- 30 Temmuz 2013
- 3.083
- 3.701
- 248
Benim dört görümcem var. Çok iyiyiz hiç bir sorunumuz yok. Hepsini de çok severim. Ama hiç hediyeleşmemiz falan olmadı. Bohçam falan da olmadı zaten benim. Pek öyle insanlar değiliz sanırım. Onlar köyde yaşıyorlar, sadece bir tanesi mamur ve başka yerde. Onunla daha çok görüşüyoruz. Ama diğerlerini daha çok seviyorum. Ben ne köyle ilgili şeyleri ne de onların yemeklerini falan bildiğim için hep böyle evin çocuğu gibi oldum gidince. İşleri hep onlar yapar. Yemekten sonra bulaşıklara yardım etmeyi teklif ederim yok yok sen git derler. Tek yaptığım işler sofrayı kurarken iki tabak götürmek, sarma gibi bir şey yapılacaksa yapan kişiye oturup yardım etmek ve kurban işi. Onlardayken kitap falan okuyorum daha çok. Anneleri bazen laf falan sokar bana hemen karşı çıkarlar. Ya da gülüp onunla uğraşırlar falan. Memur olan zaten annesiyle çok kavga eder. Bir süre sonra aslında kv min benden çok onlara laf soktuğunu, ben alınırım diye benimle konuşurken daha dikkatli olduğunu farkedip, demek ki gelinim diye yapmıyor diyerek rahatlamıştım.
Görümcelerim olmadığı zaman onlara gitmiyorum artık. Onlar varken çok rahat oluyorum.
Görümcelerim olmadığı zaman onlara gitmiyorum artık. Onlar varken çok rahat oluyorum.