim. Kendimi körelmiş hissetmiyorum.evlat yetiştirmek bir sanat.onun ruhunu beslemek...bunları anneden başkası yapamaz. Lütfen Adem güneşe Ulaş .internetten burç fm e gir.orada program arşivi var,ses kayıtlarını indirebilirsin.ben canlı yayını dinleyemiyırum,kayıttan takip ediyorum.program adı:Adem güneşle çocuk deyip geçmeyin.
Asla ama asla başlama.şuan cepten uzun yazamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bende evladımda sizin yaşadıklarınızı görmekten çok korkuyorum. Şuan ücretsiz izindeyim, doya doya onunla vakit geçirmeye çalışıyorum ama bir yanım hep mahzun. Çalışmaya başlayınca bu duruma nasıl alışırız, iyi mi ederiz kötü mü ederiz hiç bilmiyorum.

Arkadaşım konuyu bende yeni gördüm ;sanırım şuanda çoktan kaarını vermişsindir.birincisi kakrını çok merak ettim .yazarsan sevinirim.ikinciside inşallah başlamışsındır .ve istifa etmek gibi o çok büyük hatayı yapmamışsındır .bende vakıfbankta çalışıyorum .kızım şuanda 7 aylık 1 yıl ücretsiz izin almıştım ;işe başladığımda kızım 16 aylık olucak ve hiç ama hiç istememe rağmen kayınvalideme vericem 2,5 yaşındada kreşe vermeyi ve ikinci çocuğu planlıyorum .aslında 2 yıl ücretsiz iin istedim vermediler hele sen ilk yılı bitir dediler.bankalar bu konularda biraz kasar her zaman bende bu yüzden tekrar kpssye hazırlanıyorum sırf devlet memurları erken geliyo(ki ben istanbul trafiğinide hesaba katarak 9 gibi geliyodum eşimde aynı bankada ve şuanda nerdeyse kızını hiç görmüyo garibim)vede devlette bankadaki gibi efor sarfetmiyosun .sana asla ideallerinden vazgeçme diyemem .eski idealistliğimden şuanda eser yok ;ama para kazanmaktan asla vazgeçme ;unutmaki artık çok zor bir toplumda yaşıyoruz eğerki bir kadın para kazanmıyorsa bence yaşamdan hiç tat almıyo demektir .maddi özgürlüğün her zaman ama her zaman olmalıdır .düşünsene kızını yada oğlunu müzik kurusna göndericen yada herhangi başka bir aktiviteye ama para yok .ya aslında anlatmaya çalıştığım tam olarak bu değil somutlaştırmak için böyle bir örnek verdim .eşin 100 binde kazansa aylık sen aylık 500 tl ye yinede çalışmalısın .bende varım demelisin .bi arkadaş yazmış ya 4 yaşına kadar anne yanında olmalı diye hiç katılmıyorum .ne kadar zaman geçirdiğin değil nasıl zaman geçirdiğin önemli.sen akşam ki 2 saati bile o kadar aktif kullanırsınki o alacağını alır .benim çok tanıdığım böyle geç gelen bankacı arkadaşım var .valla canavar gibi çocukları var ;bu senin çalışmanla değil tam aksıne mutlulunla ilgili sen mutluysan ve çocuğuna bilinçli okuyan kazanan bi anne olmak istiyosan kesinlikle çalışmalı sosyalleşmeli para kazanmalısın.çok uzattım .biliyorum .ama ne karar verdiğini yazarsan sevinirim