• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

İçinizdeki Kin ve Öfkeyi Nasıl Siliyorsunuz

Konuyu okumadım başlığa istinaden yazıyorum
SİLMİYORUM!!! bazı kişiler ve maalesef bunlar çok görmesemde asla hayatımdan tamamen çıkaramayacağım kişiler hayatımın evliliğimin içine ettiler. Ne hakkımı helal ederim onlara ne de öfkemi dindirmeye çalışırım. Hesabı öteki dünyaya bıraktım orası ayrı tabi. Öfkeden birşey yapacak değilim.
 
Affede affede salak gibi olmuşum artık. O kadar kurdılar ki bırak affetmeyi, suratlarını göresim yok. 1 yıla yaklaşıyor. Ve çok yakınlarım bunlar.

Bu sefer “beni kaybeden kendi kaybeder, “dedim kendime.
 
Ozel bir sey yapmiyorum,zamanla unutuyorum. Kindir nefrettir yok bende. Bana kotulugu dokunan insani sallamiyorum,hayatimdan cikariyorum bitiyor her sey. Eh,hayatimda olmayan insana neden kin duyayim veya nefret edeyim? Gerek kalmiyor zaten
Eskiden oyleydim insanlar neden nefret eder kinlenir karsisindakine anlamazdim hatta baskasina kinlenen insanlar gozumde canavar gibiydiler simdi ise anlam veremedigim seyi yasiyorum
 
Öfke,kin,nefret zehir gibidir.Yoğunluğuna göre insanı gerçekten çok yıpratır.Hasta eder.Hatta karaciğerde bile hasar bıraktığını düşünüyorum ben.Maneviyatı çökertir.İnsanız.Bunları hissetmemek mümkün değil ama ben hissedince ya yazarak boşaltırım o duyguyu ve bir daha dönmem,veya akılsallaştırırım."Neden öfkelendim?Bu olaydan ne öğrenmem gerekiyor,hatalarım neydi ve bundan sonra nasıl davranmam doğru olur "diye.Bunları düşünürken zaten daha mantıklı ve dengeli bakmaya başlıyorum duruma ve kendimi de geliştirmiş oluyorum.Bastırmak ise bir işe yaramadığı gibi doğrudan ele alınmayan duygular dolaylı yoldan göstermeye başlıyor kendini.Aşırı yemek yeme,depresyon veya yorgunluk gibi psikosomatik hastalıklarla.
Zaten bunlar bende asiri yeme ve uykuya donustu ne yazikkki

Kendime zarar verdigini kabul ediyorum ama ne yaparsam yapayim yenemiyorum bu ofkeyi
 
Insan zamanla degişiyor özellikle kendisine yapılanları unutamiyor. Ben affedemiyorum çünkü kindar bir yapım var. Allah a havale ediyorum. Biliyorum ki onun adaleti şaşmaz...
Allah affetsin bazen kendimi beddua edeeken buluyorum insallah aynilarini yasarlar diye yada insallah evlatlarida aynisini gorur diye sonra bin pisman oluyorum
 
Silmiyorum, unutmuyorum ki bir daha enayi, salak vs yerine konmayayım.
Ama özel bir şey de yapmıyorum, çünkü illaki kendi pislikleri ve hainlikleri içinde boğuluyorlar; ama erken ama geç.
Bende er yada gec yasattiklarini yasarlar diye dusunuyordum ama gunden gune daha azitip tozutuyorlar bisey gordukleri yok tek tessellim Allahin adil oldugunu bilmek
 
zaten çoğu insanı iş hayatı değiştiriyor...Daha önce insanların bu yüzünü hiç görmediğiniz için, mutlu mesut yaşıyordunuz..ama üzülmeyin bu durumlar insanı daha çok geliştiren şeyler..daha akıllı, daha açıkgöz, aklıbaşında olmamızı sağlıyor...iş hayatında maneviyatı beklemeyip, profosyonel yaklaşarak çalışmalısınız...ayrıca her işyerinde olan durumlar...zamanla alışırsınız belkide...
En cokta iste bu durumlara alisamiyorum
Insanlarin arkalarindan konusup atip tuttugu insanlarla konusmayi birakin sakalasip ayni masada oturup yeyip icmelerine alisamiyorum.

Yeri geliyor canimi yakan bana zarari dokunan insanla benimde kizip arkasindan konustugum oluyor ama o insanlarla bir araya gelmemeye calisiyorum gelsem konusup muhabbet etsem kendimi ikiyuzlu biri gibi hissedicem kendimi uzak tutuncada onlar o yerdeki yüce gönüllü mukkemmel insanlar oluyor ben kotu kalpli insan
 
Unutamazsın ama senin vatan onun çevresindekilerle paylaşman olmuş onu savunmaları öfkeni tetiklemiş
Halbuki ona hak veriyor olmalarının altında bir sürü sebep yatabilir
1.Savunmadıkları halde sen biraz ona karşı yumuşa diye bile öyle davranmış olabilirler
2. Onunla diyaloglrını sürdürmek zorundalar daha fazla yüze gülen arkadan konuşn olmak istemediler
3. O kadar önemli değildi onlar için geliştirdiler
4. Ona hak verdiler
Ve ben dördüncüsü olduğunu sanmıyorum doğrusu
Bu kadar nefret sana zarar sal gitsin
O insan bunun cezasın ı elbet görür ama bu cezada hemen olsun kimsenin onun yüzüne gülmesin vs gibi ısrarcı olursan sen zarar görürsün
 
Herkese günaydın
Çok konu actigimin farkindayim fakat zaten pek anlatacak kimsem yok olsa dahi buraya actigim konular pek kimseyle paylasamayacağim konular o yüzden hoşgörürsünüz diye umuyorum.

Konuya gelecek olursak bundan kisa bi sure oncesine kadar yani 1 yil oncesine kadar bırakin birinden nefret etmeyi öfkelenmeyi bildiginiz sevgi kelebegi gibi birseydim kimisinin saf diye nitelendirdigi kimisinonde fazla iyi niyetli oldugumu dusunurek garipsedigi biriydim
Hatta bir arkadasim birgun seninle tanistigimizda boyleleride kalmis mi diye sasirmistim demisti (bu arkadasimin bile fikrini degistirecegi hale geldim)

Ilk olarak is yerinde buyuk bir haksizliga ugradim resmen birisi gelip bütün emeklerimin üstüne oturdu diyebilirim ilk öfkem ilk kizginlıgim bu oldu ilk defa şu insandan nefret ediyorum lafini açık açık kullandım.

Herkesin asikar gorup kabul ettigi seyi zamanla neyse bosver sonrasindada o insanı ama oyle ama boyle seklinde savunmaya gecisleri o insana karsi nefreti mi ofkemi hatta kinimi git gide arttirdı tabi öfkemim artmasinda yapilan haksizliklarin git gide artmasinin payı cok.

Ama iste burda ve bu kiside kalmadi git gide baska insanlara gerilmeye sinirlenmeye öfkelenmeye basladim sonra bi kendime donup baktimda benden geriye eser kalmamis ben bu degilim diyorum kendime icimden

Annem cok iyi biriydi ama birinden nefret etsin öfkelesin kirk yil gecse unutmazdi ve annemin bu huyudan cok nefret ederdim bu yuzden cok fena tartiisirdik simdi o nefret ettigim huy oldugu gibi bana yansimis

Her gece o insanlar ne yaparsa yapsin artik umursamiyicam ben kendi isime bakicam falan filan bi suru sey dusunum bi dolu karar aliyorum sabahina ben yine ayni ben var mi bu dertten muzdarip olan
Valla bildiğim bir şey varsa o da öfkenin ve kinin insanı çor yorduğu
Allah'a havale edin en güzeli
 
Gerçek hayatta kini anlarımda, bu sanal ortamdakini :-) her mesajını takip edip, alıntılayıp, ona laf soktuğunu sandığı mesajlara birde aynı kafadan çete gelir o mesaja beğeni yağmuru tutar ! ! İşte bunlar hep asosyallik...
 
Hayatımda bu yaşıma kadar nefret ettiğim insan sayısı bir elin parmağını geçmez.o da çok çok darbe yemisimdir olay yaşamışımdır en sonunda bu hale geldim.kendimi tamamen çekiyorum böyle insanlardan.muhattap olmayınca,üzerinden zaman geçince o nefret duygum da bitiyor,sadece bir HİÇ oluyor benim için.
 
üstteki yorumumu konuyu tamamen okumadan başlığa istinaden yazmıştım. Şimdi yorumları tamamen okudum ve yazıyorum.

İş hayatının kesinlikle insanı şekillendirdiğini düşünüyorum. farklı insanlar, olaylar,mekanlar. Beni de en cok yıpratan bu oldu. nerede duracağını bilsen bile olaylar öyle çabuk gelişiyor ki. Kaç kez üzüldüm sayamıyorum , istemediğim durumlara bilinçli bilinçsiz birçok kez düştüm. Olmasından korktuğum her şey oldu. Olayların neresınde olduguma hep baktım ve aslında hiçbir yerinde değilmişim. En kötü ne olabilirdi, kötü diye geçirdiklerim de oldu. Ama hala nefes alıyorum, gülüyorum, mutlu hissediyorum. Ama içimde bir yerlerde hep söyleyemediğim şeyler, hisler var. ve biliyorum ki bu bir süre geçmeyecek. Bazen kendime üzülüyorum bazen çok kızıyorum. Yaşadığım bazı şeylerin müsebbibi belki benimdir, insan kendi eliyle yaptıklarının ceremesini çeker ama ben kesinlikle bi insanı hayattan sogutacak derecede kötülük yaptıgımı dusunmuyorum.. Büyüyorum, büyüdükçe değişiyorum, yaşadıklarımdan öğreniyorum. Biliyorum ki birgün yanımda beni gerçekten sevip anlayan insanlar olacak. Bana kötü gelenleri çoktan çıkardım.
 
öfke ve sinir şeytandan gelir. içinde sna düşman bir ses var ve sana öfkelenmeni sinirlenmeni sürekli hatırlatır. o sesi sabrınla yeniceksin yoksa o ses seni parmağında oynatır. Peygamber efendimiz (sav) öfkelenen kişinin içine şeytan girer ve ben şeytanın bulunduğu ortmda bulunmam demiş. Sabırda böyle bir şey başarırsan senden huzurlusu olmuyacak :)
eden ettiğinin cezasını mutlaka vericek sen cezalandırmak için gelmedin bir günah işlediğimizde Allah ble bizi hemen al sana ceza demıyor yada bize küsüp ekmeğimizi suyumuzu kesmıyor, o halde karşımızdakini cezalandırmak bizim haddimize deil.. unutma herkes kendi niyetinden hesaba çekilicek :)
 
İlk bi duruma göre carlıyorum o kişiye
Sonra Görmezden geliyorum onu
Her aksam o olayı veya kişileri düşünüp uyumak yerine acın bi kitap okuyun veya takın kulaklıgı müzik dinleyerek okuyun
Affedemezsiniz belki ama en azından olaya ilk zamandaki kadar aşırı sinirli yaklasmazsınız
Her gece olayla yatıp her sabah o olayla kalkıyorsanız yakında sinirden kalp krizi de gecirirsiniz
 
The power kitabını tavsiye ediyorum arkadaslar. Bu kitabı okuduktan sonra kimseye ofke nefret duymayacaksınız
Bu duygularla başa cıkmayı öğreneceksiniz

Kendinize zarar vermeden biran once okuyun okutturun
 
Back
X